A Certain Ratio - Sextet (1982)

De beste ACR, uiteindelijk, met het heerlijke Lucinda en de lome zomeravondfunk van Knife Slits Water. Als iedereen straks is uitgekeken op Joy Division, The Sound en andere vroege 80-doem, dan zullen ongetwijfeld bands als ACR, Medium Medium, Au Pairs, Pigbag, Shriekback en de vroege Simple Minds in beeld komen, en krijgen we op zeker een funkwave-revival. Met deze als 'klassieker' in dat genre. Let maar op.

Mmm, dan zou ik eerder m'n geld op de voorganger 'To Each' zetten. Toch een stuk beter. Strakker, abstracter en koud. Doom-funk is wel een mooie omschrijving denk ik. 'Sextet' is wat warmer van geluid, al blijft het aan de kille kant.

Beter toegankelijk dan 'To Each...', en ook hier die ongrijpbare bijna duistere sfeer. Hoewel een betere synthese tussen funk en new wave, getuige het briljante 'Knife Slits Water'. Wat een meesterwerk! 'I'd Like To See You Again' verschijnt later in 1982, en is plotseling veel commerciëler. Daarna is het wat mij betreft over met de heren en dame uit Manchester. De band toert nog steeds. Ik weet niet of ik ze ooit wil zien. Daarvoor zijn de herinneringen aan 'vroeger' te mooi.

Poeh... weinig animo.
Erg fijne plaat, jazzy, funky, wavy. Donkere muziek die het dan ook erg goed doet in de nachtelijke uurtjes.

En ach, dat 'commerciele' hierna valt mee hoor. Wat meer af en toe een nummertje dat het mogelijk goed zou kunnen doen op de dansvloer. That's no sin!

De reissue is trouwens zeer de moeite waard! Op disc 1 vind je naast het album de nonalbum single Waterline nog een aantal dubtracks die ze onder Sir Horatio hebben uitgebracht.

Disc 2 bestaat oa uit twee Peel Sessions (met twee onuitgebrachte nummers) en de vette 12" van Knife Slits Water