Die is een uitzondering inderdaad, al is Burton op Ride the Lighting niet te horen. Uiteraard is Metallica hét lichtpunt in de jaren 80, mede om deze reden.
Maar Iron Maiden? Geef me een breek. Die band ken ik vanaf 1980, toen ik als tiener nog naar het Betonuur luisterde. Steve Harris speelt alleen maar met de gitaren mee en produceert nauwelijks een onafhankelijke noot. Technisch begaafd, knap en oersaai.
Bedankt voor de Guardian link, Metal-D. Opmerkelijk genoeg klinkt Arch lang zo sterk niet meer als een kloon van Halford. Zijn stem is verbeterd, wat niemand van Gillan kan zeggen na diens keeloperatie. Voor het overige voegt ook deze liveversie niets toe aan het uitstekende studio origineel.
Op dit album neigt Fates Warning sterker naar Metallica dan naar Judas Priest. Vooral op Giant's Lore is dat duidelijk te horen; het is meteen het zwakste nummer. Tja, de ritmesectie kan niet op tegen die van Metallica. Burton/Hatfield zijn nauwelijks te overtreffen. Zimmermann is iig niet slechter dan Ulrich; Matheos is hier veel clichématiger dan Hammett (dat zou veranderen) en Arch is een betere zanger dan Hatfield in deze periode.
Doorslaggevend zijn weer de riffs. Die zijn van beduidend mindere kwaliteit dan die van Metallica.
Ook zijn er maar weinig prog elementen. Er zijn wat tempowisselingen, maar dat is het wel.
Al met al is dit weer een middelmatig album,. met uitzondering van The Guardian en Time Long Past/The Exodus.