Als Alicia Keys met een nieuw album komt dan heeft dat altijd veel aandacht. De dame die bekend werd met de single Fallin’ heet naderhand een carriere weten op te zetten waardoor ze een zeer gerespecteerd persoon is geworden in de muziekbusiness. Albums kwamen en werden positief ontvangen. Haar beste werk is nog steeds As I Am. Nu is het dus 2012 en is er een nieuwe plaat. Alicia is moeder geworden en is zoals ze zelf zegt veranderd als vrouw. Aan het album heeft ook een keur aan topnamen meegewerkt. We zien manlief Swizz Beats, Jamie xx, Emeli Sandé, Bruno Mars, Dr. Dre, Salaam Remi, John Stephens (Legend), Babyface, Bruno Mars, Frank Ocean en Gry Clark Jr. Zo maar wat namen. Maar topnamen maakt niet altijd een topalbum. Of dat met Girl on Fire wel gelukt is laten we hier verder weten.
Het album heet een typische Keys intro met een stukje klassieke muziek op de piano, gevolgd door het eerste nummer. Dat is dus Brand New Me. Meteen een prima nummer met een vrij episch uitgewerkte opbouw, er wordt veel met groots en klein gewerkt en Alicia Keys zingt vol bezieling haar teksten. Prima opening zeg ik zo.
When It’s All Over is het volgende nummer. De productie is mij ietwat te aanwezig en het nummer voelt als geheel op één of andere manier niet conformtabel aan. Dit is geen topsong. Mooier is het met Listen To Your Heart. Nee, dit nummer is niet schokkend goed, maar is gewoon mooi. Zit goed in elkaar en past goed bij Miss Keys.
New Day kennen de meeste mensen vast al als tweede single van dit album. Dit is gewoon een verschrikkelijk nummer. Ik weet niet wat Alicia hiermee dacht te doen. Beyonce nadoen? Hip doen? Nee, niet doen Alicia. Dit past gewoon niet bij je. Daarbij is de productie ook nog eens uiterst dramatisch. Een regelrechte miskleun.
Single één horen we daarna, in de versie met Nicki Minaj, had toch liever de versie zonder deze niets toevoegende rapster gehoord. Verder een prima single.
Het uptempo werk achter ons latend komen we aan bij het zwoelste nummer van deze plaat. Dit is ook meteen één van de toppers van deze plaat. Fire We Make is gewoon sex op plaat, mede door gastartiest Maxwell. Deze man heeft zwoelheid als het ware uitgevonden. Een interessant, spannend en geil nummer hebben Alicia en Maxwell er van gemaakt. Prima gedaan.
Tears Will Always Win is ook een prima nummer met een mooi koortje. Not Even the King is een typische Keys-ballad. Piano en stem zoals we haar kennen.
Grote namen die meedoen laten een herkenbare sound achter. Zo horen we dat op That´s When I Knew. De productie is zo typisch Babyface, dat kan bijna niet missen. Verder een vrij matig, zoutloos nummer. Zoutloos kan je niet zeggen over Limitedless. Nee hier zit genoeg energie in, maar of het goed is? Alicia goes winding? Alicia goed reggaeton/bubbling/dancehall? Slecht nummer, zo duidelijk kan ik wel zijn.
Beter wordt het dan gelukkig wel met One Thing. Dit nummer kan je zien als een typische Keys-ballad. De herkenbare piano, Alicia’s mooie stem, het komt goed samen. Eigenlijk net zoals dat het doet bij afsluiter 101. Prima song die in het straatje van Miss Keys past.
Al met al een vrij matig album van Alicia Keys. Geen enkel nummer is memorabel of knalt er echt in. Er staan zelfs een paar slechte nummers op, dat was altijd wel anders bij deze dame. Nee, As I Am is zonder twijfel nog steeds de beste plaat die Keys ooit gemaakt heeft, daarna volgt The Diary of…, daarna haar debuut gevolgd door Elements of Freedom. Oftewel, dit is haar minste plaat tot nog toe….. Helaas.