Roger Waters - In the Flesh (2000)
mijn stem
222 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Columbia
-
In the Flesh (4:41)
-
The Happiest Days of Our Lives (1:37)
-
Another Brick in the Wall Part 2 (5:53)
-
Mother (5:42)
-
Get Your Filthy Hands Off My Desert (0:52)
-
Southampton Dock (2:16)
-
Pigs on the Wing, Part 1 (1:19)
-
Dogs (16:25)
-
Welcome to the Machine (6:54)
-
Wish You Were Here (4:57)
-
Shine on You Crazy Diamond (Parts 1-8) (14:43)
-
Set the Controls for the Heart of the Sun (7:10)
-
Breathe (In the Air) (3:23)
-
Time (6:24)
-
Money (6:11)
-
The Pros and Cons of Hitch Hiking Part 11 (Aka 5:06 AM Every Stranger's Eyes) (5:20)
-
Perfect Sense Parts I and II (7:26)
-
The Bravery of Being Out of Range (5:04)
-
It's a Miracle (8:12)
-
Amused to Death (9:26)
-
Brain Damage (4:07)
-
Eclipse (2:20)
-
Comfortably Numb (8:09)
-
Each Small Candle (9:04)
0
geplaatst: 3 augustus 2015, 14:01 uur
Bluebird schreef:
En zn presence in het algemeen sowieso. Gilmour is nou eenmaal makkelijker te vervangen dan Waters. Genoeg Gilmour klonen, slechts 1 Waters.
En zn presence in het algemeen sowieso. Gilmour is nou eenmaal makkelijker te vervangen dan Waters. Genoeg Gilmour klonen, slechts 1 Waters.
En andere mensen van fanboy betichten! Sjonge hoe oud ben je? Maarja het is een bericht van 2013, wellicht ben je inmiddels wat verder.
0
geplaatst: 3 augustus 2015, 14:03 uur
Floydian schreef:
En andere mensen van fanboy betichten! Sjonge hoe oud ben je? Maarja het is een bericht van 2013, wellicht ben je inmiddels wat verder.
En andere mensen van fanboy betichten! Sjonge hoe oud ben je? Maarja het is een bericht van 2013, wellicht ben je inmiddels wat verder.
Je lacht je toch ook ziek om sommige personen hier he?
Laten we zeggen dat ik in die kwart eeuw die ik al langer dan jou meega genoeg kennis heb verzameld om te weten waar ik het over heb. En het fanboyschap al sinds decennia plaats heeft gemaakt voor een nuchtere analyse.
Wat onvervangbaar is dat laat Waters hier in ieder geval maar weer eens zien. Voor zover het Gilmour aangaat kom je dan niet verder dan zijn signature gitaar wat mij betreft.
0
geplaatst: 3 augustus 2015, 15:53 uur
Bluebird schreef:
Je lacht je toch ook ziek om sommige personen hier he?
Laten we zeggen dat ik in die kwart eeuw die ik al langer dan jou meega genoeg kennis heb verzameld om te weten waar ik het over heb. En het fanboyschap al sinds decennia plaats heeft gemaakt voor een nuchtere analyse.
Wat onvervangbaar is dat laat Waters hier in ieder geval maar weer eens zien. Voor zover het Gilmour aangaat kom je dan niet verder dan zijn signature gitaar wat mij betreft.
(quote)
Je lacht je toch ook ziek om sommige personen hier he?
Laten we zeggen dat ik in die kwart eeuw die ik al langer dan jou meega genoeg kennis heb verzameld om te weten waar ik het over heb. En het fanboyschap al sinds decennia plaats heeft gemaakt voor een nuchtere analyse.
Wat onvervangbaar is dat laat Waters hier in ieder geval maar weer eens zien. Voor zover het Gilmour aangaat kom je dan niet verder dan zijn signature gitaar wat mij betreft.
Ja je lacht je kapot. Wijsheid komt niet bij iedereen met de jaren blijkt maar weer, vooral ook smileys blijven gebruiken.
Mooi verhaal ook over de signature gitaar. Misschien moet je liedjes gaan schrijven.
0
geplaatst: 3 augustus 2015, 15:58 uur
Dat is je hele commentaar? Dan wens ik je nog minstens 25 jaar wijsheid toe.
0
geplaatst: 3 augustus 2015, 19:28 uur
Ik ben het beslist met bluebird eens, toen waters bij floyd wegging was de angel eruit en bleven nadien nog 2 gezapige albums over zonder spanning. Wel lekkere achtergrond albums dat beslist. Gilmour is beslist een goede gitarist, maar zeker niet onvervangbaar, dat kun je op pros en cons en amused to death zeker horen.
Wat een geweldig album is dit nog steeds. Denk dat dit nog steeds mijn favoriete dvd is van wat voor band/artiest dan ook. Super beeld en geluid, nu nog steeds, en inmiddels alweer 15 jaar oud.
Verder vind ik het nogal onvolwassen en kinderachtig om nog een bericht van 2 jaar geleden op te rakelen Floydian!
Wat een geweldig album is dit nog steeds. Denk dat dit nog steeds mijn favoriete dvd is van wat voor band/artiest dan ook. Super beeld en geluid, nu nog steeds, en inmiddels alweer 15 jaar oud.
Verder vind ik het nogal onvolwassen en kinderachtig om nog een bericht van 2 jaar geleden op te rakelen Floydian!
0
geplaatst: 20 augustus 2015, 23:17 uur
Yes, het is nou eenmaal zo: Waters is Pink Floyd........ Natuurlijk het zweverige ding is Gilmour, ook mooi! Maar die confronterende elende........ Waters is Pink Floyd, en hier hoor je dat heeeeeeel goed! Leerzame muziek in crisistijd, ik heb er heel veel aan gehad: niet bang zijn voor tranen!
0
geplaatst: 3 juli 2018, 10:51 uur
Prachtige CD / DVD. Eigenlijk vrijwel hetzelfde als het concert in Rotterdam, waar ipv Each Small Candle, Flickering Flame werd gespeeld en Shine On 2 als extra werd gespeeld waardoor bijna (op Have A Cigar na) heel WYWH werd uitgevoerd. Dit was ondanks het gemis van DG op heel wat momenyen toch een van de meste concerten die ik ooit heb gezien. Vooral het solowerk. Het einde van Amused To Death waar op het scherm steeds verder inzoomde naar Bill Hubbard was echt een super emotioneel moment. Verder ook Dogs, Welcome To The Machine en Comfortably Numb. Maar de exhte klap was toch echt Shine On 2 waarvan ik nooit had verwacht dat ik dit nog live zou horen. Jammer genoeg niet in de 23 min. uitvoering die tijdens de 77 Tour werd gespeeld (soms), maar toch. Ook Shine on 1 werd hier volledug uitgevoerd en niet in de gangbare versie die DG doet of met PF werd gedaan in 94. Comfortably numb was ook mooi doordat de solo'as werden gedaan door twee speler ipv 1. Dat nam het gemis van DG een beetje weg.
Dit album is een mooi testament van die tour en was waarschijnlijk ook de laatste toer waarbij het overgrote deel nog live werd gezongen. De laatste echt indrukwekkende toer die RW heeft gedaan. Daarna ging het alleen nog maar bergafwaarts, teveel geplayback't (the wall tour, teveel politiek geneuzel (The Wall Tour & DSOTM Tour) te amateurisch (Arrow), te kapitalistisch en hebberig (alle tours), een vrijwel volledige afwezigheid van nummers van ATD (alle tours na In The Flesh) etc., etc., Ik heb dan ook de Us & Them tour maar wijselijk overgeslagen. Hoe mooi die setlists er ook uitzag. Maar nadat Comfortably Numb zo scandalig werd verkloot tijdens de vorige tour heb ik er gewoon genoeg van.
Over het geluid dan nog. Wat hier denk ik het gemis is is niet alleen DG maar ook RW. Zei beide smen maakten het geluid waar PF zo bekend om is. RW schreef een paar prachtige teksten maar iedereen weet dat hij musikaal gewoon prutser is. Verder vind ik hem ook niet oprecht en staat ie er teveel voor de poen wat dan vervolgens moet worden verdoezeld met een oogverblindende show. Terwijl DG zich nog als echte rasmusikant laat zien en er ook duidelijk plezier aan beleeft. Ook is DG nog beter bij stem...en over zijn gitaargeluid...man man man !!!! Luister eens naar Live In Pompeii, die laatse solo van In Any Tongues.....nog steeds on top of his game.
Dit album is een mooi testament van die tour en was waarschijnlijk ook de laatste toer waarbij het overgrote deel nog live werd gezongen. De laatste echt indrukwekkende toer die RW heeft gedaan. Daarna ging het alleen nog maar bergafwaarts, teveel geplayback't (the wall tour, teveel politiek geneuzel (The Wall Tour & DSOTM Tour) te amateurisch (Arrow), te kapitalistisch en hebberig (alle tours), een vrijwel volledige afwezigheid van nummers van ATD (alle tours na In The Flesh) etc., etc., Ik heb dan ook de Us & Them tour maar wijselijk overgeslagen. Hoe mooi die setlists er ook uitzag. Maar nadat Comfortably Numb zo scandalig werd verkloot tijdens de vorige tour heb ik er gewoon genoeg van.
Over het geluid dan nog. Wat hier denk ik het gemis is is niet alleen DG maar ook RW. Zei beide smen maakten het geluid waar PF zo bekend om is. RW schreef een paar prachtige teksten maar iedereen weet dat hij musikaal gewoon prutser is. Verder vind ik hem ook niet oprecht en staat ie er teveel voor de poen wat dan vervolgens moet worden verdoezeld met een oogverblindende show. Terwijl DG zich nog als echte rasmusikant laat zien en er ook duidelijk plezier aan beleeft. Ook is DG nog beter bij stem...en over zijn gitaargeluid...man man man !!!! Luister eens naar Live In Pompeii, die laatse solo van In Any Tongues.....nog steeds on top of his game.
0
geplaatst: 12 februari 2019, 21:45 uur
In the Flesh heb ik pas recent aangeschaft en hoewel de show redelijk bescheiden is in vergelijking met de live shows die ik mocht zien, valt er meer dan genoeg te genieten. Het solomateriaal laat zich zeker niet zo maar wegzetten door de Pink Floyd klassiekers en er staan een paar erg mooie uitvoeringen tussen. Helaas gaan niet alle gitaarpartijen tot het gaatje en ook de inbreng van de zangeressen gaat wel erg ver. Toch zijn dat maar kleine smetjes op een verder heerlijk concert.
0
geplaatst: 20 januari 2020, 13:55 uur
Goed live album van Waters. Dogs en Mother zijn erg goed uitgevoerd en It"s a miracle is een prachtig nummer. Echter, er zijn ook uitvoeringen, die ik weer wat minder vind, zoals Shine on you crazy diamond en Money, die ik op de live albums van PF beter uitgevoerd vind.
0
geplaatst: 30 april 2021, 21:44 uur
daniel1974nl schreef:
Prachtige CD / DVD. Eigenlijk vrijwel hetzelfde als het concert in Rotterdam, waar ipv Each Small Candle, Flickering Flame werd gespeeld en Shine On 2 als extra werd gespeeld waardoor bijna (op Have A Cigar na) heel WYWH werd uitgevoerd. Dit was ondanks het gemis van DG op heel wat momenyen toch een van de meste concerten die ik ooit heb gezien. Vooral het solowerk. Het einde van Amused To Death waar op het scherm steeds verder inzoomde naar Bill Hubbard was echt een super emotioneel moment. Verder ook Dogs, Welcome To The Machine en Comfortably Numb. Maar de exhte klap was toch echt Shine On 2 waarvan ik nooit had verwacht dat ik dit nog live zou horen. Jammer genoeg niet in de 23 min. uitvoering die tijdens de 77 Tour werd gespeeld (soms), maar toch. Ook Shine on 1 werd hier volledug uitgevoerd en niet in de gangbare versie die DG doet of met PF werd gedaan in 94. Comfortably numb was ook mooi doordat de solo'as werden gedaan door twee speler ipv 1. Dat nam het gemis van DG een beetje weg.
Dit album is een mooi testament van die tour en was waarschijnlijk ook de laatste toer waarbij het overgrote deel nog live werd gezongen. De laatste echt indrukwekkende toer die RW heeft gedaan. Daarna ging het alleen nog maar bergafwaarts, teveel geplayback't (the wall tour, teveel politiek geneuzel (The Wall Tour & DSOTM Tour) te amateurisch (Arrow), te kapitalistisch en hebberig (alle tours), een vrijwel volledige afwezigheid van nummers van ATD (alle tours na In The Flesh) etc., etc., Ik heb dan ook de Us & Them tour maar wijselijk overgeslagen. Hoe mooi die setlists er ook uitzag. Maar nadat Comfortably Numb zo scandalig werd verkloot tijdens de vorige tour heb ik er gewoon genoeg van.
Over het geluid dan nog. Wat hier denk ik het gemis is is niet alleen DG maar ook RW. Zei beide smen maakten het geluid waar PF zo bekend om is. RW schreef een paar prachtige teksten maar iedereen weet dat hij musikaal gewoon prutser is. Verder vind ik hem ook niet oprecht en staat ie er teveel voor de poen wat dan vervolgens moet worden verdoezeld met een oogverblindende show. Terwijl DG zich nog als echte rasmusikant laat zien en er ook duidelijk plezier aan beleeft. Ook is DG nog beter bij stem...en over zijn gitaargeluid...man man man !!!! Luister eens naar Live In Pompeii, die laatse solo van In Any Tongues.....nog steeds on top of his game.
Prachtige CD / DVD. Eigenlijk vrijwel hetzelfde als het concert in Rotterdam, waar ipv Each Small Candle, Flickering Flame werd gespeeld en Shine On 2 als extra werd gespeeld waardoor bijna (op Have A Cigar na) heel WYWH werd uitgevoerd. Dit was ondanks het gemis van DG op heel wat momenyen toch een van de meste concerten die ik ooit heb gezien. Vooral het solowerk. Het einde van Amused To Death waar op het scherm steeds verder inzoomde naar Bill Hubbard was echt een super emotioneel moment. Verder ook Dogs, Welcome To The Machine en Comfortably Numb. Maar de exhte klap was toch echt Shine On 2 waarvan ik nooit had verwacht dat ik dit nog live zou horen. Jammer genoeg niet in de 23 min. uitvoering die tijdens de 77 Tour werd gespeeld (soms), maar toch. Ook Shine on 1 werd hier volledug uitgevoerd en niet in de gangbare versie die DG doet of met PF werd gedaan in 94. Comfortably numb was ook mooi doordat de solo'as werden gedaan door twee speler ipv 1. Dat nam het gemis van DG een beetje weg.
Dit album is een mooi testament van die tour en was waarschijnlijk ook de laatste toer waarbij het overgrote deel nog live werd gezongen. De laatste echt indrukwekkende toer die RW heeft gedaan. Daarna ging het alleen nog maar bergafwaarts, teveel geplayback't (the wall tour, teveel politiek geneuzel (The Wall Tour & DSOTM Tour) te amateurisch (Arrow), te kapitalistisch en hebberig (alle tours), een vrijwel volledige afwezigheid van nummers van ATD (alle tours na In The Flesh) etc., etc., Ik heb dan ook de Us & Them tour maar wijselijk overgeslagen. Hoe mooi die setlists er ook uitzag. Maar nadat Comfortably Numb zo scandalig werd verkloot tijdens de vorige tour heb ik er gewoon genoeg van.
Over het geluid dan nog. Wat hier denk ik het gemis is is niet alleen DG maar ook RW. Zei beide smen maakten het geluid waar PF zo bekend om is. RW schreef een paar prachtige teksten maar iedereen weet dat hij musikaal gewoon prutser is. Verder vind ik hem ook niet oprecht en staat ie er teveel voor de poen wat dan vervolgens moet worden verdoezeld met een oogverblindende show. Terwijl DG zich nog als echte rasmusikant laat zien en er ook duidelijk plezier aan beleeft. Ook is DG nog beter bij stem...en over zijn gitaargeluid...man man man !!!! Luister eens naar Live In Pompeii, die laatse solo van In Any Tongues.....nog steeds on top of his game.
Rick Wright een prutser?? Leer eerst eens fatsoenlijk schrijven en ga daarna je mond spoelen.
0
geplaatst: 1 mei 2021, 17:23 uur
pmac schreef:
Rick Wright een prutser?? Leer eerst eens fatsoenlijk schrijven en ga daarna je mond spoelen.
Rick Wright een prutser?? Leer eerst eens fatsoenlijk schrijven en ga daarna je mond spoelen.
Niet Rick. Als je even boven had gelezen (ik weet het lezen is moeilijk) had je dat ook kunnen weten. Had het hier over Roger Waters. Voor Rick heb ik niets meer dan respect. Er heeft ook niemand meer bijgedragen aan het klassieke PF geluid.
0
geplaatst: 1 mei 2021, 19:41 uur
daniel1974nl schreef:
Niet Rick. Als je even boven had gelezen (ik weet het lezen is moeilijk) had je dat ook kunnen weten. Had het hier over Roger Waters. Voor Rick heb ik niets meer dan respect. Er heeft ook niemand meer bijgedragen aan het klassieke PF geluid.
(quote)
Niet Rick. Als je even boven had gelezen (ik weet het lezen is moeilijk) had je dat ook kunnen weten. Had het hier over Roger Waters. Voor Rick heb ik niets meer dan respect. Er heeft ook niemand meer bijgedragen aan het klassieke PF geluid.
Oké. In dat geval excuus
* denotes required fields.
* denotes required fields.