Free is "mijn" band, door de jaren in die status eigenlijk alleen bedreigd door Little Feat. Anders dan Feat slaagden Free er helaas niet in een definitief studioalbum te maken maar Fire And Water is degeen die het dichtst in buurt komt.
Jammergenoeg blijft het een gemankeerde plaat: het titelnummer is er zo een die nooit gaat vervelen maar hier een slchte dienst bewezen wordt door rommelige overdubs waarmee hun grootste sterkte, een groepsgeluid als met precisie neergezette samenhangende gatenkaas, verloren gaat en rommelig gaat klinken. Precies hetzelfde euvel treft Don't Say You Love Me. In een poging het nummer toegankelijker te maken voegde Rogers extra stemmen toe die beter weggelaten hadden kunnen worden.
Remember is kompositories het zwakke broertje maar wordt dan weer wel lekker neergezet. All Right Now heb ik wel genoeg gehoord, voor mij eigenlijk alleen nog maar interessant door Fraser's geniale basloopje aan het begin van de solo, en werd bovendien de molensteen waar de groep uiteindelijk aan ten onder ging. De nummers waar het dan uiteindelijk voor mij om draait: Oh I Wept
, Heavy Load
en Mr. Big ( met het afsluitende refrein wat er tot mijn verdriet live al heel snel af zou slijten ).
Ennuh: Ik zie hier allerlei bands genoemd worden die ze beïnvloed zouden hebben maar geen Lynyrd Skynnyrd ? Tssk !
@ captain scarlet: Is deze opnieuw op vinyl uitgebracht ? De ozzinele LP mastering was namelijk behoorlijk uien. Om tape-hiss te onderdrukken hadden ze bij Island in die tijd de nijging om hoog te onderdrukken waardoor een heleboel dynamiek verloren ging. Bijvoorbeeld Traffic's John Barleycorn, Spooky Tooth's Last Puff en Fairport Convention's Liege & Lief leedden damaals aan hetzelfde euvel.