Manowar - Kings of Metal (1988)

Er zijn weinige bands waarvan ik een album dagen lang op 'repeat' heb staan of standaard op zet als ik in een bepaalde stemming zit. Toch weet 'Manowar' hier een album neer te zetten die dat wel voor mij heeft en dan met mate nummers als: 'Hail and Kill', 'The Crow and the Ring (Lament of the Kings)' en 'Blood Of The Kings' zijn nummers waarvan ik ze altijd wel op kan zetten en die nooit weten te vervelen (misschien als je ze dagenlang aanzet wel). Ja, dit Manowar is toch wel echt een heerlijk album in mijn ogen en misschien wel de beste van Manowar alleen voor deze mening moet ik toch nog even wat meer van deze mannen streamen.

Ik block Pleasure Slave even uit mijn geheugen, want deze wanstaltige vrouwonvriendelijke meuk kan zelfs ironisch niet. Wat een ongelooflijk tyfusnummer. Blij dat mijn lp dit nummer niet heeft.

Kings Of Metal is verder een prima album waarbij radiovriendelijke refreinen van Fighting The World nog wel aanwezig zijn, maar ten minste ook verpakt in lekkere heavy metal. Vooral Heart Of Steel is een prachtige track met een groot meezinggehalte, terwijl Sting Of The Bumblebee de beste bassolo is die Joey DeMaio op plaat heeft gezat. The Crown and the Ring (Lament of the Kings) is een lekker episch stukje, terwijl Hail And Kill en Blood Of The Kings weer gewoon sterke headbangende tracks zijn. Ik ben persoonlijk niet zo'n fan van de titeltrack, vind The Warriors Prayer lachwekkend slecht en ben alsnog boos over hoe kut Pleasure Slave is, waardoor ik de score iets laat zaken. Alsnog voor het gros een sterk album en in mijn herinnering ook een van de laatste platen die er echt toe doet.

Voorlopige tussenstand:
1. Into Glory Ride
2. Sign Of The Hammer
3. Kings Of Metal
4. Hail To England
5. Battle Hymns
6. Fighting The World

Een album dat flink inlevert nu ik het na jaren weer hoor. Een tijd lang was dit ook mijn favoriet van Manowar. Er staan natuurlijk een paar heel puike songs op, maar Pleasure Slaves kan echt niet meer. Ik heb inmiddels ook wel mijn twijfels bij Wheels Of Fire, dat eigenlijk wel een vrij simpele stamper is. Kings Of Metal is natuurlijk de zelfverheerlijking waar het erg verleidelijk is om "Manowar gay" ipv "Manowar kills" te zingen. Dat rijmt in elk geval wel.

Gelukkig zijn er nog de gave songs. Sommige zijn een tikje onconventioneel voor Manowar zoals de ballad Heart Of Speel. Songs als The Crown and the Ring en Kingdom Come spreken me ook wel aan. Hail And Kill en vooral Blood Of The Kings zijn de smaakmakers en redden deze plaat van een magere voldoende.


Tussenstand:
1. Into Glory Ride
2. Sign Of The Hammer
3. Kings Of Metal
4. Hail To England
5. Battle Hymns
6. Fighting The World

Bij dit album is Manowar al zo ver afgezakt dat ik het jammer vind dat je geen slechtste nummers kan kiezen. Dat mannenkoor bij The Crown and the Ring vind ik echt tenenkrommend. Het piano intro van Heart of Steel volgt op een goede tweede plek. Pleasure Slave tel ik voor het gemak niet mee want die staat niet op mijn album. En waarom zetten ze een voorgelezen verhaal van opa aan kleinzoon (The Warriors Prayer) op plaat? Hoe kan het dat drie MusicMeter gebruikers dit als één van hun favoriete tracks aanklikken?

Vanwege de uitschieters naar beneden maar ook naar boven had ik Excel nodig om mijn eindoordeel vast te stellen: toch nog 3* vanwege de lekkere nummers die Manowar altijd nog weet te maken. Echt jammer dat een band met de potentie van Manowar zoveel teleurstellende nummers maakt. Als ik van hun eerste zes albums drie nieuwe albums kon samenstellen en de rest kon wissen hadden ze bij mij op een cultstatus kunnen rekenen. Album zeven en verder hou ik voor gezien.

Battle Hymns (1982) 4,5* (ruim)
Into Glory Ride (1983) 4* (ruim)
Hail to England (1984) 4* (ruim)
Sign of the Hammer (1984) 3,5*
Fighting the World (1987) 3,5* (krap)
Kings of Metal (1988) 3*