Spandau Ballet - Diamond (1982)

Chant No.1 blijft tot de dag van vandaag hun beste single.

Helemaal mee eens

Chant No.1 : "I Don't Need This Pressure On". En dat zingen ze 39 keer.
Maar het blijft een leuk, swingend, nummer

serieus!

Uitschieters zijn hier:

Chant No.1 (was toen echt zo'n disco-hit, de 12 inch is ook erg goed)
Instinction
Paint Me Down
She Loved Like Diamond

She loved like diamond vind ik nou juist het minste liedje van deze plaat. Maar verder is hier geen zwak nummer op te bekennen.
De eerste vier nummers zijn uiterst broeierige funky dance tracks.
Pharao is een al even broeierige psychedelische darkwave-pop.
En de laatse twee liedjes zijn een uniek soort oosterse ambient.
Wat mij betreft is dit het beste album van spandau ballet en een van de meest onderschatte platen in de pop-muziekgeschiedenis

Juist!!
Ze zijn zeker onderschat, ik heb er ook moeite mee als ze weer eens worden beschreven als wegwerp popmuziek.
Duran Duran heeft dat probleem ook.
Ze hebben verschillende toch wel zeer mooie nummers gemaakt.

Beste Spandau Ballet-plaat met een geweldige kant B. Ingeleid door het prachtige She Loved Like Diamond volgt het psychologische Pharaoh, het mystieke Innocence and Science en het sferische Missionary.

Daar waar Duran Duran haar eigen sound en identiteit verder uitdiepte, werd Spandau Ballet daarna helaas een doorsnee popband.

Kersvers in deluxe editie uitgebracht.
Met alles erop en eraan heb ik de indruk.

Journeys to Glory is trouwens ook al uit.
True en Parade volgen in juni.

Ik vind dit toch wel hun beste album,vooral om het feit dat hier Chant no 1 opstaat,hun enige echte klassieker.De rest is redelijk (Pharoah en Paint me down zijn nog het best) maar niet echt bijzonder.

Nog wel redelijke plaat, maar niet zo leuk als de voorganger wat mij betreft. Even een dipje om daarna weer een mooi album te maken.

Maar het dipje is gelukkig niet zo groot dat het een onvoldoende scoort.

Chant No. 1 (I Don't Need This Pressure On) is nog steeds het meest spannende nummer van de Spandau boys. Ooit gekocht op maxi-single: culthit en nog altijd favoriet! Verder staan er nog wat aardige nummers op zoals Paint Me Down en Instinction.

Als kind vond ik Paint me down geweldig!
Ik heb nooit geweten dat het van Spandau Ballet was, totdat ik laatst de Deluxe versie van dit album kocht.
Tijden herleefden weer!

Dat lijkt me kras. De deluxe editie van dit album kopen zonder dat je Paint Me Down kent.
Enkel op basis van Chant No.1 dan? Of misschien om geen gaten in je collectie te hebben?

Speel de plaat nu weer eens, en eigenlijk is het best een leuk album. Missionary is lekker donker, en misschien wel het donkerste nummer wat de mannen gemaakt hebben?

De rest is eigenlijk dansbare funky music, en de titel track neight al wat naar de sound die zou gaan komen. Maar dit is nog wel de band die echt leuke muziek maakte.

Spandau Ballet mag niet. Dat drukt gemiddeld de 'score' van hun werk op MuMe met ten minste twee sterren. Kwestie ook van imago. Maar dan: de muziek! Die is op dit album in ieder geval op een constant hoog niveau. Eighties-pop, maar hier ligt nog duidelijk de link met de new wave uit die tijd. Logisch vervolg op het debuut en zowaar een experimenteel geluid op de laatste drie tracks en een band als Japan is nooit ver weg. Ik vind dit album, zonder het mee te tellen jeugdsentiment - ik werd pas bekend met SB vanaf True, mijn favoriet.

Pharaoh is één van de meest onderschatte nummers. Zo goed, die kille wat funky gitaar er door

Iemand trouwens die tab voor gitaar?