menu

Jethro Tull - This Was (1968)

mijn stem
3,53 (112)
112 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Blues
Label: Island

  1. My Sunday Feeling (3:43)
  2. Some Day the Sun Won't Shine for You (2:49)
  3. Beggar's Farm (4:19)
  4. Move on Alone (1:59)
  5. Serenade to a Cuckoo (6:07)
  6. Dharma for One (4:15)
  7. It's Breaking Me Up (5:04)
  8. Cat's Squirrel (5:42)
  9. A Song For Jeffrey (3:13)
  10. Round (1:03)
  11. So Much Trouble * (3:19)
  12. My Sunday Feeling * (3:49)
  13. Serenade to a Cuckoo * (3:37)
  14. Cat's Squirrel * (4:38)
  15. Love Story * (3:04)
  16. Stormy Monday * (4:09)
  17. Beggar's Farm * (3:22)
  18. Dharma for One * (3:46)
  19. My Sunday Feeling * (3:42)
  20. Some Day the Sun Won't Shine * (2:47)
  21. Beggar's Farm * (4:21)
  22. Move on Alone * (1:57)
  23. Serenade to a Cuckoo * (6:05)
  24. Dharma for One * (4:13)
  25. It's Breaking Me Up * (5:03)
  26. Cat's Squirrel * (5:39)
  27. A Song for Jeffrey * (3:23)
  28. Round * (1:00)
  29. Love Story * (3:05)
  30. Christmas Song * (3:13)
  31. Sunshine Day * (2:26)
  32. One for John Gee * (2:05)
  33. Love Story * (3:05)
  34. Christmas Song * (3:05)
toon 24 bonustracks
totale tijdsduur: 38:14 (2:03:07)
zoeken in:
avatar van Kronos
4,0
Het debuut van Jethro Tull laat al meteen een eigenzinnige band horen. De goed in het gehoor liggende bluesrock is doorspekt met jazz- en folkelementen. Het virtuoze getoeter op de dwarsfluit door Ian Anderson maakt het verder af. Alleen de overbodige drumsolo in Dharma for One verstoort de gezelligheid een beetje.

85/100

avatar van namsaap
3,0
Ozric Spacefolk schreef:
De meeste mensen (ik ook) hebben deze plaat niet gehoord toen ie net uitkwam, dus gaan we het vergelijken met de latere Tull platen die wel al kennen.

Dat is anachronistisch, en mag dus niet.......


Kak! Toch gedaan zojuist en ja, in vergelijking met de latere platen van Tull vind ik dit een klapje minder. Toch is This Was een vermakelijke plaat. Door de jazz- en folkinvloeden is de bluesrock een stuk interessanter dan doorgaans in het bluesgenre.

avatar van jorro
3,5
Mooi debuut, maar nog lang niet de Jethro Tull van later datum (bijv. Aqualung). De opener My Sunday Feeling is wel een goed visitekaartje van de muziek van Jethro Tull, maar favoriet is uiteraard A Song For Jeffrey. Dharma for One had voor mij niet gehoeven. Drumsolo's werden in die tijd wel populair, vooral ook op live albums, maar in mijn beleving lijken al die drumsolo's te veel op elkaar.
De muziek van Cat's Squirrell is (deels) ook bekend van Led Zeppelin als onderdeel van Dazed & Confused (Live uitvoering) en van Cream.
3,5 * voor deze nummer 53 in de 100 Greatest Albums of 1968 en 60 in The Best Ever Album chart over 1968.

Deze ooit aangeschaft met zuurverdiende vakantiejob centjes ........ met de trein naar Antwerpen op zoek naar platen . Ja ondertussen weeral héél lang geleden. Mooi plaatje , maar de echte JT sound is hier nog niet helemaal te horen. Maar als JT liefhebber moet je deze plaat toch hebben vind ik.
Ondertussen kijk ik uit naar een nieuwe JT ,die binnen een paar weken word uitgebracht !

avatar van metalfist
Jethro Tull is een band met vele vormen en gezichten en naar aanleiding van hun Belgische passage in november 2022 (onder voorbehoud uiteraard), ben ik bezig om eens terug wat meer van hun albums te draaien. Ik ben altijd meer fan geweest van hun jaren 70 spul (hoewel op zo'n Rock Island ook echt geweldige nummers staan) en This Was heb ik dan ook altijd wat een mengelmoes gevonden. Dat ligt echter niet volledig aan het album zelf, hoewel je merkt dat het een band is die nogal veel richtingen uitgaat, maar wel aan het feit dat ik de 40th Anniversary Release in huis heb. Een geweldige uitvoering qua inhoud (die twee John Peel Sessions - track 11 tot en met track 15 is die van 23 juli 1968 en track 16 tot en met track 19 is die van 5 november 1968 - zijn geweldig), maar de volgorde steekt me wat tegen. Ik hoor persoonlijk niet zo veel verschil tussen de mono en de stereo-uitvoering en had de singles dan ook bij het originele album toegevoegd. Nu moet je eigenlijk het album 2 keer in zijn volledigheid luisteren om echt alle unieke nummers te horen en zelfs dan herhalen sommige nummers zich nogal snel. Dat allemaal terzijde is het wel een debuut om U tegen te zeggen.

Je verwacht niet dat deze band slechts 4 jaar later met zo'n meesterwerk als Thick as a Brick zou afkomen (ook wel omdat Tull wel wat personeelswissels onderging), maar This Was heeft achteraf gezien ook absoluut zijn charme. Een aantal geweldige instrumentals (het blijft vreemd om Dharma for One op deze manier te horen, ik verwacht altijd dat Ian Anderson gaat invallen met "Dhaaarmaaaaaaa") en zeker Cat's Squirrel blijft toch o zo'n lekker nummer. Round daarentegen is een wat inwisselbare flard van +/- een minuut, maar ook in de nummers waarin Ian Anderson zingt is hij op dreef. Song for Jeffrey is denk ik het bekendste nummer van de plaat, maar ik denk dat ik nog net iets meer fan ben van Beggar's Farm en natuurlijk My Sunday Feeling. Hoe Anderson daar al tekeer gaat op zijn dwarsfluit... Het is één van de weinige aspecten dat zich doorheen de geschiedenis van Tull herhaalt en het is net daardoor dat ik zo'n fan ben. Die singles mogen er trouwens ook nog wel zijn. Digitaal heb ik hier dan ook wat mee geschoven en een mooi setje van gemaakt, maar jammer genoeg gaat dat met de fysieke schijfjes niet.

avatar van Mssr Renard
4,0
Raarrrr dat ik deze miste in mijn collectie. Een fijn tweedehands lp-reissue uit 1999 weten te vinden. Klinkt helder, warm en ontroerend goed.

Oh wat zoh ik graag in die tijd leven, en de plaat in die tijd ontdekken. Vroeger was alles beter.

avatar van Kronos
4,0
Ik heb deze Spaanse print uit 1980. Beter dan die van jou dus want van vroeger.

avatar van RonaldjK
Mssr Renard schreef:
Vroeger was alles beter.


Behalve dan de toekomst, heb ik ooit van Bennie Jolink geleerd.

avatar van Mssr Renard
4,0
Er was ook 50th year anniversary edition, en die heb ik teruggelegd, want anders zou het zo duur worden, en omwille van het klimaat kies ik liever tweedehandsjes...

avatar van Mssr Renard
4,0
Intussen heb ik gewoon wel de 50th anniversary edition (tweedehands, dat wel), met mooi boekwerk. Halve punt ook maar gelijk erbij, want ik kan echt geen genoeg krijgen van deze plaat.

avatar van Droombolus
4,0
Mssr Renard schreef:
ik kan echt geen genoeg krijgen van deze plaat.


Zondag's al helemaal ...........

3,0
De hoge scores voor deze plaat vallen me hier wel op. Nu vind ik This Was allerminst slecht, maar zeker niet het beste wat Tull in haar uitbreide oevre heeft uitgebracht.
Je kunt goed horen dat hier een band aan het werk is die haar stijl nog moet ontdekken. "Beggars Farm" en "Song For Jeffrey" zijn denk ik het meest representatief voor het latere werk, nummers als "Some Day the Sun... " en "It's Breaking me up" laten een wat andere stijl zien, die mij in elk geval minder aanspreekt.
Dharma For One begint sterk, maar verzandt halverwege in een vervelende drumsolo (Kronos wees hier ook al op), op de live versie van dit nummer op Living in the Past, gaat dit heel wat beter.
De introductie van de dwarsfluit in de popmuziek maakt Jethro Tull toch wel in redelijke mate uniek. De virtuositeit van de andere muzikanten naast Ian Anderson staat echter bij Tull buiten kijf. Na This Was werd gitarist Mick Abrahams vervangen door de wat ondergewaardeerde meestergitarist Martin Barre, omdat hij altijd in de schaduw stond van Ian Anderson, maar die wat mij betreft rechtstreeks in het rijtje mag van beste gitaristen aller tijden.
This Was is een redelijk begin van een uitstekende band die in ieder geval tot en met Heavy Horses mijn volle belangstelling en waardering had.

avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Opmerkelijk dat niemand in de 42 voorgaande berichten de naam van Clive Bunker laat vallen, want naast de meest opvallende aspecten van deze plaat (de blues als basis van veel nummers, tegelijkertijd een cover van een jazz-ikoon, Andersons fluit en karakteristieke stem, en de grote invloed van Abrahams op het totaalgeluid) vind ik zijn jazzy drumwerk op dit album echt fenomenaal, hij laat nummers als Beggar's farm, Move on alone en Dharma for one (in het groepsgedeelte) gewoon swingen (net als John Densmore dat bij de Doors deed). Los daarvan is dit een enorm aanstekelijke plaat vanwege de vrijheid van de spelopvatting en de lekkere sound, en dat vergoedt heel veel (zoals de doorsnee-bluesnummers Some day the sun won't shine for you en het ongeïnspireerd klinkende It's breaking me up). Cat's squirrel is na Cream enigszins overbodig, en van het slotfragment had ik nog wel wat meer willen horen, maar als totaalplaatje is deze debuutplaat voor mij een staalkaart van veelzijdigheid en inventiviteit. En op basis van de absolute hoogtepunten (My Sunday feeling, Beggar's farm en vooral A song for Jeffrey) zou ik in 1968 ook wel het vertrouwen hebben gehad dat het met de compositorische consistentie wel goed zou komen (en dat er ook wel betere teksten dan "you're breaking me up, woman, yeah, you're breaking me down" uit Andersons pen zouden vloeien).

avatar van Mssr Renard
4,0
Clive Bunker is zeker een gave drummer. Erg inventief, op de grens van jazz en rock. Zo hoor je ze tegenwoordig niet veel meer.

Hij verhuisde na Aqualung naar Abraham's nieuwe band Blodwyn Pig.

Als improvisator ook een gave drummer. Op de liveplaten uit deze periode ook goed te horen. Zijn drumsolo's zijn ook gaaf. Eeuwig zonde dat de drumsolo (en improvisaties in het algemeen) nagenoeg uit de rock zijn verdwenen.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:01 uur

geplaatst: vandaag om 16:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.