menu

Richard & Linda Thompson - I Want to See the Bright Lights Tonight (1974)

mijn stem
3,98 (185)
185 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Folk
Label: Island

  1. When I Get to the Border (3:23)
  2. The Calvary Cross (3:50)
  3. Withered and Died (3:24)
  4. I Want to See the Bright Lights Tonight (3:06)
  5. Down Where the Drunkards Roll (4:04)
  6. We Sing Hallelujah (2:49)
  7. Has He Got a Friend for Me (3:30)
  8. The Little Beggar Girl (3:24)
  9. The End of the Rainbow (3:54)
  10. The Great Valerio (5:21)
  11. I Want to See the Bright Lights Tonight [Live] * (3:04)
  12. Together Again [Live] * (2:46)
  13. The Calvary Cross [Live] * (9:54)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 36:45 (52:29)
zoeken in:
avatar van principal2000
3,0
Muzikaal okay en soms goed, vocaal minder aantrekkelijk album.

avatar van Snoeperd
3,5
Ik vind de vocals juist prachtig. Dit album maakt een hele hele diepe indruk op mij. Hier gaat een vrij hoog cijfer uitkomen.

avatar van Chungking
4,0
tip_of.yourstar schreef:
The End of the Rainbow en The Great Valerio... Wat een finale!


Jep

avatar van Droombolus
4,0
Fok ! Ik heb deze al 40 jaar in de kast en nog nooit wat bij geschreven .........

Toen was het gewoon een goeie plaat waarvan ik When I Get To The Border nog jaren met allerlei akoestiese gelegenheids groepjes nog jaren op Vlieland gespeeld heb als When I Get To The Bolder ( zo heet(te) de kantine van de kemping ) .......

Ondertussen issie gepromoveerd tot een tijdloos kwaliteitsalbum. Mijn "probleem" met de plaat is dat ik de eerste 2 nummers zo tering goed vind dat de rest daarna een beetje tegenvalt. Mede doordat Linda het leeuwendeel van de zang voor haar rekening neemt. Hou me ten goede, ze is een prima zangeres maar iets te koel voor mijn papillen en ik hoor Richard nou eenmaal graag zingen...........

Heffing zet det: het album lag een jaar op de plank bij Island omdat A&R manager Muff Winwood het er niet in zag zitten en het werd pas uitgebracht nadat Muff (weg)gepromoveerd was naar het management, zijn opvolger vervolgens van z'n stoel stuiterde van de muziek en het album alsnog uit liet brengen.
Als bassist heb ik nog steeds een hoge hoed op van "de oudere broer van" maar als A&R man was hij een ramp........

avatar van Lura
4,5
Droombolus schreef:
Fok ! Ik heb deze al 40 jaar in de kast en nog nooit wat bij geschreven .........

Gelukkig heb je dan nu eindelijk de tijd gevonden

avatar van bikkel2
4,0
Fraai folkrock album van dit duo.
Niet echt bekend met beiden, maar dit is een mooie instapper.
De stemmen kleuren voorbeeldig en de songs ademen een relaxte sfeer uit.
Hier en daar wat belegen, maar de balans is goed doordat de lichte rock ook genoeg ruimte krijgt.
Puik gitaarwerk hier trouwens te horen.
Moet nog wat groeien, maar een prima plaat is het zeker.

avatar van kühnekxs
4,0
Mensen, vergeet deze plaat niet! Of neem de moeite deze te ontdekken! Het gemiddelde van een strakke 4,0 na 159 stemmen bevestigt dat we hier over kwaliteit spreken

avatar van potjandosie
5,0
wellicht wat off-topic maar begin jaren 70 bewoog ik mij als beginnend muziekliefhebber zeg maar in wat men toen het "blueskamp" noemde. als je luisterde naar bands als John Mayall, The Free en Led Zeppelin werd dat zo benoemd. daarnaast had je de soul knakkers, liefhebbers van Curtis Mayfield e.d. het verschil was zichtbaar in gedrag, haardracht en kleding (o.a. spijkerbroeken versus corduroy broeken ). het was in de tijd dat jongeren met lang haar als "langharig tuig" werden bestempeld.
de folk muziek, wat ik destijds muziek voor oude mensen vond, werd gedomineerd door groepen als Fairport Convention met zangeres Sandy Denny, Steeleye Span met zangeres Maddy Prior en Pentangle met zangeres Jacqui McShee. op een dag kocht ik op aanraden van een verkoper van een platenzaak dit album. vanaf het intro van "When I Get to the Border" was ik meteen verkocht en daarna werd ik omver geblazen door de gitaarklanken van Richard Thompson met het nummer "The Calvary Cross". voor mij tot op de dag van vandaag weergaloze nummers. op die dag ergens in de jaren 70 werd ik bekeerd tot folk of folkrock en ging ik mij meer verdiepen in dat genre. destijds sloeg ik nummers zoals "Withered and Died" en "Has He Got a Friend for me" met de lead zang van Linda Thompson over, omdat ik die "saai" vond. pas later ontdekte ik de muzikale en tekstuele pracht van deze nummers en ook de emotievolle en krachtige zang van deze geweldige zangeres. de combinatie van ballads en uptempo nummers heb ik zelden zo goed in evenwicht gehoord als op dit album. de tekst en melodie van het door Richard gezongen "The End of the Rainbow" gaat ca. 50 jaar later nog steeds door merg en been. zoals hierboven al eerder aangehaald, wordt dit album magnifiek afgesloten met het door Linda gezongen "The Great Valerio". een fenomenaal, tijdloos album. beter zou het nooit meer worden.
album werd geproduceerd door Richard Thompson en John Wood.

All songs written by Richard Thompson
R & L Thompson with
Simon Nicol - dulcimer
Timi Donald - drums
Pat Donaldson - bass
John Kirkpatrick - anglo concertina, accordion
Brian Gulland, Richard Harvey- krummhorn
Royston Wood, Trevor Lucas - backing vocal

avatar van Tonio
4,5
Bij mij precies hetzelfde verhaal als bij potjandosie. In 1968 begonnen met Jimi Hendrix, Who, Led Zeppelin. Iets later volgde CSN(&Y), Young solo, Van Morrison, Yes, Genesis, Jethro Tull, Gentle Giant, ELP en nog veel meer.

Maar vooral geen folk, dat was ook voor mij muziek voor opa's en oma's. Pas heel veel jaren later begon ik mij - met als opstapje de countryrock van de begin jaren '70 - te interesseren voor de oorsprong van deze muziek. En zo kwam ik terecht bij Townes van Zandt, Steve Earle, Chip Taylor, John Prine, Guy Clark en Ry Cooder. En via hen weer bij Hank Williams, Woody Guthrie en de Appalachian folk. En ja, allemaal muziek van amerikaanse bodem.

En het duurde weer vele jaren voordat ik de Britse folk ging ontdekken. En dat was weer eens fijne ontdekkingsreis. Mijn eerste gidsen waren Nick Drake, John Martyn en vooral Richard Thompson. Eerst zijn volledige oeuvre, en pas daarna (ik weet het: schaamrood op de kaken) de albums die hij met zijn Linda maakte. Zeker drie klassiekers, waaronder dit album.

Ik ben het dan ook volledig met potjandosie eens, behalve met zijn opmerking "Een fenomenaal, tijdloos album. Beter zou het nooit meer worden". Dat werd het in mijn oren wel in de vorm van hun laatste meesterwerk Shoot Out the Lights. Een gezamenlijke(!) zeer intieme terugblik op de teloorgang van hun relatie. Een hartverscheurende plaat.

avatar van potjandosie
5,0
muziek is bij mij vaak gekoppeld aan bepaalde associaties/herinneringen uit het verleden die je bij bepaalde albums of nummers hebt. dat is persoonlijk en subjectief, dus dat zegt niet perse iets over wat nu "beter" is. ben wat betreft de duo albums van Richard & Linda niet verder gekomen dan dit album, voor mij hun "magnum opus" en de albums "Hokey Pokey" en "Pour Down Like Silver", waar ook diverse pareltjes op staan. destijds haakte ik af na het album "Sunnyvista", en dien ik ook met het schaamrood op de kaken te bekennen, dat ik het album "Shoot Out The Lights" niet ken. gezien het bericht van Tonio hoop ik alsnog een ander voor mij nieuw, oud juweeltje te ontdekken. overigens de solo albums van Linda Thompson zijn ook zeer genietbaar. ben niet bekend met het werk van hun zoon Teddy Thompson.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:19 uur

geplaatst: vandaag om 18:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.