Kraftwerk - The Man·Machine (1978)

M.i. de beste van Kraftwerk. Een mooie volle sound en alle nummers zijn zeer pakkend en zitten vol emotie. Eigenlijk is ieder nummer op deze cd zo ongeveer een klassieker. In het Evoluon speelden ze ook alle tracks van dit album.

We are the Robots en The Man machine zijn wel de dragende tracks van dit album. En The Model is een vreemde eend in de bijt in het oeuvre. En dan is er nog het hypnotiserende Neon lights dat lijkt alsof Daft punk in de jaren 70 al bestond. En Metopolis en Spacelab zijn gewoon heerlijke melodieuze track.

Wat mij betreft is dit ook het album dat het best overeind is gebleven met de tand des tijds. EIgenlijk zou je niet zeggen dat dit uit 1978 stamt.

Helemaal mee eens, ongekend hoe fris en eigentijds dit album klinkt.
35 jaar na dato.

Ik ben het eens met niels94. Grappige muziek

Ik denk dat je kraftwerk enorm te kort doet met enkel het predicaat grappig. Ja, de heren waren niet vies van een beetje humor, maar de plaat gaat zo veel dieper dan dat. Heerlijke sfeervolle elektronische muziek. Een stuk puntiger dan de meeste EM uit die tijd! Een inspiratiebron voor een hele generatie muzikanten; voor veel synthpopartiesten was dit, samen met Trans European Express, dé muzikale bijbel.

Weer zo'n thunderbirdsachtige hoes, maar dit terzijde. Kraftwerk, daar moet je echt zin aan hebben om het op te zetten. Eigenlijk zijn al hun albums steengoed maar nogmaals je moet wel het juiste moment en situatie en de mindset hebben om er van te kunnen genieten. Als het niet uitkomt kan het knap irriteren, althans dat is mijn ervaring. Een bizarre band.

Interessante plaat van Kraftwerk, die meer richting synthpop gaat. Kraftwerk sluit goed aan bij wat er in die tijd gepubliceerd werd (film, wetenschap, literatuur) over de invloed van computers, cyborgs, etc. Overigens zonder prekerige standpunten en soms met een komische noot.

Herken desondanks het standpunt van buizen wel een beetje. Heb Kraftwerk echt hoog zitten, maar ik moet het niet iedere dag horen. Dit album wordt op een gegeven moment ook net iets te veel van hetzelfde, maar de 4* hebben ze dan al binnen.

Toch wel mijn favoriete studio plaat van Kraftwerk, Computer World komt wel in de buurt.
Robots en the Model blijven super, mijn favo's zijn echter Metropolis en Man Machine.
Ironisch dat ik Kraftwerk toen ook fantastisch vond (1e kennismaking) en via It's Alive van de Ramones de punk/wave kant op ging.

Weer alles aan het luisteren om te bepalen voor welk concert ik kaartjes wil halen in Paradiso (wordt lastig natuurlijk om uberhaupt een kaartje te krijgen voor 1 van de 8 gigs)

Iconische plaat, ik heb hem de laatste tijd voor het eerst een aantal keer goed van begin tot eind gedraaid. Kende alleen de singles en wat flarden hier en daar.

Afgezien van het kenmerkende geluid zijn dit gewoon knap gemaakte liedjes. Het concept van het album maakt het allemaal af. Die robotromantiek is volgens mij van grote invloed geweest op Daft Punk en Air.

Opvallend vind ik de Moroder-achtige synths met die arpeggio's die je regelmatig hoort. Vraag me af wie nou eerder was daarmee.

De lijn van dit album is inderdaad direct door te trekken naar Discovery van Daft Punk.

Een van de andere kringloop gelukjes die ik tegenkwam!

Dit album vind ik van begin tot eind erg lekker! Ik lees het hierboven ook al, maar Daft Punk is ook wat bij mij naar voren kwam bij het beluisteren van deze muziek!

Wij hebben hier een kringloop met alleen maar baggerplaten in de bakken. Mooie dingen zoals Kraftwerk nog nooit tegen gekomen.

Veelal kom ik ook niet meer dan James Last en alle 13 goed tegen. Vandaag had ik geluk, want behalve 3 Kraftwerk platen, scoorde ik ook Beatles, Bowie, Pink Floyd, Genesis, Gabriel, Lennon, White stripes en Tom Waits. Op het juiste tijdstip op de juiste plaats denk ik

Lucky man!! Mooie schijfjes allemaal!!

Live in Amsterdam

Kraftwerk - The Robots

Kraftwerk - Das Model

Ik kleur lekker bij deze hoezzz! Ouwe gouwe en het klinkt ook allemaal nog steeds erg lekker!

Klinkt nog opvallend fris gezien zijn leeftijd en ook helemaal niet gedateerd,iets wat ik met Autobahn toch wel een beetje heb.
Verder valt me op dat Metropolis nogal wat raakvlakken heeft Visage's Fade to grey dat een aantal jaren later uitkwam.
Blijft een goed en invloedrijk album.

Om Kraftwerk nou de pioniers te noemen van de elektronische muziek gaat mij te ver, die eer gaat voor mij naar enkele medewerkers van de ´BBC Radiophonic Workshop´, neem bijvoorbeeld Daphne Oram en Delia Derbyshire. Waar ik Kraftwerk wel krediet voor geef is dat zij het grote publiek er bekent mee hebben gemaakt. Dit album blijft wel een klassieker, vooral the Robots!!!

Wie zegt dat dan? Leo Blokhuis zeker?

Leo Blokhuis vind ik een flapdrol, dus nee daar luister ik niet naar. Heb je de rest van mijn bericht wel gelezen Slowgaze? Heel veel mensen beschouwen kraftwerk als pioniers. Als je naar artiesten uit de BBC Radiophonic Workshop luistert, vind ik hen de echte pioniers.

Klassieker. Vele draaiuren bij mij gemaakt toendertijd. Ik vond Kraftwerk toegankelijker dan bv Eno. En bepaalde stukken zijn zelfs dansbaar te noemen. Alhoewel alles dansbaar is natuurlijk. Lol. Mijn generatie was van Saterday Night Fever. Ik van bv Kraftwerk. Lol

Ik was nieuwsgierig naar Kraftwerk, dus deze maar eens opgepikt. Uiteindelijk vind ik het allemaal toch wat te klinisch. Vooral Neon Lights duurt mij veel te lang. The Robots en The Model vind ik nog wel OK. Niet helemaal mijn cup of tea, maar echt slecht is het ook niet.

Als ik niet´Wie sind die Roboter´ hoor vind ik het toch tegenvallen. Duitse versie echt veel liever.

Als 12-jarige ooit eens het nummer Das Model op de radio gehoord. Was er helemaal weg van, maar toen nooit achter gekomen wie de band was. Een jaar of 10 jaar later begon ik de band Kraftwerk te ontdekken en viel ineens het kwartje dat het toenmalige nummer van deze synthesizers gegiganten was.
Naast dit nummer, vind ik het geheel als album in perfecte balans en zit voor mij weinig zwakke momenten tussen.
Ik prefereer wel de Duitse versie. Ooit op Spotify de Engelse variant beluistert, maar daar had ik niet veel mee.

Zin in een spelletje?

Mijn favoriete KRAFTWERK album - MusicMeter.nl

The Man "bolletje" Machine: wie is toch het creatieve crewlid dat dit allemaal verzint?

Ja, leuk hè? We drijven het af en toe wel erg ver door. Zelfs tot in de songtitels, en dat ben ik nog niet eerder op deze wijze op deze site tegengekomen.
Ongetwijfeld afgeleid van de Discogs-vermelding, daar doen ze het ook zo.

Nu we het er toch over hebben: als we alles letterlijk overnemen zoals het op de albumhoes staat, moet deze titel dan niet ook gewoon in 'all caps'? Dat is erg populair tegenwoordig. En misschien de Russische, Franse en Duitse benaming als alternatieve titel vermelden?

Hele fijne plaat die nog iets beter had kunnen zijn als hij wat consistenter was geweest. De bekende hit The Model is wat mij betreft geen hoogtepunt maar een dissonant. Melig popnummer dat niet strookt met de sfeer op van de andere nummers. Sowieso zijn het de tracks met de elektronisch bewerkte vocals die er wat mij betreft bovenuit steken, met name The Robots en Spacelab. De vocalen op tracks als Metropolis en Neon Lights irriteren soms wat. Moet erbij zeggen dat ik de Engelse versie heb geluisterd, weet niet in hoeverre dit op de Duitse anders is. De afsluitende titeltrack is weer erg fijn. Ben verder geen groot kenner van elektronische muziek, maar vind het vrij indrukwekkend dat dit in 1978 is uitgebracht. Waar de meeste synthpop uit de 80's hopeloos gedateerd klinkt heb ik dat gevoel hierbij helemaal niet.

THE MAN MACHINE 1978

The Robots, The Model en Neon Lights: drie klassiekers die op verschillende tijdstippen in de popgeschiedenis op single verschenen. The Model is subliem. Eindelijk levert Kraftwerk een drie minuten popsong af met een tekst die langer is dan twee of drie regels. En The Model zou zijn naam eer aandoen: het werd als compositie zelf een model voor de typische jaren '80 synthipop single. The Man Machine begint echter met The Robots, het nummer waarop de vier bandleden zichzelf voortaan niet langer als mens zouden profileren maar één werden met hun muzikale machines. En daar schuilt mijn puntje van kritiek. The Man Machine is in tegenstelling tot zijn voorgangers een sterieler album. Op Computer World zou je de formule van Kraftwerk zelfs berekend of gecalculeerd kunnen noemen. Andy McCluskey van OMD formuleerde het zo: vanaf het ijzersterke The Man Machine verdwijnt de ziel, de emotie, het humane element langzaam maar zeker uit de muziek van Kraftwerk.

Karl Bartos drukt op The Man Machine zijn stempel als medecomponist. En dat zorgt voor iets meer melodie zoals in Neon Lights. De bijna negen minuten durende track doet wat aan de voorganger Trans Europe Express denken met zijn minimalistische benadering van subtiel veranderende accenten. Luisteraars die wat minder met minimalistische muziek hebben, zullen het algauw langdradig vinden. Spacelab is een favoriet van mij. Alsof Kraftwerk toch ook heel even naar Vangelis heeft geluisterd. Als het klopt dat Ian Curtis platen van Kraftwerk meebracht naar repetities van Joy Division dan moet The Man Machine het laatste Kraftwerk album geweest zijn dat de dichter zelf heeft mogen beluisteren. Maar ik hoor ook het synthesizerwerk van Dave Greenfield van The Stranglers terug in de klanken van het met Moroders disco patronen stoeiende Metropolis. The Man Machine verdient het om Kraftwerks classic album genoemd te worden omdat het duidelijk hun meest invloedrijke plaat is geworden. In de titeltrack hoor ik zelfs de jonge Nits terug ten tijde van Tent en New Flat. Het nummer blikt in zijn ritmische opbouw al vooruit op de opvolger Computer World.

Ik beluisterde dit album voor het RYM top-250 review topic – anno augustus 2022 was dit RYM #203

Het eerste dat ik van Kraftwerk ontdekte waren losse nummers van Die Mensch Maschine en Computer Welt, zo rond 2002. De volledige cds die ik van mijn spaarcentjes wist te bemachtigen en met de cd-brander uitwisselde met vrienden bevatten vooral HipHop (Dr.Dre, 2pac, Snoop Dogg, Gang Starr, ...), maar ik had ergens wat over de pioniers Kraftwerk gelezen en was wel geïntrigeerd door hun rechtlijnige en afstandelijke imago. Gekaderd door de beperkingen in internetsnelheid verdiepte ik me nummer voor nummer, en zo leerde ik Kraftwerk eigenlijk niet echt kennen als albumartiest. Evengoed ben ik bij eerste beluistering zelden zo achterovergeslagen als door de ongelofelijke klankkleuren die deze vier Duitsers uit hun zelfbouwmachines toverden. 'Das Model', 'Computer Liebe' en 'Spacelab' waren denk ik drie van de eerste nummers die ik op die manier leerde kennen (naast Hot Butter - Popcorn, dat op de downloaddiensten altijd verkeerd werd gelabeld als Kraftwerk). Ik realiseerde me dat ik nog nooit zulk zuiver en schoon geluid had gehoord als dat op 'Spacelab'. Een paar nummers verder realiseerde ik me dat ik aan de albums uit de hoogtijdagen geen buil kon vallen, en kocht ik als eerste The Man Machine bij FAME in Amsterdam. De Engelstalige versie welteverstaan, want volgens mij verkochten ze de Duitse exemplaren toentertijd alleen in Duitsland. Op 24 oktober 2005 registreerde ik me op Musicmeter, en zo te zien schreef ik diezelfde avond nog een kort bericht bij dit album. Kortom: we hebben hier te maken met een belangrijk album in mijn muzikale reis.

Toch is Die Mensch Maschine nooit uitgegroeid tot een topfavoriet in mijn collectie, en dat heeft met twee dingen te maken. In de eerste plaats de oerdegelijkheid die minder ruimte voor verwondering laat dan ik ervaar op een Trans Europa Express. Het is een ontzettend sterke popplaat, maar net wat meer berekenend en minder speels, verkennend en verwonderend dan zijn voorganger. In de tweede plaats is het de aanwezigheid van Die Roboter, en dat voelt wel een beetje als vloeken in de energiecentrale. Want het robotnummer staat natuurlijk centraal in Kraftwerks identiteit, tot aan de uitvoering met 4 robots in de liveshows aan toe, zodat de heren even koffie kunnen drinken. Maar waar ik dat live een op een koddige manier ontregelende move vind, vind ik de track zelf eigenlijk een beetje belegen. Ze schieten hier iets teveel door in hun eigen stereotiep, wat zeker voor een albumopener jammer is. Voor het overige blijft Die Mensch Maschine een iconisch monument, van Russische avantgarde typografie tot audio-thematiek: de plaat schreeuwt klassieker, waarbij Kraftwerk het pop-ideaal voor het eerst het volledig omarmt.

Over het pop-ideaal gesproken: 'Das Model' komt dicht bij het perfecte popnummer. Waarom? Omdat het luistert als iets dat The Beatles en The Beach Boys altijd al hadden willen maken, zonder een refrein te hebben. Dan moet je van hele goeden huize komen. De warme en unieke klankkleuren uit de zelfgefabriceerde appratuur betalen zich hier uit. De knullige zang en nog knulligere tekst maken dat het niet te gladjes wordt, en voorzien het nummer van een zekere tragiek. Onze licht autistische mens-machines willen een model mee naar huis nemen, waarvan je aan elk element aan het nummer voelt dat dat precies niet is wat er gaat gebeuren. We horen hier blinde adoratie met een vleugje afgunst van de meest tragische soort. En dan dat op plaat durven zetten ter begeleiding van wat je grootste hit moet worden! Dat is niets minder dan briljant. De track is minutieus opgepoetst en onderbreekt deze stroomlijn slechts voor een klein vervreemdend detail: Sie trinkt in Nachtclubs immer Sekt, KORREKT... huh? Daarom moet je ook deze Kraftwerkplaat absoluut in het Duits draaien: op de Engelse variant is dit opmerkelijke en essentiële detail namelijk verloren gegaan.

Voor het overige krijg je 36 minuten lang gepolijste supermelodieën, omgeven door de vertrouwde en warme Kraftwerkse knulligheid. Er wordt echt de tijd genomen om een nummer en zijn centrale melodieën te verkennen, door te ontwikkelen en uit te bouwen. Het is heel goed te begrijpen waarom pioniers in de hiphop en electronica de muziek van Kraftwerk zo omarmen en deze het ook in landen als Brazilië heel goed doet: de melodieën omarmen je en voelen als een thuis. Niet veel artiesten kunnen zich in klank zo openstellen als Kraftwerk, wat contrasteert met hun afstandelijke imago tot een heel zuiver en schoon totaal.

4.25*

Hoe ouder hoe mooier. Wordt met de jaren mooier. De eventuele gedateerdheid wordt onderdeel van de kunst. Let op mijn woorden: over 50 jaar zal dit nog beter klinken!

Voor mij samen met Trans Europe Express hun beste plaat.
Tijdloos album en wegbereider voor bands als OMD, Depeche Mode, Ultravox & New Order.
Neon Lights had wel iets korter gemogen maar blijft een fraai nummer.
Uitschieter blijft wel het nummer met de meeste hitpotentie The Model.
Heb niet alles van de band in de kast staan maar kan me niet voorstellen dat ze dit niveau nog overtroffen hebben.