Bob Marley and The Wailers - Live! (1975)

Bob Marley, een van de grootste reggae-artiesten ooit. Toch heb ik er nooit zoveel mee. Het is prima, maar toch hebben andere reggae-artiesten vele betere nummers gemaakt, imo.

Dat bedoel ik inderdaad.

Kan je niet weten - je hebt ze nooit live gezien - re "in mijn ogen". Overigens blijft de live opname van Bob op Rockpalast - zoek maar eens op YouTube een waar tijdsdocument - eenieder die dat kan zien - net zoals de opnamen van Black Uhuru met Sly 'n Robbie op Rockpalast zonder geraakt te worden in zijn muzikale hart is een onverbeterlijke honky (=bleekscheet) en zou ook hiphop en rap beter links kunnen laten liggen.

Dat optreden op Rockpalast is inderdaad een van zijn betere concertopnames. Ook zijn concert in Santa Barbara (ook op YouTube te vinden) mag er wezen.

Een tijdloos album en absolute reggae klasiekker. B. Marley laat met zijn live albums duidelijk zien hoe goed de man live wel niet geweest moet zijn. En voor iemand als mij, die helaas nooit de mogelijkheid heeft gehad hem live te ervaren. Zorgen albums als deze er dan ook voor te betreuren dat ik die kans nooit gehad heb. Het enigste nadeel aan dit album, 'in mijn ogen', is dat het toch wat kort duurt. Dat is dan ook wel de enige reden waarom dit album voor mij lager scoort dan bijvoorbeeld Babylon by Bus, maar nog steeds een dikke 4 sterren ontvangt.

imo= in my opinion, dus volgens mijn mening.

Dit is geen slecht album, wel vind ik sommige nummers te langdradig.

Dat vind ik jammer met het wereldnummer Get up, stand Up

Bob Marley en zijn Wailers Live in 1975 is voor mij allereerst No Woman No Cry. Als ik nou één nummer mag noemen, waar ik de live versie echt beter vind dan de LP versie, dan is het deze versie van No Woman No Cry. Ik kan van deze versie geen genoeg krijgen. Het geeft gelijk aan, hoe goed dit livealbum is. Er wordt erg goed gespeeld door iedereen en er is een mooie wisselwerking met de zaal (juli 1975 in London).

Het album is ook afwisselend genoeg. Eerst is de sfeer meer broeierig, terwijl het vanaf het geweldige Lively Up Yourself vrolijker wordt. I Shot the Sherrif is ook zo goed neergezet.
Ik ben ook nog eens in het bezit van de Japanse mini LP met uitstekende geluidsmix en een bonustrack: Kinky Reggae, heel strak uitgevoerd. Kinky Reggae, Right On!

Normaal gesproken vind ik Bob Marley redelijke standaard reggae maken, maar op dit live album komen zijn nummers volledig van de grond. Het resultaat is een plaat vol met nummers die geweldig klinken. De ietwat lossere houding bij een live-optreden geven de nummers de spirit die ze nodig hebben om uit de veren te komen. Hierdoor klinkt alles veel beter. En inderdaad, No Woman No Cry hoor je op dit album in een van z'n beste versies. Hiernaast vind ik echter ook Them Belly Full een vermelding waard, heerlijk nummer.

Deze live plaat van Marley heeft vooral héél veel sfeer. Ongepolijst zonder veel productie, wat de puurheid vergroot.
Een belangrijke plaat ook voor Marley zijn carrière. Volgens mij vestigde hij zijn naam met de release in noord Amerika, waarna hij snel de grootste reggae ster ooit zal worden.

Voor mij is "Live!" een album met twee gezichten. De eerste drie nummers klinken broeierig en dreigend en verhalen over de donkere kanten van het bestaan op Jamaica. Marley en zijn band spelen strak en gedreven. Het is bijna hypnotiserend. Vanaf "Lively Up Yourself" klinkt het allemaal wat positiever en nemen de zomerse klanken de overhand. De tweede helft van dit album klinkt dan ook een stuk opgewekter. De klassiekers "No Woman, No Cry", "I Shot the Sheriff" en "Get Up, Stand Up" zijn een aaneenrijging van hoogtepunten. Bob Marley & The Wailers zijn in topvorm op "Live!".

Dit is vele malen beter dan zijn studio-albums. Dit leeft, spettert en klinkt geweldig goed. Als je dan een origineel werk hoort zoals no woman no cry (geweldig nummer!) dan klinkt dat gewoon mat. Hier werd met plezier en enthousiasme gemusiceerd! Een klassieker, tijdloos.

Wat blijft die kant 2 toch onzettend goed. Alle drie overtreffen ze de studioversie.

Het is helemaal een goeje plaat. Ik hebbum helemaal grijsgedraaid damaals. Toen maakte ik de vergissing om naar een concert in de Jaap Eden Hal te gaan en dat was dusdanig slecht dat ik gelijk genezen was van Marley ........

Waarom was het zo'n slecht optreden dan?

Bob Marley and the Wailers: Jaap Edenhal, Amsterdam, Netherlands, 1976 | Midnight Raver - midnightraverblog.com

Zowel Marley als z'n band speelden op de automatiese piloot, zonder enige beleving. Helaas had ome Bob bovendien in de aanloop naar de tour de sologitarist ( die op Live de sterren van de hemel staat te spelen ) ontslagen omdat-ie te bepalend voor het groepsgeluid zou zijn en vervangen door een gitarist van bedenkelijke kwaliteit.

Ik weet dat de ( al dan niet ) aanwezige dread-heads het tot een legendaries konsert verklaard hebben, maar als neutraal muziekliefhebber voelde ik me bekocht.

Toen ik dit album kocht werd me gezegd dat dit een must have was. Als ik 'm beluister snap ik dat wel, want het is een lekkere plaat. Al ben ik de versie van No woman wel erg zat ondertussen (te vaak gehoord) Met deze kocht ik ook Bob Marley & The Wailers - Babylon by Bus (1978) en die vind ik toch echt wel beter dan dit album. Als je 't mij vraagt is die dubbelaar dus een must have.

Ik vermoed dat dit album veel hogere verkopen heeft gehad, en daarom door velen wordt gezien als "het" live album? (ik gis ook maar wat, weet het niet)

Al met al gewoon natuurlijk wel een lekker album. Dat is een feit!

Mooier had ik het zelf niet kunnen omschrijven.

Dit, de live plaat, was in ieder geval de commerciele doorbraak naar een groot publiek. Vandaar dat het misschien als een must have de geschiedenis in is gegaan. Babylon by bus is minstens net zo goed.

Nieuwe versie uit met de complete concerten van 17&18 juli 1975. Voorlopig alleen op lp. Smullen dus. Reeds op Spotify te beluisteren.

Disc: 1
1. TRENCHTOWN ROCK
2. BURNING AND LOOTING
3. THEM BELLY FULL (BUT WE HUNGRY)
4. REBEL MUSIC (3 O'CLOCK ROADBLOCK)
5. STIR IT UP
6. NO WOMAN, NO CRY
7. NATTY DREAD
8. KINKY REGGAE

Disc: 2
1. I SHOT THE SHERIFF
2. GET UP STAND UP
3. TRENCHTOWN ROCK
4. SLAVE DRIVER
5. BURNING AND LOOTING
6. THEM BELLY FULL (BUT WE HUNGRY)
7. REBEL MUSIC (3 O'CLOCK ROADBLOCK)

Disc: 3
1. NO WOMAN, NO CRY
2. KINKY REGGAE
3. NATTY DREAD
4. STIR IT UP
5. LIVELY UP YOURSELF
6. I SHOT THE SHERIFF
7. GET UP STAND UP

Relax, chill, alles komt goed met Bob Marley.

Heerlijke zondagmorgen plaat. Even niks aan je hoofd en lekker relaxen. De muziek staat als een huis en de nummers zijn te gek. Van meezingers zoals No Women, No Cry tot het heerlijke Trench Town Rock.

Recent op vinyl aangeschaft, een originele 1975 persing. Het klinkt geweldig. Tussen alle metal die zich in mijn kast bevindt, is dit op zijn tijd heerlijk om even bij te komen.

*3,5

Ik zag dat er een heruitgave is van dit album, met daarop de 2 volledige shows van beide dagen op 3 lp's
Bob Marley & The Wailers - Live! (Vinyl, LP, Album) at Discogs

Mooie release!

Promotiebericht verwijderd.

Vind de versie op Songs of Freedom een stuk beter (in mindere mate geldt voor I Shot the Sheriff hetzelfde), zónder gegalm vh publiek en wat trager gebracht. Sowieso worden de nummers op deze plaat een beetje afgeraffeld.

Ja, dat zijn ook goede live versies. Ik heb er een vinkje bij staan.

Op de oorspronkelijke LP was 'Lively Up Yourself' het vierde nummer. Het was een ingekorte versie van de opname van de tweede dag. Op de eerste dag werd het niet gespeeld.

Dat klopt helemaal Tozifra, derhalve bevat de oorspronkelijke uitgave 7 nummers en geen 6.

Vandaag een Marley dagje gehad. Het weer werkte ook mee natuurlijk. Lekker wezen schilderen en alles wat ik van Bob in huis had richting stereo gesleept. De hele dag vrolijke klanken en positieve vibes in huize Twinpeaks. Afgesloten met goede vrienden en de bbq en toen deze in de speler. Ook vijftigers , dus feest der herkenning en meelallen. 4 sterren voor deze

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Bob Marley & The Wailers - Live! (1975) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Bob Marley & The Wailers - Live! (1975)
Het moet een bloedhete, broeierige, beladen en bijna mythische avond zijn geweest in het Londense Lyceum op 17 juli 1975 en dit wordt perfect gevangen op Live! van Bob Marley & The Wailers

Live-albums zijn er in vele soorten en maten, maar er zijn er niet veel die de sfeer van een bijzonder optreden heel goed weten vast te leggen. Live! van Bob Marley & The Wailers slaagt daar perfect in. Bob Marley en zijn band waren in 1975 niet voor het eerst in Londen, maar er werd wel voor het eerst duidelijk dat er een wereldster in wording op het podium stond. In het Londense Lyceum gaven Bob Marley & The Wailers nog een betrekkelijk intiem optreden en dit is perfect gevangen op Live!, dat je vanaf de eerste noten deelgenoot maakt van een bijzonder concert. Het draaide in 1975 zeker niet om perfectie, maar wat waren Bob Marley en zijn band in topvorm.

Live! is niet het beste album van Bob Marley & The Wailers en waarschijnlijk ook niet eens het beste live-album van de Jamaicaanse muzikant, maar het was voor mij de eerste kennismaking met reggae in het algemeen en de muziek van Bob Marley & The Wailers in het bijzonder, waardoor het album voor mij een bijna magische of zelfs mythische status heeft. Ondanks het feit dat hele oeuvre van Bob Marley tegenwoordig van Spotify of een andere streaming media dienst is te plukken en er ook fysiek flink wat verkrijgbaar is, grijp ik ook een kleine vijftig jaar na de release van Live! nog altijd juist naar dit album.

Vanaf de eerste noten van het album is immers duidelijk dat er iets bijzonders gaat gebeuren in de Londense concertzaal The Lyceum. Bob Marley & The Wailers stonden er op 17 en 18 juli van het jaar 1975 en een aantal tracks van de eerste avond zouden terecht komen op Live!, dat aan het eind van dat jaar zou verschijnen. Ik ga er van uit dat het een warme zomeravond was en de temperatuur zou in The Lyceum nog veel verder oplopen.

Live! klinkt alsof het met redelijk bescheiden middelen is opgenomen, maar het album klinkt echt fantastisch. The Lyceum is een klein theater dat tegenwoordig vrijwel uitsluitend voor musicals wordt gebruikt, maar in de jaren 70 en 80 was het vooral een concertzaal. Het is een betrekkelijk intieme setting en dat hoor je op Live!, dat je bijna deelgenoot maakt van het concert.

In muzikaal opzicht laten The Wailers wel eens een steekje vallen op het album, maar de band speelt ook swingend en in een heerlijke flow. Ondanks de schoonheidsfoutjes hoor je overigens ook een fantastische band aan het werk. De bijdragen van de gitarist en de organist staan vooraan in de mix, wat het live-gevoel van het album versterkt. Het is wat mij betreft echter vooral de ritmesectie die de sterren van de hemel speelt. Ook de bas en drums komen overigens opvallend helder uit de speakers en versterken het gevoel dat je midden The Lyceum staat.

Bob Marley is uitstekend bij stem op het album en wordt doeltreffend ondersteund door de soulvolle achtergrondzang van The I-Threes, die een prominenter plekje in de mix hadden verdiend. Er was bij de release van Live! wel wat kritiek op de setlist, waarop krakers als Get Up Stand Up en I Shot The Sheriff ontbraken. Deze zijn later wel toegevoegd op de luxe versie van het album, dat ook opnamen van het tweede concert van Bob Marley & The Wailers in The Lyceum bevat. Zelf vind ik de originele setlist overigens prima, want wat zit er veel energie in de songs die terecht kwamen op het originele album.

Ik luister er zoals gezegd nog vaak naar en het is wat mij betreft een schoolvoorbeeld van een live-album dat de sfeer van een optreden goed weet vast te leggen. Het moet een zeer memorabele avond zijn geweest in The Lyceum op 17 juli 1975, maar ook wanneer je het moet doen met slechts het album krijg je er heel wat van mee. Ik begon deze recensie met de bewering dat Live! objectief beschouwd zeker niet het beste album of het beste livealbum van Bob Marley & The Wailers is, maar zelf denk ik daar anders over. Live! van Bob Marley & The Wailers is een klassieker en was en is een hele mooie kennismaking met de muziek van de Jamaicaanse muzikant en zijn band. Erwin Zijleman