menu

Riverside - Memories in My Head (2011)

mijn stem
4,06 (112)
112 stemmen

Polen
Rock / Metal
Label: Glassville

  1. Goodbye Sweet Innocence (10:40)
  2. Living in the Past (11:59)
  3. Forgotten Land (9:57)
totale tijdsduur: 32:36
zoeken in:
nicoot
Riel, ik ben nog aan het twijfelen - ik heb voor 30 september zo'n vijf activiteiten en heb Riverside al 4 keer gezien en Uden is niet zo dichtbij Gent. Misschien ga ik wel naar Verviers op ProgResiste, daar vervangen ze Pallas op 15 oktober.

avatar van notsub
3,5
Riverside laat vertrouwde kwaliteit horen en doet toch maar even ruim een half uur muziek op een tussendoor-EP. De band laat zich qua sound wat meer in het verleden terugzakken en komt met sfeervolle nummers op de proppen. Goede release.

avatar van AOVV
3,5
En inmiddels heb ik 'Memories in My Head' toch al een mooi aantal keren beluisterd. Het blijft erg goed, de sfeerzetting is sterk en ik vind de zang ook van toegevoegde waarde. Progrock uit Polen, met een nostalgisch tintje, want het keyboardstukje dat je hoort in het begin van het eerste nummer en op 't eind van het laatste nummer, komt zo uit 'On the Run' van Pink Floyd's 'The Dark Side of the Moon'. En zo zijn er wel meer invloeden, de naam Rush valt hier ook soms, en niet ten onrechte.

Drie lange nummers, samen goed voor iets meer dan een halfuur luisterplezier (voor ons) en spelplezier (voor hen). Minpunt is wel dat het allemaal, ook al zit het erg goed in elkaar, niet zo intens is als hetgeen hun voorbeelden ruim 30 jaar geleden wisten te presteren. Maar toch erg goed, moet maar eens een langspeler van Riverside opsnorren.

3,5 sterren

avatar van levensnevel
5,0
Weergaloos.
*****plus

5,0
Toch, als ik de teksten van Forgotten Land erbij neem, en me dan voorstel hoe onze (Europese) samenleving er over 10 jaar uit zou komen te zien en je dán deze plaat draait... Ok wat vergezocht, maar Duda maakt hier volgens mij wel een song naar aanleiding van deze spanningen. Of zou het echt een fictief verhaaltje zijn?

Song:
YouTube - Riverside - Forgotten Land (edit) [New Song]

Tekst:
RIVERSIDE LYRICS - "Memories In My Head" (2011) EP - darklyrics.com

avatar van Gloeilamp
4,5
Prachtig album, de opener blijft favoriet.
Vanaf de eerste luisterbeurt vond ik het al erg goed, dat is wel eens anders geweest binnen dit genre

4,5* en een plekje in mijn eindejaarslijstje.

nicoot
Gloeilamp schreef:
Prachtig album, de opener blijft favoriet.
Vanaf de eerste luisterbeurt vond ik het al erg goed, dat is wel eens anders geweest binnen dit genre

4,5* en een plekje in mijn eindejaarslijstje.


Alright! Staat er bij mij ook hoog in

Ozric Spacefolk
Beste plaat van Riverside.

Productie is top en de drummer doet veel rustiger aan, wat het minder rommelig maakt.

Ontzettend veel leentjebuur bij Pink Floyd, maar dan wel op een eigen manier gebracht.
Erg sfeervolle en spacey plaat van deze polen.

avatar van Leeds
5,0
Alweer een schitterende plaat van Riverside. Er mag dan wel wat Pink Floyd in verwerkt zijn, ik hoor ook nog een stevige scheut Camel in deze plaat. Living in the Past is daar het absolute voorbeeld van. Verder horen we het typische Neo Prog Marillion geluid op de afsluiter.

Maar daar heb ik niets tegen, integendeel!!!

avatar van Broem
4,5
Superieure progrock van deze Polen. Ooit als tussendoortje bedoeld maar van buitengewone klasse. Altijd knap hoe de stem van Mariusz een perfect geheel vormt met de band. Dat geeft het werk van Riverside een extra dimensie. Memories in my head is voor mij een album wat lekker past tussen het werk van de band en het solo werk van Mariusz op Lunatic Soul. 0,5 * erbij.

avatar van Rinus
4,0
Drie nummers, die niet op de reguliere albums staan. En met 30 minuten speeltijd, zowat een album op zich.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Superbe, kwalitatief gewoon een volwaardig album. Ach ja, die korte speelduur, in het vinyltijdperk zijn er ook wel diverse serieuze elpees van grote artiesten (Dylan, Creedence, Simon & Garfunkel) geweest die nog geen 30 minuten op de klok brachten... Het openingsnummer is mooi melancholiek met fraaie instrumentale passages, en het slotnummer is zeldzaam krachtig met een briljante tekst die hard kan aankomen bij wie gevoelig is voor de weemoed van het verloren verleden: "Look at this field my son / Deserted, empty places / Where the dead silence feeds on lost whispers", maar mijn persoonlijke favoriet is toch Living in the past. Geweldig hoe er in het begin opeens een verrassende driekwartsmaat in komt zetten, en als dan de gitaar invalt krijg ik spontaan een brok in mijn keel. Ook verder is dit nummer precies zoals ik mijn prog het liefste heb: voorspelbaar qua heerlijke orgel- en gitaarpartijen, onvoorspelbaar voor de rest, energiek en kwetsbaar tegelijkertijd, hoe zeg je zoiets, en met op het einde (11:25-11:32) een orgel-en-gitaar-loopje waar ik elke keer weer een brede glimlach van op mijn gezicht krijg – dat wordt mijn nieuwe ringtone.
        Invloeden van Pink Floyd zijn natuurlijk onmiskenbaar, maar als deze mannen al bij Waters & Gilmour zouden hebben afgekeken hoe een bepaalde sfeer een hele plaat lang vast te houden, dan hebben ze die les hier wel summa cum laude in praktijk gebracht. Bovendien is het ook wel een passend eerbetoon, want de onverstoorbaar doormarcherende tijd van The dark side of the moon ("And then one day you find, ten years have got behind you") is natuurlijk precies de voorhamer die het koninkrijk van Forgotten land tot stof heeft doen wederkeren. En bij het intro van dat nummer moest ook ik meteen denken aan Cygnus X-1 van Rush (vanaf 1:45), maar het totaal van Memories in my head is toch zo subtiel, zo getuigend van een eigen identiteit en kwalitatief zo hoogstaand dat eventuele imitatio hier toch duidelijk emulatio is geworden. In oktober ga ik deze band voor het eerst live zien – het kan bijna alleen maar tegenvallen. Bijna.

avatar van El Stepperiño
4,5
Ik wil mijn favoriete drie nummers aanklikken!!

avatar van Alicia
5,0
Ik heb de laatste weken heel veel - voor mij - 'nieuwe' artiesten uit de progressieve rock/metal hoek voorbij horen komen en ik heb tot nu toe - op één na dan - geen enkele zanger kunnen vinden. die je zo bij de 'lurven' kan grijpen als deze Mariusz Duda. Grootmeesters op gitaar, drums of keyboards, daar zijn er genoeg van en ze zijn er in vele mooie kleuren en variëteiten. Maar echt fijne zangers, dat is een heel ander verhaal. De gehele band is er trouwens eentje om door een ringetje te halen.

Memories in My Head is wederom een indrukwekkend album (EP) van net aan 32 minuten en 36 seconden, maar de plaat is absoluut elke seconde de moeite van het beluisteren waard.

Riverside gaat gelukkig weer nieuwe albums maken, schrijft Mariusz op z'n website. Voorlopig nog zonder vaste gitaristen. Stoppen vanwege het tragische overlijden dit jaar van gitarist Piotr Grudziński blijkt bij nader inzien toch geen optie voor de band te zijn. Ik ben benieuwd!

Ze hebben er in ieder geval een grote fan bij!

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Grappig, Alicia, ook ik heb Riverside pas vrij recent leren kennen, maar bij mij was het eerst vooral de muziek die me aansprak, de zang vond ik in het begin enigszins vlak. Inmiddels ben ik ook voor Duda's stem wel gevallen, hoewel ik het moeilijk vind om te bepalen of dat komt doordat ik nu zijn stem van zichzelf gewoon mooi ben gaan vinden of doordat ik de muziek zó goed vind dat zijn stem in die waardering "meegesleept" wordt (alsof ik zijn stem mooi vind omdat die een onderdeel van geweldige muziek is). Eenzelfde ervaring had ik bij Steven Wilson, wiens zang ik in begin een beetje saai vond, terwijl die nu voor mij onlosmakelijk verbonden is met zeer emotionele en absoluut niet saaie muziek en ik zijn stem (dus) ook veel meer ben gaan waarderen.

avatar van Alicia
5,0
De muziek (het geheel) sprak mij ook het eerst aan, maar de stem is zo'n ontzettend belangrijk 'instrument' voor mij - als het tenminste een gezongen uitvoering betreft, daar valt of staat een muziekstuk mee. Het kan in de eerste instantie niet zo opvallen, maar als een zanger na verloop van tijd gaat 'irriteren' kan het je luisterplezier op een gegeven moment behoorlijk gaan bederven, hoe goed de muziek ook is. De meeste (rock)vocalisten zitten net tegen het randje aan en als je de muziek niet al te vaak draait, gaat het wel lang mee. Maar daar zal ik bij Duda niet zo snel last van krijgen, vermoed ik. Hoop ik! Er zijn natuurlijk ook zangers die ik onmiddellijk het zwijgen opleg... dan kan je het wel mooi willen vinden omdat de muziek je ligt, maar dan is het voor mij toch over en uit!

avatar van Jake Bugg
BoyOnHeavenHill schreef:
Grappig, Alicia, ook ik heb Riverside pas vrij recent leren kennen, maar bij mij was het eerst vooral de muziek die me aansprak, de zang vond ik in het begin enigszins vlak. Inmiddels ben ik ook voor Duda's stem wel gevallen, hoewel ik het moeilijk vind om te bepalen of dat komt doordat ik nu zijn stem van zichzelf gewoon mooi ben gaan vinden of doordat ik de muziek zó goed vind dat zijn stem in die waardering "meegesleept" wordt (alsof ik zijn stem mooi vind omdat die een onderdeel van geweldige muziek is). Eenzelfde ervaring had ik bij Steven Wilson, wiens zang ik in begin een beetje saai vond, terwijl die nu voor mij onlosmakelijk verbonden is met zeer emotionele en absoluut niet saaie muziek en ik zijn stem (dus) ook veel meer ben gaan waarderen.


Hetgeen je daar over Wilson zegt, heb ik ook meegemaakt.

avatar van Alicia
5,0
En... de stem van Mariusz Duda 'gaat nu toch al best heel lang mee'! Geweldige EP!

avatar van Mssr Renard
Dit is geloof ik ook de enige plaat (EP in dit geval) van Riverside die ik enigszins okay vind.
De rest van de band vind ik echt helemaal niets. Maar dat komt omdat het gewoonweg mijn smaak niet is, dus niets ten nadele van alle moeite die de band doet.

Maar het is wel logisch want ik vind Porcupine Tree en Pineapple Thief, Anathema, Anekdoten etc. ook allemaal erg moeilijk om naar te luisteren. Te somber en (voor mij) veel te saai en langdradig.

Deze plaat echter klinkt wat Pink Floydish op een fijne manier. De enige plaat (zoals ik al zei) die er wat mij betreft toe doet.

avatar van Mssr Renard
Alicia schreef:
....maar als een zanger na verloop van tijd gaat 'irriteren' kan het je luisterplezier op een gegeven moment behoorlijk gaan bederven, hoe goed de muziek ook is. De meeste (rock)vocalisten zitten net tegen het randje aan en als je de muziek niet al te vaak draait, gaat het wel lang mee. Maar daar zal ik bij Duda niet zo snel last van krijgen, vermoed ik. Hoop ik! Er zijn natuurlijk ook zangers die ik onmiddellijk het zwijgen opleg... dan kan je het wel mooi willen vinden omdat de muziek je ligt, maar dan is het voor mij toch over en uit!


Ik denk dat dit de vinger op de zere plek is, wat mij betreft, als het dit soort muziek aangaat. Lieden als Marius Duda en Steven Wilson zorgen voor mij voor ontzettende irritatie.

avatar van Aproxis
4,5
Ook eindelijk dit album binnen. Mn collectie is bijna compleet 33 minuten vliegen snel om, maar zeker met deze kwaliteit.

avatar van legian
5,0
Vandaag sinds lange tijd weer eens gedraaid en ik ga hem gewoon met een halfje verhogen. Prachtige EP blijft dit toch, die mij veel te snel voorbij gaat.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:23 uur

geplaatst: vandaag om 18:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.