"The Royal Scam" is mijn favoriete Steely Dan album. Waarom? Waarschijnlijk omdat op "The Royal Scam" de gitaar iets meer de overhand heeft dan op andere Steely Dan albums. De gitaristen Larry Carlton, Denny Dias, Elliott Randall, Dean Parks en Walter Becker overtreffen zichzelf. Ik ben een fan van Larry Carlton, dus met name de liedjes waarop hij soleert ("Kid Charlemagne", "Don't Take Me Alive", "Everything You Did" en "The Royal Scam") vind ik prachtig. Maar eigenlijk zijn alle liedjes even goed, bijvoorbeeld "Haitian Divorce", toch al een van mijn favoriete Steely Dan liedjes, ook al hanteren Dean Parks en Walter Becker hier de gitaar. Instrumentaal valt er uiteraard veel te genieten, vlak bijvoorbeeld het pianospel van Paul Griffin niet uit op "Sign in Stranger". Ook dit Steely Dan album is weer een uitgebalanceerde mix tussen pop, rock, funk en jazz. In vergelijking met hun andere studio albums klinkt "The Royal Scam" ook wat donkerder. Ook de hoes is nu niet bepaald een vrolijk tafereeltje. Die gehele sfeer bevalt me wel en zorgt voor een intense luisterervaring. Ook het ontbreken van een echt grote hit trekt me aan aan dit album. Het klinkt als een consistent geheel. Ik vind alle Steely Dan albums, vanaf hun debuut tot aan "Gaucho" in 1980 goed, maar "The Royal Scam" is wat mij betreft net even iets sterker.