Allah-Las - Allah-Las (2012)

Doet mij denken aan Arthur Lee & Love , The Leaves . Garage sound met Ronnie Splinter gitaartje. Klinkt alsof het in één take is opgenomen , Shel Talmy - achtige producer m.a.w. niet veel aan gesleuteld.
Maar nu genoeg vergeleken , ik vind het een lekker plaatje , goed voor 4 sterren.
Reacties op mijn mening worden niet op prijs gesteld.

Puur goud.

Ik stel dit niet op prijs.

Allah- las komt in de maand september met een nieuw album 'Worship The Sun'
De nieuwe singel '501-415' is te beluisteren, ik vond het persoonlijk wat te kort.
Wel ben ik er van overtuigd dat de nieuwe nummers goed gaan klinken, zoals we ze kennen.

Klinkt als 'vanouds', zullen we maar zeggen. Nee echt, hier kijk ik naar uit.

Soms heb ik het gevoel hetzelfde nummer een keer of drie terug te horen, maar echt erg is dat niet.

Laat ontdekt dit, maar wat een héérlijke plaat is het!

Erg goed is dit album nou ook weer niet. Ligt hem aan de liedjes die net niet het niveau hebben van
die van mijn (enigszins vergelijkbare) favoriete sixtiesgroepjes. Maar toegegeven, vooral met het huidige mooie weer klinkt het best lekker.

Ik kreeg deze plaat van een vriend van me. Sindsdien niet meer afgezet. Niet fantastisch en hoogstaand, maar wel een ontzettend lekker gevoel. Die gitaren klinken heerlijk. De stem past er goed bij. Hier en daar een uitstekend popnummertje: met Busman's Holiday en Tell Me als uitschieters. Dit album schreeuwt zon, warme auto en een rustig doorrijdende Franse snelweg. Op naar de zomer!

Heerlijke plaat die elk jaar wel weer eens wordt opgezet. Artiesten zonder eigendunk maar in tussen wel een nostalgische, uitgebalanceerde 60's westcoast sound afleverend. Het is alsof de Pretty Things een laid back surf-sound uitproberen. Het album zit boordevol instrumentale stukken (voor mij altijd goed!) en de productie is noch té lo-fi noch te vol. We hebben een goed bijpassende zangstem en een ritmesectie die alleen het strikt noodzakelijke doet en geen moeilijkdoenerij introduceert. Het lijkt wel of de bandleden nét bekwaam genoeg zijn om te spelen wat ze spelen, dat levert een geluid op dat me ook wel een beetje doet denken aan de Galaxie 500 van 30 jaar terug. De nummers waar er volop op de 12-snarige gitaar wordt gepingeld zijn bij mij favoriet: Tell Me What's on Your Mind, Catalina en het vrolijke, opzwepende Sacred Sands. Een must-see: het live-optreden bij KEXP (2013).