Coldplay - X&Y (2005)

Niet zo veel minder dan zijn voorgangers als de becijfering doet vermoede (niet in de laatste plaats ook omdat Parachutes mijns inziens wat overschat wordt). Wat minder akoestisch en meer stadion, maar daarmee niet meteen minder. Speed of Sound is wat vervelend maar dat geldt ook voor Clocks; hoort een beetje bij Coldplay om iets uit te schieten richting poppy. Verder gewoon sterke popplaat dat zeer aangenaam in het gehoor ligt zonder (snel) te gaan vervelen.

Was een goed moment geweest om er mee te stoppen.

De 3,5 ster die ik tegen kwam als gegeven score is al jaren geleden ingevoerd. Eigenlijk heb ik deze plaat altijd links laten liggen verder. Laatst kwam ik hem tegen voor een fijn prijsje en toch maar meegenomen en nu moet ik mijn mening toch wat naar boven bijstellen:

Wat een HEERLIJKE plaat! Lekker vet en ik ben niet vies van een portie bombast. Ik zou me kunnen beklagen over de soms wel erg infantiele teksten, maar wie maalt daarom als alles muzikaal klinkt als een klok.

Ik snap volkomen dat liefhebbers van de eerste twee platen eczeem kregen op de meest vervelende plekken, maar ik vind dit eigenlijk gewoon een heerlijke, ongegeneerde, prachtplaat. Mooi!

Ik vind het eerlijk gezegd ook wel vreemd dat deze plaat niet zo goed is ontvangen. Ik geef toe dat dit album wel wat anders is, maar ik vind hem evengoed mooi, net zo mooi als parachutes, wel iets minder dan a rush of blood to the head en viva la vida. Ik vind het zelfs moeilijk om hier echt een favoriet te noemen, maar als favorieten heb ik hier a message, swallowed in the sea en till kingdom comes aangekruist. Neemt niet weg dat ik fix you, talk, speed of sound, the hardest part en what if ook erg mooi vind.

Niet zo goed ontvangen?? Deze plaat werd destijds toch helemaal de hemel ingeprezen door de 'kenners'? Zo staat het althans in mijn herinnering gegrift. Of bedoel je bij de fans? Maar ook daar kan ik me weinig van herinneren. Over het algemeen wordt deze gezien als het laatste album dat er echt toe deed/doet van deze band. Hierna werd het toch allemaal ietsje anders...

Klopt allemaal. Al kan ik me niet vinden in dat 'laatste album dat er echt toe deed'.
Viva La Vida, Ghost Stories en het vorig jaar verschenen Everyday Life vind ik albums van de bovenste plank.

Dat zou kunnen. Ik heb na deze (X&Y) Viva la vida nog wel in huis gehaald. Maar boeien kon dat album me maar mondjesmaat. Wat ze daarna gedaan hebben kreeg ik, die heel enkele keer dat ik de radio aan had staan, dingen van mee waarbij ik niet echt drang voelde om de albums te checken.

Ook voor mij zijn de eerste 3 albums goed. Daarna is de interesse voor deze band eigenlijk gestopt. Creativiteit lijkt weg. .....

Zo niet mee eens. Maar ja, ik behoor dan ook niet tot die mensen die hadden gewild dat ze ondertussen A Rush of Blood to the Head volumes 2, 3, 4 en 5 hadden gemaakt.
Vind ik alles goed? Nee. Ik had kunnen leven zonder Mylo Xyloto en A Head Full of Dreams, maar ik vind het wel top dat ze steeds veranderen qua de muziek die ze maken, dat ze voor iedere bui die ik heb albums hebben gemaakt die daarbij aansluiten. Zo kwam 'break-up album' Ghost Stories uit toen ik zelf door een diep dal ging en ik had geen beter cadeautje kunnen krijgen dan dat album.
Met opvolger A Head Full Of Dreams had ik dan weer minder, maar dit album heeft weer veel betekenis voor een vriendin van mij die juist die feelgood muziek nodig had op dat moment.

Oh begrijp me goed; ik hou juist van bands die niet telkens hetzelfde doen. Per album weer nét iets anders klinken t.o.v. voorgaand werk. Alleen ging Coldplay muziek maken waar mijn interesse totaal niet ligt. Dus dan houdt het voor mij op. Ik weet niet in welke richting de laatste albums zitten qua stijl? Misschien moet ik die dan eens checken.

Ja dat kan natuurlijk vielip, in dat geval zou ik Ghost Stories en Everyday Life zeker eens checken. Ik hoor op beide echt wel het 'oude' Coldplay terug.

The Hardest Part en Swallowed in the Sea springen er voor mij uit. Sommige nummers vind ik echter oersaai. 3,5*

1. Square One (4:47) 2,5
2. What If (4:57) 3,5
3. White Shadows (5:28) 3,0
4. Fix You (4:55)  3,5
5. Talk (5:11)  4,0
6. X&Y (4:34) 3,0
7. Speed of Sound (4:48)  4,0
8. A Message (4:45) 3,0
9. Low (5:32) 3,0
10. The Hardest Part (4:25)  4,5
11. Swallowed in the Sea (3:59) 4,0
12. Twisted Logic (5:01) 2,5
13. Til Kingdom Come (4:12) 3,5

Ik vind dit een prima album van Coldplay. Tuurlijk staan hier een aantal grote hits op, maar die vind ik over het algemeen prima. Dit album bevat ook een aantal sterke albumtracks, zoals A Message, Swallowed in the Sea en Till Kingdom Come.

Dit is zo'n album dat ieder jaar opnieuw tijdens de vakantie in de auto wel een draaibeurt krijgt. Het laatste album van Coldplay dat mij kan bekoren. Viva la Vida heeft ook wel iets, maar haalt het niet bij deze.

X&Y is voor mij altijd het album geweest wat de vraag beantwoord: wat als Sigur Rós gewoon een popband was? Nou zal het me niets verbazen als Coldplay toendertijd inspiratie haalde uit ze. SR was ten tijden van dit album hard op weg naar hun eigen hoogtepunt in hun carrière wat populariteit betreft.

Dan over het album zelf: ik kan de synthesizer injectie in de Coldplay sound wel waarderen, maakt het allemaal wat dromeriger en meeslepender.
Toch zet ik dit album zelden op, als ik een in een Coldplay fase zit komen Parachutes, Ghost Stories en Everyday Life toch echt eerst langs voordat alle albums daartussen de aandacht krijgen.

Sinds jaren weer gehoord en meteen een halfje erbij! Vol passie gebracht, geweldig samenspel, gitaar is heerlijk...

Parachutes en ARoBttH vind ik prima albums. Vanaf X&Y gaat het wat mij betreft de verkeerde kant op. Talk is gewoon gejat van Kraftwerk (Computer Love) en Fix You staat hoog op de irritatielijst. The Hardest Part en Speed Of Sound gaan nog wel, al is het minimaal. Hierna nog een prima album (Viva La Vida) en dan is het voor mij wel klaar. Het is vooral de af en toe ontzettend zeikerige zang van Chris Martin wat me tegenstaat. Plus dat het allemaal erg geforceerd klinkt. Sorry fans, het is gewoon niet mijn kopje thee.

Nee wat mij betreft ging het na deze met Viva la vida juist compleet de verkeerde kant op. Daar staan nog 2 á 3 goeie songs op maar houdt het verder wel op. Daarna werd het pas echt erg en heb ik de moeite niet meer genomen om elk album te checken. Zo blijven A rush of blood to the head en X&Y voor mij over als enige goede albums van deze in mijn ogen behoorlijk overschatte band.

Na Viva La Vida is het idd weinig soeps meer, een heel anders klinkende band ook.
Maar ... vind jij deze plaat nu de minste van de eerste vier albums? Ik ben zelf erg onder de indruk van het songmateriaal hier, kan zich meten met de andere drie. Op gelijke hoogte!

Duidelijk de mindere. Sommige dingen zijn nu eenmaal niet uit te leggen. Ik heb ook een persoonlijke herinnering aan The Scientist waardoor ik dit nummer nooit meer objectief kan beluisteren. En juist daardoor met een glimlach naar Viva La Vida luister. Want dat is het: leve het leven.

Allemaal erg persoonlijk denk ik, welke je de beste vindt. Van de eerste vier albums denk ik dat ik deze dan toch de beste vind; van deze skip ik namelijk nooit een nummer. Viva la Vida komt dan op nummer 4.

X&Y draaien we iedere vakantie in de auto, misschien speelt dat wel mee. Echt een heerlijk album voor in de auto.

1. X&Y
2. Parachutes
3. A Rush of Blood to the Head
4. Viva la VIda

Ik leg toevallig net even een roman weg waarin de hoofdpersoon precies hetzelfde zegt, hij vindt Coldplay verder maar niets maar dit album vindt hij geweldig om in de auto te luisteren.

Dat is leuk! Om welke roman gaat het?

Liefde van Karl Ove Knausgard