menu

Paul Young - The Secret of Association (1985)

mijn stem
3,40 (89)
89 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Soul
Label: CBS

  1. Bite the Hand That Feeds (4:31)
  2. Every Time You Go Away (5:23)
  3. I'm Gonna Tear Your Playhouse Down (5:05)
  4. Standing on the Edge (4:38)
  5. Soldier's Things (6:21)
  6. Everything Must Change (5:35)
  7. Tomb of Memories (3:53)
  8. One Step Forward (3:42)
  9. Hot Fun (4:26)
  10. This Means Anything (3:13)
  11. I Was in Chains (5:42)
  12. I'm Gonna Tear Your Playhouse Down [Special Extended Mix] * (9:16)
  13. Everything Must Change [Special Extended Remix] * (8:26)
  14. Give Me My Freedom * (3:26)
  15. Every Time You Go Away [Single Edit] * (4:17)
  16. Tomb of Memories [Extended Remix] * (5:45)
  17. Man in the Iron Mask * (3:13)
  18. Bite the Hand That Feeds [Live at Hammersmith Odeon] * (4:10)
  19. No Parlez [Live at Hammersmith Odeon] * (4:30)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 52:29 (1:35:32)
zoeken in:
avatar van dynamo d
5,0
Bite the Hand That Feeds, Everytime You Go Away, I'm Gonna Tear Your Playhouse Down en Everything Must Change zijn echt erg goede nummers van Paul Young. Dit album is vele malen beter dan No Parlez. Een vergeten album, maar zeker een aanrader.

avatar van Jan Wessels
4,0
Inderdaad een wat onderschat album. I'm Gonna Tear You're Playhouse Down vind ik zijn sterkste nummer ooit. 3,0

avatar van Oldfart
Zag een zwetende Paul Young afgelopen donderdag op de BBC.
Blijkt dat hij een nieuwe loopbaan nastreeft; hij deed mee aan "Celebrity Masterchef", een kookwedstrijd ?!
Terwijl hij tussendoor af en toe naar de fles greep worstelde hij zich zowaar naar de kwartfinale.

Zijn gerechten waren ook hier "covers"; lekker, maar niet bijster origineel.

avatar van monique
everytime you go away blijft een juweeltje

SUPER baspartijen, een feest om naar te luisteren!!!!

avatar van dazzler
5,0
THE SECRET OF ASSOCIATION
Het zou een verwijzing kunnen zijn naar Pauls
voorliefde om vaak de juiste cover te kiezen en
om te turnen tot een frisse jaren 80 versie.

Ook op zijn tweede album is het qua coverkeuze goed raak.
En meer nog, dit keer wordt de productie verder geperfectioneerd.
De ietwat gladde hitsound van No Parlez is vervangen
door een meer volwassen en doorleefd geluid.

De eerste singel I'm Gonna Tear Your Playhouse Down
heeft een goed gearrangeerd en aantstekelijk danvloergehalte
dat ook zeer goed bewaard blijft in de uitputtende "special extended mix".

Met Everything Must Change debuteerden Young en zijn toetsenist
Ian Kewley (dit keer goed voor 5 composities) met eigen werk op singel.
Door de concurrentie van Band Aid en Wham! net niet de kersthit van 1984.

Het van Hall & Oates bekende (al hadden zij er geen hit mee)
Everytime You Go Away haalde in 1985 zelfs de 2de plaats in de US.
De ster van Paul Young bleef wereldwijd hoog aan het firmament.

Tomb of Memories werd de vierde en laatste 45 toeren plaat.
Net als Everything Must Change voorzien van een gospel arrangement.
De backing vocals kwamen oa van de drie latere Londonbeat zangers.

Het album opent met het energieke toonzetter Bite the Hand that Feeds.
Compleet met de bekende fretless bass en warme synthtoetsen.
Standing on the Edge is een ballad die met zoveel verve en vakmanschap
gezongen wordt, dat je moeilijk om Pauls vocale kwaliteiten heen kunt.

Soldier's Things is een cover van Tom Waits, en wat voor één.
Young slaagt er volledig in om de sfeer van het nummer te bewaren.
One Step Foward is een eigen ballad en houdt het niveau van het album hoog.

Hot Fun daarentegen is een op hol geslagen funk track en de enige misser.
This Means Anything is een matige albumtrack, maar I Was in Chainssluit kant 2
met alleen eigen nummers toch weer af met een ijzingwekkend coole cover.

Het oorspronkelijke CD album (en ook de 2007 remaster) had
met The Man in the Iron Mask nog een erg mooie Billy Bragg cover.
Het laatste b-kantje Give Me My Freedom haalde terecht
het album niet, maar blijft een genietbaar nummer.

Verder nog extended versies van Everything Must Change
en Tomb of Memories (nochtans niet op mijn 12" vinyl exemplaar).
De hoes van de remaster vermeldt ook Everytime You Go Away
als zijnde de 12" mix ... maar van dit nummer bestaat alleen
maar een 7" edit, die ook zo op de 12" singel verscheen.

Een steengoeie en net iets betere plaat nog dan No Parlez.
En zonder nummer 9 was The Secret of Association gewoon perfect.

Daarna zou het snel bergaf gaan met de carrière van Young.
Met weerkerende stemproblemen en minder gelukkige songkeuze
(Paul wilde zo graag een volledig album met eigen nummers) als oorzaak.

avatar van musicfriek
3,5
dazzler schreef:
Tomb of Memories werd de vierde en laatste 45 toeren plaat.
Net als Everything Must Change voorzien van een gospel arrangement.
De backing vocals kwamen oa van de drie latere Londonbeat zangers.

Leuk, dat wist ik nog niet. Benieuwd of dit album ook verschenen is op cd. Heb het nog nooit ergens zien liggen iig. Wel werd destijds verteld bij deze single dat het maar in een hele beperkte oplage gedrukt werd en daardoor niet de kans kreeg om het tot een grote hit te schoppen (de plaat bleef ook hangen op 36 in de top 40).
Jan Wessels schreef:
Inderdaad een wat onderschat album. I'm Gonna Tear You're Playhouse Down vind ik zijn sterkste nummer ooit.

Daar ben ik het bijna mee eens. Zeker een van zijn betere nummers.

avatar van dazzler
5,0
Het album is vorig jaar heel mooi heruitgebracht op CD.
Met de bonustracks zoals beschreven in de tracklijst op MuMe.

De oorspronkelijke CD versie is ook zeer goed en heeft
The Man in the Iron Mask als bonustrack tussen beide plaathelften.

Ik zou niet twijfelen, want ik vind deze net iets beter, minder poppy
en meer soul dan het anderzijds ook prachtige debuut No Parlez.

avatar van Snakeskin
3,0
Een waardig opvolger van No Parlez, wat heet het is een veel betere plaat dan No Parlez geworden. Een van de betere popplaten van 1985

avatar van vigil
4,0
Tweede plaat van Paul Young met als absolute ster bas beest Pino Palendino! De beeste popbassist die ik ken (pffff en nu niet aankomen met Mark King).

Twee gigahits (Everytime you go away en Everything must change) en met Tear Your Playhouse Down ook nog een bekend nummer voor de jaren '80 liehebber.

Een beter album dan de eerste maar weer niet zo goed als, in mijn ogen de sterkste, Between Two Fires. De 2de cd is een prima aanvulling op de normale cd. De 12" versies van Paul Young zijn zoals altijd fantastisch.

4,0
Met Everytime You Go Away van zijn tweede LP The Secret Of Association scoorde Paul Young weer eens een wereldhit. Het was oorspronkelijk een nummer van Daryl Hall & John Oates maar de uitvoering van Young overtrof die van de auteurs.

Met The Secret Of Association tapt hij uit hetzelfde vaatje als bij de vorige LP No Parlez, al ligt de nadruk deze keer op het langzamere werk.

De plaat wordt gedomineerd door zwaarmoedige ballads zoals Standing On The Edge, Soldier's Things en de bonustrack Man In The Iron Mask.

De juweeltjes van dit album zijn Everytime You Go Away en Everything Must Change. Prachtige knuffelpop met een hoog kerstgehalte.

Maar ook fet fenomenale Tomb Of Memories , met prachtig gitaarwerk, blijf ik koesteren. Typisch zo'n nummer dat door iedereen lijkt vergeten, en bij jaren '80 compilaties te makkelijk over het hoofd gezien wordt.

Met I'm Gonna Tear Your Playhouse Down was er ook een stevigere uptempo single.

Paul Young wordt wederom bijgestaan door zijn begeleidingsband The Royal Family. Pino Paladino schittert dus weer op basgitaar.

Na deze plaat kreeg Paul Young stemproblemen en raakte z'n carrière in het slop.

Maar in 1985 was Paul Young een gevierd artiest. Het is niet zomaar dat hij de eerste regels van Band Aid's liefdadigheidshit Do They Know It's Christmas Time voor zijn rekening nam.

avatar van LucM
3,5
Zijn tweede "The Secret of Association" vind ik niet onder doen voor het zeer succesvolle debuut. Hij heeft wel andere backing vocals gekregen en hier staan ook meer ballades op die ik globaal de beste nummers op dit album vind (Soldier's Things, One Step Forward), al wordt er met "I'm Gonna Tear Your Playhouse Down" ook wat steviger gerockt. Hier echter ook enkele zwakke nummers die roet in het eten gooien (Hot Fun, This Means Anything).

avatar van principal2000
3,0
Ik vind deze niet zo sterk als zijn debuut, maar het verschil is niet erg groot. Ook hierop staan leuke nummers naast de zeer sterke singles. Toch vind ik de "overige" nummers minder leuk dan ik die vond op zijn debuut. Tomb Of Memories, I'm Gonna Tear Your Playhouse Down, Standing On The Edge en Bite The Hand That Feeds zijn mijn favo's onder de "overige" nummers.

avatar van vigil
4,0
Nou van de door jou aangehaalde "overige" nummers hebben er toch echt 2 de top 40 gehaald.

avatar van principal2000
3,0
vigil schreef:
Nou van de door jou aangehaalde "overige" nummers hebben er toch echt 2 de top 40 gehaald.


In mijn herinnering zijn vooral Everything Must Change en Every Time You Go Away veruit de grootste hits van dit album. Maar goed, het is een tijd geleden en ik kan me vergissen.

avatar van vigil
4,0
principal2000 schreef:
(quote)


In mijn herinnering zijn vooral Everything Must Change en Every Time You Go Away veruit de grootste hits van dit album. Maar goed, het is een tijd geleden en ik kan me vergissen.


Het zijn denk ik wel de bekendste nummers van het album al was in Nederland Tear Your Playhouse Down de grootste hit van dit album.

avatar van dazzler
5,0
dazzler schreef:
De hoes van de remaster vermeldt ook Everytime You Go Away
als zijnde de 12" mix ... maar van dit nummer bestaat alleen
maar een 7" edit, die ook zo op de 12" singel verscheen.

Niet waar. Er is wel degelijke een extended versie van ongeveer 7:30 minuten.
Jammer dat die uiteindelijk niet op de remaster terecht is gekomen.

De hoes zegt van wel, maar op mijn exemplaar is het de 7" edit van 4:17.

avatar van vigil
4,0
Klopt:

12" maxi
"Every Time You Go Away" (extended version) 7:32
"This Means Anything" 3:13

Maar ik vrees nooit op cd verschenen.

avatar van Pink
3,5
Alleen al de schitterende baslijntjes in I'm Gonna Tear Your Playhouse Down rechtvaardigen de aanschaf van dit album.

avatar van PEN15
4,0
Every time you go away (you take a piece of me with you) is inderdaad een juweeltje eentje met een oneindige houdbaarheids datum. Er zijn momenten dat ik het soms even niet meer kan horen en dan ineens draai ik hem weer over en over, opnieuw en opnieuw en opnieuw. Zo mooi hoe de synths in het refrein door de rechterluidspreker te horen is, dat zijn voor mij de krenten in de pap. Ik kan in mijn hele vrienden, kennisen en familie kring niemand vinden die deze wondersong niet mooi vinden.

Maar er is meer dan everytime en playhouse. Ik luister ook graag naar Hot Fun en the man with the Iron Mask.

Enne, wat vond ik hem hier er nog leuk uit zien

4,0
PEN15 schreef:
Every time you go away (you take a piece of me with you) is inderdaad een juweeltje eentje met een oneindige houdbaarheids datum. )


Mee eens. Het origineel is volgens mij van Hall & Oates. Maar de versie van Paul Young is mooier. Nummer 1 in de US!

avatar van Rudi S
4,0
Paul Young was destijds met name een niet onverdienstelijke cover artiest.
Hoewel meestal erg brave uitvoeringen wist hij er met zijn mooie stem er doorgaans wel iets eigens en moois van te maken.
Ik heb de eerste 3 albums steeds bij uitkomen gekocht.
Dit was destijds mijn favoriet, met name door Every time you go away en Soldier's things (hoewel ik het orgineel van Tom Waits nog mooier vindt maakt ook Paul er iets heel moois van).

avatar van lennon
3,5
Na No parlez een aardige opvolger. De man zijn stem maakt een hoop nummers die ik normaal niet zo leuk zou vinden toch interessant.

"playhouse" vind ik een heerlijke plaat. (heb ook de 12 inch) een echte jaren 80 sound en mix. Ik hou er van!

Everytime you go away is erg mooi! De versie op dit album kende ik nog niet.

WPE
Geweldig album. Wat vooral zo typerend is van dit album is de geweldige basbegeleiding. Deze gaat continu over op solo, in plaats van wat je bijna altijd hoort (begeleiding). En dan hebben we het nog niet gehad over de vele prachtige nummers die op dit album staan. Het beste wat Paul Young volgens mij ooit gedaan heeft.

avatar van Marco dB
3,5
Paul Young was voor mij zo'n sterretje die vooral mijn jongere zus kon bekoren. Op mijn eerste grote festival Werchter '85 was ik voor zijn optreden ruim naar voren geschoven om alvast een mooi plekje te bemachtigen voor mijn helden U2, die erna aan zouden treden. Wordt ik vervolgens om m'n oren geslagen met een verpletterende soul-revue. Een geweldige band met Pino Palladino als basis, swingende achtergrondzangers en Paul die vanuit z'n tenen zong. Soul was tot dan toe nog onbekend terrein en ik durf te zeggen dat Paul op dat moment, met die show de deur in m'n hart voor soul en funk heeft geopend. Het kan natuurlijk niet tippen aan alles wat ik daarna nog op dat gebied ontdekt heb, maar als ambassadeur is hij een held.

avatar van dazzler
5,0
Marco dB schreef:
Soul was tot dan toe nog onbekend terrein en ik durf te zeggen dat Paul op dat moment, met die show de deur in m'n hart voor soul en funk heeft geopend. Het kan natuurlijk niet tippen aan alles wat ik daarna nog op dat gebied ontdekt heb, maar als ambassadeur is hij een held.

Ook dat is een niet geringe verdienste.
Mooier zou ik het niet kunnen verwoorden.

Elke generatie heeft zijn hitparadehelden die de juiste deuren openen.

avatar van lennon
3,5
Ik verhoog naar 3.5 want het is gewoon een mooie sfeervolle plaat.
Mooie vocalen van Young... jammer dat ie dat niet meer kan brengen, anders was ik zeker naar tivolivredenburg gegaan..

avatar van vigil
4,0
Komt hij dan?

Als Paul Young of met die country/texmexband?

ow ja, ik zie t. Utrecht, Haarlem of Heerlen

avatar van musician
4,0
Ik weet nog goed, dat Paul Young werd uitgejouwd, als voorprogramma van Genesis, ik meen in 1986. De man werd met zijn muziek en vooral door zijn poppy album No parlez niet voor serieus aangezien of eigenlijk aangehoord.

Hij had de ondankbare taak met iets te moeten komen dat aangenaam voor het oor zou moeten zijn voor rockdino's van symfonische huize en daarvan had hij niks in zijn oeuvre. Het boterde gelijk al niet vanaf de eerste noot.
De messen waren ook al geslepen, het publiek had nog wat appeltjes te schillen met de hoofdact van de avond. Het was slecht weer, Young was niet goed bij stem en het geluid was abominabel. Dus vermoedelijk zal dit één van zijn slechtste concertherinneringen ooit zijn geweest.

En dat, terwijl hij juist zo'n boeiende stap had gemaakt in zijn muzikale ontwikkeling. Want waar No Parlez een popplaat met af en toe een zelfs een romantische inslag is, wordt op opvolger The Secret of Association uit een geheel ander vaatje getapt.

Volwassen, stevig, een goede vaart er in en Young goed bij stem. Gedurfd, omdat een direct vervolg op No Parlez vermoedelijk makkelijker zal zijn geweest en commercieel aantrekkelijker. Bovendien had hij in waardering hoog gestaan bij een grote groep liefhebbers. Die afhaakten toen Young de paden van No Parlez had verlaten. Aan de andere kant kwamen er, ook vanwege No Parlez, weinig nieuwe fans bij.

Die waardering die hij evenwel had moeten krijgen, is te weinig geweest. De gewaagde stap heeft zijn carrière niet omhoog gestuwd maar had juist het tegenovergestelde tot gevolg. Maar ik wil daar alsnog 30 jaar later helemaal niet kinderachtig over doen. Ik zie dat dit uiteindelijk ook zijn hoogst gewaardeerde album op onze site is.
Dat lijkt mij dan terecht.

avatar van Jan Wessels
4,0
Even een Leo Blokhuisje:

Bij het nummer I Was In Chains staat aangegeven dat de auteur G. Sutherland is. Dit is Gavin Sutherland van de Sutherland Brothers (inderdaad, die samen met de band Quiver in 1975 weer een hit hadden met Arms of Mary) .
Voor de Sutherland Brothers gingen samenwerken met Quiver hadden ze al in 1972 een album gemaakt: The Sutherland Bros. Band (niet op Mume trouwens). Hierop staat het nummer I Was In Chains.

Paul Young pikte dit nummer op en maakte hier in 1985 een zeer mooie uitvoering van. Weer een paar jaar later, in 1989, brachten de Simple Minds hun album Street Fighting Years uit met daarop hun grote hit Belfast Child (muziek: traditional; tekst: Simple Minds).

Maar ik hoor in Belfast Child eigenlijk continu het nummer I Was In Chains terugkomen. Had Gavin Sutherland zijn lied misschien gebaseerd op een traditional? En er een eigen tekst voor gemaakt zoals Jim Kerr dit 17 jaar later ook zou doen?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de mening van andere MuMe'rs

avatar van nlkink
Het klinkt plausibel, Jan Wessels. De melodielijn van Belfast Child hoor ik op Irish Heartbeat van Van Morrison & The Chieftains zelfs in twee nummers.


Gast
geplaatst: vandaag om 16:28 uur

geplaatst: vandaag om 16:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.