Erykah Badu - Mama's Gun (2000)

Erykah Badu laat nogmaals horen waarom ze een van mijn favoriete zangeressen is. Niet vaak word ik zo warm van binnen als ik iemand hoor zingen; haar niet alledaagse stem is een lust voor de oren. De instrumentaties sluiten perfect aan op de hemelse zang van Erykah, die veel variatie weet te brengen en daardoor niet gaat vervelen. Mama's Gun vind ik nog net wat beter dan haar voorganger.

Mijn favoriete tracks:

- Didn't Cha Know
- In Love with You
- Green Eyes

Oh, on and on, on and on. Wake the fuck up, 'cause it's been too long

Wat een mooie en consistente plaat is dit. Zo veel sfeer en alles past prima in elkaar. Alleen de opener doet mij niet zo veel, maar goed dat kan gebeuren.

Off topic berichten verwijderd

Zonder twijfel één van de meest geniale platen sinds de eeuwwisseling. Mevrouw Badu, James Poyser, Ahmir '?uestlove' Thompson, Jay Dee, Pino Palladino en de rest van de muzikanten op deze plaat maken er een spektakelstuk van jewelste van. Op alle punten scoort het gezelschap een uitstekend tot perfect. De superstrakke instrumentatie, de waanzinnig schone stem van Badu, de naadloze overgang van de tracks, de algehele opbouw van de plaat en prachtige teksten die perfect het midden houden tussen poëzie en allerdaagse nuchterheid maken dat ik geen enkel punt van kritiek kan uiten op dit meesterwerk. Het gegeven dat dit album, ondanks de niet misselijke bijdrage van de genoemde topartiesten, echt een product is van Erykah Badu zelf, getuige de zelf geschreven teksten en de eigen producties, draagt nog meer bij aan de sympathie voor de plaat.
Mama's Gun verdient niets minder dan het volle pond. Weergaloos.

Bag Lady is heerlijk......

Ik heb een andere versie van Bag Lady. Namelijk deze: YouTube - Bag Lady (Smooth Mix) by Erykah Badu

Erykah Badu is echt een fantastische zangeres. Haar prachtige stem (die ze op veel verschillende manieren kan gebruiken) in combinatie met de goed uitgedachte muzikale begeleiding maakt dit een geweldig album! Ik vind deze nog beter dan haar eerste album en ik ga ook snel aan haar 3de album beginnen.

Het duurde bij deze plaat een tijdje voordat het kwartje viel, maar oh wat is dit een prachtplaat. De heren van de Soulquarians leverden rond deze prima muziek af, en deze plaat is daar een goed voorbeeld van. Het absolute hoogtepunt is het prachtige duet met Stephen Marley, voor wie ik sowieso een groot zwak heb.
Ik trap af met een 4,5.

U komt op uw tenen binnen geslopen en smijt de deur dicht! Gij, ‘madame’! Maar een meisje, en ge schreeuwt om hulp. Laat uw gebroken stembanden scheuren zoals ge de scherpe gitaren beveelt te scheuren, en vertel het ze! Vecht het kwade, wees maar kwaad, een kwestie van leven of dood. Ge huilt, maar uw tranen bieden verlossing. De drums marcheren de horizon tegemoet. Tijd om te wereld te redden, madame Badu, uw idealen zijn bijna zo schoon als uw persoon. Zie u staan voor de platenkast van de heer Yancey. Wat deed uw volmaakte vingers naar die neonblauwe letters grijpen? Blue? Het stond u toe uw tranen te drogen tegen de treurende sample. Een glimlach is nooit ver weg. Dit komt van u, een menselijk wezen met volmaakte vingers en een schoon persoon. Vergissingen maakt gij niet, wees gerust, ondanks uw menselijk wezen. Imperfectie maakt uw perfectie! Gij valt, gij staat weer op. Laat die funky piano maar lopen, James, alles valt juist! Laat die jazzy piano maar lopen! Ondertussen spreekt gij weer in raadsels, weer. Spit je rhyme en wees je Badu, we dokteren het wel uit. Of niet. Ge intrigeert en hebt volmaakte vingers. De unieke stembanden van uw schoon persoon vertellen veel maar verraden weinig. Vertel mij meer... Hoezo, uw onzekerheden? Uw geest, uw schone geest. Op pientere wijze verandert een piano in een vibrafoon, een jazzy piano in een jazzy vibrafoon. U kent Roy Ayers. Uiteraard zijt gij beste maatjes. En met die andere Roy, Hargrove op jazzy trompet. Hij geeft u samen met Ahmirs sputterende drumbeat iets om uw voluptueuze kont op te schudden. Voluptueus, zo zagen wij reeds, maar even volmaakt als uw vingers. Gij doet uw ding beheerst, gij zijt een ‘madame’ en gij maakt terwijl plezier, doet uw goesting. Gij zijt beter dan de rest, wij weten het. Gij doet alsof ge het niet weet en dat siert u. En ge weet het soms echt niet en dat intrigeert. Hoeveel zonnen zijn er voor u? Raadselachtig en intrigerend, spiritualiteit hijgend over een blazende dwarsfluit. Uw ademen beneemt aardse melodieën. Adembenemend! Aardse melodieën van onaardse teksten op kosmische instrumenten. Cryptisch Egyptisch, kosmisch, en intrigerend. Sensueel intrigerend en intrigerend sensueel. Een kont en vingers, volmaakt. Klare taal voor u, u weet wat u wil. Ik wil u. Ik wil u. Uw persoon, met spirituele voeten op de grond. Gij weet wat er gaande is. Amadou Diallo. 1999. Met mede-Wright, Betty, werpt ge uw licht, vanachter een akoestische gitaar, uw akoestische gitaar. Gij blijft mij verbazen. Links en rechts, en dan weer links en dan weer rechts. Langzaam maar zeker kruipt g’in mij. Geen abrupte aanval of nutteloos medelijden, gewoon de trieste waarheid. Wie? 2000. Hoeveel zonnen? U hebt uw eigen. Uiteraard hebt gij uw eigen. Rijk als de nacht, doch subtiel als het reflecterende licht. Zacht als de nacht, zichtbaar door het reflecterende licht. Goddelijk! God die even uw stem voor zichzelf neemt en ons met een barst achterlaat. Imperfectie laat nogmaals uw perfectie zien! Nog zachter dan de nacht, het wakker worden. Het getsjirp van krekels bij schemer is ongemerkt getsjirp van vogels bij dauw geworden. Het liefdevol ochtendgrollen, op zijn akoestische gitaar. Dat schone persoon met die volmaakte lichaamsdelen die zich uitstrekken. Grollen zo oprecht, het had u een vierde kunnen opleveren. Een Marley. Badubadididadudumdede, gij begrijpt het wel. Er zit veel liefde in u. Gevaarlijk uit te delen, maar met die spirituele voeten van u hoeft u zich niet door angst te laten leiden. Met de kop tegen de muur en het hart op de tong. De pijn is tevens het medicijn. Niets dat Dr. Dre niet kan oplossen. Cheeba Sac hebben wij niet nodig. Uw gouden raad volstaat. Is rood misschien uw lievelingskleur? Kleurrijk gearrangeerd voor een rijker leven. Een glimlach is alweer niet ver weg. Duidelijk maar sereen gebied ge mij. Ik volg, geïntrigeerd maar breed glimlachend. Gij maakt het mij moeilijke gemakkelijk. Ik zou u moeten bedanken, maar in ruil geeft gíj míj de tien schoonste minuten uit mijn leven. Uit uw leven eigenlijk. Uw stem en zijn trompet kraken, als op een Bessie Smith plaatje. Uw kraken doen mij beven. Uw ontkennen neem ik aan met elk bot in mijn lichaam. Groenten zijn groen, niet zij. De aanvaarding en terugval hebt u niet in hun woorden kunnen neerschrijven, begrijpelijk. De grootste krijgers vechten met schild. Ik luister en doorheen snaren en koper weerklinkt een woelige worsteling. De brokstukken opruimen vraagt nog het meest karakter. U krijgt mijn respect. U had natuurlijk allang mijn respect. Helemaal tot de groeipijnen volledig zijn uitgedoofd. En de naald zijn eindeloze ronde begint. Imperfectie, perfectie. Geen krachtiger wapen dan Mama’s Gun. Geen vrediger wapen. Geïntrigeerd ben ik, onder meer door uw volmaakte vingers, maar bovenal door uw schone persoon, uw krijgerskracht, uw wapen. Dit wapen. Mijn excuses, nog geen tienvoud van mijn lofbetuiging zal ook maar een fractie van zijn schoonheid weten te vervatten.

Madame Badu, er is er geen schoner dan u / gij!

Mooie review, meneer. Heel..... cryptisch Egyptisch, kosmisch, en intrigerend. Net als Mama's Gun. Maar even zonder gein: ik durf het album nu niet (meer) lager dan vijf sterren te geven na je betogende beschrijving van de individuele nummers. Ik snapte de link aanvankelijk niet met Betty Wright, maar ik kwam er vandaag na al die jaren - ik weet het, zeg maar niets - pas achter dat Betty A.D. 2000 (deels) meeschreef en dat ze zelfs als achtergrondvocalist te horen is. Nooit geweten! Overigens na intensieve beluisteringen van zowel onder andere deze als haar debuut de afgelopen tijd, vind ik Mama’s Gun een stuk minder cryptisch dan Baduizm. Dit album is naar mijn mening juist veel directer, en ook veel meer geschreven vanuit de ik-persoon, en dan met name in de nummers met liefde als onderwerp. 't Zal ook wel te maken hebben met de breuk tussen André [3000] en haar, enige tijd eerder. Kan ik trouwens uit jouw recensie opmaken dat Green Eyes je favoriet is hierop? Je bent zo enthousiast over die epos.

Ik zou geen enkel album van Erykah Badu als cryptisch bestempelen, maar ze heeft duidelijk soms haar momenten. Hier koppelt ze onder andere de tekst van Kiss Me on My Neck (Hesi) aan oud-Egyptische woorden en spirituele beeldtaal om haar relaas te doen. Mensen met een cd, halen best gewoon even het boekje naar boven, het gaat nogal, euh, diep om het hier uiteen te zetten. In haar hoofd is er geen vuiltje aan de lucht, maar als leek in die materie blijft het behoorlijk abstract. Het mooie is dat dit gewoon een heerlijk krachtig en sensueel nummer kan zijn zonder dat je moet weten waarom Badu nu net deze woorden heeft uitgekozen.

Green Eyes mag zeker tot het beste materiaal op dit album gerekend worden, al gaat er natuurlijk niks boven Mama's Gun in z'n geheel! Green Eyes is trouwens geen 'liedje', maar een waar epos, dankuwel!

Helder. Jij betrekt het woord "cryptisch" inderdaad op slechts één nummer, zo begrijp ik, echter wat mij betreft gaat dat op bij meerdere en zelfs gehele albums van haar. Niet slechts op bepaalde momenten. Enkel in Worlwide Underground heb ik nog niet iets bijzonders gehoord. Voor de rest heeft volgens mij heeft ieder album wel bepaalde aspecten -met name op gebied van teksten / thema's- die zichzelf niet gelijk prijsgeven, al is dat slechts mijn persoonlijke visie. Green Eyes is (ook) één van mijn favorieten, net als o.a. Orange Moon, Penitentiary Philosophy en niet te vergeten Bag Lady. 'n Echte uitgesproken favoriet heb ik niet, maar ik denk dat de voorkeur toch uitgaat naar het nummer met de blauwe sample.

En trouwens... wie had het over 'liedje'?

Haar teksten geven inderdaad wel vaker niet meteen alles prijs, da's een groot deel van de charme van deze artieste! Maar echt cryptisch is voor mij nog een stap verder dan dat. Dan valt er echt geen touw aan vast te knopen en moet je haast al insider information hebben om het te vatten (of om nog maar door te hebben dat er iets cryptisch aan de hand is, als je nog volgt).

En je bedoelt het nummer met de blauwe sample geloof ik.

Het zal niemand onopgemerkt blijven, hoor.

Ik wilde eigenlijk zeggen dat ik die van The Underwolves ook bijzonder leuk vind. Uiteraard, het is geen Didn't Cha Know, maar het klinkt verder erg goed. De sample van Erykah was sowieso een jaar eerder. Het zou dan ook onmogelijk zijn dat Erykah Badu of J. Dilla The Underwolves zou hebben gesampeled.

Ah, zo! Niet zo cryptisch wezen, Angelo!

Mooie plaat!

Bag Lady vind ik een van haar beste tracks ooit...
Soms vind ik haar stem helemaal geweldig en soms kan ik het ff niet aanhoren, haat/liefde verhouding hier. Live staat het altijd als een huis.
Ik denk wel dat dit haar beste album is.

By far haar beste album.
Alles klopt gewoon.
Zeer muzikaal album. Of je houd er van of vind het helemaal niets.
Zag net dat ze 9 juli haar Nieuwe album komt promoted in de melkweg.
En of course Ben Ik daar bij.
Ben heel benieuwd want har laatste album vond Ik een beetje een misser.

Ik heb een dubbelalbum hiervan met daarop die mooie Basement Boys Mix van Bag Lady.

Hoor ik nu die beat van Dr. Dre's Xxplosive terug in Bag Lady?

Zeker, Johnny Marr.

Als compleet album vind ik Baduizm beter. Mama's Gun duurt even wat te lang. Enkele losse nummers op dit album zijn echter wel beter dan op haar debuut. Hoe dan ook Badu blijft een fantastische zangeres.

Vind dit juist als album beter. De plaat loopt, vooral de eerste helft, als een soort jamsessie door. Hoe My Life bv overgaat in …& On. Dat ie aan de lange kant is erken ik wel, maar dat maakt voor mij slechts dat ik m niet heel vaak draai, maar als ik m draai stoort dat me niet. Voor mij nog altijd met afstand de beste van Badu .