Alicia Keys - The Diary of Alicia Keys (2003)

Heb je het *hele* album gedraaid via YouTube?

Op If I Ain't Got You doet Tony! Toni! Toné! toch helemaal niet mee?

Nee klopt, alleen op Diary



Is mogelijk hoor.

Zal het even aanpassen dan.

Ik vind dit toch wel een stuk minder dan haar debuut, merendeel voortkabbelende liedjes die mij niet echt veel doen.

3,0 Sterren.

Ten opzichte van haar eerste album vond (en vind) ik dit een tamelijk grote achteruitgang. Het album lijkt veel meer R&B-georiënteerd te zijn, terwijl haar vorige album meer soul had. Daar komt bij dat nota bene de intro op dit album één van de beste nummers op dit album is, vooral op instrumentaal gebied. Veel nummers op dit album vind ikzelf behoorlijk standaard, nummers die door een willekeurige andere R&B-zangeres gemaakt hadden kunnen worden. Al is Alicia als zangeres op vocaal gebied natuurlijk wel beter dan een willekeurige andere R&B-zangeres.
Er staan voor mij maar twee uitschieters op dit album. Twee singles. Dan heb ik het over de Kanye West-productie ‘You don’t know my name’ en het nog iets betere ‘Karma’. Vreemd genoeg werd ‘Karma’ één van de beste nummers uit de Alicia Keys-discografie, helemaal geen grote hit, terwijl het op meerdere aspecten een dijk van een nummer is. Helaas vind ik de twee covers die hier in een medley worden gebracht (‘If I was your woman’ en ‘Walk on by’) tamelijke missers op dit album. Vooral ‘If I was your woman’ vind ik stukken slechter gezongen dan de originele versie, hier ontbreekt het échte soul gevoel. Een hip nummer als ‘Heartburn’ (Timbaland-productie) kan ook veel beter, het was mooier geweest als dit nummer wat meer funk/soul elementen had bevat, en daarmee wat meer richting bijvoorbeeld het later uitgebrachte ‘Tell me bout it’ van Joss Stone was gegaan; de nummers kennen nagenoeg bijna dezelfde structuur. Een emotioneel bedoelde ‘If I ain’t got you’ komt ook totaal niet aan bij mij, ze kan proberen wat ze wil met haar uithalen, maar het blijft erg vlak gezongen en de productie vind ik tevens glad. Gelukkig staan er wel een aantal noemenswaardige nummers op, zoals bijvoorbeeld ‘Dragon days’, het nummer kent een lekkere vibe en de redelijk ontspannen sfeer die het album met zich meebrengt is geslaagd te noemen. ‘When you really love someone’ vind ik ook tot de betere nummers behoren, maar dat is op zich niet zo raar, het is namelijk gewoon ‘Fallin’ part two, de nummers lijken echt veel op elkaar! Verder weet 'Samsonite man' mij ook te boeien.
Van alle vier reguliere studioalbums van Alicia Keys (Unplugged tel ik niet mee), vind ik dit haar minste werk tot op heden. Zoals ik al aangaf vind ik het merendeel van de nummers te standaard, al blijft het net wat boven de middelmaat van die andere talloze R&B-albums. Vocaal gezien is ze natuurlijk weer erg goed, maar dat blijkt voor mij niet genoeg te zijn, want een hoge beoordeling zit er niet in. Eenieder die een album van Alicia Keys wil “proberen”, raad ik aan om met een andere te beginnen.

Kom ik er toch gister pas achter dat Alicia Keys bij 'You Don't Know My Name' leentjebuur heeft gespeeld bij Main Ingredients 'Let Me Proof My Love to You'. Beide nummers goed.

Alicia Keys was met Songs in A Minor ineens een sterke nieuwkomer in de soul/R&B-wereld, die dat ook nog eens wist te combineren met commercieel succes. Een mooie stem, fijne liedjes, haar debuutalbum was helemaal niks mis mee. Met haar tweede album ging ze hier op door en wist ze haar populariteit te behouden, met weer een aantal grote hits. In het geheel vind ik dit album echter wel wat minder.

Het grote probleem van het debuut is hier nog steeds aanwezig: het duurt te lang. Ze had er makkelijk een aantal nummers vanaf kunnen halen, om uiteindelijk een beter album over te houden. Bijna een uur lang Alicia gaat toch wat vervelen, zeker als er ook wat mindere nummers opstaan. Verder is dit album erg goed te vergelijken met zijn voorganger. Vind het wat minder soul en wat meer R&B, wat wel jammer is. Op het eerste album was dan ook meer "ziel", meer bezieling en emotie, te horen.

Dat neemt allemaal niet weg dat hier mooie nummers op staan. De single Karma is altijd al mijn favoriet geweest, vanaf het moment dat ik het voor het eerst op TMF langs zag komen, vind ik die al geweldig. Een erg fijn, pakkend liedje, met erg mooie instrumentatie (die strijkers zijn fijn), en een geweldige drive.

Verder staan er gewoon fijne R&B-liedjes op, soms rustige ballads, die gedragen wordt door haar fijne stem, soms wat meer up-tempo zoals het lekkere Heartburn, geproduceerd door niemand minder dan Timbaland. Vaak ook de piano op de voorgrond, zoals al te horen is in de erg mooie intro: Harlem's Nocturne.

Naast Karma zijn de andere twee hits ook de moeite waard, namelijk You Don't Know My Name en If I Ain't Got You dat nog steeds vaak op de radio te horen is. Daarna (om precies te zijn na Diary, want dat is ook nog een erg mooi nummer) wordt het album wat minder interessant, want hoewel de albumtracks op het debuut juist het mooist waren, blijven de meeste albumtracks op dit album wat achter op de singles. Het is allemaal vrij degelijke, maar niet heel bijzondere R&B, die wat aan de vlakke kant klinkt, maar verder best lekker is. En prima gezongen.

Pas met Feeling U, Feeling Me wordt het weer echt memorabel. Helaas maar een interlude, want erg mooi sfeervol liedje, dat ook nog eens bijzonder mooi gezongen is (hier hoor ik de soul, de emotie!). De laatste drie nummers zijn wel prima, maar hebben er last van dat ze achteraan een te lang album staan. Daardoor is mijn aandacht op dat punt toch wat verslapt. Los daarvan is zo'n nummer als Samsonite Man namelijk wel uitstekend.

Al met al erg degelijk, maar het mist toch wat emotie, en is grotendeels toch niet bijzonder genoeg. Het lijkt allemaal vrij veel op elkaar, en duurt te lang. Als je bij de eerste twee albums de krenten uit de pap pikt, kan je werkelijk een prachtig album samenstellen. Helaas zet ze op beide albums mindere, haast nietszeggende liedjes ertussen. Maar toch goed genoeg voor 3,5*.

De kwaliteit van de nummers golft op dit album op en neer. Mijn mening word vooral gevormd door het feit dat ik soul heerlijk vind en (over het algemeen) het R&B-genre een stuk minder interressant vind.

Dan de nummers. De eerste drie nummers blijven niet hangen. De nummers 4 (If I Was Your Woman), 5 (You Don't Know My Name) en 6 (I I Ain't Got You) zijn stuk voor stuk heerlijke nummers. Ze hadden niet misstaan op haar eerste album!

Nummer 7 had ze beter niet kunnen doen. Maar daarna nummer 8 (Dragon Days): wat een heerlijk nummer. En dan vooral in de slaapkamer. Jammie!

Ook "Wake Up" is een lekker nummer. Daarna gaat het weer mis met nummer 10. Nummer 11 (When You Really Love Someone) is weer helemaal goed. Daarna alles weer skippen, met uitzondering van "Samsonite Man".

Ik ben dus vooral fan van Alicia als ze lekkere langzame soulnummers brengt of lekker funky uit de hoek komt (Dragon Days en op het eerste album Rock Wit U). Na dit album neigt ze steeds meer richting de R&B en neemt, naar mijn mening, de kwaliteit van haar albums navenant af.

Samen met As I am haar beste album. Waar die andere muzikaal beter naar voor komt (sterke piano), is dit een persoonlijker album dat veel meer sfeer uitstraalt. En in tegenstelling tot andere albums, kan ze mij hier wel overtuigen van de wat commerciëlere r&b nummers. Rustig met de nodige soul. Alles zit goed en neemt je beetje mee terug in de tijd zonder ouderwets te worden. Ongetwijfeld het album met het meeste hitpotentieel. Als je Keys wil leren kennen, moet je dit album op zetten. As I am zal zoals gezegd de muzikanten in Keys nog naar voor brengen. Maar de zangeres en r&b-artieste is nooit zo goed geweest als hier.

Kende Alicia nog niet tot een paar weken terug. Bij de kringloop voor een euro meegenomen. Ik dacht, da's volgens mij R&B, vind ik vast niks maar toch even mn vooroordelen checken. En... vind het heel fijn! Veel gevoel, mooie melodieen en afwisselende instrumentatie. Allemaal dingen die ik niet met R&B associeer. Waarschijnlijk ten onrechte omdat ik de R&B niet ken, alleen een paar hits.

Helemaal verrast door deze (voor mij) zonevreemde plaat. Aangetroffen in de buurtkringloop, en meegenomen met het idee dat het wel iets "voor de dochter" zou worden. Maar hier wordt fijne muziek gemaakt, de dochter gaat hem bij mij uit de kast moeten halen als er interesse is

Hierboven nu al twee mensen die deze CD in een kringloop vonden.
Jammer dat een album zo eindigt maar fijn dat het dan toch weer gevonden wordt door een liefhebber.
Een elpee (vinyl) van Pink Floyd of Rainbow vind je niet bij de kringloop. Eigenaren van vinylalbums voelen de waarde van hun geluidsdrager.

Vriendin van me is erg fan van Alicia Keys, soms zet ze CD's van 'r keihard op, en gilt hartverscheurend mee. Alicia Keys raakt bij haar duidelijk een snaar.
Het is best mooie muziek.
You Don't Know My Name is geweldig.
En nog een ander nummer, maar dat is van een ander album.

Een beter album dan het debuut. Er zit wat meer variatie in , al begint de boel pas te lopen bij track 4 . Keyes heeft een prima stem en ook met haar pianowerk zit het wel snor . 3 en halve ster voor deze.

Heerlijk album van Alicia uit haar begin periode. Leuk om haar albums weer eens bij langs te gaan. Op dit album zitten met Karma, If I Ain't Got You, When You Really Love Someone, You Don't Know My Name en If I Was Your Woman, voldoende pareltjes. 3,5*

Karma (4:16) --- 4,0
Heartburn (3:28) --- 3,0
If I Was Your Woman / Walk on By (3:06) --- 4,0
You Don't Know My Name (6:06) --- 4,0
If I Ain't Got You (3:48) --- 4,5
Diary (4:44) --- 3,0
Dragon Days (4:36) --- 4,0
Wake Up (4:27) --- 3,5
So Simple (3:49) --- 3,5
When You Really Love Someone (4:09) --- 4,0
Slow Down (4:18) --- 3,0
Samsonite Man (4:12) --- 3,5
Streets of New York * (4:55) --- 3,0

You Don't Know My Name is toch wel echt een classic inmiddels.
Die sample, de piano, dat gesproken tussenstuk, het arrangement, het klassieke outro...top.