menu

Yello - Stella (1985)

mijn stem
3,73 (113)
113 stemmen

Zwitserland
Pop / Electronic
Label: Vertigo

  1. Desire (3:42)
  2. Vicious Games (4:19)
  3. Oh Yeah (3:05)
  4. Desert Inn (3:30)
  5. Stalakdrama (3:01)
  6. Koladi-Ola (2:55)
  7. Domingo (4:30)
  8. Sometimes (Dr. Hirsch) (3:32)
  9. Let Me Cry (3:23)
  10. Ciel Ouvert (5:20)
  11. Angel No (3:05)
  12. Blue Nabou * (3:19)
  13. Oh Yeah [Indian Summer Version] * (5:29)
  14. Desire [12" Version] * (6:53)
  15. Vicious Games [12" Version Edit] * (5:58)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 40:22 (1:02:01)
zoeken in:
avatar van FisherKing
5,0
Absoluut hoogtepunt uit de carriere van Yello met prachtige nummers.

avatar van dynamo d
4,0
FisherKing schreef:
Absoluut hoogtepunt uit de carriere van Yello met prachtige nummers.


Desire en Vicious Games zijn goede nummers maar prachtige nummers voor dit album is wat al te sterk uitgedrukt. Wat mij betreft is 3* toch echt het maximum.

avatar van monique
3,0
redelijke plaat van yello voor mij blijft vicious games hun mooiste plaat

avatar van Jan Wessels
4,5
Voor mij het beste album van Yello. De hitjes Vicious games en O Yeah (te horen in Back to the future) zijn nog wel de minste nummers. Beide heren scheppen fantasievolle sferen waarin het heerlijk dwalen is. Ciel Ouvert is daar een mooi voorbeeld van. 4,5

avatar van dix
5,0
dix
Yello is fantastisch. het idee dat 2 zwitsers op 4 vierkante meter nummers maken die klinken alsof ze de gehele galaxy moeten overstemmen ...

Dit album klinkt dan ook wonderschoon. Toen ik indertijd mijn speakers ging uitzoeken had ik deze mee voor de muziek, en Frank's wild years voor de stem. Nu twintig jaar later (en 8 speakers verder) draai ik het nog graag en blijkt dat m'n kinderen het leuk vinden. Yello heet bij hun 'monstermuziek' en dan hebben ze het vooral over Oh Yeah en Let me Cry

Mijn favorieten staan echter vooraan: Desire ... ("yes ... I do remember the name of the place ...") en halverwege: Domingo ( "you showed us just nothing like no-one before")

avatar van Lens
3,0
Vreemde groep, Yello.
Kunnen niet verder uit de mainstream staan dan deze excentrieke Zwitsers en dan toch megahits scoren. Il faut le faire!
Een van de weinige, echte authentieke Europese groepen!
Klinken als niemand anders....

avatar van muziekhater
4,0
Jan Wessels schreef:
Voor mij het beste album van Yello. De hitjes Vicious games en O Yeah (te horen in Back to the future) zijn nog wel de minste nummers. Beide heren scheppen fantasievolle sferen waarin het heerlijk dwalen is. Ciel Ouvert is daar een mooi voorbeeld van. 4,5


Bedoel je niet "Ferris Bueller's Day Off" en "The Secret Of My Succes"? Volgens mij zit het niet in Back to the future.

avatar van VanDeGriend
5,0
muziekhater schreef:

Bedoel je niet "Ferris Bueller's Day Off" en "The Secret Of My Succes"? Volgens mij zit het niet in Back to the future.
Die bedoelt ie

avatar van dix
5,0
dix
De eerste platen van Yello zijn eigenlijk allemaal niet te versmaden en deze vierde is wat mij betreft de meest geslaagde.

Stella was werkelijk liefde op het allereerste gezicht - of zoals het bij een plaat gaat ... bij de eerste tonen. De fraai galmende pulserende beat waarmee Desire opent ... ik was werkelijk meteen verkocht.

Yello maakt wat je noemt eclectische muziek. Alles kan een plek krijgen in hun mix, reggae, salsa, heavy metal, een Ry Cooder akkoord, een spoken word a la Cohen, het blijft Yello. Wat de muziek voor mij ook zo speciaal maakt is de werkelijk uitmuntende productie (we schrijven hier 1985) die zijn gelijke niet kent in mijn onproffessionele oren. Het geluid van de opnames van Yello is nadrukkelijk niet gelaagd, je hoort alles in één keer kristalhelder en ruimtelijk in balans ... bij een tweede beluistering blijken er volstrekt geen nieuwe geluiden of lagen te zijn die je niet eerder gehoord had. Een cliche maar het past hier : zwitserse precisie.

Goed, de nummers. Desire is zondermeer een van de hoogtepunten, een nummer dat voorbijglijdt als een nachtelijke rit op een verlaten snelweg. Monotoon, perfect in cadans, en ingekleurd met stemmige Paris-Texas achtige gitaarakkoorden.
Het tweede nummer Vicious Games was indertijd tamelijk hippe dansmuziek. Een jaar eerder had Yello een vergelijkbaar hitje met "I love you", dit nummer is enigszins vergelijkbaar. Stijlvolle disco met hitsige vrouwelijke vocalen. Bij Yello waren gastvocalisten altijd welkom, en ze gingen nooit kopje onder in het Yello geluidsbad. Afsluiter Angel No is er ook zo één, hier voegen de vrouwelijke vocalen zich in een punky setting op z'n Yello's. O Yeah is een nummer waar vooral de stemmanipulaties van Dieter Meier in het oor springen. Het klinkt alsof een gorilla de leads hier doet. Desert Inn en Koladi-la zijn iets minder boeiend, vlotte deuntjes waarin Boris Blank onder andere akoestische gitaren heel hard voorin de mix zet. Twintig jaar later had Basement Jaxx met zo'n aanpak ook succes. Sometimes is nog het meest conventionele lied, waarin Dieter Meier vocaal de ruimte krijgt. Heel anders zijn Stalakdrama en verderop Ciel Ouvert, hier maakt het duo mini-soundtracks voor doodenge filmscenes. Krakende deuren, tikkende hakken, gillende vrouwen en vooral loodzware orgels. En dat alles in een geluidsbeeld dat je huiskamer tot een kathedraal omtovert. Met de nummers Domingo en Let me Cry voegt Boris Blank een scheut metal aan de mix toe. Dit zijn twee uitstekende nummers, waarin Meier in het eerste het atheïsme lijkt te propageren, en in het tweede in stijl mijmert over een liefde die niet mocht zijn. Gelukkig scheuren de gitaren dat het een lust is. Als je trouwens wilt horen hoe Yello écht helemaal over de top metal speelt, check dan 'Si Señor the Hairy Grill' van de niet misselijke en al even bonte opvolger "One Second'

beaster1256
ja, zeer leuke plaat van de zwitsers, humor en veel early bliepjes en beetje techno en disco vermengd op een leuke manier, prachtig plaatje

avatar van Gerards Dream
4,5
De Zwitserse band Yello staat voor mij bekend als een duo van uiterste. Neem het tweetal zelf. Enerzijds de op zakenman gelijkende Dieter Meier en de op een rocker gelijkende Boris Blank anderzijds. Op dit fraaie album worden ze bijgestaan door zes andere muzikanten. Mede hierdoor ontstaat er een prettige gestoorde sfeer.

De openingstrack is al erg lekker te noemen. Zo'n spannend haast niet te vatten klankspectrum met een stem erbij die het heerlijk dramatisch doet klinken. Dit Desire had voor mij langer mogen duren dan de 3.47 die het nu duurt. Vicious Games geeft mij dat gevoel van het gaspedaal heerlijk door de bodemplaat van de auto te trappen. Mooie combinatie trouwens van de stemmen van dames met die van Dieter Meier. Oh Yeah is dan opnieuw zo'n Yello track om gek op te gaan doen. Mooie wijdse klanken op een typische beat. Bij Desert Inn heb ik in eerste instantie de indruk dat ik in oerwoud ben beland. Gaande weg gaat de muziek steeds meer de ruimte in waardor er toch een beeld ontstaat van een woestijn. Stalakdrama is één van de mooiste filmisch stukken muziek die ik gehoord heb. Zo'n gillende vrouwenstem aan het begn en daarna lage tonen die het gevoel geven dat iemand er aan gaat. Koladi-Ola (Low Blow) is vreemde experimentele rock die best lekker is. Door al het voorafgaande is kant A voorbij gevlogen zonder me één minuut te hebben verveeld

Kant 2 begint bijzonder sterk en krachtig met het rock-achtige Domingo. Stevige beats en verder gebeurd er van alles, waardoor ik oren te kort kom. Ideale muziek om alle frustraties er uit te gooien. Sometimes (Dr. Hirsch) is opnieuw zo'n spannende track. Een zacht sprekende Dieter Meier op een zeer sferisch bed van wijdse klanken. Het doet mij verlangen naar iets wat achter de horizon afspeelt. Let Me Cry heeft opnieuw iets wat me aan film doet denken. Met mijn ogen dicht zie ik iets van een achtervolging in een film over misdaad. Het ritme is in één woord zeer aanstekelijk te noemen. Het met aan een helicopter denkende opening van Ciel Ouvert noopt mij de stereo een tandje harder te zetten. Wat volgt is een spannend sferisch beeld van klanken wat eigenlijk veel te kort is. Met vreemde rockmuziek sluit dit zeer bijzondere album af, waardoor ik denk wat heb ik eigenlijk allemaal gehoord. Er gebeurd zoveel op dit album qua muziek en klanken dat het geen minuut verveeld, waardoor ik geneigd ben dit album weer om te draaien om vervolgens opnieuw te genieten van een mooie trip.

avatar van dazzler
4,0
STELLA
Laat mij er geen doekjes om winden.
Stella is de meest complete Yello plaat.
Een must voor beginners ... een evergreen.

Het album opent meteen met de drie bekendste nummers.
De meesterlijke singles Desire (ballad) en Vicious Games (dancevloer)
en het visitiekaartje van vocale madcap Dieter Meier: het maffe Oh Yeah.

Even verder vinden we Domingo, een new wave klassieker
die het midden houdt tussen Everything's Gone Green van New Order
en Reïncarnation off van de onvolprezen Bollock Brothers.

Of wat dacht u van Sometimes (Dr. Hirsch),
een fluistersong met een overtuigende scheut soul?
Angel No is volgens mij een knipoog naar het werk van Prince.
Funky gitaren, een oerschreeuw en verbeten gastvocalen.

Al de reeds vernoemde nummers zijn samen
met het scheurende Koladi-Ola in licht gewijzigde vorm terug te vinden
op de in 1986 verschenen remix compilatie The New All in One Go Mix.

Desert Inn is opgetrokken uit lekkere ingrediënten,
die echter te weinig gaar kookten om naar meer te smaken.
Stalakdrama laat zowaar een Bachanaal orgel op ons los.
Een met pathos overladen instrumental ... de moeite waard.

Let Me Cry zet (na het vertrek van Carlos Perron) de ritmebox centraal.
Heeft een knorrende bas die aan de primitieve Killing Joke doet denken.
Ciel Ouvert is de obligatoire, meer uitgesponnen instrumental.

Samen met track 5 twee letterlijke orgelpunten van een album
dat boordevol hitpotent materiaal staat: Yello ten voeten uit.

avatar van Poeha
VanDeGriend schreef:
(quote)
Die bedoelt ie


Ook in Turner And Hooch van Tom Hanks (en waarschijnlijk nog wel een aantal films) komt deze melodie voor.

avatar van Lukas
4,5
Zo, ik ga even gedurfd openen met 4,5* hier. Wat een heerlijke plaat zeg, vandaag voor 2 euro op de kop getikt . Klinkt ongeveer als het gekke broertje van Tuxedomoon, maar dan wél met hitpotentie (inderdaad, Dazzler!). Die band heeft toevallig ook een nummer dat Desire heet, en het doet er bijna aan denken. Vooral qua sfeer dan. Ook Ciel Ouvert is huiveringwekkend. Gaat nog vaak op de komende tijd.

avatar van Edwin
3,0
Ik heb dit gezelschap altijd meer beschouwd als een opgeblazen gimmick dan een band die iets wezenlijks toevoegt aan de muziekgeschiedenis. De nummers 1 en 2 zijn mooi, maar zeker niet groots, nummer 10 is een fraaie instrumental, maar voor de rest is het toch vooral veel geschreeuw en weinig wol. Een nogal onsamenhangend allegaartje. 3* voor de schaarse lichtpuntjes.

avatar van Gerards Dream
4,5
Of dit iets toevoegt aan de muziekgeschiedenis is best een boeiende stelling. Vreemde zaken in de media of cultuur blijven lang op het netvlies staan. Net zoiets dus als Wim T. Schippers die een glas water in de zee gooide en dit tot kunst verhief. Dat filmpje heb ik één keer gezien, maar het kost me geen enkele moeite om dit opnieuw op het netvlies te krijgen. Ja en dat gaat ook wel een beetje op voor Yello. Het greep me ineens toen het er was in de jaren tachtig van de vorige eeuw en kon er wel de humor van inzien. Serieuze muziek is het niet, maar volgens mij is er wel over ieder detail grondig nagedacht. Natuurlijk kan het geschreeuw je tegenstaan en dat er geen samenhang is. Toch is deze plaat voor mij zoiets als een aflevering van Monty Python's Flying Circus. Daar zat ook geen lijn in, waardoor je wel moest blijven kijken om het te snappen. Ja het is geen ernstige muziek en je moet het niet te vaak draaien, maar ieder keer als het bij mij in de cd-speler zit brengt het mij wel aan het lachen al is het niet pure muziek in de ruimste zin van het woord.

avatar van cherksken
5,0
Ik moest het jarenlang doen met de maxi's van Yello op vinyl.
Om een onbekende reden schafte ik me nooit een LP aan.

En ineens kreeg ik gisteren van mijn petekind de 6delige Yello remastered series als nieuwjaarscadeau.

Spijt komt altijd te laat, maar wat een enorme vergissing om me deze CD twintig jaar lang te ontzeggen.

Stella opent met een indrukwekkend trio van tijdloos dansbare singletjes, waarna het heel fijn is om even te verpozen in de Desert Inn. (een intikkertje)

In Stalakdrama hoor ik een tragische voorbode op datgene wat na Let me cry staat te gebeuren. (Let me cry blijft samen met het goddelijke Domingo nog altijd bevestigen als één van mijn favoriete nummers ooit!)

Het knotsgekke Koladi-Ola en het swingende Angel No maken er een karakteristieke Yelloplaat van, en ik betrapte mezelf daarnet tijdens het douchen op dat ik als een volleerde Dr. Hirsch stond te schreeuwen: Sometimes, I wish I could cry!

Ik ontdek slechts één smetje uit deze remaster. Het voor mij volledig overbodige Blue Nabou. Maar een B-kantje belet me niet om bij start van het nieuwe jaar deze plaat als eerste persoonlijke hoogtepunt van 2010 te beschouwen.

Vijf sterren, 'nuff said!

avatar van LeRoi
4,0
FisherKing schreef:
Absoluut hoogtepunt uit de carriere van Yello met prachtige nummers.


Sluit ik mij VOLLEDIG bij aan: tijdloos album van 1 van de, in de traditie van Can en Kaftwerk, belangrijkere electronica-pioneers Aus Der Schweiz!

avatar van Jan Wessels
4,5
VanDeGriend schreef:
(quote)
Die bedoelt ie


Ja.....

avatar van rolandobabel
oh yeah en sometimes kan ik waarderen. Andere nummers klinken gelikt, alsof ze goede muziek willen maken.

avatar van Broem
4,0
Gevonden in een 2e hands vinyl winkel in het mooie Brussel. Heb m al jaren op cd maar deze vinyl versie spettert nog meer m'n speakers uit. Wat een gave muziek en n vette productie. Mooie aanwinst.

clan of izula
Ook mijn favoriete Yello album. Klinkt fantastisch en sfeervol en ook stoned erg lekker! Jammer dat 12inch van Lost again en Let me cry/Haunted house niet als bonustracks gekozen zijn, die moeten ze nog maar eens op verzamelaar zetten met wat andere leuke dingen. Hoort eigenlijk wel in mijn top tien te staan, maar top tien albums is moeilijk. Moet minstens top twintig zijn. Pocket universe en Motion picture staan ook erg leuke dingen op!

avatar van frolunda
3,5
Blijft toch een wat ondergewaardeerde plaat van een band die veel meer in hun mars hadden dan de (hit)singles in eerste instantie deden vermoeden.Stella is spannend,sfeervol,divers en nog steeds zeer de moeite waard.Moet toch ook eens een keer hun andere albums gaan checken.

Misterfool
Ik kende Yello eigenlijk alleen van "oh Yeah". Ik dacht dan ook met de zoveelste one-hit wonder band van doen te hebben. De vork bleek zoals wel vaker anders in de steel te zitten. Dit Zwisterse duo maakt verdomd eigenzinnige muziek. Niet elk nummer vind ik even sterk, maar een interessante ontdekking zo op de valreep van 2014 is dit zeker.

avatar van EttaJamesBrown
4,0
Vandaag hoor ik Desire voor het eerst, dix, en het klinkt inderdaad fantastisch. Zal Stella een serieuze kans geven.

avatar van dynamo d
4,0
dynamo d schreef:
(quote)


Desire en Vicious Games zijn goede nummers maar prachtige nummers voor dit album is wat al te sterk uitgedrukt. Wat mij betreft is 3* toch echt het maximum.


15 jaar later denk ik er veel positiever over. Wat kan ook muzieksmaak veranderen

avatar van Queebus
4,5
Stella is grappig, leuk, een belevenis en een streling voor het gehoor. Geweldig album. Dat vond ik toen ik deze voor het eerst in 1985 bij Wim van Putten's LP-show hoorde en dat is niet veranderd.

Leuke uitspraak van Dieter Meier (vocalen) was dat geluidskunstenaar Boris Blank luistert naar zijn synthesizer zoals een dokter luistert naar zijn patiënt.

+ Ciel Ouvert, Domingo, Vicious Games, Stalakdrama

avatar van captain scarlet
4,0
Maar weer 's van stal gehaald na al die jaren. kwam de LP bij het opruimen van de berging tegen in 'n vergeten bananendoos met platen. Verrassing ! Wist niet eens meer dat ik hem had.
Dus meteen even op de draaitafel gelegd, En opnieuw aangenaam verrrast.
Fijne afwisselende plaat die, mede vanwege de fantastische productie, heerlijk de speakers uitknalt , maar met 'n goeie koptelefoon beluisterd is het pas echt genieten.

Vreemd een beetje dat de meesten hier Yello van deze plaat of de hits kennen, de beste Yello plaat is Claro Que Si met het legendarische The evening´s young/she's got a gun, hun beste nummer ever. Ook de plaat hierna is fijn en deze ook hoor.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:52 uur

geplaatst: vandaag om 14:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.