Voor het geval je nog niet wakker was, knalt Sudden Death er lekker in. Wat een gruwelijke drum- en gitaarpartijen! Het is één van de heftiger nummers op dit Thirteen, waarop een leuke variatie zit aan nummers. Toch nog een klasse beter vind ik het geweldige Public Enemy No.1: dit kan toch ook een live klassieker worden voor de band die er al zoveel heeft.
We The People sluit tekstueel enigzins aan op dat nummer en is heel maatschappij-kritisch. Ik kan dat waarderen van Dave Mustaine, juist in de tijd van allerlei recessies, de occupy-beweging en falende politici en graaiende bankiers. Het gaat ten koste van 'We The People': Who's Life Is It Anyway? vraagt de band zich terecht af.
En in (Mexicaanse) Guns Drugs & Money raadt hij aan om hier niet voor te kiezen. Zo zie je een hele lijn op weg naar een New World Order, een nummer dat zelf ook een geweldige muzikale finale heeft.
Daar tussenin staat Never Dead, weer zo'n top nummer. Het begint met trommels waarna het doorraast richting waanzin. Andere goede nummers zijn Fast Lane (met name de gitaren op het einde), Black Swan en Wrecker. De laatste drie tracks van het album vind ik wat minder bijzonder.
Toch ben ik ook aangenaam verrast door deze nieuwe Megadeth, net als door Worship Music van Anthrax eerder dit jaar. Die 2 Thrasbands doen het maar weer 'gewoon' in 2011. Ook de productie zit top in elkaar. Daarom en door vooral naar de eerste 10 nummers te kijken, rond ik 'm naar boven af: 4,5*