menu

Yes - Close to the Edge (1972)

mijn stem
4,07 (708)
708 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Atlantic

  1. Close to the Edge: (i) the Solid Time of Change (ii) Total Mass Retain (iii) I Get Up I Get Down (iv) Seasons of Man (18:36)
  2. And You and I: (i) Cord Of Life (ii) Eclipse (iii) The Preacher The Teacher (iv) The Apocalypse (10:13)
  3. Siberian Khatru (8:57)
  4. America [Single Version] * (4:12)
  5. Total Mass Retain [Single Version] * (3:21)
  6. And You and I [Alternate Version] * (10:17)
  7. Siberia [Studio Run-Through of "Siberian Khatru"] * (9:19)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 37:46 (1:04:55)
zoeken in:
avatar van vanwijk
5,0
Het Magnum Opus voor mij is Tales From Topographic Oceans!
Mooie discussies aldaar en Going For The One is mijn dritte im bunde.
Neemt niet weg dat Close to the Edge een wereldplaat is, regelmatig de weg naar mijn speler weet te vinden en ik ben benieuwd of de schijnwerpers erop komen te staan!

avatar van ricardo
2,0
Voor mij is dit vooral een hippie album met veel vogeltjesgefluit, de platen hierna bevielen mij veel beter net als Fragile mij ook beter bevalt!

avatar van vanwijk
5,0
ricardo schreef:
Voor mij is dit vooral een hippie album met veel vogeltjesgefluit, de platen hierna bevielen mij veel beter net als Fragile mij ook beter bevalt!


Grappig, Fragile en The Yes Album doen mij juist veel minder! Wat Relayer betreft moet ik mijn mening herzien. Dat is beter dan ik in eerste instantie dacht.
Fragile heeft voor mij maar een echt wereldnummer, Heart Of The Sunrise en daarnaast is South Side Of The Sky ook wel te pruimen. Rest doet me toch wat minder.
Close To The Edge heeft inderdaad wat vogeltjes en wat hippie elementen maar gelukkig hoor ik er ook andere dingen in.
Later albums, tsja, Going For The One is een parel in het oeuvre, Tormato en Drama niet zo slecht als iedereen denkt. Later verschenen albums bevatten altijd wel een aantal sterke songs (ook op Union wat mij betreft!) maar komen ze niet in de buurt van hun jaren ‘70 werk. Nu ik mezelf dit zie schrijven voel ik me ineens een stuk ouder...

avatar van ABDrums
5,0
Eenieder die zich waagt aan de wijde wereld van de progressieve rock is uiteraard in bepaalde mate bekend met dit album. Door velen gezien als het magnum opus van Yes en als één van de beste progressieve rock platen allertijden (kijk bijvoorbeeld maar op progarchives) gaat het hier natuurlijk over het album met de moerasgroene hoes: Close To The Edge.

Het titelnummer Close To The Edge is met afstand één van de allerbeste - zo niet de allerbeste - progepic(s) ooit. lennert zet dit in zijn recensie geweldig uiteen. Ik wil me daar dan ook volledig bij aansluiten en verwijs met veel plezier naar zijn beschrijving van het titelnummer en het album als geheel.

Voor mij symboliseert Close To The Edge een soort 'circle of life'-gevoel, net zoals bijvoorbeeld A Change Of Seasons van Dream Theater dat ook heeft, waarbij de metafoor van de seizoenen de verschillende stadia in het leven symboliseren. Ook het geluid van de natuur en de tjirpende, fluitende vogeltjes aan zowel het begin en het einde dragen bij aan dit 'circle of life'-gevoel, waarbij je aan het einde het gevoel hebt dat alles weer rond is. Zo werkt natuurlijk ook de natuur: alle dingen die de natuur schept beginnen klein (een foetus bijvoorbeeld) en eindigen klein (de dood reduceert alles tot stoffelijke resten, tot niets dus eigenlijk). Tevens symboliseert het einde wellicht een nieuw begin: het ene mensenleven eindigt terwijl ergens anders een ander mensenleven op het punt staat te beginnen en tot bloei te komt. Kortom: Close To The Edge nodigt uit tot oneindig filosoferen over het leven en de wereld in het algemeen.

Ten slotte hecht ik erg veel waarde aan het titelnummer op persoonlijk vlak, wat maakt dat het nummer voor mij toch een beetje extra glans met zich meebrengt en het zich goed en wel nestelt in mijn lijstje van favoriete songs allertijden.

And You and I is totaal anders van karakter dan het titelnummer, maar minstens zo geniaal. Er wordt hier veel meer ingespeeld op elementen uit folk en het hele stuk klinkt een stuk luchtiger dan Close To The Edge (en Siberian Khatru). Het hoogtepunt van dit nummer, en één van de mooiste momenten op de plaat, is de overgang van deel I naar deel II: de synthesizer-lijn van Wakeman hier in combinatie met de wegebbende stem van Anderson, waarbij de drums met een simpel-lijkend ritme invallen is werkelijk wonderschoon! Daarnaast bevat ook And You and I prachtige filosofische teksten van Anderson, zoals:

Coins and crosses never know their fruitless worth
Cords are broken, locked inside the mother earth
They won't hide, oh, they won't tell you
Watching the world, watching all of the world
Watching us go by

Siberian Khatru is het meest speelse en up-tempo nummer van Close To The Edge. Waar And You and I vooral luchtig en wat trager was, klinkt Siberian Khatru gedrevener, sneller en daardoor ook wat puntiger (ten opzichte van de rest). In tekstueel opzicht is dit nummer ook het meest zweverig en hippie-achtig, terwijl muzikaal gezien dit nummer het minst hippie-achtig is van het album: een grappige paradox.

Ik lees hierboven dat Close To The Edge in september van dit jaar Abraham ziet. Dat geeft des te meer aan hoe goed dit album is en hoe het met gemak de tand des tijds heeft doorstaan: het had bij wijze van spreken gisteren opgenomen kunnen worden, waarbij de muziek totaal niet gedateerd klinkt, maar zich juist kenmerkt door een enorme hoeveelheid inspiratie, frivoliteit en muzikaal vakmanschap.

Het is ook om deze reden dat Yes met deze drie ijzersterke composities op Close To The Edge (progressieve) rockgeschiedenis schrijft. Dit is een album waar menig muzikant zijn/haar inspiratie uit haalt en waar tot op de dag van vandaag mensen van over de hele wereld geïnspireerd en ontroerd door raken, zelfs vijftig jaar na datum. En als je dat bereikt hebt, dan ben je met recht één van de besten te noemen...

Stand:

1. Close To The Edge - 5*
2. Fragile - 4*
3. The Yes Album - 4*
4. Time And A Word - 4*
5. Yes - 3.5*

avatar van Reijersen
Naar aanleiding van dit topic beluisterde ik dit album.

Wederom een album dat ik nooit eerder hoorde. Na een aantal luisterbeurten moet ik zeggen: een interessante en ook wat ingewikkelde trip is dit album. Het komt mij over als zeer rijke muziek. Er gebeurd van alles, wat het soms wat ingewikkeld maakt. Maar doordat er van alles gebeurd houdt het er ook wel mijn aandacht aan vast. Volgens mij kent mijn vader dit niet, maar zou het zeker iets voor hem zijn (aangezien ik al vaker naar zijn platenkast memoreerde in dit topic). Ik luister dan graag met hem mee.

Lees net dat Alan White, de drummer, overleden is. De artiesten vallen op het moment met bosjes.

Mssr Renard
SoundWave schreef:
Lees net dat Alan White, de drummer, overleden is. De artiesten vallen op het moment met bosjes.


Alan White speelde niet op deze plaat.

avatar van FrodoK
5,0
Maar het nieuws is daarmee niet minder treurig...

4,5
Heerlijk dit, het is het eerste album van Yes wat ik beluister maar het is echt yes voor mij, als groot Pink Floyd liefhebber vond ik dat ik me een keer moest wagen aan deze muziek en na aanleiding van de recensies hier ben ik met dit album begonnen te luisteren op Spotify, absoluut geen spijt van, smaakt naar meer Yes!

avatar van Hans Brouwer
5,0
Borderline schreef:
...en na aanleiding van de recensies hier ben ik met dit album begonnen te luisteren op Spotify....
Op vinyl klinkt "Close to the Edge" veel en veel mooier.

5,0
AC1
Heb de oude LP maar die is toch wat grijsgedraaid. Kocht daarna (lang daarna) de remaster CD maar vond het maar muf klinken. Kocht daarna de Rhino CD (was goedkoop en de verpakking was veel mooier) en dat klonk zeker niet slecht (dichter bij het geluid dat ik ken van de LP) maar blijkbaar moet je de originele CDs van Atlantic hebben. Die zouden het beste klinken maar die ben ik nog nooit tegengekomen.

avatar van Hans Brouwer
5,0
AC1 schreef:
...maar blijkbaar moet je de originele CDs van Atlantic hebben. Die zouden het beste klinken maar die ben ik nog nooit tegengekomen.
Zou ik dan een collectors-item in huis hebben?

5,0
AC1
Hans Brouwer schreef:
(quote)
Zou ik dan een collectors-item in huis hebben?


Wie weet! Van Atlantic heb ik Fragile. De CD is goudkleurig en zit in een mooi kartonnen doosje tezamen met een boekje. Echt een verzamelobject. Is dat ook het geval met jouw Atlantic CD van Close To The Edge?

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
De allereerste Atlantic-CD's van Yes (daar had ik er 2 van, allebei weggedaan) klonken dun en beroerd, de tweede Atlantic-generatie (5) klonk al veel beter, de Elektra/Rhino-CD's (5) klinken superbe.

avatar van Alicia
5,0
Tot en met 'Going for the One', nee... zelfs tot en met 'Tormato' staat hier overal 'Atlantic' als label op. Maar ik vind deze CD's echt niet zo bijzonder klinken. De grote zwarte schijven klinken inderdaad mooier. De hi-res versies klinkt alweer stukken beter en doen mij wel aan het geluid van dat oude vinyl denken.

Mssr Renard
Alicia schreef:
Tot en met 'Going for the One', nee... zelfs tot en met 'Tormato' staat hier overal 'Atlantic' als label op. Maar ik vind deze CD's echt niet zo bijzonder klinken. De grote zwarte schijven klinken inderdaad mooier. De hi-res versies klinkt alweer stukken beter en doen mij wel aan het geluid van dat oude vinyl denken.


Niet helemaal waar. De LP's zijn inderdaad via Atlantic en Atco verschenen, maar de reissues op cd via Elektra, Rhino zelfs Warner:

Yes - Close To The Edge

Url: https://www.discogs.com/master/35006-Yes-Close-To-The-Edge

Shared from the Discogs App

Edit: je bedoelt bij jezelf. Excuses.

avatar van Alicia
5,0
Ja, hier in de kast, in huize Alicia dus, staat overal 'Atlantic' op het label van de cd's. Ik zie er verder geen 'Elektra' of 'Rhino' op staan.
Wel Warner: zoals in Atlantic Recording Corporation, A Time Warner Company. Het maakt toch verder niet uit. Ze staan in de kast en komen er amper meer uit.

5,0
AC1
Alicia schreef:
Ja, hier in de kast, in huize Alicia dus, staat overal 'Atlantic' op het label van de cd's. Ik zie er verder geen 'Elektra' of 'Rhino' op staan.
Wel Warner: zoals in Atlantic Recording Corporation, A Time Warner Company. Het maakt toch verder niet uit. Ze staan in de kast en komen er amper meer uit.


Dan moet het deze zijn uit 1994.

Yes - Close To The Edge (CD 1994) | eBay - benl.ebay.be

avatar van Alicia
5,0
Niks waard dus.

avatar van Robje1968
4,5
Dit album verveelt nog steeds niet. Heb hem nu al zo'n 35 jaar thuis en ontdek, bij elke draaibeurt, weer wat nieuws.

Ik heb wel wat draaibeurten nodig gehad om het album op waarde in te schatten. In het begin kwam het allemaal wat overdadig en druk over.

5,0
Robje1968 schreef:
Dit album verveelt nog steeds niet. Heb hem nu al zo'n 35 jaar thuis en ontdek, bij elke draaibeurt, weer wat nieuws.

Ik heb wel wat draaibeurten nodig gehad om het album op waarde in te schatten. In het begin kwam het allemaal wat overdadig en druk over.


Zal bij mij ook al zoveel jaren meegaan. Blijft fenomenaal album. Toen ik als jonge gast dit hoorde, was dat ook wel enorm overweldigend. ( net zoals vele prog materiaal toen ). Het was zoveel meer dan de Top 40 radio muziek van toen hé.
In ieder geval misschien wel hun beste YES album

AOR_Lover
Jon Anderson komt deze zomer naar Valkenburg. De voormalig leadzanger van de band Yes en schrijver van wereldhits als Roundabout, Owner of A Lonely Heart en Hold on to Love staat op 5 augustus in het Openluchttheater in Valkenburg.
Dat heeft het theater maandag bekendgemaakt. Anderson viert in Valkenburg het vijftigjarig bestaan van het Yes-album Close To The Edge. Hij zal het hele album ten gehore brengen aangevuld met andere Yes-klassiekers. Hij wordt daarbij begeleid door liefst 25 musici.


avatar van Hans Brouwer
5,0
Is zeker mooi! Beluister "And You and I" in deze uitvoering met gesloten ogen en het is alsof je Yes in hun glorieuze jaren aan het werk hoort...

avatar van pachag


Huh? Is dat echt zijn stem? Of playbackt hij dit. Klinkt echt buitengewoon goed! Zwaar onder de indruk!

avatar van Chet
Prachtig, prachtig, prachtig. Op een druilerige zondagochtend even teruggeworpen in de tijd.

Terug naar de jaren zeventig. De jaren dat ik alles van Yes verzamelde en, ik schreef het hier al eens eerder ergens, zelfs lid was van de Nederlandse Yes fanclub.......... (de enige fanclub waar ik ooit lid van ben geweest).

Ik ben geen voorstander van al die Tribute bands die goede sier maken met het repertoire van een ander, maar dit is absoluut andere koek.
Die stem van Jon Anderson is, zelfs nu hij hoogbejaard is, een genot voor het oor. Trouwens ook mooi om te merken dat zo'n nummer volstrekt tijdloos blijkt te zijn. Als eind tiener kon ik het waarderen en als zestigplusser is dat nog steeds het geval.

Dank voor deze tip meneer

avatar van Alicia
5,0
pachag schreef:
(quote)


Huh? Is dat echt zijn stem? Of playbackt hij dit. Klinkt echt buitengewoon goed! Zwaar onder de indruk!


Ja. Alleen de allerhoogste noten haalt Jon Anderson niet meer zo goed. Maar hij weet dit redelijk te omzeilen. Genoeg amateuropnamen die dit bevestigen. Maar wat een mooie stem heeft de man inderdaad nog. Hij weet nog altijd te ontroeren.
Jon Anderson, nota bene de ex frontman van Yes, zegt zelf: "Je hoeft geen Yes te heten om goede Yes muziek te kunnen maken".

avatar van Hans Brouwer
5,0
Alicia schreef:
Jon Anderson, nota bene de ex frontman van Yes, zegt zelf: "Je hoeft geen Yes te heten om goede Yes muziek te kunnen maken".
Pak 'm beet 50 jaar geleden zou Jon Anderson zoiets echt niet roepen. Met alle respect: the band Geeks kan de muziek van Yes uitstekend imiteren maar het is geen Yes en het wordt geen Yes.

avatar van Alicia
5,0
Hans Brouwer schreef:
Met alle respect: the band Geeks kunnen de muziek van Yes uitstekend imiteren maar het is geen Yes en het wordt geen Yes.


Dat kan natuurlijk ook niet meer.

avatar van Clownvis
5,0
Toevallig zat ik hier weer evne te lezen vanwege de aankondiging van een speciale uitgave van Close to the Edge Klik maar inderdaad wat een prachtig stuk muziek is deze clip en inderdaad nog steeds een prachtige, krachtige stem voor die leeftijd. Ook aan mijn kant bedankt hiervoor meneer

avatar van Stalin
Hans Brouwer schreef:
(quote)
Pak 'm beet 50 jaar geleden zou Jon Anderson zoiets echt niet roepen. Met alle respect: the band Geeks kan de muziek van Yes uitstekend imiteren maar het is geen Yes en het wordt geen Yes.


Tja, je kunt je ook afvragen hoe echt de echte Yes vandaag de dag nog is. Eigenlijk is Yes anno 2025 (net als de Geeks) een Yes coverband geworden, maar dan wel met Steve Howe als gitarist.

Voor mij klinkt Geeks met Jon Anderson nu meer Yes dan de huidige Yes zelf. Maar dat heeft ook te maken met Jon zijn stem. Die blijft ongeëvenaard en zal voor altijd verbonden blijven aan de muziek van Yes.

Daarom hebben Jon en de Geeks bij mij toch een streepje voor op Yes met Steve Howe.

Maar eigenlijk zijn het allebei gewoon coverbands met 1 origineel bandlid van Yes

avatar van musician
5,0
Stalin schreef:
Maar eigenlijk zijn het allebei gewoon coverbands met 1 origineel bandlid van Yes

Zeker. Droevig maar waar.
Ik mis alleen de samenwerking tussen Wakeman en Anderson wel een beetje.
Je kunt ook een band verlaten, zoals Steve Hackett ooit deed, en dan meer als (de oude) Genesis blijven klinken dan de overgebleven erfgenamen met de naam van de band. Is ook een prestatie.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:30 uur

geplaatst: vandaag om 14:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.