Alela Diane - About Farewell (2013)

Voor mij haar beste cd tot nu toe

Inmiddels uitgelekt in cd-kwali. Ben zeer benieuwd, want de eerste reacties hier liegen er niet om.
In ieder geval is The Way We Fall al veel belovend: mooie song die uit twee delen bestaat. Niet alleen haar stem blijft intrigeren: ook de begeleiding is nu één met haar stem.

De eerste luisterbeurt beviel heel erg goed, ik ga het zeker nog vaker beluisteren deze week!
17 juli speelt ze op het Valkhof Festival

Waar is dat?!

In Nijmegen (is gratis trouwens), ze speelt om 19:00 al. zie ook de website

Bedankt! Jammer genoeg voor mij erg ver weg.

Jammer dat Alela niet in de Stevenskerk staat. Dat lijkt me een prachtige combi die ik best wel eens had willen zien. Gelukkig zie ik haar in Amsterdam.

Sowieso zijn we gelukkig dat we haar kunnen zien, want Nijmegen en Amsterdam zijn de laatste 2 shows van haar korte Europese tour, waarna ze.... op zwangerschapsverlof gaat! Dus dat 'vaarwel' is kennelijk snel opgevolgd door een 'hallo'.

Voor eventuele korte recensie zie bijgaande link :
Alela Diane: About Farewell | Johnnys Garden - johnnysgarden.eu

Stukken beter dan The Pirate's Gospel. Ze begint steeds meer haar eigen geluid te vinden en haar zang eindigt niet meer voortdurend in irritante, hoge uithaaltjes. Gaat de goede kant op!

Prachtige nieuwe cd van Alela. Alela's geluid word volwassener. Aan de ene kant mooi. maar ze verliest hierbij ook iets van haar kinderlijke onschuld.

Mooie naturel stem van Alela Diane zelve op dit album....maar met die ijle engelenkoortjes weet ik me geen raad. Elke keer als die beginnen rond te zweven heb ik de neiging te skippen. De thematiek van het album is ook niet echt mijn ding. Wellicht wordt ik te oud voor bezongen liefdesleed van getalenteerde meisjes. Kortom: ik laat haar nog maar even rijpen.

Het is nog even doorbijten. De eerste drie nummers zijn prachtig, maar de kale productie en bittere teksten zijn even wennen.. De onschuld is hier ver te zoeken inderdaad. Heel logisch en wel weer een stap in een andere richting.

Dat was alweer te lang geleden. Vier jaar na het sterke To Be Still is de inmiddels 30-jarige singer-songwriter Alela Diane terug. Terug met haar meest persoonlijke en intieme werk tot dusver. Op Dianes vierde soloplaat staan wederom tien luister- en kampvuurliedjes met haarfijne zang van Diane zelf. Liedjes die het midden houden tussen Gillian Welch en bevriende harpiste Joanna Newsom. We horen iets minder country, dat plaats heeft gemaakt voor iets meer folk. About Farewell opent direct met het hoogtepunt, het prachtige 'Colorado Blue' en 'About Farewell'. Het zijn kale en bijna verstilde liedjes met veel fingerpicking op banjo's en gitaren en enkele toegevoegde strijkers. Vanaf het ook prachtige 'The Way We Fall' wordt de plaat iets voller maar blijft deze toch intiem door de vaak warme arrangementen en ijzige 'engelen'-koren. Met het mooi openbrekende 'Rose & Thorn' wordt About Farewell sfeervol afgesloten. Het zijn 33 minuten om even stil van te worden. Volwassener? Zeker. Verassend? Dat misschien niet. Maar op About Farewell is het beste werk van Alela Diane tot dusver te vinden.

Van: Daan's Muziek Blog

Nieuw interview:

Interview | Alela Diane – In The Thick Of It | For Folk's Sake - forfolkssake.com

Geduldig heb ik dit album beluisterd maar helaas blijf ik struikelen over de strijkviolen en zingende engelen die zich om haar stem plooien. En een heel album over een gesneefde liefde is me teveel. Zo belangrijk vind ik dat thema nou ook weer niet. Ik laat het hier maar bij en maak er een kadootje van voor een liefhebster.

Alela Diane keert weer terug naar haar oude geluid op deze breakup plaat, maar laat tegelijkertijd progressie horen. Ze zingt beter en schrijft betere songs. Haar beste plaat tot dusver.

Lees mijn volledige recensie op:
De krenten uit de pop: Alela Diane - About Farewell - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Erwin

De liefde vind jij geen belangrijk onderwerp? Verfrissend!

Nou zo algemeen bedoel ik het ook weer niet. Het gaat mij vooral om albums die de spaakgelopen liefde als uitgangspunt hebben. Tekstueel vervallen de songs op zulke albums niet zelden in taalclichées en muzikaal zijn ze veelal in mineur gestemd. Er zijn fenomenale albums die hierop een uitzondering vormen maar zoveel zijn dat er volgens mij niet. Meestal vind ik verhalende songs en albums die een ruimer arsenaal aan onderwerpen, thema's en gevoelens bestrijken, veel interessanter. That's all.

Mij was het zonder uitleg al duidelijk wat je bedoelde, Kistenkuif. Maar volgens mij waren de koortjes voor jou toch het grootste struikelblok bij dit album? Zonder die koortjes, had je dan wel meer gaan luisteren !?

Zonder strijkviolen en koortjes had het album me wellicht beter bevallen maar dan nog vind ik de thematiek te bepalend en dreigt (daarmee samenhangend?) saaiheid door de eenvormigheid van de songs. Wel jammer want juist dit album van haar valt me op door onopgesmukt en sober stemgebruik. Zingen kan ze, daarover twijfel ik dus niet.

Tekstuele eenvormigheid, ja, maar gelukkig niet op muzikaal vlak. Op dat gebied valt er op dit album zoveel te genieten.

Met de Pirate Gospel kon ik niet veel maar dit album klinkt zeer interessant. Ik denk dat ik fan ga worden, het klinkt allemaal wat voller.

Het is inderdaad voller, heb al haar vinyl incl de Headless 2lp, vond de laatste al een stuk minder. Hou persoonlijk meer van haar pure vorm zoals op Pirate Gospel en oa wat ik toen zag in de kroonluchterzaal bij Crossing Border en daarvoor in Amsterdam. Zal m nog een paar keer luisteren, Before the leaving is wel erg mooi trouwens. Had m normaal gesproken zonder te luisteren geheid op vinyl gekocht maar wacht het ff af.

Een prettige verrassing dit Farewell. Alela heeft een opvallend geluid en weet boven het maaiveld uit te steken. De vorige worp deed niet echt veel i.v.m. The Pirate's Gospel, maar dit album komt daarin goed mee. Hazel Street vind ik een van de mooiere liedjes van dit album. Ik weet niet maar straten lijken toch wel tot goede liedjes te lijden, alsook Jubilee Street van Nick Cave jl. Een album dat mij weet te prikkelen om het op vinyl in huis te halen, daar houd ik wel van. Muziek die mij weet te verleiden om toch weer een keer de knip te trekken.

Of bijvoorbeeld Baker street van Gerry Rafferty.

En ben je nog fan geworden? Ik zie althans geen stem op het album.

Ik moet bekennen dat ik dit album eigenlijk een beetje links heb laten liggen, en omdat ik de laatste tijd zoveel te beluisteren had ben ik het ook vergeten. Maar hij gaat zeker een keer in de herkansing.

Net ontdekt. Mooie verstilde muziek met genoeg details om het spannend te houden. Stem volgt later.

Vooral het titelnummer vind ik echt van een betoverende schoonheid (erg leuk om na te spelen ook), maar de rest van het album is er ook lang niet naast (Rose & Thorn!). Best veel afwisseling en muzikaliteit, mooie teksten en aangename stem. Toch makkelijk een van de beste singer-songwriter platen van de laatste jaren.

Allemaal mooi, maar nergens echt onderscheidend. Vergeleken met het geweldige en eigenzinnige Pirate's Gospel is het dan wat teleurstellend. Leuk om te hebben maar zeker niet onmisbaar.