Tom Petty and The Heartbreakers - Damn the Torpedoes (1979)

Refugee absoluut een van tom's beste nummers ooit. Prachtig nummer prachtig gespeeld en daar bovenop ook nog eens prachtig gezongen. petty zijn stem klonk in die tijd ietswat krachtiger dan vandaag de dag. Niet onlogisch natuurlijk. maar verdimme wat een nummer de klasse druipt ervan af. Maar ook here come's my girl heeft verdomd veel klasse. Wederom prachtig gezongen. En deze lijn word gemakkelijk doorgetrokken naar even the losers. Nr 4 en met name nr 5 vind ik minder. Om de draad vervolgens weer op te pakken bij don't do me like that. Ach wederom een petty plaat die lekker aankomt. Af en toe zakt het ietswat in maar dat ben ik gewend van petty

Puik album. Zag gisteren de aflevering van Classic Albums.
Ik ga het me ongetwijfeld aanschaffen zodra ik het tegenkom.

Ben niet zo onder de indruk van dit album.
Heb recent 'Hypnotic Eye' leren kennen en vindt dat album vele malen sterker dan wat ik hier hoor.

3.5*

Met Ernie eens. Dit album pakt mij ook niet. Dat komt waarschijnlijk omdat ik het latere werk van Tom Petty recent beluisterd heb. Ik vind Full Moon Fever, Into the great wide open en Highwasy Compagnion vele malen beter.
Maar Refugee is natuurlijk wel een goed nummer, en de rest boeit me niet zoveel moet ik eerlijk zeggen.
Maar het krijgt wel een voldoende, al is het alleen maar voor Petty en natuurlijk zijn fantastische band The Heartbreakers.

Vanaf de eerste klanken van Refugee, verkocht, Tom Petty fan op mijn vijftiende.
Deze plaat was de eerste van Tom die ik kocht, heb altijd een warm gevoel gehouden bij deze plaat, heeft aan de basis gestaan van mijn muzieksmaak.

Thxx Tom, ik zet hem maar weer eens op.

Thomas Earl Petty werd op 20 oktober 1950 geboren in Gainesville Florida USA en formeerde uit de restanten van Mudcrutch zijn band Tom Petty & The Heartbreakers. The Heartbreakers bestonden toen uit gitarist Mike Campbell, toetsenist Benmont Tench, bassist Ron Blair en drummer Stan Lynch. In november 1976 verscheen het door Denny Cordell geproduceerde titelloze debuutalbum, dat vol stond met puntige rocksongs. Opvolger “YOU’RE GONNA GET IT!” verscheen anderhalf jaar later en met dat album breidden de heren hun repertoire uit en groeide ook de fanschare, door de vele optredens die ze gaven. Op 19 oktober 1979 verscheen “DAMN THE TORPEDOES” en daarmee braken ze definitief door, in Amerika, maar ook daarbuiten. “REFUGEE” werd een een kleine Nederlandse top 40 hit, nummer 21 en bereikte in hun thuisland de 15e plaats in de Billboard Hot 100 lijst. De eerste single van het album was “DON’T DO ME LIKE THAT” dat de eerste Amerikaanse top 10 hit werd. De 9 tracks op “DAMN THE TORPEDOES” blinken uit in eenvoudigheid, vakmanschap en smaakvolle melodieën. In ruim 36 minuten vliegt het album aan je voorbij en blijven enkele songs in de geheugen zitten. “EVEN THE LOSERS” met prima gitaarwerk van Campbell, “CENTURY CITY” met uitstekend piano werk van Tench en de soft rocker “LOUISIANA RAIN” sluit het album in stijl af. Je zou de stijl van Tom Petty & The Heartbreakers kunnen vergelijken met Bruce Springsteen (& The E Street Band) en Bob Seger & The Silverbullet Band, met het verschil dat Springsteen internationaal een grote carrière heeft opgebouwd. De stem van Tom Petty klonk fris en krachtig en zo is hij altijd blijven klinken totdat hij op 2 oktober 2017 zijn laatste adem uitblies. Met het heengaan van Petty ging een groot singer/songwriter verloren, als “legacy” liet hij een reeks parels achter, waarvan dit “DAMN THE TORPEDOES” terecht een klassieker is geworden.

Deze sterke LP van Tom Petty & The Heartbreakers staat vol met aanstekelijke rocknummers. Daarvan horen er maar liefst vijf van de negen tot mijn favoriete Petty songs (hoewel ik er daar veel van heb ).
Natuurlijk om te beginnen de klassieke opener Refugee. Daarna volgen het mooie Here Comes My Girl en het sterke Even The Losers. Erg lekker vind ik ook Don't Do Me Like That en prachtig is afsluiter Lousiana Rain. Eigenlijk wil ik ook nog You Tell Me noemen, want er staat geen filler op deze plaat, waar The Heartbreakers natuurlijk weer prima spelen en Tom Petty's zang fraai is.

Damn the Torpedoes was Petty’s derde album met The Heartbreakers en betekende zijn doorbraak in de VS. Het scheelde niet veel of Damn the Torpedoes had de eerste plaats in de Billboard-albumlijst behaald, maar Pink Floyd stak daar echter een stokje voor met The Wall.

Een plaat die misschien niet overal even constant is, maar in de vorm van sprankelende poppy rocknummers als Even the Losers of the aanstekelijke Here Comes My Girl wel twee van mijn favoriete Petty-tracks bevat. Daarnaast is de hitsingle Refugee de moeite van het vermelden meer dan waard: een stevige rocker die 40 (!) jaar na data nog atijd staat als het spreekwoordelijke huis.

Variatie is troef op deze plaat, die geheel terecht ook terug te vinden in de lijst van 500 beste albums aller tijden van Rolling Stone. Dit was een van de eerste platen die ik al 14-jarig jochie kocht en daarom heeft het een speciale betekenis voor mij. Ik heb sindsdien een behoorlijke Petty-collectie opgebouwd en de man heeft mij eigenlijk nog nooit echt teleurgesteld. Damn the Torpedoes behoort zonder meer tot zijn betere platen: 4,5*

Zeer fijn album van Petty. Vandaag sinds zeer lange tijd weer eens gedraaid. Staat in wezen geen slecht nummer op. Elk nummer luistert meer dan lekker weg. De hits zijn top maar ook de andere nummers hadden zomaar een hit kunnen worden destijds. Lousiana rain sluit het album weergaloos af vind ik. Pracht plaat!

Het derde album en tevens het doorbraakalbum vind ik goed tot heel goed, maar bevat voor mij naast ijzersterke songs (1-2-3-6-7-9) ook mindere nummers (4-5-8). Daarom geef ik iets minder dan aan het debuut.
Eigenlijk is het voor mij als volgt: debuut 4 sterren, tweede album 3.5 sterren en dit album 3.75 sterren.

Na mijn reis door de discografie van UFO ga ik rustig verder met de discografie van Tom Petty, en dan ben ik dus gebleven bij deze plaat. In mijn ogen direct wel een vooruitgang ten over You're Gonna Get It! , al zorgt ´Refugee´wel direct voor de volteffer van de plaat, wat een heerlijke track man!

Maar deze plaat swingt als een tiet. Refugee is de directe opener maar de plaat kent wel meer songs waar ik best lekker op ga. De meeste zijn hieronder al wel vernoemd, namelijk een Here Comes My Girl en Lousiana Rain vond ik behoorlijk lekker. Weinig echte uitschieters naar mijn mening (niet zoals een Refugee) maar, het album werd nergens echt slecht.

Leuke plaat in ieder geval, misschien tot zoverre de leukste die ik tot nu toe heb gehoord van deze groep. Belooft overigens veel goed voor de toekomst lijkt me, het bevalt me allemaal wel.