Leuk om hier deze discussie te lezen.
Eind jaren 70 heel wat folk festivalletjes bezocht en vooral veel later heel wat platen gekocht. Fungus stak er commercieel wat boven uit, maar kwalitatief vind ik dat niet. Maar ze wisten op het juiste moment te scoren. Dat blijkt ook wel dat ze mee mochten doen op de plaat
Zing Je Moerstaal waar een gedicht van W. de Vries op muziek werd gezet.
Fungus bracht nummers uit de breedte van de folkmuziek en miste , vind ik, daardoor wel een eigen geluid. Het klink nu bijna wat gedateerd aan.
In die tijd waren er veel folkgroepen, de meeste totaal vergeten. De dubbel cd
Dutch Rare Folk uit 2007 is een prachtig tijdsdocument. En hieruit blijkt dat er ook een aantal erg originele bands waren, die niet echt onderdeden voor bands uit het buitenland. Ik noem daarbij Chimera (ook wel de Nederlandse Malicorne genoemd), Deirdre, Tail Toddle, Wolverlei en Crackerhash. Maar wat te denken van Whitsuntide Easter, de christelijke band met maar één album dat één van de meeste gezochte albums ter wereld is. En natuurlijk ook Gerard van Maasakkers toen nog een echte folkie.
De muziek van deze artiesten/groepen is vaak wat origineler en komt iets dichter in de buurt van de Engelse groepen (Planxty, Steeleye Span, Fairport Convention, Pentangle) of de Franse (Malicorne, Tri Yann, Alan Stivell).
Terug naar de plaat van Fungus : kant 1 is duidelijk commerciëler, terwijl ik kant 2 duidelijk kwalitatief veel beter vindt. Daar raakt men zeker de kwalitatieve groepen mee aan. Enkel zal men Fungus vooral herkennen aan de nummers van kant 1.