Pfoe, en zo kan ook 'Lamb of God' niet op de eeuwige tour naar succes volgen en dat is wel te merken met 'Resolution' die ik bij vlagen super gaaf vond maar veelte lang. Tja, ik ben niet echt te spreken over 'Resolution' en dat ben ik nooit echt geweest, ik ben echter na wat afspeelbeurten toch aan het zoeken wat dit toch kan zijn. Ik zelf denk persoonlijk dat het album totaal niet bij het niveau komt wat 'Sacrament' en 'Wrath' bij mij wel haalden, en dan is dit toch wel een klapper in het gezicht.
'King Me' is een super gave track die van het gehele album er boven uit vond steken. En samen met 'Desolation' en 'Ghost Walking' vond ik dat de enige drie nummers die ik echt goed vond. De rest werd stukje bij stukje meer bijzaak. Ook de lengte speelde een beetje nadelig mee, het album duurt bijna een uur (mist één nummer van vier minuten) en dan word de zang van Blythe al gauw eentonig. Ondanks dat ik het een ontzettend goeie zanger vind, na een uur ben ik er wel een beetje klaar mee. Hun normale speelduur van veertig minuten vond ik soms al iets te lang maar, met bijna twintig minuten extra werd het voor mij te veel. Instrumenteel niets veel veranderd en de vonken spatten nog niet echt van het scherm, al is het natuurlijk niet hun slechtste plaat, ze hebben betere.
Voorlopige tussenstand:
01. Sacrament
02. Wrath
03. Ashes of the Wake
04. As the Palaces Burn
05. New American Gospel
06. Resolution
07. Burn The Priest