menu

Free - Fire and Water (1970)

mijn stem
3,94 (126)
126 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Island

  1. Fire and Water (4:03)
  2. Oh I Wept (4:29)
  3. Remember (4:29)
  4. Heavy Load (5:22)
  5. Mr. Big (5:58)
  6. Don't Say You Love Me (6:07)
  7. All Right Now (5:42)
  8. Oh I Wept [Alternate Vocal Take] * (4:25)
  9. Fire and Water [New Stereo Mix] * (4:26)
  10. Fire and Water [BBC Session] * (3:12)
  11. All Right Now [BBC Session] * (5:33)
  12. All Right Now [Single Version] * (4:18)
  13. All Right Now [First Version] * (3:31)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 36:10 (1:01:35)
zoeken in:
avatar van Tony
3,5
Mooi hoe we allemaal iets anders in muziek lijken te horen, maar deric, jongen, je moet echt eens bij Beter Horen langs voor een gehoortestje.

Nee flauw, maar Alive na Mr. Big bracht geen klik bij mij... Ik begrijp wat je bedoelt met het rustige begin van beide nummers, het gitaarloopje dat een aantal keren herhaald wordt vertoont gelijkenis, maar ik vind Alive veel vetter aangezet dan Free. En inderdaad, als Eddie V. zijn strot openzet (mooi hoor) is de vergelijking helemaal ver te zoeken.

avatar van deric raven
4,0
Alive is inderdaad vetter aangezet, dat is het verschil.
Maar die muzikale omlijsting heeft zeker raakvlakken.
Dat Mr. Big de moeder van de grunge sound is, is misschien kort door de bocht.
Soundgarden en Alice In Chains hebben raakvlakken met Black Sabbath.
Screaming Trees met The Doors (latere periode).
Wel valt mij op dat de grunge sound vaak terug grijpt naar de metal uit de jaren 70, en niet die uit de jaren 80.
Nirvana is een geval apart; vreemd genoeg hoor ik daar de latere sound van the Police in terug.
Maar dat is weer mijn gevoel, ook daarin kan niet iedereen mij volgen.

avatar van captain scarlet
4,5
Een van die platen die nooit gaan vervelen omdat het gewoon oerdegelijk goed is wat hier ten gehore wordt gebracht, en omdat alles klopt.
Fire and Water en Mr. Big zijn klassiekers.
Schijnbaar simpel, maar o zo doeltreffend.
En wat een genot is het om deze plaat weer op vinyl te kunnen beluisteren.
In vergelijking met de cd klinken de bassen zo veel voller en ronder, en de drumpartijen zoveel massiever en imposanter.

avatar van Droombolus
4,5
Free is "mijn" band, door de jaren in die status eigenlijk alleen bedreigd door Little Feat. Anders dan Feat slaagden Free er helaas niet in een definitief studioalbum te maken maar Fire And Water is degeen die het dichtst in buurt komt.

Jammergenoeg blijft het een gemankeerde plaat: het titelnummer is er zo een die nooit gaat vervelen maar hier een slchte dienst bewezen wordt door rommelige overdubs waarmee hun grootste sterkte, een groepsgeluid als met precisie neergezette samenhangende gatenkaas, verloren gaat en rommelig gaat klinken. Precies hetzelfde euvel treft Don't Say You Love Me. In een poging het nummer toegankelijker te maken voegde Rogers extra stemmen toe die beter weggelaten hadden kunnen worden.

Remember is kompositories het zwakke broertje maar wordt dan weer wel lekker neergezet. All Right Now heb ik wel genoeg gehoord, voor mij eigenlijk alleen nog maar interessant door Fraser's geniale basloopje aan het begin van de solo, en werd bovendien de molensteen waar de groep uiteindelijk aan ten onder ging. De nummers waar het dan uiteindelijk voor mij om draait: Oh I Wept , Heavy Load en Mr. Big ( met het afsluitende refrein wat er tot mijn verdriet live al heel snel af zou slijten ).

Ennuh: Ik zie hier allerlei bands genoemd worden die ze beïnvloed zouden hebben maar geen Lynyrd Skynnyrd ? Tssk !

@ captain scarlet: Is deze opnieuw op vinyl uitgebracht ? De ozzinele LP mastering was namelijk behoorlijk uien. Om tape-hiss te onderdrukken hadden ze bij Island in die tijd de nijging om hoog te onderdrukken waardoor een heleboel dynamiek verloren ging. Bijvoorbeeld Traffic's John Barleycorn, Spooky Tooth's Last Puff en Fairport Convention's Liege & Lief leedden damaals aan hetzelfde euvel.

avatar van Brutus
4,0
Heerlijk album, luistert lekker weg

avatar van deric raven
4,0
Titelnummer Fire and Water is het bewijs dat goede bluesrock ook funky kan klinken.
Stoer en sensualiteit zit hier best dicht bij elkaar, en wat kon Paul Kossoff meesterlijk gitaar spelen.
Eigenlijk weet ik helemaal niks van deze muzikant, die andere Paul (Rodgers) is mij wel bekend, mede natuurlijk vanwege zijn samenwerking met Queen.
Triest is het dan ook om te lezen dat Kossoff indirect is overleden aan de gevolgen van een heroïne verslaving.
Als 25 jarige hoor je niet bij de 27 Club, en wordt je helaas al snel vergeten.
Onterecht, want wat drukt hij een stempel op dit album.
Oh I Wept is lekker rauw, met hier in de hoofdrol Paul Rodgers, die het nummer helemaal naar zich toe weet te trekken.
Iets wat jaren later een Lenny Kravitz ook goed lukt.
Het begin van Remember lijkt op dat van Sometimes Salvation van The Black Crowes en tevens op Dissident van Pearl Jam.
Verder heeft het vooral een lekkere flow, maar behoord op de gitaarsolo na, niet echt tot de hoogtepunten hier.
Bij Heavy Load moet ik aan Deep Purple’s When a Blind Man Cries denken (een van de hoogtepunten van Machine Head, welke 2 jaar later verschijnt, en eigenlijk gewoon een bonustrack is), niet een kopie, of iets dergelijks, maar wel een soortgelijk gevoel.
Prima ballad, met een The Doors achtige piano partij.
Ik heb al eerder aangegeven dat ik bij een nummer als Mr. Big duidelijk Pearl Jam, en dan vooral Alive in terug hoor.
Zeker op het moment dat die gitaarsolo ingezet wordt, een prachtig moment.
Maar natuurlijk heeft die bijna neuriënde bas ook een grote rol in het geheel.
De eerste keer stoorde ik mij hier nog aan, nu vind ik het steeds mooier worden.
Nu hoor ik zelfs dat de opbouw hiervan ook wat verwerkt zit in de rustige passages van Henry Rollins Liar.
Wat lijkt Paul Kossoff op de voorkant van de albumhoes veel op Rich Robinson van The Black Crowes.
Toevallig ook nog beide gitarist.
Ik dacht altijd dat The Black Crowes voornamelijk beïnvloed was door The Rolling Stones, maar hoor er nu veel meer Free in terug.
Natuurlijk is Free ook niet geheel origineel te noemen, want bij hun zit veel van de Led Zeppelin sound verweven.
Don't Say You Love Me is het ultieme rustmoment, haal een biertje, en ga buiten een beetje naar de maan staren, op het moment dat het wat kouder begint te worden.
Zal ik een vest halen?
Laat ik dat maar doen.
Eenmaal weer buiten is het moment van magie alweer verdwenen.
Wat wil je, als vervolgens het bekendste lied van Fire and Water wordt ingezet.
All Right Now is waarschijnlijk wel de meezinger van Fire and Water, wat ik wel kan begrijpen.
Het bezit de muzikale kracht van een AC/DC vermengd met de blues van Janis Joplin.
Paul Rodgers klinkt als haar muzikale broer.
De albumversie is nog een stuk sterker dan de wat ingekorte single, welke als bonus op mijn cd staat.
De jaren 70 revival eind jaren 80; begin jaren 90, waardoor Pearl Jam, Lenny Kravitz, The Black Crowes en gedeeltelijk Primal Scream (Rocks) hun hits wisten te scoren, is een heel eind terug te brengen tot Fire and Water.
Voor mij is Free vanaf vandaag niet meer de band van Paul Rodgers, maar van Paul Kossoff.
Hulde voor deze geweldige gitarist.

avatar van zaaf
4,5
fijne beschrijving van deze geweldige plaat deric raven, je weet de sfeer goed te vangen.

avatar van captain scarlet
4,5
@ captain scarlet: Is deze opnieuw op vinyl uitgebracht ? De ozzinele LP mastering was namelijk behoorlijk uien. Om tape-hiss te onderdrukken hadden ze bij Island in die tijd de nijging om hoog te onderdrukken waardoor een heleboel dynamiek verloren ging. Bijvoorbeeld Traffic's John Barleycorn, Spooky Tooth's Last Puff en Fairport Convention's Liege & Lief leedden damaals aan hetzelfde euvel. [/quote]

Moet m'n mening toch enigszins herzien Droombolus Heeft te maken met het feit dat ik destijds 'n hele matige cd-speler had in vergelijking tot mijn platenspeler.Dit is inmiddels verholpen en de (geremasterde) CD-versie (2001) klinkt inderdaad prima. Toch luister ik nog steeds liever naar de originele LP op Pink Island, met al z'n makke, maar dat heeft misschien deels ook te maken met jeugdsentiment.

avatar van Droombolus
4,5
Deze is vorige week uitgekomen op vinyl in de "half speed" remastered serie maar is, voor zover ik kan nagaan, alleen maar te koop in de Abbey Road Store voor € 34.99 + € 5.93 verzendkosten. Is iemand die rielies al ergens anders tegengekomen voor een iets dragelijker prijs ?

Voor September is er een boks aangekondigd op AmazonUK , The Vinyl Collection, met alle 7 ozzinele LPs voor GBP 85 + verzendkosten en komen alle albums opnieuw uit op CD.

Lijkt erop dat Universal eindeluk doorheeft dat ze op iets unieks zitten en hopen daar ook op in te kesjen ........

avatar van Droombolus
4,5
Heb mijzelf getrakteerd op de Music On Vinyl audiofiel rielies. Dat voor de helft van de prijs van de "half speed" LP, daar zit een gevalletje praktiese humor onder........

OK ik ben een sentimentele ouwe man aan het worden maar bij Heavy Load zat ik echt met tranen in mijn ogen, alsof ik een lang verloren gewaand fave nummer terug gevonden had. Ik ben normaal niet zo vienielerig aangelegd, maar dit is toch echt zoals deze plaat moet klinken. En ik heb zowel de Island Masters als de Island Remasters CDs in de kast ter vergelijk. Met beide CDs bleef ik toch het gevoel houden dat er iets niet klopte, terecht blijkt ........

avatar van Paulus_2
4,0
Erwin van Ligten vertelde mij ooit dat hij naast David Lindley ook Paul Kossoff bewonderde. Hij vroeg of ik hem kende en ik wist mij te herinneren dat hij bij The Free speelde. Allright Now, wie kent het niet. Tot mijn eigen verbazing bleek ik geen enkel album van hen te bezitten. Op de een of andere wijze vond ik hen destijds wel goed, maar geen reden gehad om albums van hen aan te schaffen.
Een groot gemis zo blijkt nu wel.
Dit is zo’n album waarop een zelden gehoorde muzikale volwassenheid valt te beluisteren. Geen macho of stadionrock geluid, alles is ingehouden en uiterst muzikaal en krachtig. Maar ook meeslepend bijv in het fraaie Remember. Prachtig hoe de basgitaar met de gitaar samenspeelt. Zang is geweldig. Ze klinken voor mij als de rustiger broertjes van Humble Pie. Deric beschrijft dit album goed. Droombolus vindt het album mooier, maar ik ben zeer tevreden met de schitterende versie op de in 2016 remastered CD uitgave.
De pianist in het fraaie Heavy Load blijkt hun zeer muzikale bassist Andy Fraser te zijn. Wat mij betreft staat hij op dezelfde hoogte als die andere magische bassist John Entwistle. Paul Kossof is inderdaad heel goed, wat een rust en harmonie. Mooi geluid in het solowerk; de precisie die Peter Green ook had.
Een echte aanwinst 47 jaar later. Ga ik heel veel draaien. Nu al minstens 4 sterren.

avatar van reptile71
captain scarlet schreef:
@ captain scarlet: Is deze opnieuw op vinyl uitgebracht ? De ozzinele LP mastering was namelijk behoorlijk uien.

Heb hier een 1976 reissue op Island en die klinkt echt bagger, zo dof. Niet om naar te luisteren gewoon, compleet geen dynamiek. Maar dat had de originele blijkbaar ook. Zelden heb ik ze zo slecht gehoord in elk geval.

avatar van Droombolus
4,5
reptile71 schreef:
Heb hier een 1976 reissue op Island en die klinkt echt bagger, zo dof. Niet om naar te luisteren gewoon, compleet geen dynamiek. Maar dat had de originele blijkbaar ook. Zelden heb ik ze zo slecht gehoord in elk geval.


Klopt ! Island had een hele serie van die doffe bagger masters in die tijd.........

avatar van lennert
4,0
Over de gehele lijn toch net iets minder dan zijn voorganger, maar podverdrie wat is Mr. Big toch een vet nummer! Heerlijk opzwepende baslijnen over een langzaamaan opbouwende gitaarsolo: fantastisch in al zijn eenvoud. Jammer dat een track als Remember het voor mij echt helemaal niet doet, want Mr. Big is wat mij betreft een song die veel meer aandacht als jaren '70 klassieker zou moeten krijgen. In plaats daarvan moeten de fans het doen met Alright Now, een aardige, maar verre van geniale track. Dan liever Heavy Load. Wel weer het derde album dat een dikke voldoende krijgt.

Tussenstand:
1. Free
2. Fire And Water
2. Ton Of Sobs

avatar van Droombolus
4,5
lennert schreef:
Heerlijk opzwepende baslijnen over een langzaamaan opbouwende gitaarsolo: fantastisch in al zijn eenvoud.


Sommige mensen noemen het een bassolo ........

avatar van lennert
4,0
Neuh, die term zou ik er niet aan verbinden in dit geval.

avatar van Tony
3,5
Dank jongens, dat was heel lang geleden dat ik Free heb gehoord.... Ik heb verschillende Island Master CD's, vrijwel zeker opgepikt bij de kazernewinkel van Seedorf in Duitsland, waar ik destijds het grootste deel van mijn diensttijd heb doorgebracht, ik heb het dan over begin 1992. Ze klinken bij herbeluistering vanavond alsof er watten in mijn oren zitten, helaas. Welke remasters moet ik op CD hebben voor een goed/beter geluid?

PS: Zit even op Discogs te kijken, de 258308 die ik heb gaat vanaf €14,99, wat zou kunnen duiden op een betere CD versie. Kan 'm ook voor € 3,00 krijgen namelijk...

avatar van Droombolus
4,5
De Remastered serie uit 2001 klinkt stukken beter.

avatar van BlauweVla
4,0
De remaster uit 2001 heb ik ook. Klinkt prima.

avatar van RuudC
4,0
Voorlopig manifesteert Free zich als een ultieme achtergrondband. Dat klinkt misschien niet erg aardig, maar ik bedoel het eigenlijk wel goed. Op de achtergrond is klinkt het heerlijk, maar als ik er echt voor ga zitten, vind ik het snel een beetje saai worden. Ik kan echt geen enkele band bedenken waarbij ik dit ervaar. Ook de vorige albums hebben dit, maar Fire And Water mist net een beetje vuur om een hogere waardering te krijgen. Mijn favoriete band zal Free nooit worden. Sommigen noemen wel hun favorieten, maar ik voel weinig voor enkel een Mr. Big of Heavy Load. All Right Now was vroeger een favoriet van mij. Speciaal vanwege dat nummer kocht ik ooit deze lp, maar hij komt zelden uit de kast. Vandaar dat de score hier lager uitpakt dan bij de voorgangers. Verder geen commentaar op de muzikanten, behalve dat het wel wat spannender mag zijn.

Tussenstand:
1. Free
2. Tons Of Sobs
3. Fire And Water

avatar van rider on the storm
4,5
Een van de bandjes die ik al jaren koester. Ik schenk een whisky in en zet Fire and Water op...het genieten kan beginnen.

De plaat opent met het titelnummer en gaat dan gelijk door met het werkelijk heerlijke Oh I Wept... vertaal het en het klinkt wellicht pathetisch. Maar nee, vertaal het niet, luister naar de Free en je hoort echte emotie. Bijkomen doe je met Remember (wat een lekker subtiel gitaartje van Paul Kossoff)..en dan bam komt Heavy Load. Dat nummer vertegenwoordigd voor mij waar de Free voor staat. Prachtig gezongen , instrumentaal klopt het en gewoon lekker mid-tempo...ogen dicht, oren open en genieten!

En dan moet kant 2 nog beginnen, ja ik draai lekker de LP, pff het geweldige Mr Big en natuurlijk de wereldhit All Right Now.

Prachtplaat !!

avatar van jorro
3,0
Mr. Big en Allright Now vind ik heerlijk. Maar de rest vind ik net als RuudC wat saai. Alsof de nummers maar niet op gang willen komen. Nee, bepaald blij word ik niet als ik het beluister.
Ik vermoed dat ik te veel van de energie uitga die in Allright Now aanwezig is. In de rest van de nummers ontbreekt die energie.
Toch een keurige 37e plaats in de 100 Greatest Albums of 1970 en 54 in Best Ever Albums 1970.
3*

avatar van Mssr Renard
4,5
Droombolus schreef:
(quote)


Sommige mensen noemen het een bassolo ........


Bassolo inderdaad. The Mule speelt die songs ook, en daar mag Woody lekker los op de bas, vooral live een feestje. Er zijn te weinig bassolo's, me dunkt.

avatar van Koos R.
4,5
Fire and Water, gewoon een heerlijk zeer stabiel en evenwichtig bluesrockalbum. Doordat gitarist Paul Kossoff meer de stijl van Peter Green dan van de rockende flash=cash gitaristen heeft, lijkt het gitaarwerk niet zo spannend. Niets is minder maar, als je als luisteraar maar even de tijd en moeite neemt om goed naar de nummers te luisteren. Het gitaargeluid uit de Gibson Les Paul is dan ook zeer fijn te noemen, behoorlijk schoon, erg sterk en gecontroleerd.

Van de hun eerste vier studioalbums is dit heeft meest samenhangende album. De stijl van de verschillende nummers passen mooi bij elkaar. Het is alsof ze bijna naadloos in elkaar overlopen. Soms ingetogen en ingehouden (Oh I Wept, Heavy Load), soms iets venijnigere (mr. Big). De hitsingel All Right Now rockt natuurlijk het meest, een heerlijke klassieker. Voorts, zanger Paul Rodgers is goed op dreef!

Gast
geplaatst: vandaag om 15:41 uur

geplaatst: vandaag om 15:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.