clayhill schreef:
Doet me sterk denken aan Dry The River. De rusteloze indie gecombineerd met warme electronica, harmonieuze zang en prachtige gitaarlijnen.
En zo kunnen we nog, terecht, een hele rij namen opnoemen. In de akoestische gedeeltes moest ik even aan Kings of Convenience denken maar Dry the River gaat in z'n geheel beter op als vergelijking en daarmee hebben we gelijk het grote bezwaar van deze cd te pakken: het is allesbehalve origineel en het is de muziek in deze folk-rock-pop-hoek die momenteel erg populair is.
Rustige, akoestisch getinte momenten afgewisseld met wat electronica of electrische gitaar en dan vooral die harmonieuze samenzang waar bands als Fleet Foxes of Mumford & Sons mee scoren en recentelijk Dry the River.
Dus zoek je wat nieuws of nieuwe richtingen in bestaande hoek dan moet je snel wegzappen maar is dat niet zo'n probleem dan is dit zeer zeker een aanrader. Ik denk zelfs wel een album dat je op je moet laten inwerken en dat vooral na meerdere draaibeurten beter en beter zal gaan worden, iets waar ik op moment van schrijven nog geen oordeel over kan vellen overigens, dat moet de tijd uitwijzen.
Half Moon Run biedt op Dark Eyes goed verzorgde nummers met emotionele zang waar je een beetje tegen moet kunnen. In sommige oren kan het wat dreinerig overkomen en ook deze manier van zingen komen we veel vaker tegen (maar ik blijf een zwak hebben voor dit soort zang en hoe heerlijk als hij de hoogte in gaat.....).
Daarom is het toch knap dat dit album blijft hangen en lonkt om vaker gedraaid te gaan worden. Of is het dan toch de positieve flow waar dit soort bandjes in zitten en waar ik blijkbaar op dit moment ook een beetje in hang? Het kan zijn maar dan nog beleef ik veel plezier aan deze getormenteerde zang in combinatie met een heerlijk bandgeluid. Zal ik dan nog een naam noemen?
Give Up doet me een beetje aan Radiohead denken.
Goed album! Dank voor de tip nelis.