Ja, leuke retorische vraag Broem, eentje waar zelfs meneer Jonsi het antwoord schuldig op zal moeten blijven. Het mooie is dat het nooit door een bepaalde ondergrens heen zakt. Misschien is het wel zo dat zelfs de ongevoeligste persoon eventjes kan worden beroerd. Wie zal het zeggen? De lichaamstaal van mijn stokoude kat, die al 100en cd's heeft moeten aanhoren en daarnaast een prima barometer is voor kwalitatief hoogstaande muziek, spreekt echter boekdelen.
Deze plaat trekt scheuren in mijn diepe gronden, maakt mijn water minder stil. Het raakt de essentie van ons bestaan precies op de naar, een open akkoord die de toon zet. Een indruk, een afdruk van perfectie op een onbevlekt wit laken van sneeuw. Er onthullen zich bergen, rivieren, wegen en huizen. Geheime verlangens van de geest, geschilderd door een pallet van onbevangenheid. Want wie zijn gedachten laat gaan, vindt ze op het witte doek. Ons soms zo gekwelde hoofd is gevuld met een stroom die langzaam de beurse blauwe gedachtengangen vult. Het geeft voeding aan bewandelde paden, zodat er weer groeit. Een nieuw begin, steeds weer.
★★★★★
Wat een hoog gemiddelde voor een CD vol droefenis. Trek deze muziek voor geen meter.
Toch nog 2 punten voor het instrumentale en technisch mooie geluid.
