menu

Stars of the Lid - The Tired Sounds of Stars of the Lid (2001)

mijn stem
4,00 (140)
140 stemmen

Verenigde Staten
Electronic / Avant-Garde
Label: Kranky

  1. Requiem for Dying Mothers (Part 1) (6:38)
  2. Requiem for Dying Mothers (Part 2) (7:37)
  3. Down 3 (5:46)
  4. Austin Texas Mental Hospital (Part 1) (2:49)
  5. Austin Texas Mental Hospital (Part 2) (12:19)
  6. Austin Texas Mental Hospital (Part 3) (5:47)
  7. Broken Harbors (Part 1) (3:31)
  8. Broken Harbors (Part 2) (6:47)
  9. Broken Harbors (Part 3) (9:16)
  10. Mullholland (6:49)
  11. The Lonely People (Are Getting Lonelier) (10:06)
  12. Gasfarming (3:19)
  13. Piano Aquieu (10:56)
  14. Fac 21 (3:08)
  15. Ballad of Distances (Part 1) (3:36)
  16. Ballad of Distances (Part 2) (3:01)
  17. A Lovesong (For Cubs)+ (Part 1) (6:46)
  18. A Lovesong (For Cubs)+ (Part 2) (8:05)
  19. A Lovesong (For Cubs)+ (Part 3) (7:45)
totale tijdsduur: 2:04:01
zoeken in:
Sietse
Dit is trouwens de verzie die ik bedoel: Gavin Bryars - The Sinking of the Titanic (1990)

en een andere tip is Kyle Bobby Dunn bijv. dit album Kyle Bobby Dunn - Ways of Meaning (2011)

avatar van Eveningguard
4,0
Ik weet nog niet wat ik moet denken van dit album. Aan de ene kant is het ontzettend bijzondere muziek die me zwaar kan emotioneren. Aan de andere kant is de muziek vrij eentonig en verslapt m'n aandacht als de tracks te lang duren. Ik zie het als een uitdaging om het album volledig te waarderen.

avatar van Eveningguard
4,0
Requiem for Dying Mothers (Part 2) daarbuiten is waanzinnig. Die intro, die dromerige piep en die violen op het eind. Mijn god die violen... Echt als een spijker die in je hart wordt geslagen.

avatar van Eveningguard
4,0
De nacht. Zwart en koud in de winter. Vroeger m'n grootste vijand uit angst om een spook of inbreker naast mijn bed te zien. Er moest altijd een lichtje aanblijven. Dat zou de geest wel afschrikken. Ze houden immers niet van licht, toch? De inbreker zou niet naar binnen durven als er een geluid zou zijn. Het getik van regen op het dak of het gerommel van de wasmachine moest genoeg zijn. De nacht en ik schudde elkaar de hand, en ik viel in slaap. Maar och, wat duurde hij nog lang. Vrienden zouden wij niet snel worden.

Inbrekers komen niet via het dak. En spoken bestaan niet, alleen in het land van de verbeelding en fotoshop. Opeens werden we dikke maatjes. De gemoedstoestand werdt beter en ook slapen ging heerlijk. Nu ben ik op mijn best in de nacht. Vaak wakker en nadenkend over de dag. Er moest iets zijn wat het allemaal nog intenser kon maken. Een sfeerversterker. Een terugblik op de dag en tegelijkertijd een hemelse ontspanning. Lang zou ik er jn blijven hangen, rustig en onrustig tegelijkertijd. Uiteindelijk ging het met SOTL een stap verder.

De muziek is veel dingen tegelijkertijd. Rust en onrust, droevig en opburend, eng en mooi... Het verbeterd de kijk op jezelf en laat je lachen en huilen. Ja, denk je. Had ik het toch allemaal goed gedaan. Ik ben niet perfect maar ik doe mijn best. Terwijl je met je ogen dicht op de bank ligt gaan de drones en violklanken door merg en been. Alles is helemaal goed, maar toch ook niet. Vragen krijgen een rustgevend antwoord en er komen nieuwe bij. Als er een drummer was geweest zou hij de boel flink hebben verpest. Soms denk je wel eens zoiets van joh, had die solo weggelaten. Maar hier moet men niets aan veranderen. Dat zou niet goed zijn voor de ervaring. Alsof je in een verlaten hutje zit met niets meer dan alleen jij en een haartvuurtje. Er bestaat voor dik twee uur even niets anders. De vlammen lijken hetzelfde patroon keer op keer te volgen. In werkelijkheid veranderen ze. Maar daar kom je later pas achter.

Dit album zou de soundtrack van een heleboel dingen kunnen zijn. Dat hangt af van de persoon. Voor mijn zijn de drones zo'n ongeloofelijk genot voor het oor dat ik het er helemaal koud van krijg. Soms klinkt het nostalgisch, soms klinkt het compleet nieuw. De diepgang is ongekend. De emotie is ongekend. Vreemd wat muziek met je kan doen.

avatar van kobe bryant fan
4,5
Erg mooie recensie!
Tot nu toe klinkt ook deze plaat van Stars of The Lid erg sterk. Als ik deze muziek beluister dan denk ik aan een koude herfstdag aan de zee, je kunt de wind horen blazen en in de verte hoor je deze plaat.Je besluit naar buiten te gaan en je wandelt twee uren lang.

EDIT: ik denk dat ik deze zelfs beter vind dan And Their Refinement of the Decline, deze heeft meer afwisseling en die samples die je soms hoort passen erg goed bij de sfeervolle drones. Maar natuurlijk blijft And Their Refinement of the Decline ook fantastisch.

glimlicht
7 (met tussendoor een onbedoeld moment van slaap)

1 Requiem for Dying Mothers

uitmuntende samenwerking
tussen alles
wat eerder is gedaan
nieuw geluid is geboren

ik leg mijn hoofd
te rusten

afwachtend
op dat prachtige stuk
met de strijkers
gevolgd door een huilende hond
en een eerbetoon
aan Tarkovsky

2 Down 3

het weerzien
is fijn

je bent groot geworden
en dat in
laten we zeggen
vier dronerige
uren

verfijning in zicht.

3 Austin Texas Mental Hospital

er word geschud
met gitaar
vol kracht
en vertrouwen
niet bewust van illusies

twijfel in de geest
conflict

binnen de muren
versterkte muren
ruimte

verlammende bas
rinkelend glas
op mijn koelkast

rust.

4 Broken Harbors

vermoeiend geluid
geen moeite meer om de luisteraar
wakker te houden
mijn kamer lijkt mee
te trillen met de bas

ik ga er in mee
ik ben over de helft

nog drie uur te gaan

5 Mullholland

genoeg gedachtes
over Lynch

het geluid staat recht vooruit
een minimale treurwilg


(hier viel ik in slaap)

5 The Lonely People (Are Getting Lonelier)

als een roos
herinneringen
van een eenzame
maar indrukwekkende nacht

6 Gasfarming

de struiken
in mijn tuin
lijken mee te dronen

de wind bespeelt
elk blaadje

geen wolk aan de hemel

7 Piano Aquieu

weet het niet zeker
maar dit is de eerste piano
die ik bewust meemaak
sinds ik hieraan begon

begin langzaam wat meer wakker te worden

het opzwellen van melodieën
gebeurt zo subtiel

een lach

8 Fac 21

weer die kunst

om je van je stuk te brengen

ach
niet zo mooi als
door middel van ontberingen
naar de sterren

beheerste overgang

9 Ballad of Distances

vertrek van geluid
richting
de essentie

een lied.

ondersteund door
sprankelende fonteinen
opdoemend
uit de grond

daar
achter ons
waar we al geweest zijn

10 A Lovesong (For Cubs)+

zwak gebrul
stil gehouden
door degene die over je waakt

dat je maar heel groot
en sterk mag worden

minimaal geluid
verlicht jouw pad

verder
stil.

...

avatar van kobe bryant fan
4,5
Een herinnering, aan een gebeurtenis.
Kleine herinneringen, een wandeling aan het strand.
Of een dramtaische herinnering met heel wat gevolgen, een ongeval met de wagen.
Je vastklampen aan de goede herinneringen, terwijl de slechte er nog altijd zijn.

Je probeert ze te wissen, maar eigenlijk denk je er constant aan.
Je hele huis is donker, alleen brandt er een klein lampje. Dat ene kleine stukje hoop, ook dat kleine stukje hoop vinden we terug in de door merg en been gaande drones en strijkers.

Vele stiltes, hartverwarmende geluiden die opkomen en verdwijnen.
De pijn die opkomt en weggaat. Een traan die wegrolt.
Een glimlach, zowat alle emoties zitten in deze plaat, fantastische strijkers, mooi pianospel en donkere maar soms hoopgevende drones.
Toch heb ik twee kritiekpuntjes die eigenlijk verbonden zijn met elkaar. Want soms verlies ik mijn concentratie en aandacht, vooral omdat er niet genoeg afwisseling is. Er hadden wat meer tracks zoals Requim For Dying Mothers Part 2 moeten zijn namelijk schitterende drones met strijkers. Ook de piano horen we opvallend weinig als ze die twee instrumenten een wat grotere rol hadden gegeven had de plaat nog beter geweest.

Voor wie trouwens alleen de strijkers van Requim For Dying Mothers Part 2 wilt horen kan dat in de song Requiem String Melody, te vinden op hun verzamelaar Carte-De-Visite. 4*

avatar van DjFrankie
3,5
DjFrankie (moderator)
Dit is echt zeer duistere instrumentale muziek (zoals Ferre me al zei, die je eigenlijk in het donker 's avonds of 's nachts moet beluisteren) .

Echt muziek waarvoor je in de stemming moet zijn, ik zou dit niet altijd zomaar kunnen opzetten.
Dit neemt niet weg dat de sound die wordt gecreert erg onheilspellend , zwaar en spannend is.
Mooie sfeer die niet voor de doorsnee luisteraar bedoeld is.

avatar van Eveningguard
4,0
Duister? Daar ben ik het totaal niet mee eens. Ik word er juist gigantisch rustig van.

avatar van DjFrankie
3,5
DjFrankie (moderator)
Duister wil niet zeggen dat je er niet rustig van wordt, ik wordt er ook rustig van.

Sietse
zo donker is deze muziek toch niet? Vrij lichte zelfs, hierendaar wat melancholie maar nergens zwaarmoedig ofzo.

avatar van sander.
5,0
Het langgerekte en trage geeft dit album wel iets zwaars en, wellicht, daardoor iets tragisch?

Sietse
maar tragisch is toch niet hetzelfde als duister. Duister is donker, zwaarmoedig, negatief, depressief. Dat is dit werk toch allemaal niet?

Lustmord en Raidon d'etre, dat is duister...

Schnee
ik wordt er vrolijk van
en damn 2001 alweer, ik word een ouwe zak...

avatar van sander.
5,0
@Sietse: Neuh duister zou ik het ook niet noemen, da's waar, zelfs wat zonnig op een paar momenten. In ieder geval verwarmend!

Voor mij is het qua emoties een heel erg complex album. Ik zou niet zo kunnen zeggen wat het met me doet. Het is melancholisch, maar op een radicaal andere manier dan vele andere melancholische muziek. Het is rustig, eenzaam, maar niet op een droevige manier. Sereen en kalm, zonder sacraal te worden. Kortom: ik snap er weinig van (hoe ze het doen), maar dat het me raakt is zeker.

avatar van kobe bryant fan
4,5
Ik voel het toch aan als een droevige plaat, ik word toch altijd wat droevig tijdens het luisteren van deze plaat.

avatar van Eveningguard
4,0
Klopt ook wel een beetje, maar eigenlijk en bizar genoeg is de muziek verassend neutraal en versterkt het juist het gevoel dat je op dat moment hebt.

Bijzonder aan Stars of the Lid is dat ik er echt een soort van verliefde kriebels bij krijg. Dat is nog nooit voorgekomen.

avatar van woutorrmusic
3,5
Op dit album worden pakkende stukken afgewisseld met meer inferieure stukken. Jammer, maar nog steeds heel mooi, hè, laat ik nou niet té negatief zijn.

avatar van popstranger
4,0
De 2 eerste nummers komen hier ontzettend hard binnen bij mij! Gevoelsmatig zat ik toen al rond de 4,5* maar een heel album later moest ik een beetje afzwakken tot 4*. Wat niet weg neemt dat ik deze nog wat vaker moet beluisteren. Het is duidelijk een plaat die je "op het juiste moment" moet beluisteren en waar je met z'n lange speelduur ook de tijd voor moet nemen dus kan nog groeien...

avatar van Forza
3,5
Vind het wel mooi, maar niet zo mooi dat ik het 2 uur lang achter elkaar wil luisteren.

avatar van aerobag
4,0
Wederom een prachtig ambient album van het duo Wilzie/Mcbride waarin je heerlijk kan ronddwalen en reflecteren op je innerlijke gedachtes. De uitgestrekte harmonieuze drones zijn wederom piekfijn vormgegeven. Ik heb een lichte voorkeur voor de opvolger Refinement of the Decline, die naar mijn gevoel wat beter voortvloeit als album in zijn geheel, maar dit is nog steeds bovenste plank ambient soundscapes met een sterk meditatief karakter.

avatar van rebjuh
3,0
Forza schreef:
Vind het wel mooi, maar niet zo mooi dat ik het 2 uur lang achter elkaar wil luisteren.

Dat heb ik dus ook, nog een paar nummers, dan is het voorbij...

Ik zat het te bedenken dat ik dit heerlijk zou vinden bij de tandarts ofzo, met je ogen dicht.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:33 uur

geplaatst: vandaag om 09:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.