Dan noem je het geen miepen (maar ik kreeg wel 't gevoel "jaja, nu weten we het wel", vandaar miepen
). Ik kan er gewoon niet bij dat iemand die verzot is op ( ) zo makkelijk de albums daarna wegwuift terwijl de stijl nagenoeg hetzelfde gebleven is.
Ik kan snappen dat je er niet meer zo van houdt als vroeger, maar waarom is ( ) (en AB) dan nog wel helemaal geweldig? Dat vraag ik me dan af. Uiteindelijk valt het allemaal wel mee, Takk... staat bv. op een 4,0* en die uit 2008 op een 3,5*, maar dat gevoel krijg ik niet.
Zo is dit live-album een samenvatting van hun oeuvre (voor een groot deel gericht op hun latere albums) en van daaruit hebben ze de beste nummers genomen (en Sigur Rós is zo'n band waar men het er wel over eens is wat precies de beste zijn van een album).
Het is nou ook weer niet zo dat de live-optredens veel afwijken van de studioversies. Integendeel.