Dry the River - Shallow Bed (2012)

Zoals die andere act voor kleine zaaltjes: The Beatles.

Erg verrast door dit album. Hoorde het toevallig toen ik plaatjes aan het uitzoeken was bij Plato in Groningen. Na een nummer of drie was ik wel verkocht. Beetje Fleet Foxes, beetje Mumford, beetje Band of Horses, maar dan wel met het lef om af en toe de distortionpedalen flink open te trappen en ouderwets te rocken met de handel. Favorieten zijn Animal Skins, No Rest, en Lion's Den...

Ik ga ze live zien in Rotown! Leuk om ze in een klein zaaltje te zien spelen nu het nog kan. Zal met deze band niet lang duren denk ik.

Mooie versie van History Book en Shield Your Eyes

heb kaarten voor optreden in de effenaar, wordt genieten

Ik heb wel eens betere recensies gelezen .

Prachtig album! Dan weer ingetogen, dan weer uitbundig, maar altijd expressief en boordevol pure emotie. Hier en daar een vleugje Saybia, dan bijna weer Fleet Foxes . Verder herken ik mij in de al genoemde vergelijkingen. Hoogtepunt van het album is wat mij betreft het kippenvel bezorgende "No Rest". Ik ben verkocht.

Dat vinden wel meer mensen geloof ik. Ik ben toch meer fan van New Ceremony en Chamber & the Valves, maar No Rest mag er ook wezen hoor. Overigens staat hier aangegeven dat Chamber & Valves 3.10 duurt, maar mijn versie duurt c.a. 5 minuten. Hoe zit dat?

Chamber & Valves vind ik het minste nummer op deze plaat, het teert wat teveel op het meezingbaar refrein. Voor mij zijn het Shield Your Eyes, History Book, Bible Belt, Weights & Measures en Lion's Den die het doen. Ben toch wel redelijk verslaafd geworden aan dit plaatje

Wat is dit goed. Die zanger zingt zich rechtstreeks je hart in; wat een stem! Schaamteloos emotioneel, maar ik kan er vooralsnog geen genoeg van krijgen. Al is het risico dat de overdaad aan pathos gaat vervelen wel levensgroot aanwezig. Vooralsnog: repeat!

Toen ik ze zag in het voorprogramma van the Antlers vond ik ze eigenlijk maar niks. Het kwam op mij allemaal een beetje geforceerd 'kijk hoe goede muziek wij maken' over. Ik had er dan ook een hard hoofd in toen ik aan het album begon, maar, dit is me alleszins meegevallen. Wat heet, het is gewoon een ontzettend goed album. Ik wilde het nog heel misschien slechts 3.5* geven, maar dat kan met een nummer als Lion’s Den (!) natuurlijk niet.

4*

Ja, dit is weer zo'n CD waarbij het onmogelijk is om de drie beste nummers uit te zoeken.
Alles is namelijk goed, en niet zo'n beetje ook.
Muziek is emotie, en deze hele CD ademt emotie uit - geweldig.
Ik verheug me ontzettend op hun optreden in de Effenaar over een maandje

In aanloop naar het concert a.s. maandag in de Effenaar dit album eens een paar keer gedraaid....en het nodigt uit tot meer..dus dat is een goed teken. Mooie zang, in een stijl die we de laatste tijd wel wat vaker horen...Fleet Foxes/Bon Iver en ook een Shearwater zou ik daar aan toe willen voegen. Zoals ook een Gaslight Anthem wat punkrock combineert met de bombast van een Springsteen, doet ook Dry the River dit maar dan met folk elementen. Het resulteert in muziek die dan wel wat 'vol' gestopt kan overkomen, maar het maakt mij zekers nieuwsgierig hoe dit live neergezet zal worden. Denk dat het dan wat meer 'ruwer' aan toe zal gaan. Met de tijdsduur van Lion's Den heb ik i.i.g. geen enkel probleem. Hoop dat die live ook voorbij gaat komen, dan zal ik mijn ouwe nek weer eens flink los schudden.

Ik kende dit nog niet. Heerlijk bombastisch en de zanger heeft een goede stem.
Ik ben erg enthousiast, een lichtpuntje in dit tot nu toe licht tegenvallende muziekjaar.

Vandaag op Parkpop. Nu op TV West te zien!

Schaamteloos emotioneel zag ik hieronder ergens staan. Perfecte verwoording van wat deze muziek is en ook wil zijn. Maar als dat gebeurt zoals op Weights & Measures en History Book, dan kan ik daar geen genoeg van krijgen. Fascinerend hoe deze mannen daar mee weg komen! Daarnaast ook geweldig dat de beste nummers op het einde komen, drie van de laatste vier horen bij mijn favorieten. Daardoor wordt de zit met de duur interessanter, wat wil een mens nog meer!

Ik heb inmiddels uitgevonden dat de teksten geweldig zijn, hij blijft maar groeien!

Na de single New Ceromony (die overigens erg leuk is), vreesde ik dat het album vol stond met snel-verteerbare popnummers. Gelukkig gaan ze bij veel andere nummers meer de diepte in, waardoor het album wat karakter krijgt en een iets langere houdbaarheidsdatum. Neem Weights & Measures, wat een prachtig nummer is dat zeg! Erg over-the-top, maar dankzij de geweldige compositie stoort me dat niet.

Kippenvelplaat, een van mijn grote favorieten van de afgelopen jaren. Bible Belt, History Book, Lion's Den, Weight & Measures, allemaal nummers die mij ongelooflijk raken. Muziek die uit het hart komt, ontwapenend.

Gisteren gezien in Botanqiue te Brussel en het was geweldig!
Eerste nummer, Shield your Eyes, ging nog een beetje stroef maar daarna knalde New Ceremony er heerlijk in.
Hoogtepunt was het koppel Weights & Measures en No Rest. Met de eerste begonnen ze het 1e couplet en refrein helemaal akoestisch en de zaal was helemaal doodstil (Daar kan het gemiddelde nederlandse publiek een groot voorbeeld aan nemen!) waar daarna naar een heerlijke climax werd toegewerkt : KIP-PEN-VEL.

Dit is voor mij nog meer reden om dit album nog vaker te gaan beluisteren (en hij is al heel vaak langsgekomen). Ben serieus aan het overwegen om te verhogen naar 4.5, maar twijfel nog een beetje omdat het album in het midden een beetje inzakt. Daarentegen is de 2e helft (vanaf Bible Belt) een van de betere die ik de afgelopen jaren heb gehoord.
4.5* vind k echter een beoordeling die alleen gegeven kan worden als het album ook een lange houdbaarheid heeft, en dat zal de tijd uit moeten wijzen...

Ook in Tivoli, Utrecht deden ze dat akoestische en ook toen was de zaal doodstil

Daar kan het Amsterdamse publiek dan weer een voorbeeld aan nemen

Blijf deze plaat verrassend goed vinden en hij verveelt me na maanden nog steeds niet. Conclusie kan voor mij alleen maar zijn dat deze band een hele goede (commerciële) plaat heeft afgeleverd.

Op 17 december komt er een akoestische versie van dit album uit, dat kan ik echt toejuichen! Een van mijn grootste struikelpunten bij dit album is dat het vrij bombastisch is op paar nummers na. Akoestisch vind ik deze band op zijn best.

Ik vind ze juist op hun best als ze bombastisch worden. Dat einde van Lion's Den bijvoorbeeld

Weights & Measures en vooral Lion's Den , wat een fantastisch einde! van al een mooi album. De emotie in deze twee nummers vind ik schitterend, plus de muziek zelf.

Ik vind het nummer New Ceremony bij vlagen op Crossfire van Brandon Flowers lijken... Vooral bij:

My little one, my kettle drum,
I know I had a message at the start

Prima ontdekking dit, past precies in m'n kraam!

Goh, wat jammer dat ik deze band destijds gemist heb in Rotown. Zo'n Lion's Den had ik graag live meegemaakt zeg...

Hopen dat ze met dit album nog eens in Rotown komen, al vraag ik met het af gezien de recente boekingen...

Ik was laat met de aanschaf van dit grandioze album, maar nu na 7 jaar heeft het aan geweldige en overdonderende input nog niets ingeleverd.

Las hierboven de diverse vergelijkingen met o.a Mumford & Sons, Fleet Foxes e.d. maar een belangrijke niet te missen overeenkomst heb ik hier nog niet gelezen: de stem van Peter Liddle vertoont onmiskenbaar gelijkenissen met Demis Rousos - ja er zullen nu wat wenkbrauwen gefronst worden- maar luister maar eens wat oude nummers van Aphrodites Child en de overeenkomsten in zang en stemgebruik walsen je tegemoet.

Maar dat accent geeft deze groep voor mij juist een zekere meerwaarde. Lion's Den is van bijna ongeëvenaarde klassen, zo mooi om de rillingen van te krijgen....

Sterk Roxy6. Per toeval passeerde de akoestische versie van Shield Your Eyes op een Spotify playlist, en dat smaakt naar meer!!