The Collectors - The Collectors (1968)

4.5 voor kant 2 ofwel voor het laatste nummer als je er een CD van zou hebben (ik ken niemand die deze CD heeft). Soort van ultieme Hippie-plaat.

Top LP

De What Love Suite werd in Amsterdamse hippie tenten als Fantasio en Paradiso even veel gedraaid als In-A-Gada-Da-Vida, de sax-solo uit die kant-lange track werd begin 70s door Veronica als tune gebruikt en toch is deze wonderschone plaat totaal uit het oog en het oor geraakt.

Onbegrijpelijk want de songs zijn zonder uitzondering van hoog nivo. Prachtige drama's als beide What Love tracks, Howard Christman's & One Act Play worden afgewisseld met lichte hapjes als She & Lydia Purple. Als muzikanten zijn ze ook niet echt verkeerd, Dave Hassinger gebruikte ze in om David Axelrod's Mass In F-Minor af te maken toen de Electric Prunes niet tegen de taak opgewassen bleken en met Howie Vickers hebben een leadzanger van formaat in de gelederen. Vette aanrader !

En o ja, ik heb de CD al jaaaaaren want mijn vinyl was echt niet meer om aan te horen

Ik heb van horen zeggen dat dit ook de laatste/ een van de laatste platen geweest is die op Radio Veronica is gedraaid (1974). Met het verhaal van Droombolus hierboven wordt dat alleen maar waarschijnljker. Wie weet het precies?

Bij deze het laatste uur van Radio Veronica uit 1974 : http://www.offringa.nl/radioveronica.htm

Je kunt via die website het laatste uur in zijn geheel beluisteren.

Er is in het verleden een zeer interessant en diepgravend radio programma over The Collectors en hun gelijknamige lp uitgezonden. Dit VPRO (?)programma was(?) ook via internet te herbeluisteren.
Ik kan het niet terugvinden.
Iemand ?

Oh en bedankt: natuurlijk is het niet het hele nummer, maar nu heb ik het dan toch terug gehoord om het voor de eeuwigheid hier vast te leggen: er zit een stukje van het nummer tussen 50´30 en 53 minuten van dat laatste uur. Da´s dus in de laatste 10 minuten van de zender!

Fantastische plaat van deze Canadese band, wat na twee albums door gaan onder de naam Chilliwack.

Het nummer What love suite, bevat een van de mooiste
sax solo's die ik ken

Ben blij dat het ook op cd verkrijgbaar is

Hai, ik ben al heel lang op zoek naar die fantastische sax solo uit mijn jeugd. Kwam er onlangs pas weer achter dat het van de collectors was en vond vanvond dit bericht. Zou jij me op de hoogte kunnen brengen welk nummer het was en of er nog aan te komen is?? Ik ben je dankbaar::)) Nicolette

Wel.. in het slotnummer dus. Album is verder overal te koop. 12 euro bij de Bol, of 9 dollar bij Amazon.

Ik kocht in 1976 een 2lp van veronica
Kant 1 en 2 waren gevuld met tunes
kant 3 waren korte stukjes, en kant 4 bevatte 100 jingles.
Bij de tunes viel me het nummer van de Collectors me al op, maar bij navraag bij de lokale platenboer leverde niets op.
Kwam begin jaren 90 op een rommelmarkt in Zierikzee het album tegen voor 1 gld, thuisgekomen kompleet feest natuurlijk.
paar jaar geleden geprobeerd om de cd te bestellen. dat lukte pas na veel moeite.
Nu heb ik de cd al meerdere malen voorbij zien komen.
Toch wel een leuk album, die niet iedereen kent.
De ouderen onder ons herkennen natuurlijk het stukje van Veronica

Schitterend album. Overtuigt van begin tot einde. Geweldige zanger en de mooiste saxofoonsolo aller tijden. Hoogtepunten zijn voor mij One Act Play (prachtige, dramatische vocals), What Is Love, What Love (Suite) en het lichtvoetige, meerstemmige Lydia Purple.
Een absolute aanrader!

Prachtige psychedelica uit de enige echte psychedelische periode. Onbegrijpelijk dat een prachtnummer als Lydia Purple (die geweldige meerstemmige samenzang, Beach Boysniveau maar dan in een ander jasje) never nooit op de radio is te beluisteren. De band is hier hoofdzakelijk bekend van de sax van Radio Veronica (ten tijde van al het getreur - en daarom ook zo toepasselijk vanwege de gevoelige klanken - rondom hun verdwijnen), maar de blazer bezorgt je na ruim veertig nog steeds een dichte strot, zo mooi. Toch nog eens op CD zien te scoren.

hoorde What Love in zn geheel snachts bij Vincent v Engelen, waanzinnig.
verder wat droombolus al heeft gezegd.
gras, voeten.

Soundtrack bij mijn eerste kus. Met een patchoulimeisje. Hoewel gedateerd nog steeds mooi. De plaat dus.

Ik heb de cd al een paar jaar in huis. Draait toch om het laatste nummer.

Uhh, je reageert op een post van ruim 10 jaar gelee vriend

En dat laatste ben ik het dus volledig mee oneens. Howie Vickers' zang is echt fantasties, bijna even dramaties als Scott Walker bij de Walker Bros en Bobby Hatfield bij de Righteous Bros om maar even in de 60s te blijven.

Dat weet ik ook dat ik op een bericht reageer van 10 jaar geleden, om aan te geven dat er steeds meer cd's in omloop zijn van relatief onbekendere bands uit de jaren zestig. Vinyl werd cd en nu cd weer naar vinyl. Ik ben jaren op zoek geweest naar deze cd en ik vond hem in Antwerpen.

Dat wij van mening verschillen doet mij deugd anders zouden veel artiesten weinig cd's verkopen als iedereen dezelfde smaak zou hebben

Leuk: die 10 jaar oude post was een van mijn allereerste berichten, en moet ook een beetje in de context van 2005 gezien worden.
Ik wilde alleen maar aangeven dat liefhebbers/bezitters van dit album in het algemeen de LP hebben en niet eens op het idee zouden komen om er een CD van te zoeken, daarmee afwijkend van de populatie gebruikers TOEN, die vrijwel alleen CD's kochten. Inmiddels is het vanzelfsprekender dat je bij oudere platen ook (weer) aan LP's denkt. Dit allemaal los van het gegeven dat de CD ook in 2005 heus al wel bestond, maar best zeldzaam zal zijn, en het lijkt me dat dat nog zo is als willemdeux aangeeft er jaren naar gezocht te hebben: gefeliciteerd alsnog!

Jammergenoeg voor jouw verhaal ( waar ik het kwa tejorie helemaal mee eens ben ) was deze plaat in 2004 nèt weer op CD uitgegeven op het Collector's Choice label, tegelijkertijd met Grass & Wild Strawberries ........

Nog niet zo lang geleden las ik, dat in 1973 (of was het nou 1974?,) dat de toenmalige piratenzender Radio Veronica voor het eerst een Album Top-50 Allertijden organiseerde. Pink Floyd kwam daar met 'Atom heart mother' op nummer-1, en twee andere albums in de Top-10. Maar op nr. 12 of 13 zag ik in de lijst dit album staan: The Collectors van The Collectors. Uit nieuwsgierigheid heb ik het opgezocht op YouTube, en ben ik om te beginnen het openingsnummer: What is love gaan luisteren.

Bijzonder mooi nummer van deze rockband uit Canada. En alle andere nummers op dit album zijn ook erg goed. Lyndia Purple valt best op, op dit vrij onbekende meesterwerk. Dit nummer had in 1968 zo een Top 40-hit kunnen worden (is helaas niet gebeurd). En ja, The What Love Suite, dat is het mooiste van dit album. Een hele B-kant met prachtige zang, gitaarsolo en orgelwerk, alsof het helemaal op gevoel is ingespeeld. Als ik dit nummer opzet, kan ik er voor19 minuten lang verloren in raken.

Voor de liefhebbert: Music On Vinyl heeft 'm net opnieuw uitgegeven.

Dit album had ik (een beetje tot mijn eigen verbazing) veel te laag gewaardeerd. Herbeluistering onder de juiste omstandigheden doet blijkbaar wonderen. Het ligt namelijk precies in mijn straatje: psychedelische sixtiesrock door prettige musici, met hier en daar zeer mooie vocale partijen, zoals de pseudo Gregoriaanse zang in What Love (Suite), waardoor ik even inderdaad een klein beetje aan de Moody Blues moest denken; heeft Bruce Eder van AllMusic toch nog een beetje gelijk. Ook die mooie dwarsfluit, bespeeld door Claire Lawrence in She (Will-O-The Wind) herinnert even aan de Moodies. En de gehele suite ontleent qua dramatische vormgeving wellicht het een en ander aan The Doors. Maar overigens is dit een album dat stevig op eigen benen staat en mij deze week geheel overtuigde. Goede zang van Howie Vickers en prima gitaarspel van Bill Henderson droegen daaraan bij.