menu

Slint - Spiderland (1991)

mijn stem
4,06 (648)
648 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Touch and Go

  1. Breadcrumb Trail (5:55)
  2. Nosferatu Man (5:34)
  3. Don, Aman (6:28)
  4. Washer (8:50)
  5. For Dinner ... (5:05)
  6. Good Morning, Captain (7:39)
totale tijdsduur: 39:31
zoeken in:
avatar van trebremmit
2,0
Wat een beproeving dit, tergende muziek die alle levenslust uit je zuigt. Vandaag weer eens geprobeerd omdat nogal wat mensen waarvan ik de smaak soms wel deel dit ook mooi vinden, maar ik blijf dit vreselijk vinden, die zanger brrrrrr.

avatar van TornadoEF5
4,5
Twee keer beluisterd, heel mooi album!

avatar van Poles Apart
5,0
TornadoEF5 schreef:
Twee keer beluisterd, heel mooi album!

En het fraaie is, hij wordt alleen maar mooier elke keer.

avatar van itchy
5,0
Telkens als ik naar Spiderland luister geniet ik zo van die godsgruwelijke geniale drums van Britt Walford. Zo origineel, zo afwijkend, een eigen interne logica volgend die gewoon helemaal klopt. En ook enorm subtiel. In de documentaire Breadcrumb Trail is te zien wat een natuurlijke mafkees hij is. Jammer dat deze gast maar op een handjevol platen is te horen.

avatar van itchy
5,0
De 33 1/3 boekenserie (met boeken over platen) is nogal wisselvallig, maar het boek over Spiderland is geweldig en bood nieuwe, intrigerende perspectieven die alleen nog maar bijdragen aan de mystificering en de uniekheid van deze plaat. Een paar funfacts over Slint en Spiderland:

- De plaat is opgenomen in twee weekeinden (het eerste weekeind opnemen, het tweede weekeind mixen) in een jinglestudio waarin nog nooit een band had opgenomen.
- Ondanks de tijdsdruk vond Britt Walford het tot wanhoop van zijn bandgenoten nodig om in deze schaarse studiotijd nieuwe bekkens te gaan kopen.
- oorspronkelijk was het de bedoeling om maar 4 nummers op te nemen. Op het allerlaatste moment kwamen Britt Walford en Brian McMahan (de defacto "bandleiders") met Don, Aman en For Dinner... (dat slechts enkele keren was gerepeteerd) aanzetten.
- Don, Aman is een solonummer van drummer Britt Walford. Er is niemand anders op te horen. Bijna de helft van de opnametijd werd besteed aan dit nummer.
- De vier nummers die oorspronkelijk zouden worden opgenomen waren zo uitvoerig gerepeteerd, dat bijna alles op deze plaat de eerste take is.
- Washer is het enige Slint-nummer waarop wordt gezongen (i.t.t. gepraat/geschreeuwd).
- De nummers zijn geschreven als instrumentale nummers (de band oefende nooit met vocalen). In de aanloop naar de opnamen werd de teksten uitgewerkt door Brian McMahan en Britt Walford, pas in de studio realiseerden David Pajo en Todd Brashear zich dat er daadwerkelijk vocalen zouden komen, en hoorden deze voor het eerst.
- In de studio is de volgorde van het arrangement van Good Morning Captain behoorlijk aangepast om aan te sluiten bij de vocalen, die op dat moment nog een "work in progress" waren.
- De tekst "interested female singers write" op de hoes van Spiderland is serieus bedoeld: McMahan was zeer onzeker over zijn vocalen en men dacht aan uitbreiding van de band met een zangeres. Tussen de reacties zat een brief van ene Polly Jean Harvey. Het vermeldde adres is van de ouders van Britt Walford, die tot in lengte der jaren fanmail ontvingen.
- De titel Spiderland is ontleend aan een uitspraak van het broertje van McMahan die de muziek "spidery" vond.
- Slint is vernoemd naar de goudvis van Britt Walford, die "Slint" ("a name deliberately chosen to sound as strange as possible") heette.

avatar van Don Cappuccino
5,0
Dat 33 1/3-boek is inderdaad fantastisch, itchy. Absolute aanrader voor iedereen die deze plaat hoog waardeert. Het heeft namelijk mijn waardering voor de plaat zelfs vergroot.

avatar van Coma Cat
4,5
Wow, die drums van Britt Walford zijn echt uniek inderdaad. Als er één nummer is waarbij ik altijd mee begin te luchtdrummen is het Breadcrumb Trail.

En dat vier tracks dan ook nog vrijwel geheel de eerste takes zijn en er dan aan de andere kant twee nummers zijn waar Walford en McMahan net op het laatste moment mee aankwamen, is toch waanzinnig. De hele plaat voelt zo spontaan, maar ook ontzettend goed doordacht. Die verdient een top 10-plek

avatar van madmadder
4,5
Don Cappuccino schreef:
Dat 33 1/3-boek is inderdaad fantastisch, itchy. Absolute aanrader voor iedereen die deze plaat hoog waardeert. Het heeft namelijk mijn waardering voor de plaat zelfs vergroot.


Hebben jij of itchy (of iemand anders) nog tips voor andere toffe boeken uit de 33 1/3 reeks? Deze wil ik sowieso heel graag lezen (leuk voor op mijn verjaardagsverlanglijstje), maar misschien zijn er nog andere delen die ik niet mag missen.

avatar van itchy
5,0
madmadder schreef:
(quote)


Hebben jij of itchy (of iemand anders) nog tips voor andere toffe boeken uit de 33 1/3 reeks? Deze wil ik sowieso heel graag lezen (leuk voor op mijn verjaardagsverlanglijstje), maar misschien zijn er nog andere delen die ik niet mag missen.

stuur je een pm

avatar van Don Cappuccino
5,0
madmadder schreef:


Hebben jij of itchy (of iemand anders) nog tips voor andere toffe boeken uit de 33 1/3 reeks? Deze wil ik sowieso heel graag lezen (leuk voor op mijn verjaardagsverlanglijstje), maar misschien zijn er nog andere delen die ik niet mag missen.


Ik heb naast deze het 33 1/3-boek over Aphex Twin's Selected Ambient Works Volume II gelezen, die vond ik ook interessant. Voor de rest is het een reeks waar ik zelf ook nog wat meer in moet duiken, zijn inmiddels al behoorlijk wat delen.

avatar van madmadder
4,5
Top, kan inmiddels een mooi lijstje samenstellen. zoals ik al tegen itchy zei: ik voel een projectje aankomen.

avatar van Kondoro0614
5,0
'Spiderland' neemt je als luisteraar geheel mee in zijn eigen wereld, heerlijk wegdromend blijf ik maar constant genieten van deze plaat, die ik dankzij deze website heb leren kennen overigens. De band kent veel aspecten maar de duistere tint deed me alles. Het schreeuwerige van ' Nosferatu Man' of de pakkende tekst van 'Washer', het raakte me allemaal. Ik ben langzamerhand wel een beetje verliefd geworden op deze plaat, en constant als ik hem aangooi vliegen de veertig minuten voorbij. Helaas mocht de band hierna geen nieuwe muziek meer uit brengen omdat de band simpel weg werd opgeheven, dit is de grondlegger van zoveel moois wat nog is gekomen erna.

Pure kunst zou ik het bijna willen noemen, maar dit is wel de soort muziek waarvoor ik duidelijk leef. Ik blijf genieten, en dat zeg ik niet bij elk album. Ik kan nog wel zoveel er over vertellen maar, dat is hier al genoeg gedaan. Zet hem op, doe je ogen dicht en geniet. Voordat je het weet, is het voorbij.

avatar van madmadder
4,5
Ik heb een stukje geschreven over dit album, maar in het bijzonder over het 33 1/3 boek over dit album. Het is een beetje een lang stuk dus voor de leesbaarheid hier alleen de eerste paar alinea's en een linkje naar het volledige stuk.

Spiderland van Slint is zo’n album dat iedere zichzelf respecterende muziekliefhebber toch eens gehoord moet hebben. Eind jaren tachtig begon een piepjong viertal met het schrijven van nieuwe muziek. Het album dat uit deze sessies voortvloeide laat nu, dertig jaar later, nog steeds zijn sporen na. Met hun album initieerden ze genres die de namen post-rock, post-hardcore, mathrock en slowcore kregen en vele bands hebben geprobeerd om in de voetsporen van Slint te treden, met wisselend succes.

Het album kwam redelijk vroeg op mijn pad tijdens mijn reis door de wondere wereld van de moderne muziek en ik had direct door dat dit album iets heel bijzonders was. Het echte kwartje viel echter wat later, tijdens mijn studie, en sindsdien prijkt het album in de hogere regionen van mijn top10. Het album heeft een bijna mythische status, niet alleen omdat de muziek zelf volledig uniek is, maar ook vanwege het feit dat dit nog zulke jonge gastjes waren toen ze dit invloedrijke album opnamen en vanwege het feit dat voordat het album goed en wel gereleased was en ze het album live konden spelen, de band uit elkaar viel. De vier leden zouden uitwaaieren naar nieuwe muzikale projecten, waarvan er ook een heel aantal heel erg goed zijn, maar er is in dertig jaar niets voorbijgekomen dat op Spiderland lijkt.

#75 Scott Tennent - Slint's Spiderland (1991)

avatar van erwinz
5,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Slint - Spiderland (1991) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Slint - Spiderland (1991)
Spiderland van de Amerikaanse band Slint is niet het bekendste album van de enorme stapel memorabele gitaaralbums uit 1991, maar het is wel een van de meest bijzondere en een van de beste

De Amerikaanse band Slint had in 1991 geen gebrek aan concurrentie, want heeft het jaar veel geweldige gitaaralbums opgeleverd. Spiderland van Slint is in dit lijstje met albums een wat vreemde eend in de bijt. De gitaarmuziek van Slint was een stuk experimenteler dan die van de bands uit de grunge en de indierock en was in commercieel opzicht dan ook een stuk minder succesvol. In artistiek opzicht presteert de Amerikaanse band op haar tweede album echter op de toppen van haar kunnen, wat een album oplevert dat ook dertig jaar later nog fascineert en imponeert. Spiderland was helaas de zwanenzang van Slint, maar ook een van de beste gitaaralbums aller tijden.

De Amerikaanse band Slint werd in 1987 geformeerd in Louisville, Kentucky, en viel nog geen vijf jaar later alweer uit elkaar. In de tussenliggende periode maakte de band in 1989, samen met producer Steve Albini, het veelbelovende Tweez, dat in 1991 werd gevolgd door het fantastische Spiderland.

Spiderland wordt gerekend tot de allerbeste gitaarplaten van de jaren 90 of zelfs tot de beste gitaarplaten aller tijden, maar desondanks is het helaas een album dat lang niet bij iedere liefhebber van gitaarplaten bekend is. Nu was de concurrentie in 1991 ook moordend. De afgelopen jaren is het aantal gitaarplaten in de jaarlijstjes beperkt tot hooguit een handjevol, maar in 1991 kon het niet op.

Het was het jaar van Nevermind van Nirvana, van Ten van Pearl Jam, van Achtung Baby van U2, van Loveless van My Bloody Valentine, van Batmotorfinger van Soundgarden, van Out Of Time van R.E.M., van Weld van Neil Young & Crazy Horse, van Trompe Le Monde van Pixies, van Blood Sugar Sex Magik van Red Hot Chili Peppers, van Metallica van Metallica, van Green Mind van Dinosaur Jr. en dus van Spiderland van Slint.

Vergeleken met alle bovengenoemde albums is het tweede album van Slint relatief zware kost. De band rond Brian McMahan en David Pajo wordt gerekend tot de pioniers van de post-rock, maar met alleen het label post-rock doe je Spiderland van Slint tekort. Het tweede album van de band uit Louisville, Kentucky, is een verrassend veelzijdige gitaarplaat en het is er een die ruim 30 jaar later nog niets van zijn kracht heeft verloren.

Spiderland is zeker geen makkelijk album, maar het is ook geen album dat in de categorie moeilijkdoenerij valt. Slint toont zich op Spiderland een meester in het opbouwen van de spanning. De band werkt met mooie gitaarlijnen en vaak gesproken zang langzaam naar een climax, die soms komt in de vorm van een gitaaruitbarsting, maar die ook vaak achterwege blijft.

Spiderland bevat slechts zes songs en het zijn songs die in lengte variëren van ruim vijf tot bijna negen minuten. Slint neemt de tijd voor het uitwerken van haar songs die wonderschone passages en vervormd gitaargeweld moeiteloos aan elkaar lijmen. Het is muziek die zich niet zo makkelijk opdringt als bijvoorbeeld de grunge albums die het muziekjaar 1991 voor een belangrijk deel bepaalden, maar iedereen die in 1991 de tijd nam voor het tweede album van Slint kreeg een onbetwiste klassieker in handen.

Ik had het album echt al heel veel jaren niet meer beluisterd, maar ik was direct weer onder de indruk van de bijzondere songs, de hoge spanningsbogen, het geweldige gitaarspel en de bijzondere zang op het album. Post-rock zou na 1991 voor mij een genre vol lastig te doorgronden albums worden, maar Spiderland van Slint is een album dat je onmiddellijk in de ziel raakt.

Het album was in 1991 in commercieel opzicht natuurlijk lang niet zo succesvol als de meeste andere gitaaralbums die ik hierboven heb genoemd, maar de critici waren terecht lyrisch over het album. Het hielp de band niet, want Spiderland bleek al snel de zwanenzang van Slint, dat in 1992 definitief uit elkaar viel. De leden van de band kwamen allemaal goed terecht en zouden nog veel mooie muziek maken, maar wat was het mooi geweest als we wat langer van Slint hadden kunnen genieten. Dat genieten kan gelukkig wel van het wonderschone Spiderland, dat in geen enkele platenkast of playlist mag ontbreken. Erwin Zijleman

avatar van Flat Earth
5,0
Dit album brengt je in een soort trance, waar je tijdens de aller- allerlaatste minuut bruut uit wordt gesleurd en in verbijstering achterlatend gewoon op repeat drukt om het nog een keer te ondergaan.
Hemelsmooi.
Dit is mijn uitleg aan "muziekleken" waarom ik dit nu weer zo mooi vind.

avatar van Juul1998B
4,5
Jezus, dit album blijkt echt een groeier te zijn zeg. Mijn eerste stem was een 3,0 maar omdat ik iets interessants hoorde bleef ik doorluisteren. En ik kan zeggen dat ik er nu echt optimaal van geniet!

avatar van Koen St
5,0
Ik denk dat dit album bij mij ook erg aan het groeien is, al bijna een 5* waard voor mij maar nog net niet helemaal geklikt

avatar van Juul1998B
4,5
Koen St schreef:
Ik denk dat dit album bij mij ook erg aan het groeien is, al bijna een 5* waard voor mij maar nog net niet helemaal geklikt

Spinnenland wordt binnenkort hoe dan ook 5 sterren bij ons beide, zo'n gevoel heb ik lmao.

Zack
Op Nr. 10 in Mume's jaren 90 albums. Ik heb dit ooit al gauw links laten liggen , maar wist niet meer waarom......nu wel weer.

Heel apart en vaak houd ik daar niet van. Wel van experimenteren , maar dit is 'weird' Vals aandoende zang , rare geluiden, out of tune.... e.d.

Ik zag al paar users staan waarvan ik de smaak o geveer wel weet , dus had het kunnen weten.....

Voor diegenen die fit 'te gek ' vinden : gefeliciteerd met de hoge notering ! 1

avatar van LucM
4,5
Een intrigerend album waarbij met minimale middelen (gitaar, drums en fluisterzang) in elke song een zekere spanning wordt opgebouwd waarbij men naar een climax lijkt te werken. Een vrij aparte sound en een album die je langzaam waardeert.
In 1991 luisterde ik naar albums van R.E.M., Nirvana, U2, Dire Straits, Pearl Jam, Metallica, Red Hot Chili Peppers ... maar van Slint had ik destijds nooit van gehoord. Toch blij dit album in bezit te hebben.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:42 uur

geplaatst: vandaag om 08:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.