menu

Kraftwerk - The Man·Machine (1978)

Alternatieve titel: The Man-Machine

mijn stem
4,01 (507)
507 stemmen

West-Duitsland
Electronic
Label: Capitol

  1. The Robots (6:12)
  2. Spacelab (5:55)
  3. Metropolis (6:02)
  4. The Model (3:42)
  5. Neon Lights (8:55)
  6. The Man·Machine (5:28)
totale tijdsduur: 36:14
zoeken in:
avatar van herman
4,5
Kraftwerk is typisch zo'n band waarvan ik al jaren zoiets heb van: daar moet ik ooit iets van kopen. Dat ik uiteindelijk ook iets kocht, kwam omdat ik laatst een geniale band (Heidecker, zal niemand hier kennen) zag die na hun optreden We Are The Robots over de geluidinstallatie de zaal inslingerden. Door dat nummer was ik instant Kraftwerk-fan en kocht ik The Man-Machine. Ik ben blij dat de rest van het album ook zeer de moeite waard is. Das Model is natuurlijk mooi, maar ook een nummer als Metropolis kan me zeer zeker bekoren.

avatar van gemaster
4,5
herman schreef:
gemaster: Kraftwerk - The Man-Machine

Nou daar gaat ie dan...

Allereerst wil ik opmerken dat ik het een schande vind dat de Duitse versies niet op de site staan. Wat is eigenlijk het criterium voor dit soort dingen? Gaat het om de versie die in Nederland is uitgekomen, of om de originele versie van een album? Ik ben duidelijk voor het laatste.

Technisch gezien is dit album allang ingehaald door de Xanopticons en Aphex Twinnen van deze wereld. Maakt dat wat uit? Ganz nicht! De kracht van dit album zit hem juist in de eenvoudigheid die het uitstraalt. Het doet mij altijd een beetje denken aan de 2e industriële revolutie in de Verenigde Staten. Henry Ford kwam op het idee om mensen aan een band te zetten en die vervolgens te laten lopen. In het begin was die lopende band iets totaal nieuws en de werknemers waren razend enthousiast. De eerste lading T-Fords was dan ook technisch perfect. Alle boutjes zaten moervast en alle moertjes boutvast. Iedereen had er nog veel schik in om dezelfde handeling 8 uur per dag, 5 dagen per week uit te voeren. Die Mensch Machine kunnen we zien als een T-Ford uit de beginjaren.

Door het gigantische succes van Kraftwerk, eeh ik bedoel de T-Ford, groeide de vraag en dus steeg het aanbod. Henry en kornouten gingen als de tierelier T-Fordjes maken en ze vlogen over de toonbank als frikadellen bij Friet van Piet in Benidorm.
Na een tijdje begonnen de fabrieksarbeiders een beetje genoeg te krijgen van het eentonige werk. De motivatie was weg en dus ging men liever bij de watercooler praten over de nieuwste Charlie Chaplin film in plaats van hard te werken aan die prachtige autootjes. Door dit alles holde de kwaliteit van de T-Fordjes zienderogen achteruit. Als de bestuurder remde ging de claxon af en andersom. Menig liefhebber keerde zich af van de auto en nam voortaan de trein. Zo verging het ook de elektronische muziek, de vele rockbandjes die het geluid van Kraftwerk in hun muziek probeerden te verweven faalden jammerlijk. Vele potentiële electroliefhebbers lieten daardoor dit muziekspectrum links liggen en doen dat tot de dag van vandaag. Zonde! Er is immers zoveel moois te vinden dat niets met gitaren heeft te maken. Zelf ben ik daar ook altijd naar op zoek, maar toch blijft ook bij mij de gitaar overheersen. Dat heeft natuurlijk ook te maken met de gitaar zelf, misschien niet het mooiste instrument ter wereld, maar wel het meest herkenbare. Een soort Opel Kadett dus, je komt er zeker mee thuis, maar echt spannend werd het onderweg nooit.

avatar van Arno
4,0
Het moet nu zowat tien jaar geleden zijn dat ik voor het eerst dat heerlijke begin van Die Roboter hoorde. Het werd gebruikt voor een videofilm van het paasfeest op mijn school, bij een machine die paaseieren maakte. Ik had er toen natuurlijk geen enkel idee van dat die fascinerende geluiden het werk waren van deze vier Duitse kunstenaars, Kraftwerk genaamd.
Pas jaren later zou ik dat ontdekken. En hoe. In de vorm van een volledig album dat uitpuilt van de fascinerende geluiden, weliswaar in een gestructureerde volgorde gegoten. Om zo tot een meesterlijk eindresultaat te komen, namelijk Die Mensch Maschine (of 'The Man-Machine', zo u wilt).
Ik kan er momenteel niet genoeg van krijgen. Bij elke luisterbeurt ontdek ik weer nieuwe dingen, en kan ik blijven genieten van de rest. En zo moet dat zijn bij muziek.
Een plaatsje in mijn top 10 voor De Mensmachine.

avatar van Gerards Dream
5,0
Als Kraftwerk één wereldalbum heeft gemaakt dan is het wel deze. Naast dat de muziek erg origineel is deze ook zeer beeldend te noemen. In een track als The Robots zie ik deze figuren al naast een lopendeband staan en zonder zeuren hun werk doen. Na op aarde te hebben geoefend is het de hoogste tijd om de nieuwe techniek ook in de ruimte uit te proberen. In zo'n track als Spacelab hoor ik al veel zaken die later in de muziek terug zouden komen. Zo heerlijk elektronisch ritme bijvoorbeeld. Die goede lijn wordt verder uitgebouwd in Metropolis. Dit is in mijn ogen geen stad op aarde, maar elders in de ruimte. Alleen het gezongen regeltje Metropolis houdt het aards. Ook hier geldt dat andere artiesten hier door zijn beïnvloed.

The Model is voor mij één van de beste songs uit de elektronische muziek. De tekst maakt goed duidelijk wat een model is, en dan die muziek erbij, dit had voor mij zo een lp-kant mogen duren. Op een song als Neon Lights is zeer duidelijk aan de zang te horen dat Kraftwerk Duits is, maar daar ga ik niet al te lang bij stil staan, want dat is hetzelfde als worst zoeken bij de HEMA. En dan veel te snel het einde van dit album met de track The Man-Machine. Dit is opnieuw erg beeldend gedaan. Daarin zie ik de heren van Kraftwerk zo van de lopendeband rollen.

De enige min-puntjes die ik bij dit album heb. Is ten eerste de hoes. Deze is erg rood en er mag best gelachen worden. En ten tweede de speelduur. Deze is veel te kort, maar dat is zeuren om te zeuren en dat moet ik maar niet gaan doen.

avatar van deric raven
4,0
Velvet Underground wordt vaak genoemd als inspirator voor Joy Division.
Opvolger New Order is weer meer Kraftwerk.
Onzin natuurlijk.
Joy Division begon duidelijk als punkband.
Vervolgens kwam Kraftwerk in 1978 met The Man Machine, en alles veranderde.
Juist de monotone geluiden van The Model hoor ik terug.
Emoties in elektronica.
Kan dat?
Kraftwerk bewees het.
En Ian Curtis zag dat het goed was.

Zelfs The Robots kregen iets menselijks.
Chips ingepland met gevoelens.
Leer de mensheid kennen.
Anarchie tegen vervlakking.
Tijdens optredens zich presenteren als machines.
Niet het typerende Japanse product.
Maar met een menselijk uiterlijk.

Kraftwerk was hun tijd vooruit.
Eerder al werd de autobaan bezongen.
Als duidelijk dagelijks terugkerend ritueel.
Schandalige lengte van ruim 22 minuten.
Nu hoop je op een file van zo’n tijdstip.
Minimaal 3x zo lang is de realiteit.

Met The Man Machine verwoord Kraftwerk weer eens George Orwells 1984.
De wereld is veranderd in een groot Metropool.
Computers die het leven over nemen.
Niet als robots, maar wel de invloed van internet.
Ook ik geef het toe.
Verslaafd aan het mechanisch contact zoeken.
Uren per week in de ban van het vierkante schermpje.
De opvolger zou ook Computer World heten.

Maar dit is het hoogtepunt.
Hier komen alle elementen samen.
Muzikale invloed op de sound van de jaren 80.
Maar eigenlijk dus meer nog de soundtrack voor de jaren nu.
Het nieuwe tijdperk.

avatar van T.O.
4,5
Iconische plaat, ik heb hem de laatste tijd voor het eerst een aantal keer goed van begin tot eind gedraaid. Kende alleen de singles en wat flarden hier en daar.

Afgezien van het kenmerkende geluid zijn dit gewoon knap gemaakte liedjes. Het concept van het album maakt het allemaal af. Die robotromantiek is volgens mij van grote invloed geweest op Daft Punk en Air.

Opvallend vind ik de Moroder-achtige synths met die arpeggio's die je regelmatig hoort. Vraag me af wie nou eerder was daarmee.

avatar van dazzler
4,0
THE MAN MACHINE 1978

The Robots, The Model en Neon Lights: drie klassiekers die op verschillende tijdstippen in de popgeschiedenis op single verschenen. The Model is subliem. Eindelijk levert Kraftwerk een drie minuten popsong af met een tekst die langer is dan twee of drie regels. En The Model zou zijn naam eer aandoen: het werd als compositie zelf een model voor de typische jaren '80 synthipop single. The Man Machine begint echter met The Robots, het nummer waarop de vier bandleden zichzelf voortaan niet langer als mens zouden profileren maar één werden met hun muzikale machines. En daar schuilt mijn puntje van kritiek. The Man Machine is in tegenstelling tot zijn voorgangers een sterieler album. Op Computer World zou je de formule van Kraftwerk zelfs berekend of gecalculeerd kunnen noemen. Andy McCluskey van OMD formuleerde het zo: vanaf het ijzersterke The Man Machine verdwijnt de ziel, de emotie, het humane element langzaam maar zeker uit de muziek van Kraftwerk.

Karl Bartos drukt op The Man Machine zijn stempel als medecomponist. En dat zorgt voor iets meer melodie zoals in Neon Lights. De bijna negen minuten durende track doet wat aan de voorganger Trans Europe Express denken met zijn minimalistische benadering van subtiel veranderende accenten. Luisteraars die wat minder met minimalistische muziek hebben, zullen het algauw langdradig vinden. Spacelab is een favoriet van mij. Alsof Kraftwerk toch ook heel even naar Vangelis heeft geluisterd. Als het klopt dat Ian Curtis platen van Kraftwerk meebracht naar repetities van Joy Division dan moet The Man Machine het laatste Kraftwerk album geweest zijn dat de dichter zelf heeft mogen beluisteren. Maar ik hoor ook het synthesizerwerk van Dave Greenfield van The Stranglers terug in de klanken van het met Moroders disco patronen stoeiende Metropolis. The Man Machine verdient het om Kraftwerks classic album genoemd te worden omdat het duidelijk hun meest invloedrijke plaat is geworden. In de titeltrack hoor ik zelfs de jonge Nits terug ten tijde van Tent en New Flat. Het nummer blikt in zijn ritmische opbouw al vooruit op de opvolger Computer World.

avatar van Gyzzz
4,0
Ik beluisterde dit album voor het RYM top-250 review topic – anno augustus 2022 was dit RYM #203

Het eerste dat ik van Kraftwerk ontdekte waren losse nummers van Die Mensch Maschine en Computer Welt, zo rond 2002. De volledige cds die ik van mijn spaarcentjes wist te bemachtigen en met de cd-brander uitwisselde met vrienden bevatten vooral HipHop (Dr.Dre, 2pac, Snoop Dogg, Gang Starr, ...), maar ik had ergens wat over de pioniers Kraftwerk gelezen en was wel geïntrigeerd door hun rechtlijnige en afstandelijke imago. Gekaderd door de beperkingen in internetsnelheid verdiepte ik me nummer voor nummer, en zo leerde ik Kraftwerk eigenlijk niet echt kennen als albumartiest. Evengoed ben ik bij eerste beluistering zelden zo achterovergeslagen als door de ongelofelijke klankkleuren die deze vier Duitsers uit hun zelfbouwmachines toverden. 'Das Model', 'Computer Liebe' en 'Spacelab' waren denk ik drie van de eerste nummers die ik op die manier leerde kennen (naast Hot Butter - Popcorn, dat op de downloaddiensten altijd verkeerd werd gelabeld als Kraftwerk). Ik realiseerde me dat ik nog nooit zulk zuiver en schoon geluid had gehoord als dat op 'Spacelab'. Een paar nummers verder realiseerde ik me dat ik aan de albums uit de hoogtijdagen geen buil kon vallen, en kocht ik als eerste The Man Machine bij FAME in Amsterdam. De Engelstalige versie welteverstaan, want volgens mij verkochten ze de Duitse exemplaren toentertijd alleen in Duitsland. Op 24 oktober 2005 registreerde ik me op Musicmeter, en zo te zien schreef ik diezelfde avond nog een kort bericht bij dit album. Kortom: we hebben hier te maken met een belangrijk album in mijn muzikale reis.

Toch is Die Mensch Maschine nooit uitgegroeid tot een topfavoriet in mijn collectie, en dat heeft met twee dingen te maken. In de eerste plaats de oerdegelijkheid die minder ruimte voor verwondering laat dan ik ervaar op een Trans Europa Express. Het is een ontzettend sterke popplaat, maar net wat meer berekenend en minder speels, verkennend en verwonderend dan zijn voorganger. In de tweede plaats is het de aanwezigheid van Die Roboter, en dat voelt wel een beetje als vloeken in de energiecentrale. Want het robotnummer staat natuurlijk centraal in Kraftwerks identiteit, tot aan de uitvoering met 4 robots in de liveshows aan toe, zodat de heren even koffie kunnen drinken. Maar waar ik dat live een op een koddige manier ontregelende move vind, vind ik de track zelf eigenlijk een beetje belegen. Ze schieten hier iets teveel door in hun eigen stereotiep, wat zeker voor een albumopener jammer is. Voor het overige blijft Die Mensch Maschine een iconisch monument, van Russische avantgarde typografie tot audio-thematiek: de plaat schreeuwt klassieker, waarbij Kraftwerk het pop-ideaal voor het eerst het volledig omarmt.

Over het pop-ideaal gesproken: 'Das Model' komt dicht bij het perfecte popnummer. Waarom? Omdat het luistert als iets dat The Beatles en The Beach Boys altijd al hadden willen maken, zonder een refrein te hebben. Dan moet je van hele goeden huize komen. De warme en unieke klankkleuren uit de zelfgefabriceerde appratuur betalen zich hier uit. De knullige zang en nog knulligere tekst maken dat het niet te gladjes wordt, en voorzien het nummer van een zekere tragiek. Onze licht autistische mens-machines willen een model mee naar huis nemen, waarvan je aan elk element aan het nummer voelt dat dat precies niet is wat er gaat gebeuren. We horen hier blinde adoratie met een vleugje afgunst van de meest tragische soort. En dan dat op plaat durven zetten ter begeleiding van wat je grootste hit moet worden! Dat is niets minder dan briljant. De track is minutieus opgepoetst en onderbreekt deze stroomlijn slechts voor een klein vervreemdend detail: Sie trinkt in Nachtclubs immer Sekt, KORREKT... huh? Daarom moet je ook deze Kraftwerkplaat absoluut in het Duits draaien: op de Engelse variant is dit opmerkelijke en essentiële detail namelijk verloren gegaan.

Voor het overige krijg je 36 minuten lang gepolijste supermelodieën, omgeven door de vertrouwde en warme Kraftwerkse knulligheid. Er wordt echt de tijd genomen om een nummer en zijn centrale melodieën te verkennen, door te ontwikkelen en uit te bouwen. Het is heel goed te begrijpen waarom pioniers in de hiphop en electronica de muziek van Kraftwerk zo omarmen en deze het ook in landen als Brazilië heel goed doet: de melodieën omarmen je en voelen als een thuis. Niet veel artiesten kunnen zich in klank zo openstellen als Kraftwerk, wat contrasteert met hun afstandelijke imago tot een heel zuiver en schoon totaal.

4.25*

4,5
Hoe ouder hoe mooier. Wordt met de jaren mooier. De eventuele gedateerdheid wordt onderdeel van de kunst. Let op mijn woorden: over 50 jaar zal dit nog beter klinken!

Gast
geplaatst: vandaag om 05:59 uur

geplaatst: vandaag om 05:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.