menu

Amy Winehouse - Lioness: Hidden Treasures (2011)

mijn stem
3,35 (129)
129 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Soul / Pop
Label: Island

  1. Our Day Will Come [Reggae Version] (2:49)
  2. Between the Cheats (3:33)
  3. Tears Dry [Original Version] (4:08)
  4. Will You Still Love Me Tomorrow? (2011) (4:22)
  5. Like Smoke (4:38)

    met Nas

  6. Valerie ['68 Version] (3:59)
  7. The Girl from Ipanema (2:46)
  8. Half Time (3:50)
  9. Wake Up Alone [Original Recording] (4:24)
  10. Best Friends, Right? (2:56)
  11. Body & Soul (3:18)

    met Tony Bennett

  12. A Song for You (4:29)
totale tijdsduur: 45:12
zoeken in:
avatar van IntoMusic
4,0
Snoeperd schreef:
...Ik snap sowieso al niet dat het afgekraakt wordt...

Waar wordt dit nummer dan afgekraakt Volgens mij wordt door een aantal hier (waaronder ondergetekende) geschreven dat het niet past binnen de tracklist van dit album.

avatar van Gloeilamp
Ik heb dit album zojuist van Sint gekregen. Ben erg benieuwd

avatar van kemm
3,5
Er staan drie soorten nummers op Lioness: Hidden Treasures, drie soorten nummers die wel vaker op postume allegaartjes terug te vinden zijn: alternatieve takes, eigen nummers en covers. Alternatieve (originele) takes van o.a. Tears Dry en Wake Up Alone zijn niets anders dan een interessante vergelijkingstest om aan te tonen hoe perfect de uiteindelijke versies op Back to Black wel niet zijn. Een beetje liefhebber had daar natuurlijk dit soort takes niet voor nodig, wat de toegevoegde waarde ervan vrij klein maakt. Van de ‘nieuwe’ eigen nummers springt de combinatie met Nas het meest in het oog. Goeie raps, leuke melodie en bijna een geslaagd nummer. De uitwerking, met Amy in een bijrol, klinkt nogal slordig en onafgewerkt. Een echt duet is het ook niet, eerder gefabriceerd. Dan scoren Between the Cheats en Half Time beduidend beter, al valt ook hier hun weglaten op de reguliere albums te rechtvaardigen. Goede nummers die voor een doorsnee zangeresje topmateriaal kunnen betekenen. Op de twee meesterwerken van een artiest als Amy Winehouse hadden ze dan weer niets te zoeken. Ze staan hier dus prima. Het meest waardevol op deze verzamelaar zijn echter de covers! Dat ze andermans materiaal gemakkelijk naar haar hand kan zetten bewees ze al met magistrale uitvoeringen van o.a. Valerie of (There Is) No Greater Love. Body and Soul met Tony Bennett bewees zich al als een mooie verderzetting hiervan. Ondanks een leeftijdsverschil van bijna 60 jaar vermengen hun stemmen zich alsof ze al eeuwen samen zingen. Het zet hun uitvoering van deze standard trots temidden van een resem andere grote namen. Ook Our Day Will Come en Will You Still Love Me Tomorrow lijken wel op haar lijf geschreven en herinneren het meest aan de Amy Winehouse tijdens de hoogtijdagen, alweer zo’n vijf jaar geleden. De meest bijzondere opname wordt tot allerlaatst bewaard. A Song for You is niet per se het meest geslaagd, maar de manier waarop ze het nummer ten gehore brengt is hoogst intrigerend. Ze klinkt zoals ze nog nooit geklonken heeft en gaat soms heel diep. De hese zuchten lijken doordronken van alcohol. Vol hoogtes en laagtes sleurt ze zich doorheen het nummer, steeds vol overgave! De laatse woorden op dit plaatje bewaard ze voor Donny Hathaway, die waarschijnlijk de bekendste soulversie van dit nummer op zijn naam heeft staan: “He couldn’t contain himself, he had something in him, you know”. Trek zelf je parallellen...

Geen enkel nummer op Lioness: Hidden Treasures komt ook maar in de buurt van wat ze ons al gegeven heeft. Dat neemt niet weg dat er nog best wat leuks te rapen valt en het mooi is Amy terug te horen op een nieuwe manier, met ongehoord materiaal. De titel neem je beter niet ter harte, want als dit de hidden treasures zijn zal het Winehouse-vat rap leeg zijn.
Nodeloos te zeggen dat dit album FAN-ONLY is!

avatar van Kronos
4,0
Ik heb het album vanmorgen beluisterd, maar naast dat ik de nummers weinig bijzonder vind valt me ook weer op dat Amy Winehouse voor mij niet die grote zangeres was die zovele anderen in haar horen.

Haar stem is zeker uniek te noemen maar klinkt emotioneel redelijk vlak en zangtechnisch heeft ze zich een handvol maniertjes van zingen eigen gemaakt waar ze in mijn oren teveel op moet terugvallen.

Met dat hoge haar en de Britse soul kan ik niet anders dan spontaan aan Dusty Springfield denken, maar dat is me toch een heel andere klasse.

avatar van lebowski
2,5
Hidden Treasures... Het went nooit om als een debiel behandeld te worden.
Collected Left-overs, dunkt me. Maar goed, daar kon Amy ook niets aan doen.

Kan me na beluistering niet aan de indruk onttrekken dat AW ook bij leven en welzijn niet nog eens tien jaar had kunnen boeien. Tegen de tijd dat ze bij The Girl From Ipanema is, kan ik haar stem niet meer horen, waar ik op Back to Black geen last van heb. Wat een inspiratieloze coverkeuzes ook: 2,5*

avatar van Snoeperd
3,0
IntoMusic schreef:
(quote)

Waar wordt dit nummer dan afgekraakt Volgens mij wordt door een aantal hier (waaronder ondergetekende) geschreven dat het niet past binnen de tracklist van dit album.


Nee maar bij een aantal recensies las ik dat het een matig knipplak nummer was dus daarom.

avatar van Kronos
4,0
lebowski schreef:
Tegen de tijd dat ze bij The Girl From Ipanema is, kan ik haar stem niet meer horen, waar ik op Back to Black geen last van heb.

Voor mij geldt hetzelfde. Afgelopen weekend heb ik dit album nog op repeat moeten horen toen het opstond in een platenwinkel. Ik was blij dat ik weer buiten was.

Kwaliteit is gewoon stukken minder tov van haar voorgangers

Slapper, flauwer,kaler, composities niet schokkend,minder gouden keeltje,zotlozer

Eigenlijk hoor ik een zangeres die er wel een beetje klaar mee is, en dat past dan wel bij haar dood

avatar van Angelo
3,5
Lioness: Hidden Treasures is wellicht een wat ongelukkig uitgekozen titel. Lioness: the Unheard zou bv. een stuk meer op zijn plaats geweest. Zoals verwacht bevat deze verzamelaar minder interessant werk dan de perfecte twee studio-albums, want daarop zijn de échte schatten te vinden. Terwijl op Frank en Back to Black het vooral de stempel van Amy Winehouse was die beide zo volmaakt maakt, is het hier vooral de stempel van producer Salaam Remi die het ertoe doet en het materiaal opleukt voor zover dat mogelijk is (acht nummers heeft hij bewerkt tot wat ze zijn). Wat dat betreft hoor je dat het gaat om een album dat postuum is uitgebracht, de nummers passen onderling niet zo goed bij elkaar, maar 't zij zo.

Van alles wat hier te horen is, is Our Day Will Come het best. De doowop in combinatie met de reggae vibe van Salaam Remi maken hem tot de beste versie ooit verschenen. Van die honderden covers die ervan verschenen zijn loopt Winehouse met die eer weg! Als je erbij stilstaat dat ze het lied opnam toen ze 20 jaar (!) oud was, in mei 2002, wordt hij alleen nog maar specialer. Hetzelfde geldt voor de bossa nova klassieker The Girl from Ipanema die in dezelfde maand werd opgenomen. De andere versie van Tears Dry on is van toevoegende waarde. Eerder bekend als uptempo, nu gepresenteerd als 'n ballad, krijgt het liedje een geheel eigen draai waar haar stem meer de ruimte krijgt om zich te uiten. Hij doet niet onder voor de versie die we kenden. Van haar nieuwe nummers zijn Half Time en Best Friends het leukst. De teksten zijn wat minder scherp dan gebruikelijk, maar de dromerige sfeer maakt alles goed. Tot slot A Song for You, opgenomen in één keer in 't voorjaar van 2009 in haar woning tijdens één van de zovele moeilijke perioden van haar turbulente leven: en dat hoor je er vanaf. Met de doorleefde stem klinkt ze niet als een 25-jarige, ze klinkt als iemand die pas de zoveelste tegenslag heeft meegemaakt.

Between the Cheats, één van de meest recente opnamen op dit album en mogelijk opgenomen voor wat haar derde album zou moeten worden, is kwalitatief prima (tekst en muziek). De vocalen van haar zijn echter belabberd, nuchter was Amy waarschijnlijk niet toen ze het nummer opnam. Je kunt er aan sleutelen wat je wilt; je kunt er niets aan veranderen. 't Laat haar niet op haar best horen. De gedachte achter het duet tussen Amy en mister Jones (of Nas) - "Nobody’s gonna stand in between me and my man / Cause it’s me and mr. Jones.” weet u nog? - had best leuk kunnen zijn, maar het klinkt nergens naar. Nas levert een prima bijdrage, maar wat een matige verses. Wederom wordt het nummer gered door hip-hopachtige productie van Remi. Wake Up Alone en Valerie zijn oké, maar ze waren al perfect. Will You Still Love Me Tomorrow? en Body & Soul zijn minder overtuigend. Is deze release zinvol? Nee, niet echt. Voor de fans echter 'n redelijk geslaagd slot van één van de meest unieke zangeressen ooit.

avatar van lennon
3,0
Ik vind het een vrij relaxed cdtje geworden.

Jammer dat Like smoke wordt verkracht door Nas.

Verder vind ik het een beetje jammer dat de helft van de nummers al wel bekend zijn, maar in een ander jasje zitten, al moet ik zeggen dat ik Tears dry leuker vind dan de versie op Back to black.

Valerie slaat de plank volledig mis, de versie met Mark Ronson swingt de pan uit, en die hadden ze hier niet op moeten zetten. Ook het Duet met Bennet valt wat buiten de boot. Maar als geheel vind ik dit toch een prettig album geworden.

Ik hoop dat er ook nog wat nieuw materiaal beschikbaar is, want dit vind ik zo'n typisch album wat gemaakt wordt als er echt niets meer te vinden is....

Maar... ondanks dat toch een van de leukere albums van dit jaar...

MrMusic
Ik ben geen fan van deze dame.Wel vind ik dit haar fijnste album
Hoe kan dat?:Nou gevoelsmatig vind ik dat gewoon.

Het klinkt allemaal wel lekker,precies wat de muziek van een zangeres als deze behoort te doen.
RIP Amy!

avatar van brain75
1,5
Deze cd gekregen met kerst. Eerlijk gezegd was ik nogal verrast, daar ik nou niet een groot fan van Amy Winehouse ben. De bekende singles vind ik allen lekker klinken, maar ik heb nooit de behoefte gehad een cd van haar aan te schaffen.

Maar toch...een gegeven paard ....dus ik heb het een kans gegeven. Na de eerste maal luisteren kwam bij mij de vraag op hoe ze dit durven uit te brengen met de titel "Hidden treasures". Nu duurt het wel langer voordat een cd bij me land, dus ik heb het album nogmaals 2 maal beluisterd. Die extra 2 maal veranderd mijn mening niet.

Wat staat me dan tegen aan dit album:

- er zit geen lijn in (wat niet gek is bij een verzamelalbum, maar toch);
- de nieuwe nummers halen nergens het niveau van de bekende singles;
- de alternatieve uitvoeringen van bekende nummers voegen niks toe. Het laat alleen maar horen dat men bij de uiteindelijke versies de goede keuzes heeft gemaakt;
- de covers zijn niet best. Na mij door dit album geworsteld te hebben zat ik mij te verheugen op "Song for you" (het origineel van Ray Charles is heerlijk). Helaas......Amy klinkt stomdronken op deze uitvoering. Sommige mensen vinden dit blijkbaar gevoelig of soulvol klinken. Persoonlijk vind ik het een aanfluiting.

Afsluitend wil ik melden dat het uitbrengen van dit album stinkt naar lijkenpikkerij. Als Amy nog had geleefd dan was dit nooit (en terecht) uitgebracht.

avatar van brain75
1,5
Ai........stupid me! Het origineel van "A Song For You" is niet van Ray Charles, maar van Leon Russell....

Evengoed......ga de versie van Ray maar eens naast de versie van Amy leggen....

avatar van Kos
2,5
Kos
Niet al te best, veel tracks duidelijk niet opgenomen als uit te brengen releases. Amy klinkt bij vlagen aardig ongeïnspireerd.
Jammere post-mortem uitgave.

LoveStoned
Kos schreef:
[...], veel tracks duidelijk niet opgenomen als uit te brengen releases.
Dat viel me ook meteen op, inderdaad. Maar eigenlijk vond ik dat juist wel heel erg positief over haar derde (en laatste?) album. Maar ik moet zeggen dat ik het tot mijn spijt nog niet nauwkeurig heb beluisterd. Ga ik gauw doen.

record.ed
Kliekjes . . . . .

LoveStoned
Zeker geen slecht after-death-album. Ik had er ook niet geweldig veel van verwacht, dus zeer teleurstellend heeft het nergens geklonken. Grootste minpunt is dat er geen enkel hitgevoelig nummer op staat en stiekem hoopte ik dat er in ieder geval eentje bij zou zitten. Desalniettemin heeft Winehouse hier, of eigenlijk Ronson, nog een redelijk album neer gezet voor een dode artiest. Aanrader om lekker op de achtergrond te draaien.

salaam remi heeft dit album vooral geproduced hoor, net als het merendeel van back to black en frank.

avatar van Cor
3,5
Cor
Een zwanenzang? Ik weet het niet. Voelt toch echt wel als een restje leftovers. Mooi om die fabuleuze stem nog een keer in andere liedjes te horen, maar dit is duidelijk geen samengebalde vuist op een coherent album. Goed dat het de wereld niet onthouden is, maar het is geen spectaculaire verrassing geworden.

Ik heb een website gevonden waar je het laatste album van Amy heel goedkoop kan kopen, volgens mij wel 8 euro goedkoper dan in de winkel. Wou ik dus even delen voor de liefhebbers:

Amy Winehouse - Lioness Hid...

avatar van Madjack71
Ik heb nooit echt een muzikale klik gehad met Winehouse, maar naar aanleiding van de relaxte versie van Our Day Will Come, toch nieuwsgierig genoeg geworden om eens te kijken hoe de rest zou zijn. Ze weet i.i.g. een sfeer van weleer op te roepen, maar ik zelf hoor dan liever die artiesten uit die tijd, zoals Dusty Springfield of van nog vroegere tijden Nina SImone en zelfs Billy Holiday. Ik vind haar stemkleur niet mooi, het is voor mij teveel de klank die het moet doen en te weinig de inhoud/soul ervan. Al bij al zijn het redelijke goede muzikale omlijstingen van bijv. een Girl from Ipanema, maar dan is de versie van Astrud Gilberto m.i. gewoonweg beter.

avatar van Kronos
4,0
Toch wel een fijn ochtendmuziekje, dit.

avatar van Supersid
2,0
Om kort te zijn: vervelende plaat. De covers vind ik zelfs ronduit zwak, er is waarschijnlijk een reden voor waarom deze nummers bij leven en welzijn nooit waren uitgebracht. Nu, ik geef toe: we zijn geen die-hard Amy-fan dus misschien halen zij die het wel zijn er meer uit dan ik... Men had beter een live-plaat uitgebracht, daar ben ik misschien nog voorzichtig benieuwd naar.

4,0
brain75 schreef:
Ai........stupid me! Het origineel van "A Song For You" is niet van Ray Charles, maar van Leon Russell....

Evengoed......ga de versie van Ray maar eens naast de versie van Amy leggen....


Ik denk dat haar versie gebaseerd is op de versie van Donny Hathaway. Ze heeft daar wel meer van gecoverd.

4,0
Op hekkensluiter 'A Song For You' na vind ik dit een geslaagd album. Persoonlijk vind ik dat het album lekker wegluister en niet als een zooitje bij elkaar geraapte leftovers klinkt. Vooral 'Our Day Will Come' is erg fijn en deze versie van 'Will You Still Love Me' klinkt ook erg anders vergeleken bij de voorgaande versie. Ook het artwork is erg mooi. Mooie release. Helaas is het album gelijk een 'slap in the face' omdat het gelijk weer je doet realiseren dat we nooit meer echt nieuw werk van Amy zullen horen. Zonde.

avatar van heartofsoul
4,0
Van de stem van Amy Winehouse moet je een beetje houden om dit album te kunnen appreciëren (zou ik tegen de users die dit album niet zo erg kunnen waarderen willen zeggen), en misschien moet je ook van jazz houden - ik beschouw haar als tenminste een halve jazzvocaliste, die ook goed met soul overweg kon. Niet voor niets had Tony Bennett waarderende woorden voor Amy, al vind ik hun vertolking van Body and Soul niet zo erg geslaagd. Ook Like Smoke met Nas vind ik wat minder geslaagd, wat ook geldt voor The Girl from Ipanema ,maar voor de rest heb ik dit restjesalbum geboeid beluisterd. Dat komt door iets in haar stem dat sterk resoneert en me soms tot tranen roert. Net als bijvoorbeeld Billie Holiday of Dusty Springfield. Doorgaans ben ik nogal nuchter, maar toen Amy overleed was ik enigszins aangedaan.
Mooiste nummers vond ik Valerie, Our Day Will Come en Wake Up Alone. Samenvattend: mooie aanvulling op haar twee reguliere albums.

4,0
Moet toegeven dat ik deze dubbel lp sterk waardeer, maar mijn verwachtingen waren dan ook niet heel hoog gespannen. Reden hiervoor is dat postuum uitgebrachte albums veelal eerder afgekeurde songs bevatten. De covers klinken echter gewoon heel lekker en de alternatieve versies vind ik meer dan leuk.
Gewoon een fijn album om zo nu en dan op de platendraaiert te leggen. Kan hier met plezier bij vermelden dat de lp 45 toeren is en fantastisch klinkt. Niet teveel songs op 1 zijde waardoor er nauwelijks of geen verlies van geluidskwaliteit of zogenaamde inner groove distortion optreedt. Audiofiel meer dan verantwoord in ieder geval (lol).

4,0
Deze cadeau gehad, onderhand grijs gedraaid, luistert heerlijk weg, maar haalt het eigenlijk net niet bij Frank, ik plaats dit album op een ander voetstuk, deze mag je natuurlijk niet missen als je een verzamelaar bent van Amy Winehouse, ik merk wel dat het qua style erg dicht tegen Frank aan zit.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:14 uur

geplaatst: vandaag om 12:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.