Het is deze week een bijzondere week, daar ik in 2024 twee 10CC albums voor het eerst helemaal hoorde.
En wat een ervaring is het!
Ik heb mij niet helemaal aan de volgorde gehouden, want had eigenlijk dit album eerst moeten beluisteren, maar aangezien Ten Out Of 10 betere reacties kreeg hier, heb ik dat album eerst uitgebreid beluisterd.
Maar wat een audio verrassing is LookHear voor mij! Ik had mij eerlijk gezegd op iets ergs voorbereid, maar wellicht daardoor viel het album mij niet alleen mee, maar ik vind het oprecht goed.
Dat komt misschien ook wel doordat ik bij mijzelf bemerk dat daar waar het nieuwe muziek betreft die heden ten dage wordt gemaakt ik vaak teleurgesteld ben en dan denk: dit heb ik vaker gehoord en dan veel beter! Eigenlijk ben/word ik dus een soort Waldorf en Stadler ineen
En dan ben ik blij dat mijn muzikale ontdekkingsreis als in de zeventiger jaren begon met tal van die geweldige groepen met een volstrekt eigen geluid en ook nog eens heel divers (Van Supertramp tot ELO, The Eagles tot Queen en Roxy Music tot Boston, en alles wat daar tussen zit, ik ben wel een muzikale omnivoor en heb later ook nog een inhaalslag gemaakt richting jaren 60 (Procol Harum, The Byrds, S&G e.v.a.
Het middenstuk van Strange Lover, met het orgeltje roept bij mij herinneringen op aan Procol Harum.
Maar 10cc is dus ook een van de oude liefdes die ik door de overvloed aan 'nieuwe' muziek enige tijd gelaten heb voor wat het was...nu dus door de release van de mooie box 10cc Twenty Years 1972-1992 deze inhaalslag. Enerzijds een trip down memory lane qua sfeeren herkenbaarheid, en anderzijds volstrekt nieuw aangezien ik de laatste 4-5 albums van de groep nauwelijks ken(de).
Look Hear? kreeg hier er hier behoorlijk van langs las ik in de dagen toen ik op de box aan het wachten was.
Maar al na de eerste luisterbeurt (met de EarPods in) was het een overrompelende ervaring.
Het is een -veel- vollere productie dan al de voorgaande albums (en ook op TOO10 is weer wat gas terug genomen). Maar daardoor valt er denk ik na heel wat luisterbeurten nog genoeg te ontdekken.
Ook de kwaliteit van het songmateriaal valt mij mee, ik hoor er niet veel zwakke broeders tussen staan, na twee keer achter elkaar gehoord te hebben.maar helaas dit keer geen ballads als I'm Not In Love. Wel hoor ik mooie melodielijnen, fraaie arrangementen en veel van de kenmerkende zangkoortjes en meerstemmige zang waar de groep patent op heeft.
De songs verschillen ook zodat het geen eenheidsworst wordt. Opener One Two Five, was dacht ik de eerste single van het album. Nr. twee Welcome to the World knalt er gelijk stevig uit, een groeisong met tweestemmige zang, Gouldman en Stewart zingen dit nummer samen.
How'm I Ever Gonna Say Goodbye , is een stuk lichtvoetiger, maar zeker goed, hier ook weer een vaag regea-achtig ondertapijt, de bass heeft een prominente rol.
Bij Don't Send Me Back, gaat het weer een stuk sneller. een lekkere song met heel gave koorstukjes erin. Een nummer geschreven voor de dansvloer.
I Took You Home, begint als een rustige ballad, naar up-tempo, fraai gezongen door Stewart.
It Doesn't Matter at All, wederom een kalm nummer met akoestische gitaar en een dwingend orgeldeuntje, maar ook hier weer prachtige samenzang.
Dressed To Kill, begin met een lekkere drum en gitaarrif, dit klinkt echt als old school 10CC, dit nummer had zo op een van d oudere albums kunnen staan.
Lovers Anonymous, is duidelijk wel van de latere 10 CC, een prachtig nummer, met ook weer een super melodielijn. het zangwerk is ook hier weer tweestemmig.
I Hate To Eat Alone, een mooie Stewart ballad, met prachtige achtergrond.
Bewust noem ik hier een aantal tracks omdat ik het echt geen materiaal vind dat op een middagje even in elkaar is geflanst. Het is jammer dat het album toen niet veel heeft gedaan.
Ik denk oprecht dat als dit nu het debuutalbum zou zijn van een volstrekt nieuwe groep er zeer positief over geschreven zou worden. Ook al is het een van de mindere albums van de groep dan nog steekt het niet enkel met kop en schouders maar zeker tot aan het middel boven het maaiveld uit.
Ook dit album zal anno 2024 nog menigmaal door de nieuwe installatie van Roxy6 schallen.
Wat fijn die box (die overigens hier niet op de MM staat) ook omdat ik het oude werk nu weer beluister.
Het enige nadeel van de box is dat al de teksten (die vaak wel bij de reguliere albums in het art-werk zaten) hier volledig ontbreken.