menu

Clap Your Hands Say Yeah - Clap Your Hands Say Yeah (2005)

mijn stem
3,70 (290)
290 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Wichita

  1. Clap Your Hands! (1:48)
  2. Let the Cool Goddess Rust Away (3:25)
  3. Over and over Again (Lost and Found) (3:09)
  4. Sunshine and Clouds (And Everything Proud) (1:02)
  5. Details of the War (3:30)
  6. The Skin of My Yellow Country Teeth (5:44)
  7. Is This Love? (3:12)
  8. Heavy Metal (4:01)
  9. Blue Turning Gray (1:17)
  10. In This Home on Ice (3:59)
  11. Gimme Some Salt (3:03)
  12. Upon This Tidal Wave of Young Blood (4:34)
totale tijdsduur: 38:44
zoeken in:
avatar van herman
4,0
Maar weer eens gedraaid en ik doe er een half bij. 4* is dit album me wel waard. Die stem blijft apart, maar ik mag dat wel. Alleen in Gimme Me Some Salt klinkt ie enigszins als die jongen van Kane... Of ben ik de enige die dat heeft?

Verder valt me op dat hoe uitbundiger de nummers, hoe minder hij klinkt als David Byrne en hoe meer als Gordon Dano (en vice versa).

Iedereen die dit leuk vindt, moet dus als de wiedeweerga de eerste 4 albums van Talking Heads en het debuut van Violent Femmes in huis halen.

edit: Ik vergat nog te zeggen dat dit bijzonder fijne zondagmiddagmuziek is.

avatar van otherfool
4,0
Tja, ik begin dit toch wel een erg mooie plaat te vinden. 'In This Home on Ice' was een instant favorite, nu zijn daar songs als 'Upon This Tidal Wave of Young Blood' en 'Is This Love'? bijgekomen. Die stem van de zanger is werkelijk schitterend, ik merk dat ik het bij het meezingen toch een beetje nadoe

En ben ik de enige of heeft 'Let the Cool Goddess Rust Away' wel iets van Radioheads 'Stop Whispering'?

Hoe dan ook; 4 verrukkelijke sterretjes.

avatar van gemaster
4,0
Ja, de stem van de zanger is zeurderig en niet iedereen houdt daarvan.

Zo dan hebben we dat achter de rug. Op naar de echte recensie dus.

Bij de eerste klanken van dit titelloze debuut heb je het gevoel op een kermis te staan waar vrolijke omroepers roepen dat ‘op de kermis je euro een daalder waard is en je toch vooral maar in je handjes moet klappen en heel hard ‘Jeej!’ moet roepen’. Nu word ik altijd heel erg vrolijk van deze plaat vol met aanstekelijke melodieën, dus met dat klappen en roepen zit het wel goed. De tussenstukjes passen ook erg goed bij de algehele sfeer van het album, een beetje vreemd, maar daardoor juist zo ontzettend fris en fruitig. Dat kinderlijke glockenspiel riedeltje wat voorafgaat aan ‘Details of the War’, dat is toch heerlijk? Overigens is ‘Details of the War’ zelf ook erg goed, vooral als die mondharmonica wordt ingezet. Het nummer wat daarna komt behoort ook tot mijn favorieten. Vooral het lekkere electro achtergronddeuntje zorgt ervoor dit een toppertje van de eerste categorie is. Na een mooie vloeiende overgang gaan we verder met ‘Is This Love?’. Een nummer wat zo een wereldhit had kunnen zijn, ware het niet dat de stem van de zanger daar blijkbaar niet tot uitnodigt. Verdomme, heb ik het toch weer over die stem. Het zal niet meer gebeuren.

We gaan verder met ‘Heavy Metal’ een nummer dat zijn naam totaal geen eer aandoet. Hier geen beukende riffs met lyrics over de duivel en zijn vele gedaantes, maar wederom een aanstekelijk nummer met een mondharmonica waar Clown Bassie trots op zou zijn. Na de zware metalen is het tijd voor een kort tussenstukje dat zo op ‘Led Zeppelin III’ had kunnen staan, erg goed voor de broodnodige variatie. ‘In This Home On Ice’ heeft gelukkig niets te maken met schaatsende derde rangs sterretjes(wat heeft die Jody Bernal nou eigenlijk nog gepresteerd na dat teringhitje met die gejatte drums van ‘The Good Men’?), maar des te meer met catchy poprock met melodielijnen om van te watertanden. ‘Gimme Some Salt’ is voor de verandering een wat donkerder nummer over mensen die hun eten blijkbaar wat flauwtjes vinden. Gelukkig eindigt het album weer met een opzwepend vrolijk nummer zodat het allemaal wel gezellig blijft.

Concluderend kunnen we dus met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeggen dat iedereen die wel houdt van zeurende stemmen en mondharmonica’s helemaal goed zit met dit album.

Oh wacht, ik zou het niet meer hebben over die stem….

avatar van Fabje
5,0
Alec Ounsworth; fantastische vent!
Laatst zat ik iets te kijken (al weet ik niet meer waar) waar hij uitlegde hoe hij ter werk gaat bij het maken van nummers. Hij bedenkt eerst de nummers en bij de teksten neuriet hij melodieën. Pas bij het opnameproces verzint hij er teksten bij, gewoon omdat het moet. Zijn stem is geweldig en is voor mij het voorbeeld dat programmas als idols en xfactor onzin zijn. Het gaat niet om perfect zingen, maar om het gevoel en de muzikaliteit.
Dat alles komt op dit album goed uit de verf. Het is jammer dat je maar 3 favouriete tracks kan aanstippelen bij dit album, want het liefste had ik ze allemaal aangekruist. Hoogtepunt blijft toch wel drieluik 6-7-8. Ook de tussenstukjes die ik vroeger liever oversloeg luister ik met alle plezier.
Geniaaaaale plaat!

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Indertijd aangeprezen als een groep die door veel mensen werd vergeleken met de (vroege) Talking Heads. Qua stem hoor ik er soms ook wel wat David Thomas (Pere Ubu) in. Maar de stem willen loszien van de muziek (zoals veel Ounsworth-haters schijnen te willen) lijkt mij net zoiets als een fan van Captain Beefheart zijn terwijl je niet van diens stem houdt. Eigenzinnige, sterke, speelse plaat.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:02 uur

geplaatst: vandaag om 22:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.