Ik ken de muziek van Roberta Flack al heel lang. Dat was dan vooral
deze natuurlijk. Ik kan het ook maar moeilijk als ´soul´ zien, omdat het voor mij meer ´Ouders / Willem Duys´ associaties geeft. Maar het is niet alleen de jeugdindruk die deze muziek voor mij buiten de genres en tijdgrenzen legt. De kwaliteit, hierboven ook al door bonothecat als moeilijk in de tijd te plaatsen aangehaald, heeft daar ook mee te maken.
Toch zal dit niet een allertijdenfavoriet van mij worden, en koopplannen heb ik ook nog niet, en dat komt door de mi iets te felle ´I Told Jesus´ en de toch niet allemaal even geslaagde covers. ´The First Time Ever I Saw Your Face´ en ´Ballad of Sad Young Men´ zijn prachtig, maar het Cohen nummer en Angelitos vallen toch een beetje dood door de grote bekendheid. ´That´s no Way´ vind ik zelfs ergerlijk, en skip ik al sinds de eerste beluistering. Ik zou er misschien wel 4 sterren voor geven maar dan toch ook niet meer.
Trying Times en het slotnummer vind ik de beste.