Aretha Franklin - Aretha Live at Fillmore West (1971)

Ik lust veel muziek, maar deze CD (ik heb trouwens de dubbel met alternates en unused songs uitgebracht in 2006) is toch wel 1 van de pareltjes in mijn collectie. Absolute topmuziek. Begeleid door King Curtis en de Kingpins laat de Queen of Soul het dak er compleet afgaan. Blues, jazz, maar uiteraard vooral soul knalt van het podium. Aretha in haar bloeiperiode. En passant komt Ray Charles nog even op en zingt ze de beste cover versie van Bridge of Troubled Waters. Tuurlijk gaat er 1 hier en daar de mist in, vals nootje van de nichtjes van Aretha in het achtergrondkoor (de "Sweethearts of Soul"), asynchroon einde, tempootje te hoog, maar het doet helemaal niets af aan de energie en muzikaliteit die van deze plaat uit je boxen straalt. Veel beter dan dit is er niet te krijgen in muziekland. Later noemde ook Aretha zelf deze optredens het hoogtepunt uit haar carriere. Had ik er maar bij kunnen zijn. Maar ja, ik was precies nul jaar oud.

Wat een stem! Sommige songs klinken wat gehaast, maar juist de lange songs (de schandalige dr. Feelgoed, het goddelijke Spirit in the Dark en dat pal na elkaar) zijn magistraal.

Aretha....the Queen of Soul.

Op "Spirit in the Dark (Reprise)" doet trouwens "Ray Charles" mee (vocals en electric piano)

Over de begeleidingsband van King Curtis the Kingpins:
jerry jemmott-bass, billy preston-organ, cornel dupree-guitar, bernard purdie-drums, trueman thomas-piano and the memphis horns.
Later heb ik Billy Preston nog zien optreden met the Stones. Die heeft ook wat meegemaakt hoor!

Shiffers down your spine. Die waanzinnig mooie oh zo gedreven stem van Aretha Franklin die uit het Fillmore West in 1971 zo je kamer in waait. Wat een energie, wat een klasse, wat een idioot prachtig optreden!

Elke toon is raak, elk lied is mooi en krachtig. Het maakt werkelijk niet uit wat ze zingt. Daarbij heeft ze (dus) een geweldige begeleidingsband (zie mijn bericht hierboven) en komt bij het bijna 20 (!) minuten durende Spirit In The Sky (reprise) ook nog even Ray Charles meedoen. En hoe! 'Can you feel it? Listen! Can You Feel The Spirit? You heard Aretha sing it all.'

Als je hierbij stil kan blijven zitten, als je hier niet door geraakt wordt, heb je dan wel een soul? Want beste mensen: we luisteren naar de allerbeste Soulmusic ever made, van the Queen of Soul herself.

In de "Soul" heb je zo van die live registraties die je van je stoel blazen denk bv aan James brown Live at the Apollo 1, 2 en 3 en Sam Cooke - Live at the Harlem Square Club, 1963 en deze van Aretha hoort daar zeer zeker ook bij.

Live registratie samengesteld uit de concerten die Aretha Franklin en King Curtis gaven op 5,6 en 7 maart 1971 in de Filmore West in San Francisco.
Goed 1971 San Francisco hippie paradijs waar een Soul Diva op gaat treden is vragen om problemen, of toch niet? Nee is het juiste antwoord Aretha pakt samen met King Curtis en zijn Kingpins (Cornell Dupree gitaar, Bernard Purdie drums, Jerry Jemmott bass en Billy Preston toetsen) aangevuld met de blazers van The Memphis Horns het voornamelijk hippie publiek helemaal in. Mede doordat producer Jerry Wexler er op had aangedrongen om een redelijk aantal "hippie" covers in de setlist op te nemen zoals Bread's Make it With You, Stephen Stills Love the One You're With, Diana Ross Reach Out and Touch en Simon & Garfunkel's Bridge over Troubelt Water, en verder niet op dit album (maar wel op King Curtis - Live at Fillmore West (1971)) de versies van King Curtis A Whiter Shade of Pale, Whole Lotta Love en My Sweet Lord waren deze concerten een zeer goede mix voor het massaal toegestroomde publiek.

Als je zo alle namen van de artiesten op het podium leest denk je al dat het bijna niet fout kan gaan en dat gaat het ook niet. Aretha is zeer goed bij stem en brengt alle nummers met veel overtuiging, King Curtis stuurt zijn band geweldig aan en haalt alles uit zijn saxofoon en de blazers van The Memphis Horns geven het geheel nog wat meer swing mee. Al vanaf het eerste nummer Respect zit de vaart er goed in om eigenlijk alleen even af te remmen tijdens Bridge over Troubelt Water, waarna er bij Eleanor Rigby weer goed gas gegeven word en dat gaat voor de rest ook zo door. Speciale vermelding nog voor Spirit in the Dark waar Ray Charles ipv Billy Preston de toetsen beroerd en ook nog even zijn fenomenale stem geluid laat horen.

Zo als al gezegd deze registratie is samen gesteld uit 3 concerten waarbij de bijdragen van King Curtis niet zijn opgenomen op dit album, maar op King Curtis - Live at Fillmore West (1971) zijn te horen.
En dan is er ook nog het collectors item Aretha Franklin & King Curtis - Don't Fight the Feeling (2005) die alle opnames van de 3 dagen bevat. Helaas heb ik dit kleinnoot (nog) niet in de kast staan). Tot die tijd voldoen het album van Aretha Franklin en dat Van King Curtis .

Aan al die genen die een van deze albums willen aanschaffen koop de extended versies met het bonus materiaal wat ook daar staan schitterende dingen op zo als Call Me en Mixed-Up Girl op deze en op die van King Curtis My Sweet Lord en Them Changes.

Om het even snel samen te vatten:
Concert registratie van hoog nivo die een must have is voor elke Soul fanaat.

5* dubbel en dwars waard.

Hallelujah, pwaise the lawd!
Jammer dat hier zo weinig op gestemd en gereageerd is... Prachtplaat.

Ik ben normaal niet zo van de live albums maar deze is echt fantastisch! Het band klinkt goed en Aretha is in topvorm. De backing vocals ook, wow!

De live versie van Don't Play That Song is op deze live cd echt geweldig. Beter dan de originele plaatopname.

3,5*

Ik ben het eens met je kwalificatie van dit album, maar ik heb juist een enorme voorliefde voor live-albums. Dan laten artiesten wat mij betreft zien wat ze echt kunnen.

Je slaat de spijker op de kop. Er is vast op de site een stemtopic te vinden met top 50 beste live-albums of iets dat daar op lijkt. Dit misschien:

Muziek >> Muziekgames >> Knock-Out: Beste Live Albums

Met deze concertregistraties en het live gospel2album Amazing Grace (1972) mogen ze me in ieder geval voor troost en geestelijke reiniging een weekje opsluiten. Wat een fenomenale zangeres en band!