The Isley Brothers - 3 + 3 (1973)

Ook bij deze soul klassieker geen berichtjes?

Prachtige plaat (van het begin tot het einde), en volgens velen de beste van de Isley Brothers.
Als je van jaren 70 soul houd dan moet je deze absoluut in je kast hebben staan.

That lady en Listen to the music kent iedereen wel.

Summer Breeze (zet ik steevastop bij het eerste zonnestraaltje) en The Highways of my life (prachtig, prachtig ) zijn mijn favorieten.

idd een meesterwerk door grootheden!!

Vandaag voor het eerst gehoort, en vind hem echt heel goed. Hoop me cijfer nog omhoog te kunnen laten gaan.

*4

Dit is idd een prachtige plaat.
1 van de betere van de Isley's.
Heerlijke soulmuziek en gewoon puur genieten...
Een dikke 4,5*

Wil deze nog wel een keertje ergens halen voor een leuk prijsje. Staat in ieder geval Summer Breeze op. Dat vind ik echt een heel mooi nummer.

Geweldig album met The Highways of my Life als fantastische afsluiting. Een van de mooiste nummers ooit gemaakt, als je het mij vraagt.

Nadat de Isley Brothers overgestapt waren van Buddah Records naar T Neck had dat ook artistieke gevolgen. Dit is een hoogtepunt in de carriere van de groep, maar de vier hierop volgende albums zijn ook dik in orde! Heerlijke muziek. 4,5

Ik had mij erg verheugd op dit album, echt zo'n cd waar je al jaren naar kunt uitkijken zonder dat je daadwerkelijk tot aanschaf overgaat.

Totdat het er dan een keer van komt.

Er staan 3 tracks op deze cd die ik wel kan dromen omdat ik ze ken van The Ultimate collection en waarbij je het water in de mond loopt, om het zo maar eens uit te drukken. That lady, Summer breeze en de ballad The Highways of my life.

Die drie nummers scheppen een enorm verwachtingspatroon, niet in de laatste plaats door (op twee daarvan) de heerlijke, jammerende en gillende electrische gitaar van Ernie Isley, waar That Lady uiteraard het bekende lichtende voorbeeld van is.

En aangezien de rest van de schrijvende mume-ers bij dit album er ook behoorlijk enthousiast over blijken, was een miskoop eigenlijk nagenoeg uitgesloten.

Ik moet zeggen, de drie nummers redden het album bij mij voor een (zware) onvoldoende. De overige tracks zijn ver beneden de That Lady maat. Met alle respect, maar het komt nauwelijks boven het niveau opvullertjes uit, inclusief de slechtste versie van Listen to the music van de Doobie brothers die ik ooit heb gehoord.

Helaas is Ernie Isley niet de enige muzikant die mag opvallen. Het blijft een familiebedrijf, per slot van rekening. En net zo goed als dat The Ultimate collection vol staat met 'smooth' tracks van The Isley brothers, er daarnaast ook funk wordt gemaakt en er verder ook wat nummers onder de noemer soul vallen, valt ook 3 + 3 onder dat regime. En dan niet met ijzersterke nummers, net aan middelmaat.

Om het leed wat te verzachten heb ik een cd gebrand met een 10-tal Isley brothers nummers die geheel in het teken staan van de gitarist. Hierop mag Ernie Isley wél uitgebreid en langdurig soleren en onstaat er een ijzersterk album. Maar ik ben bang dat zijn oude broer Ronald Isley hem een dergelijk album nooit zou willen gunnen.

Ik ken het materiaal van de heren niet. Maar That Lady is een briljantje! Die gitaarsolo kan me niet lang genoeg duren...

@musician: ik ben het totaal niet met je eens wat betreft de overige nummers (naast de 3 grote bekenden) dat dit opvullertjes zijn die onvoldoende scoren.

Jij luistert met de oren van een Neil Youd / Led Zeppelin / Genensis / Pink Floyd liefhebber, maar dit album draait ook niet perse om die gitaar van Erney. Het is een element dat soms langskomt, maar verder is het een SOUL album.
Die zogenaamde 'smooth' tracks zoals jij ze noemt zijn dan ook stuk voor stuk heerlijke warme soulnummers met een bepaald tijdsbeeld. Nummer waar ik heel vrolijk van wordt.
Dan heb ik het over Don't let me be lonely, If you were there en You walk your way. Nummers die wel moesten groeien overigens, maar als je niet zo soul gevoelig bent zal het misschien niet komen.

Ook Listen to the music vind ik lekker. Alleen al de funky manier van zingen maakt het een een totaal ander nummer dan de andere versies, waardoor ik stop te vergelijken.

Ik kende de heren natuurlijk van de grote hits. Kwam deze lp tegen voor een prikkie en wilde m graag eens proberen. Dat is een goede keuze geweest want het is gewoon een uitstekende plaat.
Heerlijke 70s soul/funk. Hier kan je je geen buil aan vallen bij aankoop.

Ineens hoorde ik een bekende melodie.. if you were there.. uitgevoerd door Wham op Make it Big. Nooit geweten dat dat een cover was.

De cover van listen to the music vind ik overigens wel geslaagd.

Het door Rob Stenders (terecht) bewierookte the highways of my life is wel het absolute hoogtepunt van deze plaat. Maar nogmaals ik vind dat alle nummers zeer sterk zijn en zeker niet onder middelmaat zijn, zoals ik hierboven lees.

Heb een boxje met 5 albums uit 1969-1973, dit is de vijfde. Deze heeft ongeveer net zo veel stemmen als de andere 4 samen. Toch... vind ik dit lang niet de beste. Het hele album luistert lekker weg. Maar buiten 'Summer Breeze' en 'Highways' kan het me niet echt raken. Neem dan 'Brothers: Isley' uit 1969: luister eens naar 'Blacker the Berry', wat een power en soul!

Ehm... That lady???

Is best een lekker nummer ja, maar beetje te vaak gehoord (als ik 'm nu voor het eerst zou horen ik m wel genoemd hebben in dit rijtje). Ken jij de vorige albums trouwens?

Ja, maar ik bezit alleen hun latere 70's albums beginnend met deze klassieker. Graag zou ik Get into Something daar aan toevoegen. Met name vanwege de titeltrack!