Sigur Rós - ( ) (2002)

Dat zal zeker mettertijd wel eens gebeuren, al staat er nog immens veel op de bucket list, en naarmate ik meer en meer kan afstrepen, wordt het dubbele eraan toegevoegd, dus het wordt er niet beter op. Muziek- en filmliefhebber zijn is een full-time job.

Ondertussen ook Takk... beluisterd. Dat was ook zeker en vast de moeite waard, maar ik denk dat dit album mijn voorkeur op dit moment krijgt, al kan dat nog veranderen. Van Valtari verwacht ik ook wel nog iets. Maar Kveikur en het album uit 2008 komen ook wel nog eens aan de beurt.

Vinylversie maar weer eens opgezet. Dit blijft toch wel een monument hoor. Je waant je in het winterse IJsland waar de omgeving gemaakt lijkt voor deze “soundtrack”. Heima, maar dan met de ogen dicht in een luie stoel en de koptelefoon op. Prachtig, tijdloos.

Jij vindt dit ook een aardig albumpie, neem ik aan?

Breaking News...

Na Ágætis Byrjun waar ik weinig mee kon dit bewierookte album ook een kans gegeven en ik werd nu positief verrast. Om te beginnen door de dynamiek en variatie die dit album wel heeft. Daarnaast is de drummer echt fantastisch.
Ik ben niet zo lyrisch als de gemiddelde score, maar dit is een fijn album.

[quote]You sat along the fire....

...........


daum tche wún

Het is lente, ga naar wat vrolijkers luisteren, dit album is voor de donkere jaargetijden

Ik ben de top 250 een beetje aan het doorworstelen qua albums die ik nog niet bestemd heb. Dit album heb ik wel eens eerder geluisterd. Ik kon er toen niet zoveel mee. Het wordt alom gewaardeerd, maar ik voel het niet. Ik heb het nog een paar virtuele draaibeurten de kans gegeven, maar er gebeurt weinig bij mij.

Hier kon ik mij wel in vinden. Het kwartje valt nog niet, maar ik verwacht niet dat ik snel nieuwe kwartjes ga werpen. Het doet me gewoon weinig.

Dat is helemaal niet erg en ik begrijp het helemaal. Naast dat dit geen muziek is die iedereen kan waarderen, viel bij mij het kwartje pas toen ik het album in zijn geheel luisterde toen er absolute rust om mij heen was, midden in de nacht. Misschien speelde ook mee dat ik op dat moment behoefte had aan iets of iemand die mij begreep, iets spiritueels of juist iets menselijks.

Dit album raakt mij in ieder geval nog steeds enorm, ook al zijn de momenten dat ik het opzet beperkt. Ik zou het bijvoorbeeld niet in de auto luisteren.

Dit is bijzondere muziek, heel eigenzinnig en zeker niet alledaags. Iedereen die er niet mee uit de voeten kan, kan ik helemaal begrijpen.

Ik begrijp dat dit bij een bepaalde stemming in de nacht waar geen enkele afleiding is, kan werken, Waverick. Wellicht dat ik dat ooit ook eens ga doen.

Inderdaad, hoofd leegmaken en de muziek tot je laten spreken. Maar ook dat garandeert uiteraard geen succes, het spreekt je aan of niet. De muziek is ook in een dergelijke sfeer ontstaan en opgenomen. En als je aan de landschappen van IJsland denkt kun je je er misschien nog meer bij voorstellen.

Ik zag dat je in Deventer woont. Komende zomer ga ik waarschijnlijk weer eens een bezoekje brengen aan Variaworld.

Groots, melancholiek, meeslepend en winters album waar ik door de beginjaren heen een innige band mee heb opgebouwd, het gevoel dat je het door een door kent, uniek in zijn soort en beleving. Nu na al die jaren wel een halfje er af, en dat komt door de krocht bestaande uit tracks 5 t/m 7 waarmee ik het tegenwoordig toch wel een stuk te langdradig vind worden. Niet elke luistertrip waardeer ik de volledige lengte van het album meer, track 1-2-3-4-8 (= zo'n 40 minuten) is voor mij ook goed als hoor je in zo'n album eigenlijk niet te gaan skippen.

Wauw, dit is echt een prachtig album om naar te luisteren. Het album heeft een perfecte sfeer. De nummers komen prachtig uit en wat een mooie zang. Heerlijk om naar te luisteren en van te genieten.

Bijna 10 jaar geleden voor het laatst gehoord, ergens durf ik niet meer... bang dat een nieuwe luistersessie niet meer in de buurt komt.

Waaaat, dit meen je niet?! Het album staat op 2 in je top 10!!

Niet bang zijn, dit album went nooit.

Ik snap je angst, maar als je er maar elke keer goed voor gaat zitten hoef je nergens bang voor te zijn.

Na honderd luisterbeurten komen er nog steeds heftige emoties naar boven bij het beluisteren van ( ).

Je slaat inderdaad de spijker op z'n kop Johnny, want dat is precies de reden waarom ik zoveel moeite met dit album heb. Al een aantal jaar houd ik me bezig met dit album, rustig luisterend op momenten dat het mij uitkomt. Gedoseerd zou je dus kunnen zeggen.

Het voelt voor mij net alsof het laatste ontbrekende puzzelstukje mist, ondanks het feit dat ik genoeg tijd en moeite in het album gestoken heb. ( ) heeft iets onbereikbaars voor me, wat tegelijkertijd eigenlijk ook wel de charme van het album is. Dat is ook de reden dat ik ( ) niet kan, én wil, opgeven als 'mooi, maar het doet het niet voor mij'. Ergens doet het het juist wel voor me, maar ergens ook niet. Bloedmooi, intrigerend en ontroerend, maar tegelijkertijd ook moeilijk, afstandelijk en onbereikbaar. Om een lang verhaal kort te maken; ik heb nogal een ambivalente relatie met Sigur Rós.

Ik zet 'm vanmiddag nog maar weer een keertje op. Misschien dat ik dan weer een stapje dichterbij kom...

...als het vanavond gaat onweren, lekker binnen gaan zitten, koptelefoon op, eventuele man/vrouw/kinderen wegsturen, ogen dicht, goed glas drinken naar keuze (liefst nipbaar), lever jezelf over aan de klanken die op je af komen. En als dan de climax van het laatste nummer is uitgestorven ben je een ander mens....

Dit album is als echte liefde: als je ernaar op zoek gaat, vind je het niet. Maar ineens is het er. Als jij het niet ziet aankomen. En dan ook... op overweldigende wijze.

Hou op, jullie doen me bijna janken met die laatste drie prachtige comments!

Wat prachtig geformuleerd Leptop. Ik denk dat je gelijk hebt. Ik weet nog niet hoe ik het aan ga pakken, maar dit zal ik zeker meenemen. Bedankt...

Zakdoekje nodig, Johnny Marr?

Komt erg herkenbaar voor, een slordige 10 jaar geleden kwam ik tot ongeveer dezelfde conclusie. Mijn verhouding met het album kwam moeizaam tot stand, maar eens tot volle wasdom gekomen, schitterde de plaat wel in al zijn glorie.. En heden ten dage blijkt nog geen blaadje verwelkt.

Ahh inmiddels toegekomen aan dit album! Perfecte timing, donker en regenachtig. Hoop dat deze net zo mooi is als de volgende

Ach ik ben ook nog jong, de wereld ziet er over tien jaar heel anders uit. Wie weet meld ik me dan weer bij ( ) met een ander, positiever bericht, namelijk dat het kwartje volledig is gevallen.

Het album is bijna 20 jaar oud. Binnenkort komt er een mooie remaster uit, met bonusmateriaal.

De remaster is uit!

Komt z.s.m. op de luistertafel!

Geobsedeerd met een meisje. Een onvergetelijke ontmoeting die je nooit meer losliet. Je ziet de bloemen groeien uit haar stappen, maar mag ze niet plukken. De dingen die zij zegt snap je niet maar je wil het wel. En dat terwijl ze zich wel naar je toetrekt. Ze trekt je aan. Je voelt haar warmte en haar menselijkheid wanneer je steeds dichterbij haar gezicht komt. Je hoofd voelt als een vulkaan en de klanken doen er niet toe: je begrijpt haar voor nu - voor vanavond. Ze lijkt ouder, wat ze zegt is wijs voor haar twintig jaar. Jullie vingers lijken in elkaar te passen, en de lijnen in jullie palmen zijn bíjna hetzelfde. Bloedmooi, intrigerend en ontroerend.

En dan, hoor je niets meer van haar. In de herfstwind ruik je soms haar kruidig aura maar als je haar zoekt is ze nergens te vinden. De bloemen uit haar stappen zijn platgetrapt en vermengd in de zwarte sneeuw die het gewone leven als een vuile slushpuppy voor je neersmijt. Ook dat is haar, manier van doen. De woorden die ze sprak lijken betekenisloos, alles wat ze zei is genuanceerd tussen haakjes. Voor iemand in de zomer van haar leven is ze moeilijk, afstandelijk en onbereikbaar. Haar jas en gezicht gereduceerd tot een zwart & wit. Na een tijdje is haar klank verdwenen evenals de behoefte om je steeds weer in haar te verdiepen. Je kunt loslaten. ...

En dan voel je een tikje op je schouder.

Succes!

De remaster speelt momenteel via Tidal. Net wat harder dan anders komt de muziek uit de speakers. Ik kijk uit over de tuin, bruinrode bladeren, dauw op het gras. De details zitten wat prominenter in de mix hoor ik nu, het klinkt ook net wat voller, maar de balans is behouden en de ultieme sfeer die dit album kenmerkt ook. Het wordt een mooie zaterdag.

Je slaat de spijker op z'n kop Leptop. Ik moet zeggen de neiging te hebben de vinylversie van de remaster te preorderen, maar aangezien ik het oorspronkelijke exemplaar ook al heb lijkt me dat wat overbodig.

Iemand die hem wel gaat bestellen?

P.S.: Ik merk op Spotify dat er bij enkele tracks (Untitled #4 bijvoorbeeld) enkele seconden achteraan zijn geplakt waarin helemaal niets te horen is. Mijns inziens verstoord dit de geweldige flow die dit album zo geniaal maakt. Is er iemand die weet of dit op de vinylversie ook zo is?

Na welk nummer moet je de plaat omdraaien?

Ik heb de cd met de originele versie en daar zit aan het einde van Untitled #4 ook een stilte van pakweg een halve minuut. Vind ik juist wel passend, omdat het de overgang van deel 1 van de plaat (licht en optimistisch) naar deel 2 (donker en deprimerend) kracht bijzet.

Dank voor de opheldering. Weer wat geleerd vandaag.