menu

Elvis Presley - Moody Blue (1977)

mijn stem
3,64 (73)
73 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: RCA

  1. Unchained Melody (2:32)
  2. If You Love Me (Let Me Know) (2:59)
  3. Little Darlin' (1:53)
  4. He'll Have to Go (4:31)
  5. Let Me Be There (3:38)
  6. Way Down (2:36)
  7. Pledging My Love (2:49)
  8. Moody Blue (2:49)
  9. She Thinks I Still Care (3:50)
  10. It's Easy for You (3:28)
  11. Hurt * (2:08)
  12. Never Again * (2:52)
  13. Blue Eyes Crying in the Rain * (3:40)
  14. Danny Boy * (3:57)
  15. The Last Farewell * (4:03)
  16. For the Heart * (3:21)
  17. Bitter They Are, Harder They Fall * (3:17)
  18. Solitaire * (4:41)
  19. Love Coming Down * (3:07)
  20. I'll Never Fall in Love Again * (3:44)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 31:05 (1:05:55)
zoeken in:
5,0
Deze man had de allermooiste stem ter wereld. Zo zwak als hij fysiek was in 1977 zo sterk zijn de songs. Werkelijk alle nummers van dit album vallen bij mij in de smaak. Unchained Melody live achter de piano zorgt voor regelrecht kippevel. Mooiste platen die hier opstaan zijn

1: She Thinks I Still Care (blijft altijd super)
2: Solitaire (geweldig nummer)
3: Never Again (super romantisch nummer)

Minste nummers ga ik niet opnoemen want die kan ik op dit album niet eens vinden.

Een hele dikke 5 voor Elvis' laatste meesterwerk dat hij ons naliet.


ik kom toch tot een andere conclusie

ten eerste zijn dit eigenlijk twee albums (Moody Blue en From Elvis Presley Boulevard, Memphis Tennessee) en zijn allerlaatste album (Moody Blue, dus) bevat van die Jungle Room Sessie van februari en oktober '76 (is FEPB, MT) slechts 6 nummers (je weet zelf vast wel welke)
daarnaast staan er 3 live-nummers van 24 april '77 en origineels staat er een live-versie van Let Me Be There, notabene uit 1974
alles behalve een meesterwerk dus, meer een "hoogste tijd album"

luister naar bv It's Easy For You (wel van Moody Blue) en je hoort een erg vermoeide man (hoewel het een mooi nummer is) die bijna opgedraaid moet worden

ik probeer juist de Elvis albums zo kritisch mogelijk te benaderen (hoort ook zo) en kom vrijwel altijd tot de conclusie dat de "problemen" de heren platenbonzen kunnen worden toegeschreven

ik kan hiervan tientallen voorbeelden noemen, voor de geinteresseerden

hoe groot Elvis ook was, met een betere politiek zou er NOG MEER uitgehaald moeten/kunnen worden

5,0
Ben ik wel met je eens ettettummu, de meeste nummers komen inderdaad uit 1976 met uitzondering van een enkeling maar juist door de fysieke toestand van elvis op dat moment zegt dit album mij zo veel. De nummers vind ik echt schitterend en wanneer je Elvis dan ook nog Unchained Melody ziet zingen achter de piano kom je echt tot de conclusie wat een wereldartiest. Ook ik probeer deze albums kritisch te beoordelen maar ik blijf er bij dat Moody Blue een geweldig album is.

je zult mij nooit horen zeggen dat het geen wereldartiest was.
ben, denk ik, de grootste Elvis-idioot op de site

EVANSHEWSON
Kocht deze plaat omdat ik toch een redelijk groot Elvis fanaat ben; Hou nog steeds veel meer van zijn fifties periode en de betere songs uit de sixties.
De "FAT ELVIS" is me toch wat melijwekkend. Al kon die natuurlijk nog behoorlijk zingen;
Het erge is dat je het ook hoort aan de manier van zingen; Ik hoor bij ieder nummer of ik de FAT ELVIS of de good shape Elvis hoor.
Nou, bespreking dan maar van deze plaat. Wat er eigenlijk 2 zijn.
Track 1 tot 9 is de originele MOODY BLUE. Daarna zijn het bonustracks, maar dat is de gehele plaat uit 1975 ELVIS PRESLEY BOULEVARD.
De songs die hij met overtuiging zingt zijn Unchained Melody, He'll Have to go, Way Down, Moody Blue, Pledging my Love, She thinks I still care.
Little Darlin' is van een zeer slap niveau, dat is een klus die hij vlug wilde klaren, dit nummer misstaat op de plaat want dat haalt het niveau naar beneden.
Hoe goed de Presley versie ook is van HE'LL HAVE TO GO (klassieker van Allison/Allison), vind deze supersong ongeëvenaard door de versie van RY COODER, hoe goed Presley dit ook brengt. De nummers van Elvis Presley Boulevard zijn zeer goed gezongen, ok het is de Fat Elvis, maar het is toch een erg genietbaar album.
Het speciale is natuurlijk dat we weten dat kort na de release van Moody Blue, Presley er het bijlje voor eeuwig zou bij neerleggen, dat geeft de plaat wel een speciaal "cachet".

2 elpees voor de prijs van één, zeg maar. Alles samen vind ik dit album beslist niet tot het beste van Presley behoren, maar de plaat krijgt van me 3.5 sterren, FAIR ? *** 1/2

avatar van fish
4,0
Om deze juist te bespreken, moet je eigenlijk eerst FEPB bespreken die in 1976 uitgebracht werd.

FEPB moest eigenlijk net een album worden als het Fool album. Veelal persoonlijke liedjes. In tegenstelling tot Fool is dit hier wel gelukt. Elvis was depressief en dat is nagenoeg op elke track merkbaar. Dat hij 'fat' was, maakt mij niets uit.

FEPB is een album dat je op een ongemakkelijke reis neemt door de zielsroerselen van een man die alles had, die ongekende hoogtes had gehaald, en nu in een vrije val was beland. Niet te vergeten dat als je Elvis was, mega ster, en alleen al je voornaam wereldbekendheid genoot, het moeilijk te verteren geweest moet zijn als je die ene echte liefde van je leven niet meer kon krijgen.

Vanuit het diepe komen Solitaire, Bigger they are, harder they fall en Love coming down.

Hurt werd een favoriet live nummer, wat een uithaal (die live vaak werd herhaald).

For the heart is een niet onverdienstelijke rocker, maar de titel zegt genoeg. En Blue eyes crying in the rain is een echt Elvis nummer, een leuke mix van country en blues!

The last farwell wellicht profetisch.

Danny boy, op verzoek van zijn Ierse fans opgenomen, nog zo'n ongemakkelijk nummer over dood en heengaan....pure melancholie.

In het kader van deze rollercoaster ride aan emoties past It's easy for you eigenlijk het best op dit album. Elvis klinkt zeer vermoeid, maar de tekst zegt alles...

You don't have to face the music
You don't have to face the crowd
Just go back where you came from
You ain't even proud
I had a wife and I had children
I threw them all away
And now you tell me, you dare to tell me
I should go back to them
What do you think I should say

Daarentegen, als afsluiter van zijn laatste studio album misschien ook wel erg toepasselijk.....

@ fish:

Voor als je 'm nog niet hebt: "The Jungle Room Sessions" is een gouden tip.

Ik ben sowieso erg voorstander van de nog kale versies en op dit album waan je je bijna in de kamer.

avatar van fish
4,0
@ ettettummu:

Heb em. Zeer intiem en persoonlijk, maar daardoor ook bloedmooi. Net als de reguliere studiotracks, zijn ook de kale versies helder. The Jungle Room Sessions maken het op deze wijze nog intenser.

Deze week, in het kader van de 16 augustus, maar even wat Elvis besprekingen.....hoop niet dat de andere MuMe gebruikers gek worden van al dat Elvis, maar hey, wat dan nog.....hihi

avatar van rudiger
Elvistheking schreef:
Deze man had de allermooiste stem ter wereld. Zo zwak als hij fysiek was in 1977 zo sterk zijn de songs. Werkelijk alle nummers van dit album vallen bij mij in de smaak. Unchained Melody live achter de piano zorgt voor regelrecht kippevel. Mooiste platen die hier opstaan zijn

1: She Thinks I Still Care (blijft altijd super)
2: Solitaire (geweldig nummer)
3: Never Again (super romantisch nummer)

Minste nummers ga ik niet opnoemen want die kan ik op dit album niet eens vinden.

Een hele dikke 5 voor Elvis' laatste meesterwerk dat hij ons naliet.



doe die Shakira van de eerste plaats af en zet er `n KING cd voor in de plaats , The King had toch een mooiere stem dan die stoeipoes .

Nicci
tsja, maar die stoeipoes heeft weer andere pluspunten . . .

EVANSHEWSON schreef:

Little Darlin' is van een zeer slap niveau, dat is een klus die hij vlug wilde klaren, dit nummer misstaat op de plaat want dat haalt het niveau naar beneden.
Dat is gewoon een live-versie.
Waarschijnlijk staat het op dit album, omdat het één van favoriete nummers van dat moment was; hij zong 'm in ieder geval erg vaak z'n laatste jaar.
Het is sowieso opmerkelijk dat hij tijdens deze sessies (en live) veel "jukebox-klassiekers" opnam:
"Pledging My Love", "Unchained Melody", "He'll Have To Go", "Little Darlin'", "Blue Eyes Crying In The Rain", "Hurt"..................

En ik kan niet genoeg herhalen hoeveel afbreuk de overdubs doen aan de schoonheid van veel nummers.

avatar van LucM
3,5
Ik geloof dat dit het laatste reguliere album van Elvis was voor zijn dood. De laatste jaren bracht hij voornamelijk covers, maar hij bracht ze wel met overtuiging en het was een goed idee de nummers live op te nemen. Al verkies ik de Elvis in de jaren '50, begin jaren '60, ik vond zijn werk toen gewoon geïnspireerder.
"Moody Blue" was reeds een hit, "Way Down" werd dat na zijn dood.

avatar van devel-hunt
3,0
Deze plaat is de laatste plaat die Elvis uitbracht tijdens zijn leven, hij had zelfs een kleine hitopleving want aan de maanden voorafgaand aan zijn dood stond het nummer Moody Blue in de hitlijst. De strot van elvis lijkt steeds warmer en groter te gaan klinken, misschien ook geholpen door de omvang van zijn lijf in die periode, en de muziek? Soms mooi en lekker, maar toch ook erg over the top geproduceert, Elvis lijkt soms meer op Lee Towers dan op Elvis Presley. Unchained melody is wel erg mooi.

ettettummu schreef:
ik kom toch tot een andere conclusie


ik probeer juist de Elvis albums zo kritisch mogelijk te benaderen (hoort ook zo) en kom vrijwel altijd tot de conclusie dat de "problemen" de heren platenbonzen kunnen worden toegeschreven

ik kan hiervan tientallen voorbeelden noemen, voor de geinteresseerden

hoe groot Elvis ook was, met een betere politiek zou er NOG MEER uitgehaald moeten/kunnen worden


Helemaal mee eens! soms maakte RCA belabberde samenstellingen. Mijn voorbeelden zijn 1972. Er had een album moeten komen in de stijl van 6363 sunset of standing room only. Een paar jaar eerder werd de fout al gemaakt met diverse Nashville sessie. Gelukkig lieten ze later zien hoe het ook kon met ' Tomorrow is a long time' . Als dit album in 1967 was uitgebracht was het een super seller geweest!

AddictedToElvis
Kwantitatief zeker niet voldoende waar misschien iets teveel wordt geleund op liveperformances, maar mooi is het zeker. Unchained Melody speelt Elvis prachtig, If You Love Me is prima, Little Darlin' wat minder. Let Me Be There (die op de cd is weggehaald) vind ik dan weer geweldig, ondanks dat ie al in '74 is opgenomen. Zo bestaat kant A uit bijna alleen maar liveperformances. Alleen het mooie He'll Have To Go niet. De overige nummers komen uit dezelfde sessie als van Boulevard, Memphis, Tennessee, en zijn ook net zo goed. Favorieten zijn Pledging My Love en ook de titeltrack is natuurlijk fantastisch.

Ondanks dat het meer een samenstelling van nummers die nog op de reserveplank lagen, is dit een fantastisch album, en een waardige afsluiter van Elvis' carrière. Meer dan 20 jaar lang heeft hij ons voorzien van allerlei soorten muziek, en ons laten genieten van de mooiste stem ter wereld. In die tussentijd heeft hij de muziekrevolutie doen starten, rock 'n' roll over de wereld verspreid, om na een aantal jaren door het verschrikkelijke filmcontract en The Beatles teneergeslagen te zijn, te pieken eind '68/'69, en tot zijn dood schitterende muziek opnam.

sugartummy
er bestaat een homerecording uit de jaren 60 waarin elvis met het origineel van little darlin' meezingt. elvis vond het zelf dus al een tijdje een leuk nummer. ook ik vind dat er geen enkel slecht nummer op dit album staat al is de duplicaat van let me be there volstrekt onnodig; dit was een keuze van de producer felton jarvis. hij had toch wel een ander livenummer kunnen kiezen dat nog nooit uitgebracht was?!

avatar van spinout
4,5
Een mooi laatste album met studio opnamen en live-nummers. Zijn stem klinkt nog indrukwekkend, al schijnt die toen toch achteruit te zijn gegaan. En dat ie nog kon rocken bewijst ie met Way down.

avatar van SammyAutumn
3,5
Jammer dat t zo moest eindigen natuurlijk. Na de comeback in '67 ging het eigenlijk alleen maar bergafwaarts met de grootste artiest allertijden. Dit is geen slecht album, ik vind bijvoorbeeld Unchained Melody echt van ongekende schoonheid. Echter is het jammer dat Elvis ons niet nog langer had kunnen vermaken met zijn muziek en bovendien ongekend mooie stem.

5,0
Voor hen die dit album in hoge mate waarderen (hetgeen volkomen terecht is), kan ik 'the jungleroom sessions' uit 2000 van harte aanbevelen. Dit album staat ook op musicmeter.

2,5
Matig album zonder persoonlijkheid, omdat het The King is uit respect nog 2,5/5

avatar van BloodBrothers
4,5
Helaas aangekomen bij het laatste studio-album van The King. Maar wat een mooie marathon was dit!

Laat me allereerst even beginnen met het feit dat ik na alle studioalbums van The King op een zeer net gemiddelde uit ben gekomen. Daarmee heeft die dan ook zeker een prominente plek in mijn top 10 artiesten verdiend. En rustig durf ik ook te stellen in mijn top 3.

Het album daarentegen is voor mij eigenlijk gewoon een prachtstuk. Wat de beste man ons nog voorschotelt in zijn fysieke en mentale toestand in 1976/1977 is eigenlijk ongelooflijk als je het bedenkt. Bijna helemaal 'platgespoten' met de geneesmiddelen die hij kreeg, maar toch nog o zo goed als zanger zijn op dit studio album. The King is ingehaald door zijn eigen succes, anders hadden we hem misschien nog steeds wel kunnen aanschouwen. Helaas zat het er niet in. Daarbij wil ik vooropstellen dat het hij zeker niet op het album op zijn allerbeste klinkt, maar dat was ook niet wat ik hier verwachtte. Elvis klinkt op, uitgeput, zwaar depressief, en toch kon hij het nog steeds zo goed brengen. Het laatste nummer, It's Easy For you, zegt eigenlijk alles wat er te zeggen valt. Daarbij vind ik vind de A-kant Unchained Melody een favoriet, en van de B-kant eigenlijk alle 5 de nummers goed in het gehoord liggen.

It was a pleasure, baby.

avatar van spinout
4,5
En dan nu z'n soundtrack albums en vervolgens zijn live albums?

avatar van nlkink
Er zitten tussen de verzamelaars ook een paar interessante uitgaves...
Guitar Man (1981)
For The Asking aka Lost Album (1990)
Elvis Sings The Guitar Man (2011)

avatar van spinout
4,5
Jazeker, maar dan ga je vaak doubleren volgens mij. Maar een Sunrise hoort er denk ik ook bij en EP's. Maar dat mag BloodBrothers natuurlijk helemaal zelf beslissen.

avatar van Kronos
4,0
spinout schreef:
Jazeker, maar dan ga je vaak doubleren volgens mij.

Het probleem met verzamelaars. Twee jaar geleden stond ik in de winkel met zin naar meer Elvis. Ik zag The Essential 50's Masters liggen, ook van de 60's en 70's. Veel nummers had ik al. Dit probleem zou alleen erger worden elke keer ik iets wilde bijkopen bedacht ik me. De oplossing, één keer een flinke smak geld uitgeven aan The Album Collection. Nog geen seconde spijt van gehad.

avatar van BloodBrothers
4,5
spinout schreef:
En dan nu z'n soundtrack albums en vervolgens zijn live albums?


Yes, de live albums wil ik sowieso ook nog erbij pakken. De soundtracks ga ik even de tijd voor nemen en wil ik ook de DVD's bij bekijken van de films, dus die moet ik eerst ergens vandaan gaan halen.

avatar van spinout
4,5
Er zijn goedkope live opnamen uit de jaren 50, die ik zelf zeer de moeite waard vind. Ook de Hawaii opnamen uit 1961 zijn beschikbaar. De setlist en uitvoering zijn geweldig, alleen de geluidskwaliteit is helaas wat minder. Ook de Million Dollar Quartet uit 1956 is goed te beluisteren. Enjoy!

avatar van Kronos
4,0
BloodBrothers, officiële verzamelaars die je misschien wel wil beluisteren om het beste niet te missen zijn de vier volumes van Elvis Golden Records. Die bevatten al de nummers die niet op albums staan.

Elvis Presley - Elvis' Golden Records (1958)
Elvis Presley - 50,000,000 Elvis Fans Can't Be Wrong (1959)
Elvis Presley - Elvis' Golden Records Volume 3 (1963)
Elvis Presley - Elvis' Gold Records Volume 4 (1968)

avatar van BloodBrothers
4,5
Kronos schreef:
BloodBrothers, officiële verzamelaars die je misschien wel wil beluisteren om het beste niet te missen zijn de vier volumes van Elvis Golden Records. Die bevatten al de nummers die niet op albums staan.

Elvis Presley - Elvis' Golden Records (1958)
Elvis Presley - 50,000,000 Elvis Fans Can't Be Wrong (1959)
Elvis Presley - Elvis' Golden Records Volume 3 (1963)
Elvis Presley - Elvis' Gold Records Volume 4 (1968)


Klopt, de eerste heb ik al beluisterd, die heeft zelfs de volle mep en de andere 3 staan ook nog in het lijstje erbij. Die wil ook nog luisteren.

avatar van goldendream
Zo. Hier dus gekomen.

Wat leerde ik kennen?
1 alle reguliere albums
2 alle soundtracks/scores + EP's van films die geen volledig album opleverden
3 alle livealbums tot en met 1977
4 ontbrekende nummers op hierboven vermelde albums via de volgende boxsets en verzamelalbums:
- The Complete 50's Masters (1992)
- From Nashville To Memphis - The Essential 60's Masters (1993)
- Walk a Mile In My Shoes - The Essential 70's Masters (1995)
- Amazing Grace (1994)
- Command Performances (1995)
- Sunrise (1999)

Nu zit ik met een vraag: wat mis ik nog?
Ik lees positieve zaken over het album 'The Jungle Room Sessions', wat ik nog wil ontdekken.
Welke pareltjes kunnen jullie me nog aanraden?

Gast
geplaatst: vandaag om 16:06 uur

geplaatst: vandaag om 16:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.