Cream - Live Cream (1970)

Eigenlijk zijn de eerste vier tracks live en is Lawdy Mama een nummer wat ze opgenomen hebben voor Disraeli Gears. Het intro van Lawdy Mama is later gebruikt voor Strange Brew, het is precies hetzelfde. Toen ik dat nummer voor het eerst hoorde dacht ik dat ze een of andere drukfout hadden gemaakt of dat ik was opgelicht of zo maar gelukkig was dat niet het geval. Ik vind de hoesfoto overigens erg mooi.

1998 Ik had deze plaat toch echt in de jaren 80 al....

ja dat klopt ook niet want het echte releasejaartal is 1970. ik zal het corrigeren

Toch vind ik volume 1 iets minder dan het 2e deel met het fameuze Steppin' out. Maar desalwelteplus ... Cream live is toch altijd goed. Sleepy Time Time mijn favoriet... .

Tip: als je dit al goed vindt, moet je absoluut ook deel 2 kopen...

Sterk live album waarbij de nadruk ligt op jams. 'N.S.U.' en 'Sleepy Time Time' springen er voor mij uit.

Wel vreemd dat 'Lawdy Mama' hier ook op verscheen.

De cd verscheen in 1970, maar van wanneer dateert het concert?

Het moet dan toch maar een keer, omdat ik wat afwijkende dingen wil schrijven. Adoreer Cream vanaf het begin. Favoriet voor mij zijn de live uitvoeringen van Spoonful en Sweet Wine. Pure jazz met een weergaloze opbouw naar de climaxen ! In andere berichten (behalve vaktijdschriften uit het verleden) lees ik daar nooit iets expliciets over. Jammer, en ook triest. Die jazz inslag is denk ik toch de oorzaak dat Cream minder waardering in de publiekslijsten heeft dan het recht op heeft. Verder neem ik het de heren erg kwalijk dat ze de strijdbijl nooit echt hebben weten te begraven. Wat een verspilling van talent , wat hadden we kunnen blijven genieten.

Die uitvoering van N.S.U. behoort tot mijn Cream favorieten. De lange improvisatie of dan wel de 'veldslag op de buhne' heb ik altijd fascinerend gevonden. Dat middenstuk duurt zo'n zeven minuten; het gaat er hard en ruig aan toe en werkt naar een spannende climax, alvorens het laatste couplet. De studioversie klinkt haast tam in vergelijking met dit 'oergeweld.' In Sleepy Time Time 'scheurt' Eric Clapton om van te smullen, meesterlijk gerekt. Bij Sweet Wine vraag ik me dan wel eens af waar het heengaat met de improvisatie; bij Cream duurt het me niet snel te lang maar het geduld wordt hier wel wat op de proef gesteld. Rollin' and Tumblin' staat me zo snel niet iets van bij, behalve dat het goed is en Lawdy Mama is pre-Strange Brew.