Starsailor - Love Is Here (2001)

On the Outside is trouwens ook de moeite waard. Is wat harder gespeeld, maar dat kan ik niet bepaald erg vinden.

Heerlijk debuut van Starsailor, zo goed zouden ze ze tot op heden niet meer maken.

Ik trek deze muziek niet echt. Alcoholic is een lekker nummer, maar voor de rest heb ik niets met dit album. Betekend niet dat het slecht is, maar het brengt mij geen gevoel over...
Dit is voor zulke albums bij mij essentieel, het voelen van de muziek..
En dat doe ik hier duidelijk niet.

Ik heb nog 2 andere Starsailor cd's (of waren het er 3?) maar geen van die haalt het niveau van deze Love Is Here.
Veel heeft misschien te maken met de lichte koerswijziging.
Deze plaat is inderdaad reismuziek om van weg te dromen zoals mooi beschreven door otherfool op de eerste pagina.

"Daddy, I've got nothing left
My life is good
My love's a mess."

Tijdloos...

Als ik nog even reclame kan maken, voor wie dit soort/genre/feeling van muziek kan smaken heb ik nog 2 aanraders.
De eerste zullen de meesten wel kennen... Tom McRae - Tom McRae (2000)
De 2de zal al minder bekend zijn
Sunhouse - Crazy on the Weekend (1998)
Maar beide zijn top 10 platen voor mij

Prachtige plaat. Het eerste nummer deed mij een beetje denken aan de rustige nummers van The Rolling Stones (jullie zullen me wel gek vinden), maar toch. De stem van leadzanger is heel uniek, maar ik kan ook begrijpen dat je er niet van houdt. Verder allemaal topnummers!

Na een aantal jaren weer eens uit de kast gepakt, en is ondanks dat het voor mij niet meer zo goed is als dat ik het vond toch een hele goede cd. Uitschieters zijn voor mij "Lullaby" & "Good Souls". Zonde dat ze dit niveau eigenlijk niet hebben kunnen vasthouden

Ik heb een rare geschiedenis met deze plaat. Toen ik deze tien jaar geleden kocht heb ik hem eindeloos veel geluisterd en dan het liefst altijd hard.
De afgelopen jaren vond ik deze CD iedere keer als ik hem opzette irritant simpel. Vreemd, meestal worden gewaardeerde CD's bij mij klassiekers.
Toch maar wel 4 * vanwege de vroegere waardering.

Tja, simpel kan soms ook mooi zijn.

Dit album blijft dromerig,meeslepend bij elke keer als ik het album draai. Nostalgische gevoelens hebben invloed. Toch blijft het mijn nummer 1.

In de lijn van The southern harmony and the musical companion van The Black Crowes, en dan bedoel dat wanneer deze site eerder bestaan had, deze plaat mogelijk de Top 250 bereikt zou hebben.

James Walsh solo in Amsterdam:

Poor Misguided Fool
Love Is Here
Fever
Alcoholic
Way To Fall

Een regelrecht melodramatisch epos, met dito zangkunsten uitgevoerd door de zwaar ubergetalenteerde James Walsh met een zangdynamiek van hier tot Jezus. Begin tot eind, bijkans van eind tot begin dan wel achterstevoren....een briljant album met songs die jij zelf had willen maken. Love is here.

juweeltje, met als uitschieter de afsluiter...4****

Live in Amsterdam:

Starsailor - Poor Misguided Fool @ Paradiso

Starsailor - Tie Up my hands @ Paradiso

Starsailor - Good Souls @ Paradiso

Starsailor - Alcoholic @ Paradiso

Starsailor - Way to fall @ Paradiso

Ik beluister dit album de laatste tijd weer wat vaker, en vind de 2,5 toch wat magertjes; half puntje erbij.

Ik lag half dood te gaan in het ziekenhuis. Dit album had ik net nieuw en moest mij steunen. Tja, dat hielp niet. In een mix van hallucinaties, verwoede luisterpogingen, noodoperaties en heldere ogenblikken heb ik Starsailor opzij gelegd. En weer opgepakt, net als mijn algeheel gestel.

Koesterplaatje in bange tijden,

Sterkte Etta, hoop dat je er bovenop komt.

Dat is gelukt. Ik schrijf over 2001. En wellicht 2002.

Tja als je een borrel op hebt lees je niet altijd goed. Maar de bedoeling is goed moet je maar denken.

prachtig debuut. jammer dat de band dat niet heeft kunnen doortrekken. Heel jammer

Prachtig en hier akoustisch voor de liefhebbers
Love Is Here for the NHS

wat een heerlijk album! ik ontdekte de band recent; heb een limited edition genummerde promo-cd op chrysalis weten te bemachtigen. ik ga er vast nog meer over schrijven; ben nu lekker aan het luisteren!

Heb het album al van kort na het uitkomen. Waar kwam ik het tegen?
Een of andere Indie site, uit de tijd van het inbelmodem dus internetten was een korte klap actie.

Luister het nu heerlijk languit op de bank en omdat mijn echtgenote aan het beeldbellen is voor haar werk met de koptelefoon op.
Over een Rupert Neve RNHP, Marantz CD 6007 en de Amirons aaneendraadje van Beyerdynamic.
Dit terzijde maar toch ook weer niet, het veraangenaamt het luisteren maximaal.

Die stem van James.. kan ik me van alles bij voorstellen dat die niet altijd even gemakkelijk in het gehoor ligt.
Bijv. bij Alcoholic. Dat vind ik dan ook een minder nummer icm James’ stem. En zet je daar dan Way to fall tegenover dan is dat net wat aangenamer en zachter qua stem.

Of neem Lullaby.
Wat een heerlijk samenvallen van arrangement én stem. Supertrampish bij vlagen. Het orgel. Die basloop. Het gitaarwerk. Dit steekt echt heel goed in elkaar.
En hulde voor drummer Ben: de hi-hat is bij hem echt in beeld en gebruik.
Sowieso zijn er soms leuke arrangement vondsten en invallen zoals de piano en het orgeltje op Talk her down.

En de uitsmijter is natuurlijk helemaal top:Coming down. Heer lijk....

Nee, al met al een nog altijd lekker en destijds sterk debuutalbum.

Ik werd weer mooi getriggerd doordat er recensie werd geplaatst. Ook ik heb het album van direct na het uitkomen. Een zeer mooi en erg warm album, min of meer aangeschaft op basis van het zeer sterke Alcoholic.

Destijds neergezet als goede tegenhanger van Coldplay, dat heeft de band niet helemaal kunnen waarmaken. Dat hindert niet, hun debuut is nu eenmaal zeer goed. Wat ik wel telkens merk dat mijn aandacht bij de eerste vier - vijf nummers zeer goed wordt vastgehouden, dan gestaag lijkt te verslappen om bij Love is here vol terug te keren. Zanger James Walsh heeft een bijzondere manier van zingen, in het middengedeelte van het album heeft het net iets te veel van 'oo wee mij, ik ben zo zielig'-gehalte. Gelukkig staat daar krachtige zang bij andere nummers tegenover.

Een prettige openener, gevolgd door een vlot klinkend Poor Misguided Fool. Alcoholic was destijds de singel. Een steengoed nummer: rustig begin, sterke versnelling, krachtige tekst en de nodige drama. Een nummer dat binnenkomt. She Just Wept vind ik een mooi nummer, doch door de manier van zingen klinkt het licht zielig. Dat effect trekt door naar het daaropvolgend nummer Talk her Down, waardoor bij mij het effect ontstaat van 'ja, nou weet ik het wel'. Gelukkig komen dan de drie goede sluitnummers van het album. Good Souls wordt mooi semi-swingend ingezet, welk gevoel tijdens het gehele nummer wordt behouden.

Een prachtig warm plaatje voor de herfstdagen.

Hoorde en zag ze voor het eerst in 2006 op Bospop. Ze kwamen meteen geweldig bij mij binnen en vooral die stem !! Melancholisch en zo heerlijk Brits ! 0.5 je erbij.

The Veils maar dan een niveautje minder. Duurt ook wat te lang naar mijn mening maar slecht wordt t nergens.