Toen
niels94 me dit album een paar maandjes geleden tipte in dit spel, had ik meteen vrij hoge verwachtingen. Het is tenslotte één van Niels’ favo hiphopalbums en ik zie ons zeker als smaakgenoten. Nu, bijna drie maanden later, is het jammer genoeg toch een beetje op een teleurstelling uitgelopen. Aan de flow van Danny Brown ligt het niet: hij heeft een aparte, lekker maniakaal kwakende manier van rappen die me best wel ligt. Vooral op afsluiter
30 komt dit goed tot z’n recht: op een nogal chaotische beat weet hij lekker veel ongemak op te roepen bij de luisteraar met zijn manisch-agressieve stem. Het probleem met XXX ligt hem voor mij echter bij de teksten: ik weet dat dit album een verkenning is van de duistere kanten van drugsgebruik en bitches-neuken-nooit-meer-werken, maar dat neemt niet weg dat nummers zoals
I Will, in de basis gewoon een drie minuten durende brag is over hoe lekker Danny kan beffen, gewoon vrij dom overkomen. Prima als je wil laten zien hoe lichamelijk genot langzaam andere kanten van je leven wegvreet, maar met teksten als
If it's smelling sweet, I'mma lick it for a hour/And even if it's sour, I might lick it in the shower grijp je mij gewoon niet echt. Daar komt nog bij dat de beats precies bij deze nummers ook echt tekort schieten: een beetje het type goedkope Soundcloudrap met vooral op het gebied van melodie weinig te bieden. Deze twee problemen komen samen in
Blunt After Blunt: bij dat refrein zit ik me echt af te vragen wat nou het verschil is tussen deze rap en een 6ix9ine.
Superjammer, want nogmaals, Danny kan het wel degelijk. Het album begint en eindigt supersterk, en ook middenin is er met het catchy
Radio Song en vooral het ingetogen
Party All the Time nog genoeg te genieten. Jammer genoeg zijn er net wat te veel nummers die zich verliezen in opscheppartijen over penisgroottes om hier een voldoende aan te geven.