Tom McRae - All Maps Welcome (2005)

Ik heb er al een aantal nummers van gehoord, en het klinkt weer indrukwekkend. Veel verandering hoor ik niet echt (het klinkt iets meer rechtoe rechtaan), maar de zoetgevooisde McRae grijpt me toch weer bij mijn keel.
Extra goed nieuws is dat hij het voorprogramma verzorgt van Tori Amos in de Ahoy op 11 juni. Voor mij zijn dat dus 2 vliegen in één klap

Daarnet op Studio Brussel, The Girl Who falls downstairs gehoord. Inderdaad weinig verandering in zijn muziek, maar het blijft kippenvel muziek en dat is belangrijk! Jammer dat hij in het voorprogramma staat van Tori Amos, ga ik niet naar toe. Hij komt wel naar Werchter, maar ga ik ook niet naar toe...

Daarjuist For the Restless gehoord op de radio. In het interview ervoor zei McRae nog: "Most of the time I'm sad". Is het niet zo dat veel muzikanten de beste muziek schrijven als ze sad zijn? For the Restless is alvast een sterk nummer! Misschien moet ik maar 's een McRae aanschaffen...

Ja zeker doen. En dan zou ik toch voor zijn eerste gaan.

idd, zijn eerste album vind ik toch wel zijn beste en luister ik het meest. Ben overigens ook erg benieuwd naar dit nieuwe album.

Ik heb genoegen mogen smaken om een aantal nummers vorig jaar (meen ik) tijdens zijn semi-akoestische optreden in Groningen te horen (o.a. Hummingbird en How The West Was Won). Daardoor had ik al aardig hoge verwachtingen van het nieuwe album (dat toen al lang klaar was maar de platenmaatschappij deed moeilijk) en die worden duidelijk ingelost.

Ik typeerde onlangs Tom McRae's output als volgt:

album 1 = man met gitaar plus cello plus subtiele elektronica
album 2 = man met gitaar en cello en best veel toetsen
album 3 (All Maps Welcome) = man met gitaar, cello, veel minder toetsen, veel meer subtiele gitaar- en strijkerpartijen.

De basis is echter op al deze albums hetzelfde: Tom McRae's schitterende ingetogen stem (hoewel hij wel degelijk ook van leer kan trekken als het moet) en zijn happy / sad songs.

Ik kijk al vast erg uit naar een eventuele najaarstournee en optredens in Nederland. Wat mij betreft weer in de kleine zaal van de Oosterpoort.

Voorlopig zal ik het moeten doen met Tom als voorprogramma van Tori. Maar ik kan niet zeggen dat ik dat nu zo'n vreselijke combi vind

Wat een mooi album is dit weer geworden!!! Ik ben er alleen nog niet achter of het net zo mooi is als just bleed, maar daar gaan we in de loop der tijd wel achter komen. Tot nu toe is "how the west was won" me favo nummer...

Dit is mijn eerste serieuze kennismaking met Tom. Ik heb het album nu tweemaal beluisterd. Het klinkt erg prettig allemaal. Maar wat ik voorlopig mis zijn uitschieters. Het grijpt me zeker niet naar mijn keel wat ik hier eerder las. Misschien moet ik de lyrics nog maar eens gaan bestuderen....want muzikaal is het voor mij aan de saaie kant.

How the West Was Won is een fantastisch nummer, maar de rest raakt me veel minder. Zijn vorig album kon ik onafgebroken laten herhalen.

My Vampire Heart mag er ook wezen vind ik. Sowieso doet dit album mij meer dan zijn voorganger. Het haalt het niveau van het debuut zeker wel.

Voorlopig 3 en een halve *. The Girl who falls downstairs is prachtig en Hummingbird song is ook goed.
Vind zelf zijn debuut spannender, anders, niet alledaagser dan de tweede, maar geef uiteindelijk toch de voorkeur aan Just like Blood, omdat die cd is opgedragen aan iemand met mijn naam en dan scoor je natuurlijk extra punten
Zonder gekheid, JLB klinkt gewoon lekkkerder.
Maar ik ga de nieuwe aan grondige luisterbeurt onderwerpen en dan kom ik wel met meer.

Super album van een geweldige singer/songwriter!

Toch wel weer zo'n plaat waar je even weer stil van wordt.
McRae weet de emoties en weer ragfijn door te weven.
Ondanks dat is het niet suikerzoet ik predik bij menigeen om dit eens te beluisteren.

Trouwens hij is zijn nieuwe album aan het afmixen en verschijnt waarschijnlijk april/maart 2007.

Optreden in Nighttown was geniaal, wat heeft een man met zo'n mooie liedjes tegelijk een geweldig gevoel voor humor

How the west was won doet mij wat aan Sufjan Stevens denken, prachtig nummer trouwens.

Ik heb me hier een tijd geleden erg vergist. Stond op 2,5 sterren. Nu een aantal keer herbeluisterd tijdens rustige treinreizen, en o o wat een schitterend album. Ik kan ook niet begrijpen dat het openingsnummer me destijds niet bij de keel heeft gegrepen want dat is een van de beste nummers van de plaat. This is for the restless, not the peaceful sleeping. For the faithless, not the true believers. Een ander pareltje is The Girl Who Falls Down Stairs (en niet aan elkaar volgens mij, zoals wel op de tracklist aangegeven staat - al moet ik bekennen de cd nog niet origineel te hebben), hoewel ik eigenlijk geen nummers kan noemen die slecht zijn. Ik zet 'm voorlopig op 4 sterren maar de potentie voor meer is zeker aanwezig.

Tom McRae is een van de meest miskende muzikale meesters van dit moment. Waardering is er in kleine kring. Helaas geen grote doorbraakhit en miljoenen mensen op deze aardbol die daardoor deze fantastische muziek mislopen zonder het zelf te weten. Jammer blijft het voor Tom.

Live in Utrecht

Strangest Land

For the restless

Opnieuw een prachtig album van een singer-songwriter die een veel grotere aanhang en meer aandacht verdiend. Zou hij er in slagen een hit te scoren, dan worden zijn oudere albums met terugwerkende kracht als warme broodjes over de toonbank verkocht....eeuuuhh....gratis gedownload.

It ain't you.

Tom McRae, wie kent hem niet? Nou, best veel muziekliefhebbers dus. Meestal goede kritieken, maar weinig aanhang. Dit ondergesneeuwde talent, krijgt nog eens de status die Nick Drake vele jaren na zijn dood kreeg. Die van muzikale held. Ik hoop dat Tom dat nog mag meemaken.