Arjen Anthony Lucassen - Lost in the New Real (2012)

When I'm a Hundred Sixty-Four, Welcome to the Machine en Battle of Evermore. Iemand die het Deep Purple nummer wel kan vinden?

Ben benieuwd. De trailer, album cover en video's op you tube zijn verschrikkelijk kitsch...

Volgens Arjen's site staan er enkele covers op (bv beide laatst genoemde titels in crosskip's post), voor de rest zijn er nogal wat (al dan niet zo bedoelde) woord-/zinspelingen te vinden op 60's en 70' grootheden: When I'm a Hundred Sixty-Four (Beatles), Where Pigs Fly (PF), Don't Switch Me Off (Don’t Bring Me Down van E.L.O.?) The New Real (The Real Me van The Who?), E-Police (Dream Police van Cheap Trick?) en natuurlijk de magistrale vondst Pink Beatles in a Purple Zeppelin! Iemand aanvullingen/verbeteringen?

Wel jammer trouwens dat ie hier alles zelf zingt, da's iig op de Ayreon albums niet z'n sterkste punt naar mijn bescheiden mening. Maar ja, als je zeg maar de gaten vult tussen de Bruce Dickinsons en Jorn Landes van deze wereld dan leg je de lat ook wel hoog

YouTube - Lost in the New Real - Full song preview Lost in the Real New het hele nummer Met wat leuke opmerkingen van onze Arjen! Overigens het laatste nummer van CD 1.

You Have Entered the Reality Zone lijkt me Twilight Zone van Golden Earring?

I'm The Slime

Zou dit een cover van Frank Zappa zijn ?

Dat klopt inderdaad!

Rutger Hauer??? Carriereswitch? .

Lost in the New Real klinkt wel aardig maar de gedachte anderhalf uur Lucassen door de microfoon te moeten aanhoren doet mijn interesse in dit werk geen goed nee.

Nee, dat trekt me ook niet.

Ik vind de CD toch wel lekker klinken! De zang van Arjen verveelt voor mij niet en hij heeft de covers allemaal totaal eigen gemaakt, wat ik wel cool vind! Cijfer volgt na meerdere luisterbeurten.

De tracks Vanaf nummer 12 gelden als cd2. Geen idee of het bonus is of dat het er gewoon bij hoort.
Zo te zien zijn het om en om covers. Nummers van Pink Floyd, Blue Oyster Cult, Led Zeppelin, Alan Parsons en dus ook Frank Zappa.

Vanaf nummer 11 begint al cd2 met inderdaad om en om covers en eigen nummers. Cd1 is eigenlijk het concept. Cd2 zijn de covers en nummers die niet meer binnen dat concept van cd1 vallen.

zaterdag 21 april tijdens Record story day doet hij een 3 tal instore optredens vast ook met signeren van het nieuwe album.

Arjen Lucassen
Plaats: Velvet Music Delft
Tijd: 13:45 - 14:15

Plaats: Velvet Music Breda
Tijd: 16:00 - 16:30

Plaats: Waterput
Tijd: 17:30 - 18:00

Hmm, niet zo'n héél groot fan van hem, maar heb die full song previeuw aandachtig beluisterd, met leuk commentaar erbij, en dat klonkt eigenlijk best oké..
Die man moet alleen af en toe zich inhouden qua omvang van projecten; waarom niet een keer gewoon één enkele CD? :S

Aan de lange kant met zijn 20 nummers en niet overal even boeiend, maar toch heeft meneer Lucassen weer een mooi album in elkaar weten te zetten. Diepgeworteld in het geluid van de jaren '70 en echt stevig wordt het zelden, maar hier en daar valt wel te genieten van lekker zwaar gitaarwerk. De stem van Lucassen is, hoewel acceptabel, net iets te vlak om de volle lengte te blijven boeien. Gelukkig is daar Rutger Hauer om de intro's te voorzien van zijn typerende stemgeluid. Een leuk detail. Beide discs vind ik ongeveer even sterk. Het concept van het geheel, een soort waarschuwing voor de toekomst, is hier en daar wat naïef en vergezocht, maar ach, net als al het eerdere werk van Lucassen bezit het wel de nodige charme.

Ik vind dit toch wel een erg lekker catchy plaatje geworden! CD2 is een beetje rommelig met een paar hoogtepuntjes, maar de eerste disc is gewoon volop genieten. Niets bijzonders, maar dat hoeft ook niet altijd.

4 solide sterretjes van mij.

1 ste nummer sounds like steven wilson, porcupine tree. De rest met computer geluiden ook niet mijn favo. Vroeger werk was ( is ) beter.

Verrassend tof dit! Tussen mij en Ayreon heeft het nooit echt geklikt, maar deze cd kom ik een stuk makkelijk door dan zijn oudere werk.

1x gedraaid nu, en ik ben verrast. Had ik niet verwacht.

Guilt Machine en vooral StarOne vond ik echt een stuk minder dan alles van Ayreon, maar deze plaat klink op het eerste gehoor weer een stuk frisser.

Pink Beatles in a Purple Zeppelin kan ik al de hele dag niet meer uit mn hoofd krijgen.

Is dit echt alleen Arjen die zingt? Ik zou zweren af en toe die gozer van Blind Guardian als 2e stem bij sommige refreintjes te horen, haha! Zijn stem lijkt er wel wat op..

De achtergrondzang wordt gedaan door Wilmer Waarbroek

ahaa, cool!
(ken em niet, maar hij zingt goed iig!)

lekkere cd..beetje back to basic..niet zo bombastisch als ayreon soms is..deed me vaak denken aan beatles en soms zelfs ELO.
goed gezongen en goede opgebouwde nummers.
aanrader

Uitstekend solo album van Arjen Anthony Lucassen. Deze is weer wat lichter verteerbaar dan het Ayreon werk. Maar wat is ie fraai. Heerlijke sfeertjes wederom. Er staan amper zwakke nummers op. Mijn favorieten (na enkele luisterbeurten) zijn The New Real, Yellowstone Memorial day, Lost in the new Real, Our imperferct Race en Welcome to the machine.
Ik geef 4 *

De trend om je inspiratie in de jaren 70 te zoeken wordt hier wel erg ver uitgediept. Het geeft de CD een speciaal sfeertje mee, maar het wordt ook wel een beetje te veel van het goede. Een titel als Pink Beatles in a Purple Zeppelin is bijvoorbeeld te melig voor woorden en Rutger Hauer voegt voor mij ook weinig toe. Toch voldoen een aantal liedjes hier prima. Qua zang is Arjen geen hoogvlieger, maar hij redt zich best met dit materiaal. Grootste moeite heb ik met de omvang. Eén CD is ruim voldoende om dit project gestalte te geven.

Na al die lovende recensies heb ik m toch maar besteld en ik vind m tot nu toe niet tegenvallen. De omvang is inderdaad iets te groot denk ik, maar CD1 vind ik in ieder geval erg prettig. Die tweede moet ik nog eens wat vaker horen.

Ik had begrepen dat CD1 de eigenlijke cd was en CD2 een soort van bonuscd, of zit ik nu weer verkeerd?

Zo'n redenering vind ik zeer prettig, en mijn beoordeling zal het merken. Maar ik dacht eigenlijk dat het één album was, verdeeld over 2 CDs waarvan alleen de eerste het conceptverhaal volgt.

Toch een behoorlijke tegenvaller.... Muzikaal is het nooit echt héél erg slecht... echt goed ook weer niet... En het is een "opdracht": Arjen Lucassen als zanger...

Maar wat me stoort is de bloedarmoede, het gebrek aan originaliteit.. Het lijkt wel een Spinal Tap-versie van Ayreon.... Echt hoogschieters of songs die blijven hangen kan ik niet opnoemen. Of toch wat dat "blijven hangen betreft" wél, maar dan in negatieve zin: die tenenkrommende cover van Pink Floyd's "Welcome to the Machine" en veel erger nog wat ie met The Blue Öyster Cult's "Veterans of Psychic Wars" heeft gedaan !!!! FOEI, Arjen!!!! Kan ik hem dat ooit wel vergeven?

En *WTF??*: blijf toch met je handen af van Led Zeppelin's 'Battle of Evermore'. En Frank Zappa.... Slik. Wat doe je ons aan, Arjen? Net zoals bij Blue Öyster Cult en zéker bij Zappa: DOE DAT NIET!!! Laat die song met rust man. Je voegt helemaal niets toe...

En dan de goedbedoelde (???) maar o zo flauwe verwijzingen naar bands en genres...

Doorgaans kan een album van Lucassen mij meer dan bekoren... Nu is het een grote teleurstelling... Of het is "op" bij Lucassen of hij wou ons eens allemaal goed uitlachen???

Enfin, toch nog 2 sterren. Voor de moeite...

// een uurtje later dan vorig geschrevene: een update: Voor de misdaad van 'Some other time' (Alan Parsons Project) gaat er nog een halfje af. NAH!

Iets lichter en meer songgericht dan Ayreon. Cd 1 vind ik best goed, met als hoogtepunten The New Real, Parental Procreation Permit, When I'm a 164 en Where Pigs Fly. Ik vind de bijdrage van Rutger Hauer alleen wat onprettig met zijn schorre stemgeluid, hoewel het concept wel eenvoudig en charmant is. Cd 2 blijft jammer genoeg een beetje achter waardoor ik het bij een zeventje moet houden; I'm the Slime vind ik daar nog het leukste nummer van, maar verder ging die cd langs me heen en de covers van Led Zeppelin en Pink Floyd vond ik niet zo veel extra's brengen. Mooi cd-pakketje overigens.