menu

Baroness - Yellow & Green (2012)

mijn stem
3,64 (118)
118 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Relapse

  1. Yellow Theme (1:44)
  2. Take My Bones Away (4:59)
  3. March to the Sea (3:11)
  4. Little Things (5:03)
  5. Twinkler (3:16)
  6. Cocainium (5:08)
  7. Back Where I Belong (6:15)
  8. Sea Lungs (3:21)
  9. Eula (6:47)
  10. Green Theme (4:22)
  11. Board Up the House (4:33)
  12. Mtns. (The Crown & Anchor) (4:17)
  13. Foolsong (2:57)
  14. Collapse (3:51)
  15. Psalms Alive (4:08)
  16. Stretchmarker (3:23)
  17. The Line Between (5:02)
  18. If I Forget Thee, Lowcountry (2:42)
totale tijdsduur: 1:14:59
zoeken in:
avatar van jellylips
4,0
Blijf vooral Yellow te gek vinden, en jammer dat deze band dit jaar niet op Lowlands stond!

avatar van oceanvolta
4,0
Ze stonden een paar weken daarvoor wel op het gartis festival de De-Affaire. En het was vet!

avatar van Kronos
4,0
Best wel een verslavende dubbelaar.

Het neigt niet naar metal zoals de vorige albums maar toch is het gewoon helemaal Baroness vind ik, wat inhoudt dat de band een eigen stijl heeft die al te eng gedefinieerde genres overstijgt.

avatar van JSPR_G
3,0
Wat een verschil als je dit beluistert met de koptelefoon: duizend keer mooier! De vrolijke gitaardeuntjes spelen vrolijk heen en weer door je oren. Echt genieten! Baroness verlaat met dit album het metalen genre, maar wat ze hier afleveren lijkt me echt een pareltje!
Van mij mochten ze Yellow en Green wel afzonderlijk uitgebracht worden, zoals Ufomammut het doet. Op die manier zou elk deel afzonderlijk meer aandacht krijgen.

avatar van oceanvolta
4,0
Baroness is een Amerikaanse sludge metalband die in 2003 werd opgericht. Tussen 2003 en 2007 werden drie EP’s uitgebracht waarvan de laatste een samenwerking met Unpersons was. Eerder dit jaar zag het derde volwaardige album van Baroness het levenslicht. Na Red Album en Blue Record is daar nu Yellow & Green. Twee kleuren maar liefst dit keer. En dat komt omdat Yellow & Green een heus dubbelalbum is.

Als muziekliefhebber hoop je natuurlijk op een dubbelalbum met twee uur lang één en al genialiteit. Helaas blijkt maar al te vaak dat het wat te veel van het goede is. Waarom niet een paar nummers minder en dan een uitstekende plaat afleveren in plaats van een hand vol fillers? System of a Down bracht al eens een dubbelalbum (Mezmerize/Hypnotize) in twee delen uit over een periode van een half jaar. Later kon je de hoesjes in elkaar schuiven zodat je het toch nog als dubbelalbum in de kast kan zetten. Een prima oplossing. Baroness beperkt de totale speelduur gewoon tot 75 minuten. Het had dus net zo goed op één schijfje gepast.

‘Yellow’ ligt van de twee schijfjes wat meer in lijn met eerder werk en is over het algemeen wat harder dan ‘Green’. Nummers als Take My Bones Away en March To The Sea zijn daar de beste voorbeelden van. Dit zijn waarschijnlijk de nummers die de Baroness fan meteen zal kunnen waarderen. March To The Sea bevat geweldige dubbele gitaarloopjes die aan Thin Lizzy doen denken. Wat opvalt is dat John Dyer Baizley, de zanger en gitarist die voor dit album overigens ook de basgitaar ter hand nam omdat bassist Summer Welch er de brui aan gaf, daadwerkelijk zingt. Dit klinkt niet echt als een verrassing maar wie eerder werk van de band kent, begrijpt dat dit een koerswijziging inhoudt. De woeste oerbrullen en schreeuwen zijn achterwege gebleven. Jammer want de combinatie van schreeuwen en harmonieuze samenzang was één van de sterke punten van eerder werk.

Twinkler is het rustpunt van Yellow, een fraai sfeervol stuk en één van de hoogtepunten van dit album. Na Twinkler gaat het gas er weer vol op. Wat volgt is allemaal ijzersterk. Het gelaagde en mooi opgebouwde Cocainium, het stuwende Sea Lungs (dat mij soms aan een zwaardere versie van Muse doet denken) en het epische Eula.

‘Green’ is zoals gezegd wat rustiger, meer rock en minder metal. Verder bevat het meer instrumentals; Green Theme, Stretchmarker en If I Forget Thee, Lowcountry. Bij Green lijkt het meer om de sfeer en het geheel te gaan. Waar de nummers van Yellow nog prima op zichzelf kunnen staan, kunnen sommige nummers van Green dat niet. If I Forget Thee, Lowcountry is daar een goed voorbeeld van. Het klinkt ook meer als een outro van The Line Between en dan werkt het wonderwel. Foolsong en Mtns. (The Crown & Anchor) zijn wat zwakkere nummers maar toch is ook Green als geheel zeker geslaagd te noemen.

Het artwork, waar Baizley verantwoordelijk voor is, is ook nog het benoemen waard. Baizley is een bekende naam wat dat betreft want hij verzorgt naast het artwork van zijn eigen band ook het artwork van tal van andere artiesten zoals Gillian Welch, Kvelertak en Pig Destroyer. Ikzelf ben Baroness ooit op het spoor gekomen door een t-shirt van Baroness dat gedragen werd door iemand tijdens een Mastodon concert. Ik wilde wel eens weten welke band zulke mooie t-shirts heeft. Baroness wordt wel vaker vergeleken met grote broer Mastodon en dat zal met deze vergelijkbare ontwikkeling (van metal naar rock) die Mastodon nu doormaakt alleen maar vaker gebeuren. En dat is helemaal niet erg.

3,5
Dit is voor mij de kennis making met Baroness, en ik had eigenlijk een potje metal verwacht, maar dat viel in het begin even tegen. Maar na een paar luisterbeurten is het kwartje gevallen en dan vooral het groene kwartje.

Green vind ik van begin tot einde fantastisch! (met als enige uitzondering Foolsong, een niet echt bijzonder liedje) Opener Green theme kan ik soms 3 keer op repeat zetten, de combinatie van sfeer, melodie en de abrupte "explosie" blijf ik goed vinden. Board up the house grooved lekker, en Mtns. (The crwn & anchor) en Collapse vind ik mooie melodieuze nummers. Strechtmaker is een mooie instrumentaaltje en heeft al dienst gedaan als wekker.

Van Yellow kunnen eigenlijk alleen Take my bones away en Eula mij boeien en de rest eigenlijk niet. Yellow luister ik dus ook bijna nooit meer, Green nog zeer regelmatig.

Kan begrijpen dat voor echte metalliefhebbers dit een teleurstelling is, maar houd je van een beetje psychedelische rock dan kan ik Green aanraden!

avatar van Lau1986
4,0
Ik vind beide plaatjes erg lekker. Als geheel werkt het ook goed. Eerst de wat zwaardere muziek van Baroness om vervolgens over te gaan op de wat rustige variant. Het hardere werk zit inderdaad eerder tegen de hardrock aan, maar dat is wat mij betreft geen enkel probleem.

Ik vind vooral de riffs en de zang erg goed. De muziek weet je aandacht er goed bij te houden. Ja deze combi is wat mij betreft zeer geslaagd en erg genietbaar.

Nihilisme
Ik mis de oude Baroness.

avatar van Banjo
3,5
Aa nu begint het Yellow and Green kwartje te vallen..
Ik heb hem op plaat gehaald en hij siert mooi mij kamer.
Yellow, Green, Red, en Blue vind ik allemaal geweldig.. Purple heb ik weer ingeruild dat was mijn enigste teleurstelling.

4 sterren voor deze mooie plaat

avatar van Mssr Renard
Ik luister nu naar het nummer "Take My Bones Away" en ben erg onder de indruk. Ik heb het idee dat ik weer een band heb 'ontdekt' waar ik achteraan moet. Jaren te laat, natuurlijk, maar dat is ook wel weer okay. Zo gaan die dingen, nu éénmaal.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:14 uur

geplaatst: vandaag om 11:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.