M83 - Oblivion (2013)

Een schaamteloze rip-off van de muziek uit Inception, Tron: Legacy en Christopher Nolans Batman-trilogie... en toch klinkt het allemaal best oké.

Ik volg M83 nu al 10 jaar, maar Oblivion moet toch wel het slechtste zijn wat hij ooit heeft uitgebracht. Echt van die hitparade-dance met een zangeresje. Het doet me o.a. aan Armin van Buuren e.d. denken.

Daarmee doel je neem ik aan op het nummer Oblivion? Niet op het volledige album, toch?

Ik heb continu het idee dat ik naar een soort elektronische Within Temptation aan het luisteren ben. Bij het nummer welteverstaan, heb het album nog niet gehoord.

Ook een goed vergelijk inderdaad. Dat soort zangeressen nodigt Armin ook uit voor zijn plaatjes.


Klopt ja, naar deze score ben ik dus niet zo benieuwd eigenlijk. Zeker als ik zie met welke filmmuziek jij het vergelijkt. Daar moet ik al helemaal niks van hebben.

Ik heb hem destijds live gezien ten tijde van Saturdays=Youth (een heerlijk album) en dat viel heel erg tegen. Ik moest toen vrijwel het hele optreden denken aan, jawel, een soort electronische Within Temptation. Dus die stijl is toch wel iets dat een beetje aan hem kleeft helaas.

Dat laatste heeft wellicht te maken met de zang van Morgan Kibby, zij was er ten tijde van Saturdays al bij en is ook aan het touren met M83 ter promotie van zijn laatste, toch alweer érg goed, album Hurry Up We're Dreaming. Behalve het feit dat er weinig mis is met een elektronische Within Temptation snap ik best wel wat je tegenstaat, de schelle stem van de zangeres live vind ik ook vaak op het randje. En dan mist het wel eens dat warme en sensuele wat nu net het album Saturdays = Youth uitstraalt. De muziek van M83 is ook niet altijd eenvoudig om live te brengen, laten we het daarop houden.

Ze zoeken het randje van kitsch sowieso altijd wel op, maar ze zijn nu zo ver over die grens dat hij die grens niet eens meer in zicht heeft. Wat een bombastische draak van een nummer zeg. Als ik hier dan de vergelijkingen met de filmmuziek van Inception en Batman lees, laat ik dit net als Herman aan me voorbij gaan. Hopelijk komt M83 nog een keer met een plaat van het niveau Saturdays=Youth op de proppen.

Ik heb alle albums van M83 beluisterd en dan komen ze nu met een soundtrack aan, klinkt weer wat anders en meer bombastischer dan normaal. Doet me ook veel denken aan het werk van Hans Zimmer.

Desondanks luistert het best aardig weg.

Kleine 3,5 sterren.

Onthoud even dat dit een soundtrack is voor een film. De muziek is dus in dienst van de beelden en het narratief. Plus, de makers mogen de naam van M83 helemaal niet dragen, want de makers zijn Anthony Gonzalez, Joseph Trapanese en Bryan Lawson. Al verkoopt het natuurlijk makkelijker. Dit is gewoon een uitstapje van Gonzalez.

Tja, het is wel echte filmmuziek. Maar dat neemt niet weg dat bijvoorbeeld StarWaves een heerlijk episch, bombastisch nummertje is. Ik kan daar wel van genieten.

Als je het interview leest met Anthony op pitchfork merk je dat hij er zelf ook niet volledig tevreden van is. Hij wou het ook niet uitbrengen onder de naam M83.

Jammer ook voor Susanne, maar hopelijk leidt het nummer wel tot nieuwe fans van haar werk.

Dit bestempelen als een album van enkel M83 is zoooo fout. Zelfs de cover van het album zegt iets anders. Net zoals bij Tron Legacy komen electro pop liefhebbers hierop af met bepaalde verwachtingen en worden dan onvermijdelijk teleurgesteld worden. Dit is filmmuziek van Anthony Gonzalez, Joseph Trapanese en Bryan Lawso en geen electro pop muziek van M83. Mensen die daarvoor naar hier komen en op basis daarvan een beoordeling geven: GTFO. Een mening over het album plaatsen op basis van één song is al helemaal idioot.
Dit gezegd zijnde, het album zelf qua filmmuziek is niet echt een hoogvlieger.

Bij nader inzien heeft dit toch wel wat. Het hoofdthema is mooi maar wordt misschien een beetje te vaak gebruikt. Top tracks zijn "Starwaves", "I'm sending you away" en "Fearfull Odds" (de climax in de film). Mensen die Tron Legacy goed vonden en zich wat kunnen vinden in de stijl van M83 moeten dit eens proberen met in het achterhoofd houdend dat dit filmmuziek is. 4*

Beste M83 ooit.

Ben je aan het trollen of serieus?

Nee echt super serieus. Ik vond M83 altijd wel een leuk bandje en op Rock Werchter waren ze fijn, maar bij hun albums mis ik steeds die explosie's die ik wel vind bij bv. We Own the Sky (persoonlijke 'behoeftes.') Maar goed, die krijg je hier op deze OST dus wel. Gonzalez zegt zelf dat hij helemaal niet boos is (eerder Pitchfork hun manier van idioot doen.) Hij impliceert duidelijk dat het een enorm vermoeiende, stresserende maar ook uitzonderlijk speciale ervaring was. Het gaat hier duidelijk om een soundtrack, daarom zie ik het ook niet echt per sé als een M83 album, eerder als een soundtrack, het past bij de film, en ik vind het ontzettend geslaagd (vooral als je de visueel overdonderende film erbij telt.) No trollin' dus, bloedserieus.

De soundtrack OBlivion is een typisch voorbeeld van geslaagde muziek bij de film, maar als los product niet te pruimen. De muziek bij de film, spetterend uit de bioscoop-boxen met de beelden hebben een duidelijke meerwaarde, zoals het dramatische I'm Sending You Away. en de power van Waking Up. Maar los van de beelden is het saaie simpele muzak. Geen stem waardig.

Het lijkt erop dat regisseur Joseph Kosinski een lijstje aan het afwerken is met daarop zijn favoriete franse electropop-bands. Voor zijn vorige film, Tron:Legacy, wist hij Daft Punk te strikken; ditmaal heeft hij M83 kunnen overhalen een soundtrack te maken. Een leuk idee, dat zeer zeker, maar in de praktijk pakt het toch wat anoniem uit. Net als bij Tron:Legacy klinkt het resultaat namelijk nogal Hans Zimmer-achtig. Dus veel dreigend aanzwellende violen, je kent het wel. Mooi hoor, maar wat is precies de meerwaarde van toen Daft Punk en nu M83? Veel hedendaagse componisten hadden precies hetzelfde geluid neer kunnen zetten.

Ik vind beide films geweldig, en dat komt deels door de geweldige soundtracks.

Dat geldt toch enkel voor de afsluitende track? ( het Armin van Buuren-gehalte )

Ja, dat bedoelde ik ook. Het nummer Oblivion. Rest heb ik niet gehoord, maar filmmuziek interesseert me ook niet echt.

Ik snap het. Ik dacht even dat je de gehele score bedoelde, en deze filmmuziek past, goed of slecht, niet echt op een van Buuren-achtig repertoire mijns inziens op de afsluitende track na dan natuurlijk.

In de film Oblivion kwam deze score zeer goed tot zijn recht. Het post-apocalyptische thema van de film werd vertaald in een krachtige soundtrack die goed paste bij de film.
Daarna besloten de score maar eens los te luisteren.
Ik had de deluxe versie, dwz in totaal 30 tracks. Deze zijn echter niet van toegevoegde waarde; aan enkel de reguliere versie heb je voldoende. Er treedt veel herhaling op; er staan enkele zeer mooie instrumentale tracks op dit album en daar heb je ook wel genoeg aan. StarWaves, Fearful Odds, Raven Rock en I´m Sending You Away zijn mijn favorieten. Origineel? Nee, een stuk is zelfs schaamteloos overgenomen van Hans Zimmer´s Rise. Toch blijft een goed gevoel hangen en luisterde deze score prima weg. 3,5*