Fedde
Met een nieuw album in aantocht, ga ik nog eens 5 jaar terug naar het moment dat dit album verscheen, in het jaar dat Paul Simon 70 zou worden.
Eerlijk gezegd had ik de man sinds Graceland (1986) niet meer serieus gevolgd en een kenner kan ik mezelf dus niet noemen. Hij had het zich makkelijker kunnen maken door te blijven rondcirkelen in de sfeer van zijn vroegere solo-albums. Simon (zonder Garfunkel) was toch best in staat fijne songs te maken. Maar zijn belangstelling voor 'wereldmuziek' verlegde dat spoor richting nieuwe wegen. Niet alles begrijp ik daarvan, geef ik toe. Graceland vond ik een stukje minder dan Hearts and Bones (1983).
Paul Simon is altijd in staat geweest het spirituele en alledaagse te verenigen in zijn songs. De derde dimensie was er altijd bij, maar nooit hoogdravend of belerend. Ook op dit album. Zo kan hij ongedwongen de Vader, Zoon en heilige Geest met elkaar laten kibbelen en kan hij thema's als dood en eeuwig leven zo luchtig maken als popcorn, zonder de dieptedimensie te missen.
In het voorwoord schreef Elvis Costello: "These wonderful songs refuse to despair, despite the evidence all around us. So Beautiful or So What rejects the allure of fashionable darkness and the hypnosis of ignorance - better to contemplate and celebrate the endurance of the spirit and the persistance of love."
Costello slaat de spijker op z'n kop. Geen modieus gejammer en gesomber, maar doorgaan op de weg van de liefde en de verwondering. Daarmee is het thema van dit album genoemd.
Muzikaal is Paul Simon meer terug bij de songmatige aanpak van vroegere albums maar klinkt tegelijk helemaal anno 2011. De Afrikaanse ritmes zijn ook er nog steeds, zoals in Dazzling Blue en de titelsong. Prachtig transparant opgenomen, geweldige percussie. Dan weer heel ingetogen met piano en gitaar in Love and Heart Times. Heel even denk ik terug aan The Sound of Silence.
Beetje irritant is de harde fading in Getting Ready for Christmas Day, maar knap zijn de verwerkte samples met Reverend Gates. Mooi is de gospel doo-wop in Love & Blessings, Questions for the Angels is adembenemend en met de titelsong zijn we snel bij het einde. Een album dat met 38 minuten geen minuut te lang is.
Maar het vervolg komt er aan. Volgende maand al, als het goed is en Stranger to Stranger gaat de titel worden. Ben benieuwd. Paul Simon bezig met zijn naderende dood? Echt niet!