Het eerste album met zijn koekiemonsterstem, maar nog steeds voeren de pianoballades de boventoon. Hij is net niet zo briljant als de vijfsterrenalbums The Heart of Saturday Night, Frank's Wild Years en Bone Machine maar het blijft een steengoed album. 4,5+.
Ik kan me de kritiek van de op de loer liggende ééntonigheid wel voorstellen. Albums als Rain Dogs en Bone Machine (eigenlijk bijna al zijn latere albums) vliegen van hot naar her. Deze heeft dat niet. Gelukkig voel ik het zelf niet zo.
Het verhaal van de titeltrack begeleidt door een eenzame saxofoon blijft prachtig. "Small Change got rained on with his own .38" is een gewoonweg geniale zin.
Tom Traubert's Blues is het bekendst. De melodie van dit nummer is zo goed dat zelfs Rod Stewart hem niet kon verpesten (al zal niet iedereen het hiermee eens zijn).
Step Right Up klinkt heerlijk spontaan al vermoed ik dat Tom er toch vele dagen aan gespendeerd heeft om de tekst zo goed te krijgen.
Pasties & a G-string is een heerlijk guitig nummer met alleen drums als begeleiding. Ik moet bekennen dat ondanks dat ik Tom zijn pianoballades schitterend vind deze toch wel geroepen komt na 4 ballades op rij.
I Can't Wait to Get Off Work is een heerlijke low-key afsluiter. De rest van de nummers is bijna net zo geniaal.
Absoluut een aanrader voor fans van Tom Waits, al denk ik dat je deze niet als eerste moet proberen.